Μπράβο σου Άλεξ κάνεις την μια βλακεία μετά την άλλη.

Πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου και τα άλλαξα πλευρά ξεφυσώντας.

Δεν γίνεται να είπα εγώ τέτοια βλακεία. Δεν το πιστεύω.

Μόνο ένα πράγμα μπορεί να με χαλαρώσει αυτή την στιγμή. Να πάω στο μέρος που ξεκίνησαν όλα.

Οπότε νιώθω σκατά πηγαίνω εκεί πέρα να χαλαρώσω.

Βάζω μια γκρι ζακέτα, παπούτσια, κλειδιά και φεύγω σαν σίφουνας. Δεν μπορώ άλλο.

Ανεβαίνω στον λόφο σαν χεσμένη αφού είμαι λαχανιασμένη. Το αποτέλεσμα τουλάχιστον με δικαιώνει.

Μόνο μέσα στο σκοτάδι με ένα μόνο μικρό φωτάκι να λαμπιρίζει.

Ξαπλώνω στο χορτάρι και αφήνω ελεύθερα τα δάκρυα μου ενώ βάζω το χέρι μου μπροστά από το στόμα μου για να μην ακούγονται τα αναφηλιτά μου.

Έχω τόσα νεύρα με τον εαυτό μου αυτή την στιγμή που σκοτώνω Άγγελο. Ολόκληρη Άγγελος να σκοτώσω Άγγελο.

"Τι κάνω;" Ούρλιαξα και άρχισα να κοπανάω τα πόδια μου σαν μωρό.

Σηκώνομαι και πηγαίνω πέρα δώθε ενώ πιάνω παράλληλα μια κοτσίδα τα μαλλιά μου.

"Αντί να του πω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του πάω και λέω τέτοιες βλακείες;" Τα δάκρυα δεν έχουν σταματήσει να ρέουν σαν ποτάμια. "Από τις βλακείες και από τον φόβο μου τα κατέστρεψα όλα."

Κλώτσησα μια πέτρα και χτύπησα το χέρι μου στο κεφάλι μου.

Δεν ξέρω αν το έχω πει αλλά κάνω βλακείες με τους φόβους μου.

Έχωσα το πρόσωπο μου στις χούφτες μου και συνέχισα το μιξοκλάμα.

Ένιωσα ότι κάποιος έκατσε δίπλα μου και σήκωσα το κεφάλι μου.

Ωω Θεέ μου ο Λούσιφερ.

Ψυχή μου όλη.

"Ώστε ακόμη είσαι ερωτευμένη μαζί μου έτσι;" Είχε ένα στραβό χαμόγελο αποτυπωμένο στο πρόσωπο.

Αχ θέλει να τις φάει.

Πως γίνεται εκεί που θέλω να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω με κάνει να θέλω να τον φτύσω;

"Όχι." Του είπα απότομα.

Μια ακόμη κοτσανα που έκανα μόλις τώρα. Κοπανιεμαι από μέσα μου.

"Δηλαδή θες να μου πεις ότι άκουσα λάθος πριν;" Αμέσως γούρλωσα τα μάτια μου.

Τι ρεζίλι και αυτό. Ας με μαζέψει κάποιος.

Τα άκουσε όλα.

"Ν-ναι." Τραύλισα.

Έριξε ένα γελάκι και αναστέναξα από μέσα μου.

Τι ωραίο γέλιο που έχει.

"Τόσο εγωίστρια." Μουρμούρισε. Το ξέρω ότι είμαι. Γύρισα να τον ξανακοιτάξω.

Γέλασα και εγώ σ' αυτό. Έχω καιρό να γελάσω αληθινά αφού χωρίσαμε.

"Όμως την αγάπησες." Του είπα αυθόρμητα και το μετάνιωσα αμέσως.

Με κοίταξε έκπληκτος.

"Συγγνώμη δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις άβολα." Προσπάθησα να μαζέψω τα ασημάζευτα.

Την μια μπαρούφα μετά την άλλη πετάω.

Κρύος ιδρώτας με έλουσε.

Το μόνο που έκανε ήταν γελάσει ειρωνικά.

"Αφού έχεις δίκιο γιατί να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου;" Χαμήλωσα το κεφάλι μου και έπαιζα νευρικά με τα δάχτυλα μου. "Μάλλον εγώ φέρομαι αγγελικά τώρα σε σχέση με εσένα."

Φτάνει πια δεν μπορώ άλλη ταπείνωση και τόσο ρεζίλι.

"Σε παρακαλώ φτά-ανει." Τραύλισα.

Θέλω να αρχίσω να ξανακλαίω.

"Γιατί επειδή λέω για πρώτη φορά την αλήθεια ενώ εσύ όχι;" Με ειρωνεύτηκε.

Πως γίνεται να είναι τόσο χαλαρός και εγώ τόσο σφιγμένη;

Έκλεισα σφηχτά τα μάτια μου και ένιωσα τα μάτια μου να τσούζουν. Όχι πάλι.

"Δεν-δεν μπορώ άλλο σε παρακαλώ." Σχεδόν ψιθύρισα και έμπλεξα τα δάχτυλα μου μεταξύ τους.

"Τι δεν μπορείς γαμώτο σου πια. Τι;" Γρυλισε έξαλλος.

Αυτή η πίεση που με κάνει να νιώθω τα πράγματα ακόμη χειρότερα από πολλές οπτικές γωνίες.

"Όλη αυτή τη πίεση... Από την μια εσύ με... ότι κάνεις-"

"Τι κάνω Άλεξ;" Με διέκοψε.

"Με αγνοείς και όταν δεν το κάνεις μου κάνεις τη ζωή δύσκολη! Λούσιφερ τι ακριβώς θες από μένα; Από την μια κάνεις ότι κάνεις και από την άλλη με σώζεις από τους Αρχάγγελους!" Του φώναξα και γουρλωσε τα μάτια του.

Τι έγινε Λούσιφερ νόμιζες ότι δεν θα το μάθαινα; Να ναι καλά η Ραχήλ που μας τα λέει όλα πλέον.

"Τι...;" Ψιθύρισε με κομμένη ανάσα.

"Νομίζεις δεν τα έμαθα;"

FLASHBACK(Λούσιφερ)

Περπατάω για ακόμη μια φορά αμέριμνος χωρίς να έχω τι να κάνω; Έτσι όπως περπατάω, τυχαία περνάω μπροστά από το γραφείο του Ραφαήλ και του Μιχαήλ.

"Είναι λίγο αδύνατον αυτά που λέτε συνάδελφε. Μιλάμε για την καλύτερη μαθήτρια όλου του έτους. Αποκλείεται αυτή να έχει παραβιάσει τον κανόνα!" Ο Ραφαήλ είναι αυτός;

Για άγγελο να υποθέσω μιλάνε γιατί για δαίμονα είναι λίγο δύσκολο να λένε τόσο καλά λόγια.

"Ραφαήλ έχω την εντύπωση που δεν ξέρεις τι γίνεται στο ίδιο σου το σχολείο!" Και αυτός ο Μιχαήλ;

"Μιχαήλ σε παρακαλώ!"

Ναι αυτοί είναι. Σαν συμπεθέρες που μαλώνουν κάνουν! Και δεν τους είχα για αγγέλους που θα έκαναν έτσι.

"Μα καλά δεν το παρατηρείς καθόλου; Και η Άλεξ και ο Λούσιφερ ομολόγησαν πως είναι φίλοι στο πειθαρχικό. Η ίδια επίσης για αρκετό καιρό κυκλοφορούσε με επιδέσμους στα χέρια της!" Άρχισε να λέει ο Μιχάλης.

Τα πιάσαμε τα λεφτά μας.

Το βλέμμα του Μιχαήλ πέφτει πάνω μου και σταματάει να μίλα.

"Λούσιφερ μπες μέσα." Ξεροκαταπίνω και μπαίνω μέσα στην αίθουσα.

Την κάτσαμε την βάρκα. Έτσι και νευριάσουν αυτοί οι δύο μαζί σου, μέχρι και αποβολή από την σχολή μπορείς να φας.

Και τώρα είναι δύο τα τινά. Ή θα βρω ένα πολύ καλό ψέμα να πω και θα γλιτώδω ή αποβολη.

"Γιατί μας παρακολουθείς;" Μες τα νεύρα είσαι φίλε μου Ραφαήλ και δεν θα σου βγει σε καλό.

Έλα καμιά μέρα από την Ραχήλ για λίγη γιόγκα. Κάνει καλό στα νεύρα.

"Βασικά γιατί δεν είσαι στον κοιτώνα σου;" Πετάγεται ο άλλος σαν πορδή απ' εκεί.

"Είχα αϋπνίες και έκανα βόλτες στους διαδρόμους. Όσο για την πρώτη ερώτηση, άκουσα το όνομα μου και σταμάτησα να ακούσω." Ψεύδομαι για το ένα από τα δύο.

Αϋπνία δεν το λες όταν δεν έχεις πέσει ακόμη στο κρεβάτι για ύπνο επειδή σκέφτεσαι εκείνη.

Την μοναδική που ήταν υποκρίτρια και με απέφευγε λες και σκότωσα τις κολλητές της. Ώρες ώρες εδώ μου κάθεται αυτή. Το παίζει και έξυπνη.

"Μάλιστα. Και τώρα που περνούσες από δω δεν θα σε πείραζε να απαντήσεις σε μερικές ερωτήσεις;" Αναρωτήθηκε ο Ραφαήλ που είναι και σαν αρχηγός εδώ.

Έτσι έχω καταλάβει δηλαδή.

Που να μου χαθήται χαμούρες. Ευκαιρία να με κουτουπόσεται ψάχνετε.

Τους ένεψα ότι δεν με πειράζει. Πρέπει με κάποιο τρόπο να απαλλάξω και εμένα και την Άλεξ από αυτό.

"Τελικά είναι αλήθεια ότι εσύ και η Άλεξ έχετε φιλικό δεσμό μεταξύ σας;" Ρώτησε ο Μιχαήλ.

Λούσιφερ συγκεντρώσου. Σκέψου κάτι πολύ έξυπνο που μόνο το διαβολικό μυαλό σου μπορεί.

Αφού βρίσκω τελικά τι ψέμα θα πω τους ρίχνω ένα στραβό χαμόγελο.

Δεν θα είναι τελικά τόσο δύσκολο.

"Ναι σχετικά με αυτό. Πως να σας το πω δηλαδή. Είναι κάτι που δεν θέλω να το πω αλλά κυριολεκτικά δεν θα το πω γιατί είναι κάτι που λίγο δεν θέλω να το πω. Αλήθεια δεν θέλω να το πω. Ούτε πραγματικά δεν θέλω να το πω. Πραγματικά πραγματικά. Καταλάβατε;"

Και οι δύο με κοιτάνε σαν μπούφοι με τις βλακείες που λέω. Ούτε και εγώ βγάζω νόημα. Πως μου ήρθαν ούτε ξέρω.

Θα περάσουν χίλια χρόνια και ακόμη θα γελάω.

"Ναι αλλά θα μας πεις." Απαίτησε ο Μιχαήλ.

Φαντάζομαι θα σκέφτεται πως και δεν περνάω τις τάξεις. ΧΑ. Ούτε και εγώ ξέρω.

"Α ναι μαλώσαμε και πλέον μεταξύ μας υπάρχουν μόνο συναντήσεις λόγω του γήινου μας."

"Μάλιστα παιδί μου μπορείς να πηγαίνεις." Μου απάντησε αυστηρά όπως πάντα ο Ραφαήλ και εγώ χωρίς να χάσω ευκαιρία έφυγα.

Τελείωσα και με αυτό. Και εύχομαι να τους έδωσα μια πειστική απάντηση.

Εγώ πάντως θα με πίστευα.

End of Flashback

"Και ποιος σου το είπε αυτό;" Με ρώτησε καχύποπτα.

Μην στεναχωριέσαι καλέ μου δεν σε παρακολουθούσα. Ακόμη δεν έχω πέσει τόσο χαμηλά για χάρη σου.

"Ένα πουλάκι. Και μην κάνεις λοιπόν πως δεν νοιάζεσαι γιατί ξέρω ότι κατά βάθος καίγεσαι."

Το ότι θα σε έχω στο χέρι μου Λούσιφερ δεν το περίμενα. Αλλά δεν βαριέσαι. Εγώ τις δικές μου εξηγήσεις τις έδωσα, καιρός να δώσει και κάποιος άλλος.

"Α ώστε πιστεύεις ότι καίγομαι ε;" Με ειρωνεύτηκε.

Τολμάς και ειρωνεύεσαι εμένα που μπορεί πριν λίγο να έκλαιγα; Τώρα θα δεις.

"Δηλαδή δεν θα σε πείραζε αν σου έλεγα ότι τα ξαναβρήκα με τον Σωκράτη." Του είπα λίγο απότομα και ο αέρας του κόπηκε.

Γέλασε ειρωνικά όπως κάθε άλλη φορά. Αυτό έλειπε να μην το κάνει.

"Δεν περίμενα και κάτι άλλο από σένα." Τράβηξε τα μαλλιά του προς τα πίσω ενώ παρατήρησα πως τα μάτια του κοκκίνησαν.

Δεν άργησε να σηκωθεί όρθιος και να κάνει μια βόλτα γύρω.

"Για ένα λεπτό. Αν σε άκουσα πριν να λες ότι με αγαπάς σημαίνει ότι δεν τα έφτιαξες μαζί του και απλά το είπες για να δει την αντίδραση μου."

Κόκκινος συναγερμός. Επαναλαμβάνω κόκκινος συναγερμός. Μας ανακάλυψαν. Κόκκινος συναγερμός είναι έξυπνος ο βλάκας.

Εγώ πανικοβλημένη έκανα μερικές νευρικές κινήσεις πράγμα που έδειχνε πως έχει δίκιο.

Ένα διάπλατο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του.

"Μωρό μου να σε φιλήσω που έφυγες οριστικά από τον χλεχλε." Δεν πρόλαβα να αντισταθώ γιατί ένωσε τα χείλη μας μετά από καιρό.

Τέτοια χαρά πήρε; Γιατί είναι έτσι να του δίνω πιο συχνά τέτοιες χαρές.

Και με αυτό το φιλί του κατάλαβα πως έκανα μεγάλο λάθος που τον απέφευγα και δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Τον αγαπάω.

Έτσι λοιπόν είναι η αίσθηση της αναγέννησης του να ξαναδημιουργήσαι  και να αναπλάθεσαι από την αρχή, από τις στάχτες που ο ίδιος δημιούργησες.

Χευ

Τι κάνετε;

Τα λέμε στο επόμενο ❤️