Βγαίνω από το γραφείο του Γαβριήλ και ακριβώς απέξω είναι ο... Σωκράτης; Μα καλά τι δουλειά έχει αυτός εδώ; Τον πλησιάζω και πρέπει να ήταν αποροφημένος από τις σκέψεις του γιατί τρόμαξε όταν τον μίλησα.

"Συγγνώμη δεν είχα σκοπό να σε τρομάξω." Απολογούμε. Συνήθως με αρέσει να το κάνω γιατί είμαι και λίγο πειραχτήρι αλλά πρέπει να του έκοψα λίγο τα ύπατα.

"Δεν πειράζει. Σε περίμενα, πάμε;" Λέει ενώ με κοιτάζει στα μάτια. Έλα μου; Ζήτησα εγώ ποτέ σωματοφύλακα και δεν το θυμάμαι;

"Με περίμενες; Γιατί;" ρωτάω και τον κοιτάζω λίγο περίεργα.

"Από τότε που διέρρευσε πως και άλλος δαίμονας με έναν άγγελο αγγίχτηκαν, ξεκίνησαν τις ανακρίσεις για να βρούνε ποιοι είναι. Σήμερα ήταν η σειρά μου."

Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Πολύ μάλιστα. Από την απέναντι πλευρά είναι το κλήτος των δαιμόνων βγαίνει ο Βαραβάς που τον περιμένει η Λεία. Από τα λίγα που πιάνει το αυτί μου, καταλαβαίνω πως και αυτός ανακρίθηκε απο τους Αρχιδαίμονες. Εμάς που είναι τα Χερουβήμ; Καλύτερα που δεν ήρθαν, αυτοί είναι σκληροί ανακριτές και θα έμπλεκα στα σίγουρα.

"Σοβαρά τώρα, ποιος θα τολμούσε να καταπατήσει τον Ιερότερο Kανόνα; Εννοώ ότι το καταλαβαίνω αν έγινε καταλάθος αλλά ποιο το όφελος να αγγίξεις έναν δαίμονα;" Ρωτάει όλο περιέργεια.

Ααααχ Σωκράτη που να ήξερες ότι αυτή που ψάχνουν εγώ είμαι. Λοιπόν, δεν παθαίνεις κάτι παρά μόνο ένα έγκαυμα και έναν αφόρητο πόνο. Αλλά, από τότε που μίλησα με τη Σάρα και με είπε τι να κάνω ο πόνος σήμερα, δεύτερη μέρα που με έπιασε ο Λούσιφερ τον καρπό, έχει σχεδόν εξαφανηστεί σε σχέση με το χέρι μου που έκανε την προηγούμενη φορά μια βδομάδα να φύγει.

Πλέον τα πράγματα έχουν πάρει άλλη τροπή. Πρέπει να έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα.

"Εγώ ένα πράγμα απορώ: Ακόμα και αν ήθελαν να αγγιχτούν, ποιος ο λόγος να το πουν κάπου;" Τον ρωτάω έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

"Ναι και γω αυτό απορώ. Μεταξύ μας, εγώ δίνω όλα τα δίκια στη Λίλιθ και τον Πιλάτο που το είπαν στη Μίσα." λέει και μένω να τον κοιτάζω. Αυτοί, αυτοί, αυτοί το είπαν. Θέλω να βάλω τα κλάματα.

Το τσόκαρο και ο Λούσιφερ 2 το είπαν δηλαδή! Από τη Λίλιθ δε περίμενα κάτι άλλο αλλά όχι και από τον Πιλάτο.

"Ο Πιλάτος από που το έμαθε; Έφυγε." Προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να συνδέσω τα κόμματα του παζλ.

"Έγινε πριν φύγει. Καλά δεν έχεις ακούσει τίποτα για αυτό;" Απορεί και εγώ πέφτω από τα σύννεφα. Πάει θα με διώξουν από το σχολείο και από τον παράδεισο.

Τελικά είμαι σε χειρότερη θέση από ότι νόμιζα. Δύο αθάνατοι μας πρόδωσαν και μάλιστα όχι από το δικό μου στρατόπεδο. Οι συνέπειες είναι αδιανόητες γιατί έχουν ανακαλύψει ότι αγγιχτηκαμε στο φορές.

"Είχα δουλειές με τον Πέτρο και δεν έφτασε κάτι στα αυτιά μου." Λέω αδιάφορα. Πάλι ψέματα Άλλο με καίει περισσότερο αυτή την στιγμή. Τι θα κάνω μου λέει κανείς; Πρέπει να το πω στον Λούσιφερ αλλά από ότι φαίνεται μας παρακολουθούν εδώ πέρα. "Εγώ πάω αν θες έλα" του λέω και με ακολουθεί γρήγορα.

Στην σειρά με τα άτομα για ανάκριση βλέπω και τον Λούσιφερ. Μόλις με βλέπει με τον Σωκράτη σφίγγεται. Τον προσπερνάω κάνοντας του νόημα να ηρεμήσει. Πρέπει να μην τον καταλάβει κανείς στην ανάκριση. Εμένα δεν θα με περάσουν ακόμη γιατί με εμπιστεύονται λένε.

Αμ έλα που εγώ τους έκανα την ζημιά με τον Λούσιφερ.

Αλλά δεν θέλω να πάθει κάτι αυτός.

Πάω στο δωμάτιο που έχουμε με τη Καλυψώ αφού αποχαιρώ όπως όπως τον Σωκράτη. Πάλι καλά λείπει οπότε μπορώ να κλάψω με την ησυχία μου. Δεν θέλω να φύγω από εδώ. Όλα είναι υπέροχα σε σχέση με τον κόσμο των ανθρώπων.

Όλα είναι τέλεια απλά θα αποφεύγω τον Λούσιφερ. Μόνο δουλειά θα κάνω μαζί του. Τίποτα παραπάνω. Ούτε φιλαράκια ούτε πάρτυ. Μακριά και αγαπημένα. Σαν να μην υπάρχει.

Ναι αυτό θα κάνω. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Μα ποιον κοροϊδεύω θα είμαι μαζί του να προστατευτούμε τον Πέτρο.

Πηγαίνω πέρα δώθε στο δωμάτιο ενώ παράλληλα ανασαίνω βαριά. Το κεφάλι μου με πεθαίνει ενώ τα δάκρυα μου δε αργούν να κάνουν την εμφάνιση τους.

Νιώθω την έβδομη αίσθηση πράγμα σημαίνει ότι με καλεί ο Λούσιφερ πράγμα που με σταματά από την οριακή κρίση πανικού.

Τι ειρωνεία Θεέ μου. Εγώ να τον αποφεύγω και αυτός να με καλεί. Αλλά θα είμαι όσο πιο απόμακρη μπορώ.
...

"Λοιπόν; Τι με θες;" Τον ρώτησα απότομα και το βλέμμα του έγινε στενάχωρο. Αλλά να σας πω κάτι; Δεν με νοιάζει.

"Τι έγινε; Με απέφευγες σήμερα." Ρωτάει συνεχίζοντας να έχει αυτό το λυπημένο βλέμμα κοιτάζοντας με στα μάτια. Από όλα τα μέρη του σώματός μου εκεί βρήκες να κοιτάξεις;

"Λούσιφερ, θα σε ρωτήσω για τελευταία φορά ήρεμα.Τι με θες;" Συνεχίζω να είμαι ψυχρή και απότομη μαζί του. Παίρνει όμως αυτό που του αξίζει. Ένας δαίμονας είναι τίποτα παραπάνω.

"Ο Πέτρος... Σε θυμήθηκε σήμερα και τον πιάσανε οι στεναχώριες του. Το δίλλημά του είναι το εξής: Να πάει να βανδαλήσει το μνήμα σου και να μπεκροπιεί μέχρι τέλους ή να πνίξει τα νεύρα του;" Με τα λόγια του σφίγγομαι και ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου. Τι πράγμα; Ήθελα γενικά κάποια στιγμή να τον κάνω να πονέσει όπως εγώ, παρόλο που ξέρω ότι το φτάνει στα άκρα, αλλά δεν περίμενα κάτι τέτοιο.

"Ωραία. Διάλεξες δοκιμασία;" Αλλάζω το θέμα γιατί τώρα πλέον δεν έχω καθόλου όρεξη.

"Διάλεξα αλλά πρώτα θέλω να με πεις τι έκανες με τον τζουτζούκο σου το πρωί." Ρωτάει με αηδία γι αυτόν ενώ παράλληλα έχει νεύρα.

"Δεν νομίζω πως η δουλειά σου Λούσιφερ είναι να κρίνεις τι κάνω στη προσωπική μου ζωή αλλά να προστατεύεις με τον τρόπο των δαιμώνων τον Πέτρο. Παρόλ' αυτά, βρήκες τίποτα για αυτό;" Και δείχνω τον καρπό μου υπονοόντας το ότι αυτός δεν πόνεσε. Αργεί να απαντήσει, αλλά τελικά μου τη δίνει.

"Όπως το είπες. Τίποτα."

"Ωραία, ξεκινάμε."

ΛΟΥΣΙΦΕΡ

Βασικά βρήκα αλλά δεν μου άρεσε και πολύ το τι βρήκα και δεν νομίζω ούτε αυτής να της αρέσει.

"Λοιπόν σήμερα έχει πινκ πονκ" αλλάξω θέμα και γουρλωνει τα μάτια της.

"Μα δεν ξέρω να παίζω πινκ πονκ" Λέει στενάχωρα και κοιτάζει το πάτωμα.

"Τότε καλύτερα για μένα" Απαντάω με ενα αυτάρεσκο χαμόγελο. Φαίνεται να νευριάζει αλλά δεν λέει κάτι. Σήμερα κάτι έχει το αγγελάκι.

Αφού προφανώς την κέρδισα έπρεπε να πάρω μια απόφαση.

Να βανδαλισει τον τάφο της και να μπεκροπιει ή να πνίξει τα νεύρα του;

Να βανδαλισει τον τάφο της και να μπεκροπιει ή να πνίξει τα νεύρα του;

Να βανδαλισει τον τάφο της και να μπεκροπιει ή να πνίξει τα νεύρα του;

"Να πνίξει τα νεύρα του" Λέω αυτόματα χωρίς να το πολύ σκεφτώ. Η αλήθεια είναι πως πάντοτε διάλεγα τον θάνατο αλλά τώρα δίχως σκέψη επέλεξα την ζωή.

Τι στον διάολο έχω πάθει μπορεί να μου πει κανείς;

Έχω αλλάξει εγώ δεν ήμουν ποτέ μου έτσι.

Πρέπει να πάω σε κανένα γιατρό να με κοιτάξει.

"Λούσιφερ όλα καλά;" Ρωτάει κρατώντας μια απόσταση. Βέβαια μην της κάνω τίποτα μιας και είμαι κακός.

"Ε ναι ναι μια χαρά είμαι απλώς.. έχεις κάτι να κάνεις τώρα;" Ρωτάω διστακτικά. Θέλω να της μιλήσω λίγο. Τι έχεις πάθει γαμώτο από ποτέ διστάζεις;

"Όχι δεν έχω κάτι αλλά μαζί σου δεν πρόκειται να καθήσω ούτε λεπτό. Και πήγαινε σε κανένα γιατρό σε παρακαλώ δεν είσαι καλά. Μην πάθουμε τίποτα και εμείς που είμαστε γύρω." Το τελευταίο το είπε τόσο σιγανά που ίσα το άκουσα. Ώστε αυτή την εντύπωση έχει για μένα; Ότι είμαι ένας ηλίθιος που απλά... Τι νόημα έχει; Ένας ηλίθιος και άχρηστος είμαι τίποτα παραπάνω.

Πάντοτε εγώ ο κακός και ο θύτης. Αυτός που έφερνε τους μπελάδες και τις καταστροφές.

"Τότε μην κάθεσαι άλλο μαζί μου δεν αξίζω και φύγε γρήγορα δεν θέλω ούτε να σε βλέπω άσε που δεν πρέπει να κολλήσεις και τίποτα" Της λέω ψυχρά και κάνω βήματα να φύγω. Πλέον ο παλιός Λούσιφερ επιστρέφει. Δεν νοιάζεται για τίποτα και θα το αποδείξω αυτό. Κακώς νοιάστηκα έστω και λίγο για αυτή και τη κυνηγούσα για να τη ζητήσω συγγνώμη γιατί είδα κάτι διαφορετικό σε αυτή την άγγελο.

"Δεν το εννοούσα έτσι" Με σταματάει η φωνή της. Γυρνάω να την κοιτάξω βαθιά μέσα στα μάτια.

"Και πως το εννοούσες;" Τη ρωτάω ψυχρά κοιτώντας την απαξιωτικά. Με μια πρόταση της μπορεί να αλλάξει τα πάντα αν θελει. Αυτή βέβαια κοιτάζει το πάτωμα. Ρίχνω ένα γέλιο και γυρνάει και με γυρνάει να με κοιτάξει με αυτά τα κάστανα μάτια. "Τι άλλο να περίμενα δηλαδή." Φεύγω από αυτό το καταραμένο μέρος. Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή που με έβαλαν μαζί της ζευγάρι.

Άι γαμησου Άλεξ.

Δεν έπρεπε ποτέ να αρχίσει να μου αρέσει αυτή η κοπέλα. Γιατί ναι σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν τα βιβλία της βιβλιοθήκης.

'Εφόσον το άγγιγμα αθάνατου από αντίθετο στρατόπεδο δε προκαλέσει σε κάποιον από τους δύο έγκαυμα αυτό σημαίνει ότι έχουν δημιουργηθεί ερωτικά αισθήματα στο άτομο που δεν ένιωσε τον σωματικό πονο'

Πρέπει κάπως να το κόψω όλο αυτό.

Και αυτό θα κάνω τέλος.

Στέλνω μήνυμα στην Λίλιθ για να περάσω από το δωμάτιο της σήμερα το απόγευμα.

Κάπως πρέπει να ξεχαστώ και εγώ.

Ολα ήταν ένα λάθος.

Λάθος να μπλεχτώ με άγγελο, λάθος να μου αρέσει.

Λάθος όλα.

Χευ τι κάνετε;

Είχα καιρό να ανεβάσω κεφάλαιο

Τα λέμε στο επόμενο ❤️