ΛΟΥΣΙΦΕΡ

Φφφφ.

Τι να πω; Πως τα έχω κάνει σκατά; Ή πως δεν ξέρω τι τιμωρία να περιμένω; Παραβίασα δύο σοβαρούς κανόνες και ορίστε το αποτέλεσμα.

Όπως είπα και στο πειθαρχικό βέβαια... δεν το μετάνιωσα. Θα το ξαναεκανα άμα μπορούσα. Αυτή τη φορά όμως θα διόρθωνα όλα τα λάθη.

Όπως ότι πίστεψα πως σταμάτησε να είναι ερωτευμένη μαζί μου.

"Λούσιφερ;" Μου είπε ο Λευί και ρόλαρα τα μάτια μου. Την όρεξη του είχαμε.

Τα κελιά μας αντί για πόρτες έχουν σίδερα και απέναντι από το δικό μου είναι ο Λευί.

"Μχμ" Μούγκρισα άτονα.

Τον βλέπω που βαριέται και πρέπει να φοβάμαι για τα χειρότερα. Μην πετάξει καμία μαλακία.

"Πως είσαι;" Εντάξει δεν πέταξε.

"Δεν φαίνεται;" Τον ειρωνεύτηκα και έκανα πίσω το κεφάλι μου.

Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί κανείς δεν θα πάθει αυτό που θα πάθω εγώ. Αυτή τη στιγμή είμαι μακρυά από την Άλεξ μου και ποιος ξέρει σε τι κατάσταση είναι και με ποιον είναι.

Όλοι αυτοί εδώ μέσα θα φάνε μια αποβολή και όλα μέλι γάλα. Εγώ όμως θα έχω σίγουρα πολύ χειρότερη τιμωρία.

"Να σε κάνω μια ερώτηση που θέλω εδώ και καιρό;" Αυτή είναι σίγουρα η μαλακία που περιμένω τόση ώρα.

"Και δεν ρωτάς δεν έχω να κάνω και κάτι άλλο." Ανασήκωσς τους ώμους μου.

"Γιατί μάλωσες με τον Πιλάτο;" Ωστόσο εγώ πνίγηκα με το σάλιο μου. Δε περίμενα τέτοια ερώτηση.

Αυτό είναι μεγάλη ιστορία.

Η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά, όταν εγώ και αυτός ήμασταν έφηβοι, γύρω στα  15. Ένας χρόνος των αθανάτων είναι ίσος με έναν αιώνα των θνητών, δηλαδή γύρω στα 500 χρόνια πριν.

FLASHBACK

"Πιλάτε, τι κάνεις το απόγευμα;" Τον έπιασα από τον ώμο και χαμογέλασα πονηρά.

"Τι έχεις βάλει στον νου σου, δαίμονα;" Μου χαμογέλασε πονηρά πίσω.

"Είσαι να κατέβουμε στη γη;" Άσπρισε ο μπαγλαμάς. Τον είχα και για πιο γενναίο.

"Μα αυτό απαγορεύεται για τους ανήλικους!" Βρήκε μια χαζή δικαιολογία και ρόλαρα τα μάτια μου.

"Οι κανόνες δεν είναι για να σπάνε;" Υπενθύμισα και του χαμογέλασα.

Εν τέλει ρίχνει ένα ειρωνικό γέλιο και κάνουμε μπουνιά-χειραψία, ο signature χαιρετισμός μας.

END OF FLASHBACK

"Όλα ξεκίνησαν λίγο πολύ από τότε." Του εξήγησα.

"Δηλαδή εσύ έκανες πράγματα επικίνδυνα και αυτός φοβόταν;" Ε ρε που μπλέξαμε.

"Στην αρχή ναι. Γιατί μετά..."

FLASHBACK

Πάνε δύο βδομάδες που κατεβήκαμε στη γη. Από τότε το έχουμε ξανακάνει πολλές φορές με τον Πιλάτο -όπως και αλλά παραπτώματα- αλλά το περίεργο είναι ότι έχει δύο τρεις μέρες που με αποφεύγει λίγο.

"Τι λέει αγόρια; Πως πάει;" Λέω ενώ πάω προς την παρέα μας. Ναι πλέον είμαστε παρέα, γιατί όταν κατεβήκαμε στη γη γνωρίσαμε και άλλους δαίμονες.

"Λούσιφερ! Πως και από δω;" Μου είπε αυτός και του έκανα την γνωστή φιλική αγκαλιά.

"Βαριόμουν και είπα να πω ένα γεια." Ξεφυσιξα και έβγαλα ένα τσιγάρο να κάνω.

Ναι καπνίζω γιατί είναι μαγκιά, άσε που δεν έχω κάτι να χάσω. Δαίμονας είμαι όχι άνθρωπος.

"Καλά έκανες. Ο Πιλάτος που είναι;"

Καλή ερώτηση... προσπαθώ να τον εντοπίσω με την 7η αίσθηση αλλά κάτι πάει λάθος και δεν μπορώ να επικοινωνήσω. Χαιρετώ βιαστικά τα παιδιά και πάω να τον ψάξω.

END OF FLASHBACK

"Τον βρήκες;" Με ρώτησε κρεμάμενος από τα χείλη μου.

"Τον βρήκα... Πιλάτε, μήπως θες να μας πεις;" Τον χλεύασα.

Άντε γιατί πολλά έκανε ως τώρα και πρέπει να έρθει και η ώρα του.

Ο Πιλάτος είναι στο ακριβώς δίπλα κελί και κάθεται και μας ακούει. Ώρα να μιλήσει και λίγο.

"Την όρεξή σου είχα." Μου απάντησε κοφτά. Μαλάκα.

Έχε χάρη μαλάκα που δεν είμαστε στο ίδιο κελί αλλιώς τώρα με το κουταλάκι θα σε μαζεύανε.

"Και τότε και τώρα όπως βλέπω. Αλλιώς γιατί να μπλεχτείς ξανά στις υποθέσεις μου;"

"Δεν θα το σχολιάσω. Τέλος πάντων. Ήμουν στα σύνορα παραδείσου και κόλασης." Ένα χειροκρότημα παρακαλώ που χωρίς να του στείλω καμία ανάστροφη απάντησε στην ερώτηση μου.

"Και τι έκανες εκεί;" Ρώτησε ο Λευί με γουρλωμενα μάτια.

Φυσιολογικό. Όταν είσαι στα σύνορα εκτός το ότι δεν πιάνει η 7η αίσθηση σημάνει ότι μάλλον έχει γίνει κάτι σοβαρό.

FLASHBACK

"Πιλάτε. Τι στον διάολο κάνεις εκεί;" Του ούρλιαξα και με κοίταξε με ένα σατανικό χαμόγελο.

Ορκίζομαι στην ζωή μου πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο.

Κάτι τόσο τρομακτικό, γιατί πέρα από σατανικό το χαμόγελο του φανερώνει κάτι άρρωστο.

Σηκώθηκε και με πλησίασε με αργό βήμα χωρίς να άλλαξει την έκφραση του προσώπου του.

Τώρα που τον παρατηρώ τα μάτια του είναι κόκκινα σαν να έχει πάρει κάτι και η στάση του είναι πολύ επιθετική.

Μου ρίχνει μια γερή μπουνιά και έρχεται από πάνω μου. Με έπιασε αρκετά απροετοίμαστο αλλά κατάφερα και μας αναποδογύρισα με αποτέλεσμα να έχω εγώ το πάνω χέρι.

Του ρίχνω με όλη μου την δύναμη μια μπουνιά και βλέπω αίμα να βγαίνει από το στόμα του με μεγάλη ροή. Κοκάλωσα.

Αμέσως έτρεξα να τον βοηθήσω γιατί όσο να ναι είναι κολλητός μου. Μπορεί να παίξαμε ξύλο χωρίς να ξέρω τον λόγο και τι έχει πάθει αλλά πρέπει να τον βοηθήσω.

"Μην με πλησιάζεις πούστη." Μουρμούρισε ενώ το αίμα δεν σταμάτησε να βγαίνει από το στόμα του. Τι στην ευχή έχει πάθει.

Τον βλέπω να φτύνει μια μεγάλη ποσότητα αίματος και μετά από λίγο να συνέρχεται όσο μπορεί δηλαδή.

"Γιατί ρε Λούσιφερ γιατί;" Ακούστηκε σαν ψίθυρος ότι είπε και όμως κόλλησα στα λεγόμενα του.

Δεν έχω ιδέα τι εννοεί.

"Τι λες μαλάκα γαμω το σπίτι μου γαμω;" Του φώναξα και τον ταρακούνησα. Και ας λέρωσα με αίμα τα χέρια μου.

Άλλο που με νοιάζει αυτή την στιγμή.

"Πηγές μαζί της. Έκανες γαμημένο σεξ μαζί της." Ούρλιαξε και εγώ τον κοιτώ σαν εξωγήινο.

Τι λέει; Με ποια πήγα; Λάθος το έθεσα. Με ποια από όσες πήγα λέει;

"Ποια;" Του φώναξα και του έριξα ένα χαστούκι μπας και συνέλθει.

"Την Σύλβια." Αυτή την φώκια λέει; Αυτή που αναστέναζε σαν να είχε ένα πνευμόνι και προσπαθούσε να πάρει ανάσα σπαρταρώντας; Χάρισμα του. "Την θέλω, μου άρεσε και εσύ αντί να σταθείς να φίλος και να πεις δεν θα πάω μαζί, πήγες και πηδήχτηκες."

"Τι λες γαμω; Ούτε ήξερα ότι την ήθελες έλα ο δρόμος είναι ανοιχτός πήγαινε να την βρεις. Πήγαινε." Γρύλισα από τα νεύρα μου.

Ακούς εκεί.

"Και τι να το κάνω τώρα ε; ΕΕ; ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΣ. ΗΘΕΛΑ ΣΧΕΣΗ ΜΑΖΙ ΤΗΣ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΣΑΝ ΒΔΕΛΛΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΓΙΕ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΟΝΟΣ. ΟΛΕΣ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΠΑΝΕ. ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ." Ουρλιάζει και εγώ έχω μείνει κόκκαλο. Δεν ήξερα τίποτα αλλιώς δεν θα έκανα ποτέ κακό στον κολλητό μου.

Και προσπερνώ αυτό το "πουτάνας γιος" μην γίνουμε από δεκαπέντε χωριά.

"ΜΗΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΑΛΑΚΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙΣ. ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΑΜΩ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΣΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΗΝ. ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΚΛΑΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΩ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠ' ΟΤΙ ΕΚΑΝΕΣ. Θέλω να σε δω να διαλύεσαι κάθε μέρα και περισσότερο για χάρη αυτής. Να την θες και μετά να μην μπορείς να την έχεις όπως και εγώ. Και τότε θα δεις τι θα πει πόνος." Και με τα λόγια αυτά έφυγε κουτσένοντας και από πίσω του να πέφτουν κοιλιδες αίματος.

End of Flashback

"Ουαου." Έχει ξετρελαθεί ο Λευί που δεν έχει σταματήσει να ακούει με προσοχή τα πάντα. "Και με την Σύλβια τι έγινε."

Καλή ερώτηση.

"Είναι με έναν χιμπατζή σε σχέση εδώ και ένα χρόνο σχεδόν." Μας είπε άτονα ο Πιλάτος.

Για μια στιγμή. Για να ασχολήται έτσι για μια γκόμενα πάει να πει ότι την θέλει ακόμη.

"Και γιατί δεν κάνεις κάτι;" Τον ρώτησα ο Λευί.

"Λούσιφερ, θα απαντήσεις εσύ τώρα;"

"Για τον λόγο που εγώ είμαι στην φυλακή αυτή τη στιγμή..."

Πεντακόσια χρόνια αργότερα και πραγματικά ολοκλήρωσε τον όρκο του... Αυτή τη στιγμή εγώ είμαι κομμάτια επειδή αγάπησα... Τώρα καταλαβαίνω τον πόνο που του προκάλεσα όμως ήταν άθελά μου. Πότε δε θα τον πληγωνα αν μπορούσα.

Τριτοπρόσωπη

Όσο οι δαίμονες θυμούνται τα παλιά και πονάνε για αυτά, το μυαλό του Λούσιφερ τρέχει παντού. Από τη Συλβια μέχρι και την απόφαση του πειθαρχικού.

Και όχι δεν τον νοιάζει τι θα πάθει. Όπως ο Πιλάτος σχεδόν πέθανε από αιμορραγία εκείνη τη νύχτα για αυτή που αγαπούσε, έτσι και ο Λούσιφερ τρελαίνεται για το τι μπορεί να κάνουν στην Άλεξ αύριο.

Οι ώρες περνούν αργά και βασανιστικά. Τα κελιά των ερωμένων έχουν παράθυρα κι βλέπουν τα αστέρια.

"Όταν δεν είμαστε μαζί, θα βλέπουμε τον αυγερινό και θα ενωνομαστε."

Μέχρι που ήρθε το πρωί...

Ολόκληρη η Ακαδημία γέμισε με τις τσιριδες πόνου της αγγέλου.

Η μεγάλη ώρα έφτασε...

Χελόου

Τι κάνετε;

Τα λέμε στο τελευταίο ❤️😥