ΑΛΕΞ

Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που η Νίκη και ο Σωκράτης είχαν αυτό τον καβγά και δεν μπορούμε να την συνεφέρουμε.

Και δεν είναι ότι πιο εύκολο να ξέρεις ότι αυτός που είσαι ερωτευμένη να σου λέει κάτι τέτοιο.

Και το χειρότερο είναι ότι τον βλέπουμε ατάραχος να μιλάει με τους φίλους του και να σπάει πλάκα σαν να μην έγινε τίποτα.

Από την άλλη με τον Λούσιφερ είμαστε κάθε μέρα μεσ' την ειρωνεία.

Κάθε μέρα μαλώνουμε και το έχω βαρεθεί αυτό.

Και τον θέλω ακόμα ενώ αυτός όχι μιας και είναι κάθε μέρα με άλλη. Ιδίως όταν φιλάει την Λίλιθ μπροστά μου και έχει αυτό το νικητήριο χαμόγελο με τρελένει.

Και τώρα είναι μια από τις πιο δύσκολες στιγμές μας σαν παρέα. Και εξήγηση είναι ότι καθόμαστε στην καφετέρια και οι τρεις μας με την παρέα του Σωκράτη μερικά τραπέζια πιο μακρυά και να μας κοιτάει και να κοροϊδεύει την Νίκη, η οποία είναι χάλια ψυχολογικά, ενώ από την άλλη ο Λούσιφερ να χαζολογαει με το χαρέμι του.

Εμένα με ρώτησε αν τον αφήνω;

Η μόνη χωρίς προβλήματα είναι η Καλυψώ η οποία δεν μπλέκεται στα ερωτικά και είναι μια χαρά χαρούμενη.

Άσε που η Νίκη και ο Σωκράτης έχουν γίνει υπόθεση γνωστή σε όλη την σχολή δαίμονες και αγγέλους, με την καημένη την Νίκη να έχει γίνει θύμα και ρεζίλι.

"Εγώ πάλι λέω να τον κάνεις να ζηλέψει." Με έβγαλε από τις σκέψεις μου η Καλυψώ που μιλούσε στην Νίκη.

Αυτό θα έχει πιο πολύ ενδιαφέρον, έτσι στρέφω προς αυτές την προσοχή μου.

Η Νίκη την κοιτάζει σοκαρισμένη.

"Τι να κάνω λέει;" Τσίριξε φροντίζοντας όμως να ακουστεί μόνο στην παρέα μας.

Αυτό μπορεί να είναι και καλή ιδέα τώρα που το σκέφτομαι. Θα τον κάνει να ζηλέψει.

"Δίκιο έχει η Καλυψώ. Από εκεί που σπάνε πλάκα μαζί σου να σπάσεις εσύ." Πετάγομαι και εγώ.

"Αφού δεν θα ζηλέψει. Το έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν με βλέπει ερωτικά." Παραπονέθηκε και κοίταξε το πάτωμα.

Τι άτυχη και αυτή. Βρε μήπως να κάνω και εγώ τον Λούσιφερ να ζηλέψει;

"Πίστεψέ με θα ζήλεψε." Της είπε όλο νόημα η Καλυψώ και άρχισε να κοιτάζει εξεταστικά όλο το μέρος.

Αυτό μόνο σε κακό θα μας βγει.

"Χμμ και νομίζω βρήκα ποιος θα σε βοηθήσει." Απάντησε η ίδια μετά από λίγο.

Σκαναρω όλη τη τραπεζαρία και δε βλέπω κανένα ενδιαφέρον άτομο που θα μπορούσε να βοηθήσει οπότε γυρνάω προς τη Καλυψώ.

"Ποιος;" Ρωτήσαμε ταυτόχρονα εγώ την Νίκη.

Μας έδειξε με το φρύδι της προς μια κατεύθυνση και είδαμε μια παρέα από τους πιο δημοφιλείς αγγέλους.

Ωχ.

Ελπίζω να μην λέει αυτόν που νομίζω.

Ο Νεκτάριος.

Τώρα που το σκέφτομαι είναι ο κατάλληλος.

Με τον Σωκράτη έχουν τώρα τελευταία πολλές διαμάχες μεταξύ τους οπότε αυτό θα τον τσιγκλίσει περισσότερο.

Και τώρα θα μου πείτε πως γίνεται μιας και είστε άγγελοι να μαλώνετε μεταξύ σας και να υπάρχουν αναίσθητοι σαν τον Σωκράτη.

Λοιπόν εφόσον είμαστε όλοι μας μαθητευόμενοι τα λάθη που κάνουμε δεν έχουν καμία σημασία. Αφού υποτίθεται ότι έχουμε έρθει εδώ για να μάθουμε.

"Αυτό είναι πολυ κακό." Αναφώνησε η Νίκη.

"Ναι αλλά και πολύ καλό." Συμπλήρωσα εγώ και χαμογελάσαμε όλες μας πονηρά. Ακόμη και η Νίκη. Να γραφτεί στα πρακτικά.

...

Είμαι στην αίθουσα προκλήσεων με τον Λούσιφερ και από δίπλα κάποιοι που δεν ξέρω με δική τους πρόκληση.

Και διαλέξαμε να παίξουμε αυτό το παιχνίδι με το δισκάκι που με μια λαβή το σπρώχνεις και πρέπει να το βάλεις στην τρύπα του αντιπάλου. Κοινώς χόκεϊ τραπεζιού.

Συγγνώμη για την ανωμαλία.

Και είμαστε 7-7. Που να τον πάρει θα τον κερδίσω.

Εντομεταξύ το ειρωνικό χαμόγελο δεν έχει φύγει από τα χείλη του. Αυτή την ειρωνεία να μην είχε αυτό το παιδί ναι χαρά θα μασταν.

Και σκόραρε ΑΥΤΟΣ. Πφφφ δεν ξέρω την απάντηση του ή αν θα πάρει το μέρος της Μαρίας ή της Ελένης ο Πέτρος. Αυτό εξαρτάται από τον Λούσιφερ.

Και δεν το πιστεύω διαλέγει την Ελένη. Μπράβο του πρόοδος.

Έτσι προχωράω από πίσω του αλλά αυτό δεν μπορώ να το αφήσω έτσι.

"Λούσιφερ." Του φωνάζω και με το στραβό του χαμόγελο πάντα κολλημένο στο πρόσωπο του γυρνάει να με κοιτάξει. "Ήθελα να σου πω μπράβο που επέλεξες την Ελένη και ότι δεν το περίμενα από σενα και αυτό ναι." Του χαμογέλασα αθώα και για λίγα δευτερόλεπτα το βλέμμα του έπεσε κατευθείαν στα χείλη μου.

"Μας κοροϊδεύετε δεσποινής Αλεξάνδρα;" Το διασκέδαζει το γουρούνι. Ξέρει ότι δεν μου αρέσει να με φωνάζουν Αλεξάνδρα.

Για την ακρίβεια το μισώ.

"Όχι καθόλου." Του είπα και για μερικά δευτερόλεπτα απλώθηκε μια πολύ άβολη σιωπή.

"Θα σε πιάσω ρε μαλάκα." Άκουσα κάποιον να φωνάζει γελώντας. Σίγουρα δαίμονας που απ' όσο βλέπω κυνηγάει έναν άλλο και έρχονται προς το μέρος μας.

Τα επόμενα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν κατάλαβα ποτέ σπρωξαν τον Λούσιφερ καταλάθος πάνω μου και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί.

Γουρλώσαμε αμέσως τα μάτια μας.

"Πρέπει να μιλήσουμε" Ανακοίνωσαμε ταυτόχρονα και αφού είπαμε ότι θα έρθει στο δωμάτιο μου την ώρα που θα λείπει η Καλυψώ στην Νίκη φύγαμε.

Τι ήταν και αυτό Θεέ μου. Η Παναγία το ρίξε αυτό;

Εύχομαι να μην μας είδε κανείς αλλιώς καήκαμε.

...

Πηγαίνω πάνω κάτω στο δωμάτιο μου από το άγχος μου. Και αν δεν έρθει και γελάει μαζί μου μετά από όλα αυτά;

Όλες οι ενστάσεις μου όμως φεύγουν μόλις ακούω χτυπώ στην πόρτα.

Χωρίς να μας καταλάβει κάνεις μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε ήσυχοι στο κρεβάτι μου.

"Σχετικά με το φιλί." Είπαμε ταυτόχρονα.

Τι θα γίνει σήμερα όμως με τα ταυτόχρονα μας μέσα;

Τα άγρια βλέμματα μας συναντιόνται για λίγο.

"Ήταν ένα λάθος ότι έγινε όπως και η σχέση μας που δεν θα ξαναγίνει." Μου ανακοίνωσε απότομα και ξέροκατάπια.

Ώστε έτσι ε; Ήταν ένα λάθος.

Έλα όμως που για εμένα δεν ήταν ένα λάθος αλλά όλα τα ένιωσα και αν μπορούσα θα τα ζούσα όλα από την αρχή και με το παραπάνω.

Αλλά έτσι θες; Εντάξει όπως επιθυμείς.

"Δηλαδή θες να μου πεις ότι μέσα σε αυτή την σχέση που είχαμε δεν ένιωσες τίποτα και ότι απλά πέρασες τον χρόνο σου; Πες μου τώρα ότι το είχες βάλει στοίχημα και απλά γελούσες με τους φίλους σου για μένα." Τον ειρωνεύτηκα και μου έριξε ένα βλέμμα μίσους.

"Μην ξανά πεις ποτέ μα ποτέ ότι έβαλα στοίχημα μαζί σου και όσο για τα αισθήματα που ένιωσα άσε με να ξέρω εγώ καλύτερα." Ύψωσε την φωνή του και κατευθείαν τσιτώθηκα.

Ανατρίχιασα στην σκέψη ότι μπορεί όλα αυτά που έλεγε τόσο καιρό μπορεί να ήταν ψέματα.

Δεν είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο.

"Άσε κατάλαβα δεν χρειάζεται να πεις τίποτα παραπάνω εκτός από το ότι με κορόιδεψες μέσα στα μούτρα μου. Μωρέ πάλι καλά με ξύπνησε το όνειρο." Ψιθύρισα το τελευταίο αλλά φάνηκε έκπληκτος οπότε μάλλον το άκουσε.

Αυτό δεν είναι και πολύ καλό.

"Τι είπες;" Φάνηκε αρκετά ξαφνιασμένος.

Που να φιλούσα τον Πιλάτο δηλαδή πως θα έκανε με τέτοια ζήλεια πια.

Στην αρχή αρνήθηκα να του πω. Με πίεσε όμως αρκετά και μιας και είναι Άγγελος και δεν μπορώ να κρατάω για πολύ ένα ψέμα λύγισα.

"Θες την αλήθεια; Ωραία. Θα σου πω γιατί σε απέφευγα. Είδα όνειρο με εσένα να με κάνεις ρεζίλι σε όλη την σχολή για ότι έχει υπάρξει μεταξύ μας και ακόμη και αυτοί που θεωρούσα φίλοι με παράτησαν. Θες και την συνέχεια; Ότι θέλεις. Α ναι με έδιωξαν από την σχολή και εσύ δεν έπαθες τίποτα. Φοβήθηκα μην συμβεί κάτι τέτοιο και στ' αλήθεια και δεν θα έχω τι να κάνω και πώς να σωθώ. Άλλο εσύ που είσαι δαίμονας με εμένα που είμαι Άγγελος. Θα έπαιρνα μεγαλύτερη ποινή." Του ψιλοφώναξα.

Τα μάτια του έχουν γίνει σκούρο κόκκινο από τον θυμό και παίρνει βαθιές ανάσες.

Αρπάζει το μπράτσο μου και με φέρνει σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο του.

"Και τα έκανες όλα αυτά για ένα γαμημένο όνειρο; Για ένα ψέμα;" Ουρλιάξε στο πρόσωπο μου και πετάχτηκα από τον φόβο.

Προσπάθησε να ηρεμήσει και αφού το κατάφερε και κοίταξε με λύπηση.

Μην μου το κάνεις αυτό σε παρακαλώ.

"Με έχεις για τέτοιον;" Με ρώτησε φανερά ήρεμος. Περίεργο...

"Ναι" Η αλήθεια είναι πως τον έχω.

Το ειρωνικό γελακι του με έκανε να καταλάβω πως έχω κάνει γκάφα. Ξανά.

"Μάλιστα δηλαδή δεν μου έχεις εμπιστοσύνη." Πέρασε την γλώσσα του πάνω από τα χείλη του και τα έγλυψε.

Μην μου κάνεις τέτοια τώρα ρε.

"Ίσως δεν έπρεπε να αρχίσουμε ότι άρχισε κάποτε." Μουρμουρίσε και κοπανησε με όλη την δύναμη του την πόρτα φεύγοντας από το δωμάτιο μου.

Για ακόμη μια φορά η Άλεξ τα διέλυσε όλα με μεγάλη επιτυχία.

Χελόου

Τι κάνετε;

Τα λέμε στο επόμενο ❤️