ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Ο Γαβριήλ αποφάσισε να απευθυνθεί στους Αρχάγγελους και τα Σεραφείμ. Το θέμα αυτό τον αναστάτωσε και μια ανώτερη γνώμη θα τον βοηθήσει.

"Κύριε καθηγητά, είστε σίγουρος πως ένας μαθητευόμενος σας παραβίασε το βέτο;"

"Η καθηγήτρια Μησα των δαιμόνων με ενημέρωσε πως μια μαθήτρια της, της έδωσε τέτοια πληροφορία."

"Γνωρίζετε πως οι δαίμονες δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. "

"Όπως και να έχει, δεν πιστεύω να διεπτρατταν και εκείνοι τέτοια αμαρτία."

"Σας συστήνουμε να είστε προσεκτικός και να μας ενημερώνετε για καθετί που ανακαλύπτετε."

ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

Ενώ ο Γαβριήλ προσπαθεί να βρει λύση, η Μίσα θέλησε να απευθυνθεί στις κατώτερες δυνάμεις. Η Λίλιθ όπως και να έχει, είναι δαίμονας και δεν θα την πείραζε να έλεγε ψέματα.

"Κυρία καθηγήτρια, αυτή η κατηγορία προς τους μαθητές είναι αρκετά βαριά. Είστε σίγουρη για αυτό;"

"Σιγουροτατη. Ξέρω πως η Λίλιθ, δεν είναι φιλαλήθης αλλά εδώ μιλάμε για το βέτο."

"Σας προτείνουμε να έχετε από κοντά όλους τους μαθητές σας."

ΛΟΥΣΙΦΕΡ

"Γαμώτο Άλεξ σταματά να τρέχεις!" της φωνάζω και τρέχω πίσω της. Από χθες το πρωί που μου είπε πως οι καθηγητές υποψιάζονται κάτι, είμαστε κυριολεκτικά κυνηγός και το θήραμα. Σε υπερβολικά μεταφορικό τρόπο. Εγώ την κυνηγάω μπας και με ακούσει τι έχω να πω και αυτή με αποφεύγει. Δεν λέω, έχει δίκιο γιατί μπορεί να βρεθεί μπλεγμένη άσχημα, όπως και εγώ δηλαδή.

"Γιατί; Ότι είχαμε να πούμε, νόμιζα το είπαμε." λέει βιαστικά και συνεχίζει τον δρόμο της. Πραγματικά αυτή την κοπέλα δεν ξέρω πως αντέχω και δεν την έχω σκοτώσει ακόμη.

"Νόμιζες. Δεν το είπαμε όμως." της υπενθυμίζω ενώ την κυνηγάω. Που ακούστηκε διάβολος να κυνηγάει άγγελο. Εγώ που μπορώ να έχω όποια θέλω τρέχω πίσω από μια άγγελο. Βέβαια με διαφορετικές προθέσεις.

"Εγώ είπα αυτό πού είχα να πω" συνεχίζει ενώ ακόμη δεν γυρνάει να με κοιτάει. Άμα δεν τη σκοτώσω εγώ σήμερα, δεν θα το κάνει ποτέ κανείς. Ααααα, υπέροχα μπήκε σε ένα κτήριο. Την προλαβαίνω και τη σταματάω από τον καρπό, που δεν παρατήρησα τότε όμως ότι δεν φοράει γάντια.

"Λούσιφερ άσε με. ΜΕ ΠΟΝΑΣ!" χαλαρώνω την λαβή μου αλλά ακόμη κάνει μορφασμούς πόνου.

"Τόσο σφηχτά σε κράτησα;" αναρωτιέμαι ενώ αφήνω τελείως το χέρι της.

"Όχι ρε ηλίθιε. Μ'έκαψες. Το βέτο σου λέει τίποτα;" και τότε είναι συνειδητοποιώ τι εννοεί. Πάω λίγο να την πλησιάσω αλλά απομακρύνεται. Τρίβει μαλακά τον καρπό της ως ένδειξη πόνου. Μόνο που εγώ δεν ένοιωσα τίποτα. Αντίθετα την άγγιξα στο απαλό της δέρμα και ένιωθα να πιάνω πούπουλα.

"Μα δεν ένιωσα κάτι" λέω ειλικρινά.

"Τι εννοείς δεν ένιωσες κάτι;" ρωτάει ενώ συνεχίζει να τρίβει σχολαστικά τον καρπό της. Το σοκαρισμένο βλέμμα της τα λέει όλα.

Γιατί πόνεσε και εγώ όχι; Τι πάει λάθος;

Χωρίς να απαντήσω απομακρύνομαι και αγχωμένος φεύγω. Πηγαίνω πίσω στη βιβλιοθήκη της ακαδημίας. Δεν ψοφάω για βιβλία αλλά αυτή τη φορά μόνα αυτά μπορούν να με σώσουν. Γιατί κάτι περνάει από το μυαλό μου.

ΑΛΕΞ

Πονάει τόσο πολύ ο καρπός μου που θέλω να βάλω τα κλάματα. Αλλά και από τα νεύρα. Είμαι στη παραλία δροσίζοντας τον και βρίζοντας αγγελικά πάντα τον ακατανόμαστο μέχρι που κάποιος με σταματά.

"Άλεξ!?" Αυτή δεν είναι ούτε η Νίκη ούτε η Καλυψώ.

"Σάρα?! Θεέ μου, σε ξαναβλέπω!" Πραγματικά μου έλειψε αυτό το κορίτσι. Έχω να της κάνω κάποιες ερωτήσεις. Σχετικά με ένα κοινό μας θέμα. "Νόμιζα πως σε στείλανε πίσω στην πόλη των Αγγέλων για δύο μήνες!" τρέχω να την αγγαλιάσω.

"Και αυτό κάναν. Απλά... έμαθα πως ήρθατε εκδρομή και ήθελα να σας δω." τρίβει λίγο νευρικά τον αυχένα της.

"Καλά έκανες και ήρθες σήμερα, γιατί σήμερα το βράδυ φεύγουμε. Τα νέα σου... Πες μου πώς είσαι;" της χαμογελάω γλυκά. Αυτή η κοπέλα είναι πολύ καλή. Κοιτάει έντονα τον καρπό μου. Κατάλαβε μάλλον τι έγινε. Στο κάτω κάτω, παθούσα είναι και αυτή.

"Πες μου Άλεξ, ειλικρινά. Παραβίασες το βέτο;" απορεί και πραγματικά Θεέ μου τι να πω. Χλομιάζω.

Τι απαντάμε εδώ;

"Άλεξ, πες μου. Μπορώ να σε σώσω από το πειθαρχικό εάν μου πεις." προσπαθεί να με πείσει αλλά δεν είμαι και πολύ σύμφωνη με αυτή.

"Τι εννοείς; Τότε εσύ γιατί δικάστηκες;" απορώ με την Σάρα. Δεν είναι λογική η απορία μου;

"Γιατί το να το κρατάτε μυστικό ξέρεις, δεν αρκεί." συνεχίζει να προσπαθεί αλλά δεν έχω σκοπό να μπω σε κίνδυνο και ούτε να μπλέξω τον Λούσιφερ.

"Δηλαδή;" ρωτάω και πλέον νιώθω το χέρι μου καλύτερα.

"Αρχικά πρέπει να καλύψεις το έγκαυμα. Και μετά να κάψεις τον επίδεσμο. Εννοώ πλέον είσαι άγγελος Άλεξ. Το δέρμα σου αφήνει αποτυπώματα πάνω στο ύφασμα."

Άρα δηλαδή πρέπει να κάψω και τα γάντια. Και τα δικά μου και του Λούσιφερ. Ο ήλιος έχει φτάσει στην κορυφή που σημαίνει ότι είναι μεσημέρι. Ώρα να πηγαίνω.

"Σε ευχαριστώ για την συμβουλή. Θα κάνω όπως είπες. Ελπίζω να τα ξαναπούμε." φεύγω από εκεί και η Σάρα εξαφανίζεται.

Και κάπως έτσι αφήνω τη Σάρα για να γυρίσω πίσω στους αγγέλους, οι οποίοι αρχίζουν να μαζεύονται. Το σχολείο των γήινων τελείωσε και η δουλειά μας προς το παρών. Πλάκα πλάκα, δεν πήγε κανείς μας δει σήμερα στον Πέτρο. Ή τουλάχιστον εγώ. Α να και η Νίκη με την Καλυψώ.

"Άλεξ! Που ήσουν όλη μέρα;" ουρλιάζει η Καλυψώ. Δεν λέω καλή κοπέλα αλλά μας παίρνει τα τύμπανα.

"Ο Γαβριήλ ήρθε σήμερα στο σχολείο των γήινων και δεν βρήκε ούτε εσένα ούτε τον Λούσιφερ. Που ήσασταν;" ρωτάει πιο ήρεμη η Νίκη. Παραβιάζαμε το βέτο δεν ακούγεται καλό ε;

Δε πρέπει να πω την αλήθεια αλλά είναι λάθος. Τι στο καλό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω τώρα.

"Συνάντησα την Σάρα στη παραλία και ξεχαστήκαμε." λέω που εν μέρει είναι αλήθεια.

"Την επόμενη φορά ενημέρωσε μας όμως. Το πως πείσαμε τον Γαβριήλ για την απουσία σου μόνο ο Θεός το ξέρει." Αμάν πια αυτή η Καλυψώ, όλο υπερβάλει.

"Συγγνώμη. Δεν θα ξαναγίνει." κατεβάζω το κεφάλι μου.

"Κορίτσια, πάμε να μαζέψουμε τα πράγματά μας γιατί σε λίγο θα φύγουμε." είπε η Νίκη για να με βγάλει λίγο από την χαμηλή μου διάθεση και από τη δύσκολη θέση.

Όσο και αν θέλω δε πιστεύω ότι έπεισα τη Καλυψώ σε αντίθεση με τη Νίκη που είναι γεννημένη άγγελος και δεν έχει ζήσει όσα εμείς στη γη.

"Έχεις δίκιο. Πάμε."

Αφού έληξε αυτό το θέμα, πηγαίνουμε στο δωμάτιο. Όπως έχω ξαναπεί, είναι ακριβώς δίπλα από του τρίο Λούσιφερ-Βαραβάς-Λευί. Και έξω από την πόρτα τους ήταν ο Λευί.

Πάει να πει κάτι ο Λευί αλλά μια φωνή τον διακόπτει.

"Αλεξάνδρα τώρα στο γραφείο μου" Ωχ. Όταν ο Γαβριήλ με λέει Αλεξάνδρα δεν είναι για καλό. Φεύγει και εγώ τον ακολουθώ από πίσω με γρήγορα βήματα. Μου δείχνει να καθίσω σε μια καρέκλα όπως κάνει και ο ίδιος. Σταυρώνει τα χέρια του και κρύος ιδρώτας στάζει από το μέτωπο μου και τρίβω τις παλάμες μου αμήχανα. Μας τσάκωσε.. "Είσαι καλά παιδί μου έχεις χλομιάσει" Ρωτάει με ενδιαφέρον. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει η Μίσα. Τώρα δέσαμε. Θα μας μπαγλαρώσουν μαζί με τον Λούσιφερ, θα περάσω πειθαρχικό και μετά θα με εξορίσουν από τον παράδεισο και μετά κλάψτε με.

"Αα ήρθε ήδη η μικρή ανόητη βλέπω." κοροϊδεύει η Μίσα και εγώ ξεροκαταπίνω. Κρύβω καλύτερα το χέρι μου ώστε να μην είναι σε κοινή θέα. Δεν θέλω να φύγω από εδώ για τις βλακείες του Λούσιφερ.

"Λοιπόν Αλεξάνδρα μάθαμε από μια κοπέλα πως ένας άγγελος και ένας δαίμονας ξανακουμπίστηκαν. Δεν ξέρουμε ποιοι είναι και επειδή είσαι από τα άτομα που εμπιστευόμαστε θα θέλαμε να μας βοηθήσεις. Έχεις μήπως ιδέα ποιοι μπορεί να είναι;" Ρωτάει ο Γαβριήλ και νεύω αρνητικά. Δε μπορώ να λέω ψέματα πάλι. Αλλά πρέπει για το καλό και του Λούσιφερ.

Ομολογώ πως περίμενα να λέγαν χειρότερα. Μια τεράστια ανακούφιση με κατακλύζει και το βάρος στο στήθος μου εξαφανίζεται. "Πάντως αν νομίζει πως μπορεί να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο είναι πολύ γελασμένος. Δεν είμαστε εδώ παιδική χαρά, έχουμε κάποιο σκοπό κάτι που αυτός και αυτή δεν μπορούν να καταλάβουν. Πήγαινε κοπέλα μου μην σε καθυστερώ"

Σηκώνομαι και φεύγω από εκεί όσο πιο γρήγορα μπορώ. Δεν το πιστεύω και ξέρω πολύ καλά ποιος ή μάλλον ποια τα είπε όλα αυτά στους ανώτερους. Ότι και να γίνει μια μέρα σίγουρα θα τους το πει 'ελάτε εδώ είναι αυτοί οι δύο τρελοί που έχουν παραβεί τους κανόνες. Αλλά φυσικά ο Λούσιφερ είναι διάβολος κάνει τις σκανταλιές του και συγχωρείται. Η μικρή αγγελίνα γιατί να μείνει ατιμώριτη'. Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Δεν θέλω να φύγω από εδώ. Τι θα απογίνω; Και όλοι οι φίλοι μου δηλαδή πως θα με αντιμετωπίσουν; Θα με παρατήσουν; Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσω στον Λούσιφερ..

Το ίδιο βράδυ γυρίζουμε πίσω στην ακαδημία. Η Καλυψώ με το που ξεπακέταρε έφυγε για την πρόκληση της με την Λίλιθ. Ευτυχώς, γιατί δεν είχα όρεξη να την ακούω να με βρίζει και αν καθόμασταν για πολύ μαζί, σίγουρα θα έβλεπε τον κόκκινο καρπό και δεν θα μπορούσα να τον δέσω.

Χευ

Ελπίζω να είστε καλά τα λέμε στο επόμενο❤