/Alec p.o.v/

Terwijl ik rondloop in de koninklijke bibliotheek opzoek naar een boek over de zwakheden van Duisteren en ook opzoek naar een boek over hybriden, ik moet en zal uitvinden hoe ik mijn vader ooit uit kan schakelen en ik zal uitvinden tot wat voor een dingen Snow in staat is. Net als ik een boek wil pakken trekt er een pijnlijke steek door mijn lichaam heen, het komt rechtstreeks uit mijn hart, een gevoel dat ik nog nooit heb meegemaakt. Met een plof raakt het boek de grond en ik kijk ernaar, het is opengevallen op een bladzijde met minder bekende informatie over hybriden, vlug raap ik het van de grond en ik begin erin te lezen. Hybriden zijn zeer zeldzaam, tot nu toe zijn er maar vier gevallen bekend in de afgelopen duizend jaar. Meestal bezitten ze enorm krachtige gaves maar er zit wel een keerzijde aan het gebruik van deze gaves, telkens weer zal het hun energie opslurpen en wanneer ze de gave daarna nog blijven gebruiken zal het gebruik maken van hun levensenergie en dus verkort de gave in dat geval het leven van zijn bezitter, het gebruiken van een krachtige gave tot de uiterste grens resulteert meestal in het bewusteloos raken van de gebruiker, op deze momenten zijn hybriden ook zeer kwetsbaar. Hybriden hebben meestal de beste eigenschappen van soorten geërfd, al erfen ze meestal ook hun zwaktes. Deze zwaktes zijn echter niet dodelijk voor ze maar kunnen wel gebruikt worden om ze tijdelijk uit te schakelen. Ook is het over het algemeen bekend dat hybriden vaak flarden van de toekomst of het verleden kunnen zien in hun dromen, maar het is nooit zeker want het lot verandert voortdurend. Hybriden zijn zeer liefkozend, beschermend en passievol in een relatie vooral als het met hun zielsverwant, hun mate, is. Achter deze liefde zit echter wel een mindere kant, hybriden bezitten meestal twee zielsverwanten en ze zullen tussen één van hen moeten kiezen om onnodig geweld en lijden tegen te gaan. Wanneer een hybride kinderen krijgt zullen deze praktisch onoverwinnelijk zijn, ze zullen onsterfelijk zijn en ook over gaves bezitten, ook wordt er gezegd dat wanneer een hybride de voor haar ware liefde weet te vinden diegene beschermd zal worden door haar liefde, hij kan alleen gedood worden als de hybride ook sterft.
Gebiologeerd lees ik het boek door, bij sommige stukken houd ik mijn adem in terwijl ik verder lees maar even later krimp ik weer in elkaar van de pijn in mijn hart, het is de bond, er is iets aan de hand met de bond tussen Snow en mij. Ze zou toch niet...nee toch zoiets zou ze toch nooit doen? Of wel? In het boek stond wel dat hybrides meestal twee zielsverwanten hebben, wat als zij haar andere zielsverwant heeft gevonden en hem boven mij verkiest? Misschien heeft ze de hoop op mij wel opgegeven, misschien heeft iemand haar wel leugens ingefluisterd. Wanneer ik nog een pijn scheut voel besluit ik dat ik moet gaan kijken, ik moet het weten. Ik moet weten of ze me ontrouw is. Voordat ik vertrek ga ik nog langs mijn vertrek om wat wapens te pakken, wie weet wie ik tegen kom. Onder de wapens bevinden zich een houtenstaak en een dolk van zilver. Als ik om haar hart moet vechten zal ik dat ook doen. Ik doe mijn mantel op en ik spring uit het open raam waarna ik in een raaf verander en via de wind mijn weg vind naar de stad en ik weet mijn weg naar Snow te vinden terwijl ik me op haar concentreer, ik voel de bond sterker trekken. Uiteindelijk kom ik aan bij een groot landhuis, als ik me niet vergis is dit het huis van Meliorn de vampier, de tiran voor mijn vader al was hij lang niet zo duister, ik kan Snow hier duidelijk ruiken, ze is hier net nog geweest maar ik voel ook dat ze niet meer binnen is, ze heeft het huis recent verlaten en er bevindt zich een andere geur bij haar. Een mannelijke geur die lichtelijk iets wegheeft van de dood, een vampier, vervloekte wezens. Ik haal nog eens goed adem en ik weet meteen welke kant ze op zijn gegaan, ze zijn het bos in, midden in de nacht en het geeft me een naar voorgevoel, iets is hier niet juist. Door de duisternis van de nacht vlieg ik door de bomen maar ik land meteen op een tak als ik twee figuren onder me zie bewegen. Geruisloos laat ik mezelf op de grond neerkomen waarna ik terugverander naar mijn menselijke vorm en ik neem het schouwspel voor me in me op. Inderdaad een vampier, maar hij heeft mijn Snow in zijn armen en hij kust haar liefdevol en teder en zij kust hem terug, het is haast walgelijk om te zien, ze zou zoiets alleen met mij mogen doen. Maar schijnbaar was dat nog niet het ergste want ze fluisteren dingen tegen elkaar, hij laat haar lachen, hij bezit haar hart ook. Ze heeft me echt opgegeven, verraden. Ik voel hoe de bond zich binnenin me alle kanten op wringt en ik wordt er gewoon kwaad en ziek van, ze weet niet wat ze me aandoet. Mijn woede ontketent zich pas echt als hij haar tegen een boom aanklemt en haar haren uit haar hals haalt waarna hij haar bijt en het nog een paar keer herhaalt, een vampier zijn manier om af te bakenen wat van hem is. Voordat ik goed heb na kunnen denken heeft mijn hand al te houten staak gepakt en ik besluit mezelf niet langer meer te verstoppen in de duisternis, zo is het genoeg. "Het is over," sis ik terwijl ik naar ze kijk. Jaloezie en woede nemen bezit van me. Snow zie ik meteen geschokt kijken en ik zie hoe ze die vampier aan de kanten duwt waarna ze op me af wilt lopen. "I..ik kan het uitleggen Alec," begint ze zachtjes en smekend, ik zie wanhoop in haar ogen, wanhoop en verdriet, maar het is nu toch echt te laat. Ze liet zich gewoon marken door die bloedzuiger. "Het is over Snow, het is wel duidelijk dat je liever bij hem bent, ik ben toch alleen maar een obstakel op je weg, zeg nou eens eerlijk, je hebt nooit van me gehouden of wel soms?" vraag ik kil terwijl ik haar in me opneem. Het enigste dat ze kan dan is naar adem happen terwijl de tranen in haar ogen springen, eentje biggelt er naar beneden en glinstert in het maanlicht, "Alec alsjeblieft," fluistert ze terwijl ze nog een stap naar me toezet maar ze wordt tegengehouden door de vampier die haar waarschuwend aankijkt. "Blijf maar lekker bij je vriendje, als dit de dank is die ik krijg voor het beschermen van je leven dan wil ik ook niet bij je zijn, stik maar," grom ik terwijl ik mijn duistere kant steeds meer naar boven voel komen. Nog steeds heb ik de neuging om die bloedzuiger gewoon neer te steken maar ik weet best hoe een mark werkt. Verwond of dood de één en de ander zal het voelen, hij heeft zojuist van haar zijn sterkte maar ook zijn zwakte gemaakt. "Vermaak jullie nog," zeg ik sarcastisch terwijl ik Snow nig een vuile blik toewerp. "Oja, geniet nog maar van deze tijden, mijn vader zal snel genoeg krijgen wat hij zoekt nu ik het niet bescherm,". Ik zie Snow compleet wit wegtrekken en misschien ging ik er te ver mee maar ik wil dat ze mijn pijn ook voelt, ze moet weten hoe het is. Zonder nog iets te zeggen verander ik weer in een raaf en ik keer terug naar het paleis. Op dit moment boeit het me ook echt niet meer wat er met haar gaat gebeuren, het enigste dat ik wil is wraak en ik weet al precies hoe ik het ga nemen. Nadat ik me heb omgekleed ga ik opweg naar mijn vaders vertrekken en ik blijf staan voor de hoofdingang waarna ik op de deur klop, "vader, ik kom u om een gunst vragen,". Een instemmend gemompel klinkt vanachter de deur "kom dan binnen Alec, ik help mijn zoon graag, ook als het gaat om het verlenen van gunsten," antwoordt hij waarna de deur als vanzelf open gaat, mijn vaders magie. Zoals gewoonlijk zit hij aan zijn bureau en ik besluit maar plaats te nemen op de zetel tegenover hem. "Vertel op," zegt hij terwijl hij me geamuseerd in zich opneemt. "Ik wil dat u Jace uit zijn cel haalt en hem morgen executeert op het marktplein en wanneer het meisje verschijnt wil ik dat uw wachters de straf voltooien en dat u haar volgt en gevangen neemt op uw manier, de wachters zal ze immers zo uit kunnen schakelen met haar gaves, de enigste die sterker is dan haar op dit moment bent u vader," zeg ik met een stalen gezicht. De grijns die verschijnt op het gezicht van mijn vader betekent dat hij het goed vindt, ik weet het gewoon, "dat is een goede deal, ik ga akkoord, misschien word je dan toch eindelijk verstandig zoon," spreekt hij. "Ik zal alles regelen, ga jij maar rusten en zet dat meisje uit je hoofd, een gebroken hart hoeft geen zwakte te zijn,". Even kijk ik hem geschokt aan, hij wist het gewoon, hij wist het al die tijd en hij heeft het gewoon toegestaan. "We maken allemaal weleens fouten jongen en verlaat nu mijn kamer voordat ik me misschien bedenk,". Na die woorden buig ik snel de kamer al verlatend, ik zal mijn wraak krijgen. Snow haar hart zal ook breken in duizenden en duizenden kleine splintertjes die niet meer aan elkaar zijn te lijmen. Ook zij zal de pijn van een gebroken bond ervaren.