Μπερδέματα (13)
ΑΛΕΞ
"Ναι Σωκράτη θα γίνω το κορίτσι σου" Του λέω με το πιο καλό ψεύτικο χαμόγελο που θα μπορούσα να έχω και με αγκαλιάζει σφηχτά. Μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη το οποίο δεν έχει καν συναισθήματα είναι απλά ένα φιλί.
Και αυτή θα ήταν η ιδανική στιγμή με το πλέον αγόρι μου αν δεν με διέκοπτε ο ακατανόμαστος με την έκτη αίσθηση του. Νιώθω πλέον μια μικρή αηδία με τον εαυτό μου.
"Θα τα πούμε αύριο στην τάξη."
"Καληνύχτα." Του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και εφυγα. Ώρα να πάω στον δαίμονα τώρα.
Κατεβαίνω στο γήπεδο του μπάσκετ που με ζήτησε να πάω και τον ψάχνω με το βλέμμα μου. Ωραίο φεγγάρι σήμερα, γεμάτο.
"Άργησες." Αυτό το παιδί μια φορά αν δεν ειρωνευτεί δεν μπορεί.
"Είχα υποχρεώσεις. Είπες ότι ήθελες να μου μιλήσεις... Λοιπόν;" Ρωτάω διστακτικά. Φοβάμαι για αυτό που θα ακολουθήσει. Έχει κάτι τρελές ιδέες.
Βέβαια θα μου πει κανείς τι κάθομαι και σκέφτομαι ενώ έχω μπροστά μου το αγόρι που-
"Θυμάσαι την άγγελο που σου είχα πει ότι είμαι ερωτευμένος;" Ρώτησε με κόκκινα μάγουλα; Ο Λούσιφερ κοκκινίζει; Άλλο πάλι και αυτό. Να γραφτεί στα πρακτικά.
"Ναι θυμάμαι." Του απάντησα χωρίς να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Είναι πολυ όμορφος.
Τα ανακατεμένα και μεταξωτά μαλλιά του. Οι τεράστιες γυμνασμένες πλάτες του και τα υπέροχα κόκκινα μάτια του που του ταιριάζουν απόλυτα κάτω από το βραδινό φως του φεγγαριού.
"Στέκεται αυτή τη στιγμή μπροστά μου."
Τι....
"Εννοείς πως..."
"Εννοώ πως ναι Άλεξ εσύ είσαι. Δεν γίνεται να μην είσαι εσύ. Δηλαδή θέλω να πω πως..πως είσαι τόσο όμορφη και..και τόσο καλή που με συνεπήρες. Δεν μπορούσα να μην σε προσέξω ακόμη και αν το ήθελα. Στο τεστ αλήθειας είπα ψέματα προφανώς και δεν σε βλέπω φιλικά και γι' αυτό με χτύπησε το ρεύμα. Είσαι η μόνη που δεν με είδε ως αντικείμενο ευχαρίστησης αλλά για αυτό που είμαι πραγματικά..ένας ξεροκέφαλος διάβολος που αποζητά μόνο την διασκέδαση. Γι'αυτό έφυγα στο κάτω κάτω. Για να μείνεις ασφαλής από αυτά τα δύο τα κοράκια. Ποια άλλη θα μπορούσε να ειναι εκτός από εσένα δηλαδή; Καμία" Μου εξομολογήθηκε και εγώ έχω μείνει σοκαρισμένη. Δεν περίμενα να ακούσω ποτέ τέτοια λόγια από εκείνον.
Του αγγίζω το χέρι και απαλά το χαϊδεύω με τον αντίχειρα.
"Τι κάνεις θα δημιουργήσει έγκαυμα!" Με μάλωσε και στα μάτια του βλέπω την ντροπή για οτι μου είπε πριν. Μάλλον δε το κατάλαβε ούτε εκείνος όταν με αγκάλιασε.
"Ποιος σου είπε ότι πονάω;" Ρωτάω και γουρλωσε τα μάτια του. Άρχισε να καταλαβαίνει μάλλον.
Έχω δακρύσει με όσα έχω ακούσει... Πρώτη φορά στη ζωή μου μου μίλησαν με τόσο όμορφα και βαθιά λόγια. Πρώτα φορά ένιωσα τόσο ολοκληρωμένη. Ακόμη και με τον Πέτρο που νόμιζα ότι τον αγαπούσα δεν είχα αισθανθεί έτσι.
Έτσι πως είμαστε, με αγκαλιάζει σφιχτά και ενώνει τα μέτωπα μας. Με κοιτάζει στα μάτια και μετά από λίγο απαλά τα χείλη του αγγίζουν τα δικά μου ενώ πλέον τρέχουν κανονικά δάκρυα. Μπορεί να μου αρέσει αλλά δεν είναι σωστό.
"Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό... Είσαι δαίμονας και πλέον έχω σχέση με έναν άγγελο που του αρέσω." Του λέω μόλις σπάσουμε το φιλί μας. Μετανιώνω κάθε ώρα και στιγμή που θα έφτιαξα με τον Σωκράτη.
Πώς έχει γίνει έτσι η ζωή μου; Το αγόρι που είμαι ερωτευμένη είναι ερωτευμένο μαζί μου ενώ παράλληλα τα έχω με ένα άλλο αγόρι επίσης ερωτευμένο μαζί μου αλλά εγώ όχι.
"Εσύ τον θες;" Ρώτησε έχοντας ελπίδα στο βλέμμα του.
"Συγγνώμη τόση ώρα σου δείχνω πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου και με ρωτάς αν τον αγαπώ;" Ρωτάω και ένα ακόμη κύμα δακρύων ρέει στα μάτια μου. Γιατί ναι μπορεί να μη το έχω παραδεχτεί τόσο καιρό αλλά ο τρόπος που συμπεριφερομουν τόσο καιρό με έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Με τράβηξε και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί σκουπίζοντας τα κλειστά μάτια μου. Όταν όμως τα άνοιξα ήταν άφαντος. Που πήγε; Πάλι με άφησε...; Έτσι πως είμαι αυτή τη στιγμή φεύγω γρήγορα για τις εστίες. Με το που φτάνω βλέπω την Καλυψώ εξαφανισμένη και στη θέση της ένα μήνυμα που λέει πως πήγε στη Νίκη. Καλύτερα... Τα πόδια μου δεν με κρατάνε άλλο και πέφτω στα γόνατα στο πάτωμα ενώ κάποιος απέξω μπορεί να ακούσει άνετα τις κραυγές μου που κλαίω... Γιατί το κάνω αυτό; Γιατί μου αρέσει ένας δαίμονας; Είμαι άγγελος και καταπατώ το βέτο έτσι! Και εκτός αυτού... Αυτοεξορίστηκε για να μην με αγγίξουν οι άλλοι δύο.
Με όση σωματική δύναμη μου έχει απομείνει σηκώνομαι, βάζω τα ρούχα του ύπνου και πάω στο κρεβάτι μου. Συγκεντρώσου Άλεξ! Πρέπει να πάρεις το μυαλό σου από τον Λούσιφερ γιατί αύριο -βασικά σήμερα- γράφεις!
Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερα να χαλαρώσω και να κοιμηθώ.
Το επόμενο πρωί όταν ξύπνησα, η Καλυψώ είχε ήδη έρθει και ήταν έτοιμη. Μα καλά πόση ώρα κοιμόμουν;
"Άλεξ είσαι καλά;" Ρώτησε και ήρθε κοντά μου μόλις κατάλαβε πως ξύπνησα.
"Δεν κοιμήθηκα καλά. Γιατί;" Ρωτάω όλο περίεργα γιατί με κοιτάζει πολύ περίεργα.
"Πάνε στον καθρέφτη να σε δεις."
Παραξενευμενη σηκώνομαι να δω και... Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ! Σαν το ζόμπι είμαι! Μαύροι κύκλοι, το άσπρο των ματιών μου έχει αντικατασταθεί από κόκκινο. Τα μαλλιά μου να μην τα σχολιάσω! Πανέμορφα.
"Είσαι σίγουρη ότι θες να έρθεις στο μάθημα;" Καλή ερώτηση Καλυψώ μου.
Να πάω τώρα η όχι;
Δεν βαριέσαι θα πάω.
Αν και είμαι πολύ μπερδεμένη δεν μπορώ να χάνω μαθήματα. Άσε που θα ξεχάσω κάπως έτσι.
Κανείς δεν ξέρει ότι ο Λούσιφερ επέστρεψε αλλά θα το μάθουν όλοι σήμερα.
Πάμε με τα κορίτσια στην καφετέρια που είναι η Νίκη και ο Σωκράτης και νιώθω ένα βάρος στην κοιλιά μου. Ντρέπομαι τόσο πολύ να τον αντικρίσω μετά το φιλί μου με τον Λούσιφερ. Η Νίκη πάλι είναι κάπως θλιμμένη. Αλλά είναι πάντα λίγο στον κόσμο της.
Ωστόσο ο Λούσιφερ πάλι άφαντος.
Κατάλαβα θα έφυγε και τώρα μου έχει κάνει την καρδιά περιβόλι.
Αχ ατιμε.
Λούσιφερ
Πλέον έχω αποφασίσει πως θα ήταν καλύτερα να μείνω μακριά από την Άλεξ αφού μου το είπε και η ίδια πως είναι σε σχέση με έναν άλλο άγγελο. Έτσι είναι καλύτερα και για τους δυο μας. Ελπίζω ο άγγελος αυτός να φροντίζει και να την αγαπάει όπως δε μπόρεσα εγώ.
Έτσι πήρα την απόφαση πως για λίγες μέρες θα μου έκανε καλό να πάω μια 'τυχαία' επίσκεψη στην γη, μεταμόρφωμένος σε άνθρωπο για μερικές μέρες στο μαγαζί του μπαμπά της Άλεξ.
Ίσως θα ήταν καλό θα μάθω και μερικά πράγματα για αυτήν μιας και δεν μπορώ να τα μάθω από αλλού.
Τριτοπρόσωπη αφήγηση
Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα όπως αυτοί οι δύο φαντάζονταν. Όσο θα μπορούσαν δηλαδή.
Κανένας από τους δύο δεν ήξερε ότι το σημερινό βράδυ θα ήταν κυριολεκτικά η καταδίκη τους.
Μπορεί να ήταν αύριο μπορεί και σε δέκα χρόνια. Πάντως αυτό το φιλί γεμάτο συναισθήματα θα ήταν η καταδίκη τους.
Ο έρωτας δεν είναι ποτέ εύκολος και πονάει. Και αυτό θα κάνει σε αυτούς. Θα τους πονέσει. Θα τους κάνει να περάσουν σαράντα κύματα μέχρι να καταλάβουν ότι όλα θα χαθούν.
Ποτέ όμως κανείς δεν ξέρει το τέλος. Μπορεί να είναι καλό μπορεί και όχι.
Στην προκειμένη περίπτωση ο χρόνος θα δείξει. Και πιστέψτε με αργά ή γρήγορα θα δείξει.
Και όλα αυτά γιατί και οι δύο τους ήταν τελείως απρόσεκτοι. Μπορεί να νομίζαν πως αυτή η νύχτα θα ξεχνιόταν γιατί ήταν προσεκτικοί.
Μπορεί να θεωρούσαν πως κάνεις δεν τους έβλεπε.
Ή απλά έτσι πίστευαν.
Κανένας από τους δύο δεν ήξερε ότι υπήρχε ένα ζευγάρι μάτια που τους παρακολουθούσε όλη την διάρκεια της νύχτας αυτής. Μάλλον ήταν ένα άτομο που ήθελε εκδίκηση για τα λόγια που ειπώθηκαν προς το πρόσωπο του. Και αυτή ήταν η ευκαιρία του.
Ωστόσο και οι δύο τους είναι πολλοί ερωτευμένοι. Το πόσο ερωτευμένοι θα φανεί όταν θα έρθει η ώρα την κρίσης.
Άραγε είναι ικανός ο έρωτας δύο παιδιών ουσιαστικά να τα καταπολέμησει όλα;
Κάποτε σίγουρα θα το μάθουμε.
Χευ τι κάνετε;
Τα λέμε στο επόμενο ❤️
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top