Hindi ko alam kung anong sumanib kay Ismael para maging ganito kaagresibo ngayong umaga. Hindi, dahil simula pa siya kagabi. Ganito ba kalala ang pangungulila niya sa akin na bawat kibot ay gagalawin niya ako? We've been doing this for almost twelve hours or more! Tulog at ihi lang ang pahinga.

"Ahhh!" I screamed when he inserted his manhood in full blow. Because my flesh is still sensitive, I can feel that at any moment I will explode. It tingles. "H-hold on, Ismael! I-I'm about to—"

But he keeps on thrusting, na para bang hindi niya ako naririnig, and I can't help but squirt while he's still inside me.

Itinagilid niya ako, habang ang isa kong paa ay nakasakay sa balikat niya. He's still driving his way inside me. Tell me, is he really addicted to this?

"Ismael..." I held his hand as I danced with him. Fuck, hindi ko maitatangging gusto ko rin itong ginagawa niya. He was the one who could get me crazier at these things. I have never felt this way before—I am really satisfied like this thing is just made for me. Gosh, even I can't imagine I can tell such perverted things.

"Ahh, masakit!" sigaw ko nang tumuon siya sa akin. "My legs, Ismael!"

Natawa naman siya. "Oh, sorry," bulong niya sabay baba ng paa ko mula sa balikat niya. Muli siyang lumuhod at napapitlag ako nang iangat niya ang ibabang bahagi ng aking katawan. Wala akong nagawa kung hindi kagatin ang likod ng kamay ko dahil sa posisyon naming dalawa. He's such a monster. I never thought he could become like this...because of me.

He keeps on thrusting his hips like he never wants to stop. How can he work like this, na para bang hindi napapagod? I'm betting he's doing a lot of workouts. Napakalakas ng endurance at stamina, samantalang ako ay nauubusan na ng lakas kahit unang round palang. Partida, siya lang ang kumikilos aa aming dalawa. How can he do this?

Binuhat niya ako, kaya naman napakapit ako sa balikat niya, habang nakasakay ang mga hita ko sa baywang niya. Pareho kaming nawalan ng lakas kasabay ng paglabas ng mga katas ng pinaghirapan namin. Napakayap na lang ako sa kaniya, habang hinahabol ang aking mga hininga.

"Ahh...Ismael...What did you do?" nanghihina kong tanong sa kaniya. Maging ang talukap ng mga mata ko ay bumibigat. Kamumulat ko lang kanina, pero mukhang kinukuha na naman ako ng antok.

He kissed my body, especially my breasts, before lying me on the bed. He kissed my cheeks, the bridge of my nose, and my forehead before letting me sleep again.

*****

"So it was his half-sister? I see... Her visit was part of their plan."

Nagising ako nang marinig ko ang boses ni Ismael. Iminulat ko ang mga mata ko at nakita ko siya sa labas ng glass door. He is in his robe, talking to someone wearing formal attire. Is he the secretary Ismael is talking about?

I was about to go to him when I noticed I was wearing nothing. Agad kong nakita ang pajama sa side table. It seemed like it was his, but it was a spare for me to borrow. I immediately get them to wear, but sadly, the pants are too big for me.

"It is not safe for her to live there then."

"Yes, sir. It is a good idea that you brought her here, so you can keep her safe and watch her closely just like before."

Napatingin silang pareho sa akin dahil nakita nilang malapit na ako sa kanila. Nagtagpo din ang mga mata namin ng lalaking mukhang mas matanda kay Ismael. Nag-bow siya bago nagpaalam sa aming dalawa ni Ismael.

"I am sorry for listening. It was my first time seeing you talking to someone else, like this seriously, and I got curious about whom you were talking about," paliwanag ko bago ako lumapit kay Ismael.

Agad niya naman akong niyakap. "I don't mind you listening." Hinalikan niya ang gilid ng leeg ko. "We were talking about Raviel's half-sister."

Napanganga ako. "May half-sister si Raviel?"

Sandali niya akong tinitigan. "Yeah, we discovered. He has one."

Mas lalo akong napanganga. "So, tama nga ang kutob ko, you are working on this."

"Of course, I won't sit back when something almost happened to you," sambit niya. Muli ko na namang naalala ang tungkol sa nangyari kahapon. Muntikan na akong mapatay ng kampon ni Raviel. Hindi ko na talaga siya matantya kung bakit maging ako ay kaya niyang ipapatay. Anong klase ba ang ginawa ni Ismael sa kaniya at maging ako ay kaya niyang idamay? But I doubt that Ismael did something towards him.

"At ano namang kinalaman ng half-sister ni Raviel dito?"

"We're still digging about that, Jothea. I'll inform you once we discover something. I promised to tell you everything, right?"

Tumango ako. "Alright, love." Ngumiti siya nang marinig niya kung paano ko siya tinawag. Tsk, ayoko na nga! Nahihiya na ako!

"Ismael..." pagtawag ko sa kaniya.

"Hmm?"

"Hindi kasya 'yong pants," pag-iiba ko nang usapan, bago ko itinuro ang pants niya na naroon sa may side table. Kita kasi mula sa kinatatayuan namin ang kwarto niya dahil salamin ang barrier. Natawa naman siya at dagling pinisil ang pisngi ko.

"So you're telling me you're not wearing something?" Hinipo niya ang loob ng damit na suot ko, sa parteng ibaba ng likuran ko.

Agad ko siyang binanatan ng hampas dahil maging ang pisngi doon ay pinisil niya. "Of course, I have underwear! What do you think of me?"

Tumawa naman siya. "Hold on. It's me who's not wearing anything inside."

Pumasok siyang muli sa kwarto at kinuha ang pajama bago isuot. Ngayon ay naka-robe siya habang naka-pajama na siyang ka-partner ng suot kong pang-itaas. Hindi ko tuloy maiwasang kiligin.

Napanganga na lang ako nang bumalik siya ay may dala na siyang maliit na table kung saan naroon ang mga pagkain na mukhang niluto niya.

"Let's go over there and eat. The weather is so nice," hirit niya. Napangiti naman ako bago ko siya sinundan. We are not wearing anything for our feet, kaya naman ramdam ko ang kiliti ng mga maliliit na damong naaapakan ko. Nakaka-relax.

Narito kami sa may right wing kung saan may open area, may table and chairs for us to eat at. At napapaligiran kami ng magandang tanawin—malalaking buildings, dahil nasa tuktok kami ng hotel niya. Kita ko rin ang mga bundok at magagandang ulap sa malayo.

"Wala ka talagang balak na magtrabaho ngayong araw?" biro kong tanong.

"I told you. You are the job; I need to work for today," sagot niya bago inilapag ang pinggan na may fried rice, fried egg, and beef strips, with vegetable salad on the side. "I know you don't like coffee and you prefer tea, but here's what you need for today."

Napanganga ako nang bigyan niya ako ng hot milk. Ano ako buntis?

Agad na nanglaki ang mga mata ko.

"Relax, I am sure you're not," sagot niya habang ngumingiti. Muntik na akong mawalan ng hininga dahil doon. "I know the place to strike to get you pregnant, so..."

"So?" nakataas ang kilay ko nang tanungin ko siya.

"Just tell me when you're ready, and I'll strike that part."

Napailing na lang ako. Kahit kailan talaga ang dami niyang alam. Hindi na ako magtataka kung pati iyon ay kaya niyang kalkulahin, kasi kahit ako nga ay kalkulado niya.

Nagsimula na kaming kumain. In fairness, ang sarap ng luto niya. Pwede nang mag-asawa. What if asawahin niya na ako?

"Oo nga pala, Ismael, that man a while ago. Is he your secretary?" tanong ko.

"Yeah, he's Mr. Tory."

Tumango ako. "Oh, he looks so familiar," komento ko. "Nang magtagpo kasi ang mga mata namin kanina, parang pakiramdam ko nakita ko na siya noon."

"Perhaps," nakangiti niyang sagot. "He's been working with me for twenty-one years now."

Napanganga ako. "You mean, seven years old ka palang?"

Tumango siya. "Yeah," he answered, before sipping his coffee. "How about me? Don't you think I look familiar to you?"

Ngumiti ako. "Hindi, 'no? Kung nakita na kita noon, imposibleng makalimutan kita. Sa gwapo mong iyan!" hirit ko, ngunit hindi siya nagsalita at nakatitig lang sa akin nang ilang segundo.

"Of course, how can you forget about me?" Sumilip ang ngiti sa kaniyang mga labi. "Don't ever forget me, Jothea. It will break my heart."

Tumango ako. "I won't forget you, of course, and I won't break your heart, Ismael. I love you this much, why would I even do that?" Hinawakan ko ang kamay niya.

"Come here. I want to hug you." Kinuha niya ang kamay ko kaya naman tumayo ako at lumapit sa kaniya para umupo sa kandungan niya. Daig pa namin ang nagha-honeymoon.

Mahigpit niya akong niyakap. "And I love you too, Jothea." Nakaupo akong parang bata sa kaniya. Nakapalibot ang hita ko sa baywang niya. It feels good. I never know what I did in my past life to deserve something like this, to deserve someone like Ismael. I feel like I'm a hero.

"Jothea..." rinig kong pagtawag niya sa akin. Nakayakap pa rin kami sa isa't isa.

"Hmm?"

"Do you want to live here?" Napamulat ako sa tanong niya. "Do you want to live with me?"

Kumalas ako sa pagkakayakap upang tingnan siyang maigi. Seryoso ang mukha niya, at walang kahit anong bahid ng pagloloko. "You mean, live-in?"

"Yeah? Do you want to do that? I mean, it is not safe for you to be back in your house yet, after what happened. I am just worried that it might happen again. If you're not comfortable enough living here in my penthouse, you can stay in one of my suites here in my hotel."

Ngumiti ako. How is he so considerate when it comes to my sake? He treats me like a princess—no, a queen. Like a fragile vase that he never wants to be in danger.

I can't believe a man like him exists and is actually in love with me.

"I want to know you more, so..."

Agad na kumislap ang mga mata niya sa ipinapahiwatig ng sagot ko. Bukod naman kasi sa gusto ko siyang makilala, gusto kong makasama siya nang mas matagala at mangyayari lang iyon kapag nagsama kaming dalawa.

"I'll choose to live here with you."

Lumawak ang ngiti sa kaniyang mga labi, pagkatapos no'n ay siniilan niya ako ng mainit na halik. "Thank you. Thank you, Jothea."

I nodded as I kissed him on the cheek. "Of course, my love. As you wish."

Matagal kaming nagkatitigan. Napatingin din ako sa labi niyang tila ba mas gusto akong muling kainin kaysa sa pagkaing inihanda niya para sa aming dalawa. Kung ako ang dahilan kung bakit ayaw niyang magtrabaho ngayong araw, mas mabuting makisama ako sa trip niya. I should cooperate, right?

Napangiti ako at akmang hahalikan siya nang bigla akong may naalala.