Ραντεβού? (19)

ΑΛΕΞ

Νέα μέρα, νέοι μπελάδες λένε. Λοιπόν σήμερα έχω ραντεβού με τον Λούσιφερ στις 21:00 στο δωμάτιό μου, έξτρα ώρες με τον Πέτρο και την Κυβέλη, να δώσω και την εργασία της Αγγελικής ιστορίας και μέσα σε όλα αυτά πρέπει να χωρίσω τον Σωκράτη. Έχω δουλειές με φούντες σήμερα, το βλέπετε.

Τώρα παίρνω πρωινό με τα κορίτσια και μετά έχουμε παρουσίαση στην καθηγήτρια. Εκεί που τρώγαμε, μπαίνουν μέσα οι δαίμονες.

"Πάντως εχθές, πολύ το χάρηκα όταν είπαν πως ο Πιλάτος πήρε αποβολή για όλο το έτος." Είπε περίφανη η Καλυψώ άσχετα που δεν ήταν δικό της κατόρθωμα το πειθαρχικό.

Να πω την αλήθεια και εγώ χάρηκα που τιμώρησαν αυτόν τον χαζό γιατί είχε αρχίσει να μου σπάει τα νεύρα με τις απειλές του.

Δεν με συμφέρει να έχω κακίες σχέσεις μαζί του, το λέω. Αλλά αυτήν την εκμετάλλευση που ασκεί σε έμενα και τον Λούσιφερ δεν μου αρέσει καθόλου.

"Δεν είχα ποτέ κάτι προσωπικό μαζί του οπότε, δεν έχω θέμα." Αυτή η Νίκη πάντα στον κόσμο της. Καλό κορίτσι δεν λέω αλλά είναι πάντα εκτός θέματος και όταν είναι εντός πάλι λέει ασυναρτησίες. Αλλά γι αυτό την αγαπάμε. Είναι πάρα πολύ καλή κοπέλα.

"Από τότε που τον γνώρισα, μου κάνει την ζωή ίδια με τον τόπο γέννησης του. Και γω το χάρηκα." Της απάντησα και ήπια μια γουλια από τον καφέ μου.

Μιλώντας για τον Πιλάτο μπαίνει μέσα η συνεργός του στο έγκλημα Λίλιθ, η οποία με καλεί με την έκτη αίσθηση στο ταμείο. Προφανώς για να μιλήσουμε. Η αλήθεια είναι πως οφείλει μια εξήγηση γιατί με κάλυψε.

Με το που σηκώνομαι τα μισά βλέμματα πέφτουν επάνω μου και τα άλλα μισά στην είσοδο. Ήρθε ο δαίμονας...

Έχουμε γίνει το θέμα συζήτησης όλου του σχολείου πλέον.

Χαμογελάμε ο ένας στον άλλο και πάει ο καθενας στην παρέα του.

"Μου οφείλεις κάποιες εξηγήσεις." Απαίτησα μόλις βγήκαμε από την καφετέρια και ειμάσταν μόνες μας.

"Μη χαίρεσαι, πρώτη και τελευταία φορά είναι. Είδες πως δεν είναι και οι μαλακοί οι δικαστές. Την επόμενη φορά που θα γίνει κάτι αντίστοιχο, δεν θα διστάσω να πω την αλήθεια. Μπορείς να πηγαίνεις."

Γρήγορα πηγαίνω στην παρέα μου και κάθομαι με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπω και τον Λούσιφερ και τα κορίτσια. Όταν λέει κάτι αντίστοιχο, εννοεί πως ξέρει για το φιλί?!

"Τι είπατε;" Παίρνει τον λόγο η Νίκη.

"Τίποτα. Απλά λέγαμε για χθες." Και εν μέρει είπα την αλήθεια.

Που είναι και αλήθεια. Κοιτάω το ρολόι και βλέπω πως ήρθε η ώρα να ξεκινήσω τις υπερωρίες μου. Από σήμερα θέτονται οι τιμωρίες. Για το τέλος της βδομάδας θα πρέπει να ανέχομαι περισσότερη ώρα την Κυβέλη. Τουλάχιστον γύρισε ο Λούσιφερ πίσω...

Μιλώντας για αυτήν, πραγματικά φαινόταν πως ήξερε πολύ περισσότερα από όσα είπε. Εννοώ ότι περίμενα να βρεθώ περισσότερο μπλεγμένη από ότι τώρα εξαιτίας της.

"Αν ξεκινάς με τόση αφηριμάδα, θέλω να δω τι θα κάνεις ως την Παρασκευή." Καλά κάθε φορά που την σκέφτομαι θα εμφανίζεται;

Πότε έφτασα και δεν το κατάλαβα;

"Καλημέρα και σε σένα Κυβέλη. Πιθανότατα θα είμαι ψόφια από το να σταματώ εσένα και να προσέχω αυτόν."

Ο Πέτρος... Έχω να τον δω δύο μέρες και μετά τα τελευταία νιώθω σαν να ήταν ένας μήνας. Σήμερα είναι μια κλασική μέρα που πηγαίνει σχολείο, διαβασμένος όμως αυτή τη φορά. Φρόντισα την τελευταία φορά που τον είδα να είναι.

Ουφ θα πεθάνω. Επιπλέον ώρες με την Κυβέλη, όχι ευχαριστώ.

...

Και.. τέλος..

Δωμάτιο δωματιάκι μου σου έρχομαι. Πρώτη φορά μου λείπεις τόσο πολύ. Χωρίς, προφανώς, να χαιρετήσω την Κυβέλη τρέχω στο δωμάτιο μου.

Έχω και ένα ραντεβού με τον Λούσιφερ μην το ξεχνάμε. Όσο και να μου είπε να είναι απλά ντυμένη δεν μπορώ να πάω και σαν τον λέτσο.

Και τώρα που το θυμήθηκα πρέπει να χωρίσω και τον Σωκράτη γιατί είναι καθόλου σωστό να τον κορόιδευω μέσα στα μούτρα του. Ούτε και εγώ θα ήθελα να μου το κάνει άσχετα με το αν δεν έχω αισθήματα για αυτόν.

Η ώρα είναι 7:33 με τις υπερωρίες. Μάλιστα. Προλαβαίνω να ξεραθώ στον ύπνο ή όχι;

Μπαίνω στο δωμάτιο μου και η Καλυψώ έχει αφήσει πάλι μήνυμα ότι είναι στην Νίκη. Μα καλά τι κάνουνε τόσες φορές μόνες τους; Σύλλογο ελεύθερων κοριτσιών οποίος ενδιαφέρεται χώνεται;

Απαπα τι λόγια είναι αυτά ρε Άλεξ; Ο Λούσιφερ φταίει που με έχει επιρρεάσει με αυτά που λέει. Άκου εκεί <χώνεται>. Για εξομολόγηση πρέπει να πάω.

...

Και είμαι έτοιμη. Δεν έκανα και τίποτα ουαυο. Ένα άσπρο μπλουζάκι και ένα μπεζ τζιν παντελόνι.

Δεν είναι του γούστου μου να βάζω σκούρα ρούχα άσε που είναι και λίγο απαγορευτικό το σκούρο χρώμα για τους αγγέλους.

Και τώρα θα με ρωτήσει κάνεις. Καλά ρε Άλεξ τι έκανες τόση ώρα;

Έχω την λύση.

Βασικά εγώ ετοιμάζομαι γρήγορα οπότε κοιμήθηκα μέχρι τις οχτώμιση και μετά ετοιμάστηκα.

Σιγά μην κάνω και καμιά ιδιαίτερη ετοιμασία για την βασίλισσα Ελισάβετ.

Ακούω ένα χτύπο στην πόρτα και υποθέτω πως είναι ο Λούσιφερ. Και ναι είμαι σωστή, αυτός είναι.

Είναι ωραίος μέσα στα μαύρα ρούχα του. Όντως φοράει κάτι απλό. Μία μαύρη φόρμα και ένα μαύρο κοντομάνικο.

Με σκάναρε και μου χαμογέλασε.

"Όμορφη όπως πάντα." Ψέλλισε σιγανά και το χαμόγελο δεν έφευγε από πάνω του.

Συγγνώμη κιόλας αλλά πώς γίνεται να έχω αισθήματα για τον Σωκράτη όταν υπάρχει στην ζωή μου ο Λούσιφερ;

Η απάντηση είναι απλή δεν γίνεται.

"Και για πες μου που έχεις σκοπό να με πας;" Τον ρώτησα όλο ειρωνεία και σοβάρεψε.

"Δεν σας έχουν μάθει δεσποινής να μην είστε περίεργη;" Επέστρεψε την ερώτηση πίσω και γέλασα. "Αλλά προς ενημέρωση σας έχω σκοπό να σας πάω πίσω από την σχολή και μετά θα δούμε." Μου έκλεισε το μάτι. "Δεν είμαι από τα άτομα που θα σου κάνουν και ιδιαίτερη έκπληξη. Και τώρα που το παρατηρώ πρέπει να σταματήσεις να κάνεις παρέα μαζί μου γιατί η ειρωνεία μου έχει αρχίσει να σε επιρρεάζει." Μου ξανά έκλεισε το μάτι.

Πρόσεχε μην αποκτήσεις τικ στο τέλος.

"Έλα αηδίες αηδίες. Πάμε." Έκλεισα την πόρτα και κρυφά από την πίσω πόρτα της σχολής πήγαμε εκεί που μου ετοίμαζε ο Λούσιφερ.

Το μέρος είναι όπως είναι καθημερινά απλά σκοτεινά. Καθήσαμε σε ένα απομακρυσμένο παγκάκι κάτω από έναν πλάτανο.

Το θρόισμα των φύλλων ήταν το μόνο που ακουγόταν στην περιοχή, μιας και δεν μιλούσαμε καθόλου.

"Όντως δεν έχεις ετοιμάσει κάτι." Έσπασα την σιωπή μεταξύ μας, που παρολου που δεν ήταν άβολη ήθελα να την σπάσω.

Γύρισε και με κοίταξε στα μάτια.

Σου έχει πει ποτέ κανείς ότι έχεις τα ομορφότερα μάτια του κόσμου;

"Στο 'πα." Ξανά έπεσε σιωπή μεταξύ μας ώσπου την έσπασε. "Μήπως δεν σου αρέσει;" Ρώτησε ντροπαλά?

Αυτό ήταν ότι πιο γλυκό έχει πει ποτέ του.

Του χαμογέλασα πλατιά και ένεψα αρνητικά το κεφάλι μου.

"Αντιθέτως μου αρέσει πολύ." Γέλασε και με πλησίασε μια θέση πιο δίπλα. Όχι βέβαια με πονηρό ύφος αλλά χαμογελαστός.

"Να σε ρωτήσω κάτι;" Ρώτησε σαν μωρό. Γέλασα και του έκανα νόημα να πει. "Τον γκόμε- ήθελα να πω το αγόρι σου, ναι το αγόρι σου. Τι θα γίνει με αυτόν;" Έκανε μία γλυκιά φατσούλα. Πρέπει να φοβάμαι που είναι τόσο καλός;

Εύχομαι να μου βγει σε καλό.

Η ερώτηση του στην αρχή με έπιασε λίγο απροετοίμαστη αλλά μετά σύνελθα. Έχω αποφασίσει τι θα κάνω πλέον μαζί του.

"Θα τον χωρίσω." Του απάντησα χαλαρά και φάνηκε έκπληκτος. "Μην με κοιτάς έτσι το έχω αποφασίσει." Αυτός ακόμη με κοιτάει σοκαρισμένος.

"Δηλαδή θα-"

"Ναι Λούσιφερ θα τον χωρίσω." Τον διέκοψα. Πήγε να με αγκαλιάσει αλλά του έκοψα την φορά. Παραξενεύτηκε και με το δίκιο του δηλαδή. "Όχι πριν σου πω γιατί;"

Τότε με κοίταξε με ένα πλατύ χαμόγελο.

"Δεν χρειάζεται να πεις. Ξέρω πως δεν μπορείς να μου αντισταθείς." Έδειξε το κορμί του και έκανα μια έκφραση αηδίας.

"Όχι. Βασικά έχει και αυτό κάποια σχέση." Γύρισα το βλέμμα μου μπροστά γιατί δεν θέλω να αποσυντονιστώ και επειδή ντρέπομαι λίγο. "Λοιπόν ήταν λίγες μέρες πριν την εξομολόγηση σου εκείνο το βράδυ όταν συνειδητοποια ότι τρέφω κάποια αισθήματα για εσένα. Και όχι δεν ήταν φιλικά. Δεν ήξερα αν τα αισθήματα αυτά ήταν αμοιβαία οπότε προσπάθησα να τα πνίξω.

Και εκεί μπαίνει ο Σωκράτης. Από μηχανής Θεός που λέμε. Μου είπε ότι του αρέσω και εκεί ήταν η πρώτη ευκαιρία που είχα για να αποβάλλω τα συναισθήματα από μέσα μου. Όπως λένε όλοι ούτος σι άλλως, ο έρωτας με έρωτα περνά.

Το σχέδιο μου ήταν καλό ως το σημείο που συναντηθήκαμε και με φίλησες. Εκεί όλα χάλασαν μιας και τα αισθήματα μου για εσένα μεγάλωσαν. Μόλις έγινε αυτό γύρισα στο δωμάτιο κλαίγοντας. Ήξερα ότι έκανα λάθος με το να είμαι μαζί του.

Μετά εξαφανίστηκες. Βαθιά μέσα μου ήξερα πως κάπου είχα κάνει λάθος και γι' αυτό έφυγες, κι ας μην το παραδεχόμουν. Όταν επέστρεψες, ο ναι όταν επέστρεψες, δεν ξέρεις πόσο χάρηκα. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι τον ένα μήνα που έλειπες και τον πέρασα με τον Σωκράτη ήταν ανόφελα. Ναι ήμουν και είμαι ερωτευμένη μαζί σου.

Όταν ήρθες στο δωμάτιο και ξανά φιλιθήκαμε ήταν ότι καλύτερο μπορούμε να μου συμβεί. Και ναι όλα αυτά. Οκ μπορεί να έχω κάνει αρκετά πράγματα στην ζωή μου στην Γη αλλά δεν έγινα άγγελος και θα κοροϊδεύω αγγέλους κιόλας. Με λίγα λόγια σου λέω ότι τον χωρίζω γιατί δεν μπορώ να είμαι με κάποιον και να μην νιώθω τίποτα για' αυτόν και πάνω από όλα να τον εκμεταλλεύομαι.

Έτσι έχω πάρει την απόφαση μου για το καλό όλων μας. Εσύ τι λες συμφωνείς;" Και τότε ήταν που γύρισα να τον κοιτάξω. Τόση ώρα το μόνο που έκανε είναι να ακούει ότι λέω χωρίς να βγάλει άχνα.

Το μόνο που έκανε ήταν να με αρπάξει όπως όπως και να με φιλήσει δυνατά.















Χευ τι κάνετε;

Τα λέμε στο επόμενο ❤

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top