ΑΛΕΞ

Επόμενη μέρα... Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λένε. Τι εννοώ... Τα μαλλιά μου αρνούνται να στρώσουν, τα ρούχα μου το λιγότερο που μπορεί να τα χαρακτηρίσει κανείς είναι σαν του τσιγγάνου και τα φτερά μου λες και βγήκαν απ' το πλυντήριο.

Πρωί πρωί ήρθε και μας ενημέρωσε η Νίκη πως ο Λούσιφερ γύρισε πίσω και πως τα μαθήματα αναβάλλονται λόγω του πειθαρχικού του. Είμαι από τους βασικούς μάρτυρες...  Αποφασίσαμε να πάρουμε πρωινό και μετά να πάω να τον βρω.

"Άντε Άλεξ, μη μου σπας τα νεύρα! Θα αργήσουμε!" Είπε η όπως πάντα αγχωμένη Νίκη που με τραβούσε από το χέρι ενώ εγώ προσπαθούσα να φάω μια τυρόπιτα.

Ναι δεν λέω είμαι νευρική αλλά όχι όσο η Νίκη, που είναι στον κόσμο της και δεν ξέρει τίποτα από ότι έχει συμβεί όπως και  όλοι οι υπόλοιποι.

"Αμάν μωρέ και συ, λογικό είναι να αγχώνεται! Γύρισε πίσω ο πρώην αντίπαλος της."

Με το που ακούω πρώην από την Καλυψώ, παθαίνω μια καρδιά αλλά μετά χαλάρωσα.

"Έτοιμη είμαι πάμε." Είπα μπουκομένη με την τελευταία μπουκιά από την τυρόπιτα μου.

"Άντε θα χάσουμε το πειθαρχικό!" Με τράβηξε η Νίκη

"Τι αγχώνεσαι τόσο; Εσύ είσαι μάρτυρας;"  Και γελάμε όλες με αυτό που είπα. Στην καφετέρια επικρατεί ανησυχία, λογικό θα μου πεις. Οι περισσότεροι είναι στην αίθουσα του πειθαρχικού μιας και ο ερχομός του Λούσιφερ είναι από τα σημαντικότερα γεγονότα.

Αλίμονο για τον πιο εξεζητημένο δαίμονα της σχολής μιλάμε.

"Καλημέρα μωρό μου."

Ο Σωκράτης... Με φιλάει πεταχτά ενώ η Νίκη κατεβάζει το βλέμμα της. Καμία φορά νιώθω πως το κοροϊδεύω αυτό το κορίτσι.

"Καλημέρα Σωκράτη."

"Θα είσαι σήμερα στο πλευρό μου σήμερα; Αγχώνομαι."

"Πάντα είμαι στο πλευρό σου. Και δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι, αρκεί την αλήθεια να πεις."

Ναι άμα το κάνω αυτό τότε είναι που θα με εξοργίζουν μια και καλή όχι από την Ακαδημία, από τον παράδεισο!

...

Και εδώ είμαστε. Η αίθουσα του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Με τρομάζει λίγο είναι η αλήθεια. Κάθομαι στη θέση των μαρτύρων ενώ από το πλάι των έδρανων, μπαίνει ο Λούσιφερ με τους καθηγητές, τα Σεραφείμ και τους Αρχηδαιμονες. Ένα από τα Σεραφείμ και ένας Αρχηδαιμονας κάθονται στη θέση του δικαστή και χτυπά ένα σφυρί που σημαίνει πως η δική ξεκινά.

"Άρχεται η συνεδρίσις. Δικάζεται ο μαθητευόμενος δαίμονας φύλακας  Λούσιφερ για την απουσία του από την Ακαδημία, διάρκειας ενός μηνός και 5 μέρες. Λούσιφερ, ανέβα στο βήμα."

Ανεβαίνει και το βλέμμα του πέφτει επάνω μου και κλειδώνει. Τα φτερά μου είναι λες και τα χτυπάει ρεύμα από τον τρόπο που με κοιτάει. Τα μάτια του δείχνουν θυμό, πόνο, ελπίδα... Αυτά τα τρία δεύτερα πραγματικά φάνηκαν σαν αιώνας. Γυρνάει στα έδρανα και περιμένει για την κατάθεση του. Τριγύρω του υπάρχει ένας άγγελος ως συνήγορος κατηγορίας και ένας δαίμονας ως συνήγορος υπεράσπισης. Και προφανώς ξεκινά ο δεύτερος.

"Αξιότιμο δικαστήριο, κύριοι Πρόεδροι, άγγελοι και δαίμονες. Μαζευτήκαμε σήμερα για να εξετάσουμε την εξαφάνιση του Λούσιφερ. Πες μας λοιπόν, ποιος ο λόγος που έφυγες;"

"Μια βδομάδα πριν την εξαφάνισή μου, εγώ και η άγγελος αντίπαλος μου δεχτήκαμε απειλές από ομοειδείς μου." Είπε και αυτό είναι σίγουρα ναι αλήθεια.

"Τι είδους απειλές;"

Σε παρακαλώ μην πεις για τα αγγίγματα... Δεν είναι  και ηλίθιος για να τα πει. Δεν έχει σκοπό να βλάψει περισσότερο τον εαυτό του.

"Επιθέσεις κατά του γήινου μας. Και για την προστασία του, αποφάσισα να εξαφανιστώ για το καλό το δικό της και το δικό του." Μουρμούρισε και άφησα μια ανάσα ανακούφισης που κρατούσα όλη την ώρα.

"Ανέφερες ότι ήταν ομοειδείς σου. Ποιοι ήταν;"

"Ο Πιλάτος και η Λίλιθ."

"Με τους οποίους από όσο ξέρουμε έχεις προσωπικές διαμάχες. Σε ποιο βαθμό πιστεύεις ότι έχουν και αυτοί ευθύνη για ότι έγινε;"

"Κανένα. Ότι έγινε, ξεκίνησε από τη δική τους πλευρά άνευ λόγου και αιτίας." Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί προσπαθεί να πάρει όλη την ευθύνη δική του;

"Και τον λύκο εάν δεν τον πειράξεις, δεν δαγκώνει."

"Μα δεν μιλάμε για απλούς λύκους. Και στο κάτω κάτω δεν είχα καμία όρεξη να φύγω έτσι αν δεν εμπλέκονταν και η Άλεξ."

Ο δαίμονας συνήγορος κάθεται στη θέση του. Ο άγγελος συνήγορος σηκώνεται που σημαίνει πως ώρα για την δική του ανάκριση. Ασυναίσθητα, πιάνω αγχωμένη το χέρι του Σωκράτη και αυτός με τον αντίχειρα του με χαϊδεύει ως δείγμα κατανόησης. Κρίμα που δεν μπορεί να το κάνει.

"Ανέφερες πως εμπλέκεται άμεσα και η Άλεξ. Πώς ακριβώς ένας άγγελος εμπλέκεται στις διενέξεις δαιμόνων;"

Ελπίζω η φαντασία του να καλπάζει σήμερα γιατί δεν μας βλέπω καλά.

"Πιθανότατα επειδή είναι αντίπαλος μου." Είπε και δεν γύρισε καν να με κοιτάξει. Τουλάχιστον έτσι δείχνει ότι δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μας.

"Συνεχίζοντας με την άγγελο, για ποιο λόγο διάλεξες τον πατέρα της για εργοδότη σου κατά την διάρκεια σου στη γη;"

"Εντελώς τυχαία. Αργότερα ανακάλυψα τη συγγένεια τους."

Τα πάει πολύ καλά μπορώ να πω και δεν πρέπει να έχουν καταλάβει κάτι.
...

Μετά από τουλάχιστον τρεις ώρες και τριάντα λεπτά διαλείμματος, οι πρόεδροι αποφάσισαν την εξέταση των μαρτύρων αύριο. Γιατί όπως λέμε η υπόθεση έχει ζουμί.

Έξω από στους διαδρόμους βλέπω τον Λούσιφερ να φεύγει. Πρέπει να τον προλάβω να του μιλήσω. Τρέχω προς το μέρος του φωνάζοντας το όνομα του.

"Λούσιφερ!" Του φώναξα ενώ έκανα στην άκρη τα άτομα που έμπαιναν μπροστά μου.

"Τι θες;" Με ρώτησε απότομα και πραγματικά δεν μπορώ ώρες ώρες να καταλάβω την στάση του.

"Τι ήταν όλα αυτά που είπες σήμερα;" Ρώτησα με ένα αμυδρό χαμόγελο που δεν με έδωσε στο δικαστήριο.

"Ήθελες να τους πω για το φιλί ή το άγγιγμα; Έχω ακόμα χρόνο να αλλάξω την κατάθεση μου." Μου είπε θυμωμένα. Το χαμόγελο μου εξαφανίζεται και την θέση του παίρνει ένα θλιμμένο βλέμμα.

"Δεν λέω αυτό. Απλά τι υποτίθεται πρέπει να πω εγώ αύριο;" Ρώτησα και τον πλησίασα ένα βήμα αλλά έκανε ένα πίσω.

"Αυτοσχεδίασε. Τι νομίζεις έκανα εγώ σήμερα;"

Γιατί είσαι τόσο σκληρός απέναντι μου Λούσιφερ;

"Δεν πάει έτσι ξέρεις. Πρέπει να συνεννοηθούμε για το τι θα πούμε." Του υπενθύμισα και ένεψε θετικά.

"Φρόντισε το βράδυ να είσαι μόνη. Θα περάσω να μιλήσουμε."

(...)

Η Καλυψώ αποφάσισε να κοιμηθεί με την Νίκη για συμπαράσταση και εγώ θα πάω πιο μετά μόλις τελειώσω με τον Λούσιφερ.

Και που να πάρει έχει αργήσει! Τον περιμένω εδώ και μισή ώρα και-

Καταφωνή! Μόλις μπήκε μέσα ο ακατονόμαστος. Άντε να δούμε τι θα δούμε.

"Άργησες."

"Σε χάλασα το sleepover με την παρέα;" Ειρωνεύτηκε και γέλασα.

"Ναι. Λοιπόν σε ακούω."

Κάντε λίγο εικόνα το σκηνικό. Εγώ να είμαι στο παράθυρο -ανοιχτό- και ο Λούσιφερ έρχεται από πίσω μου και με κλειδώνει στη θέση μου. Γυρίζω και τον έχω σε απόσταση αναπνοής. Μου δίνει ένα πεταχτό φιλί και κάθεται στο τραπεζάκι στη μέση του δωματίου.

"Λοιπόν; Τι έχετε σκοπό να κάνω αύριο master;" Τον ειρωνεύτηκα πίσω. Υπάρχουν φορές που είμαστε στα μαχαίρια και φορές που είστε μέσα στα αστεία. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουμε αλλά σίγουρα μόνο εμείς τα κάνουμε αυτά.

"Σήμερα είπα πως μπλέχτηκες σε όλο αυτό κατά λάθος, σωστά; Θα πεις ότι μια μέρα ήρθε το τσολι και σε απείλησε. Αντιστάθηκες-"

"Σιγά μην παίξαμε και ξύλο." Τον διέκοψα και σκάσαμε και οι δύο στα γέλια.

"Μην με διακόπτεις!" Λέει ενώ γελάει γιατί κατάλαβε ότι αυτό που είπε ήταν γκάφα "Και τέλος πάντων κάπως έτσι μπλέχτηκες."

"Για τον πατέρα μου;"

"Την αλήθεια. Μία μέρα ήρθες με τον Πέτρο και με είδες ως εργαζόμενο εκεί." Σηκώθηκε από την θέση του και σταύρωσε τα χέρια του.

"Ωραία. Σίγουρα θα με ρωτήσουν τι είπαμε την μέρα που σε είδα στον μπαμπά μου. Η Κυβέλη πιθανότητα θα τους είπε πως έφυγα. Τι υποτίθεται πως είπαμε;" Τον Ρώτησα. Ξανά.

"Ε τι να σε πω... πες πως προσπαθούσες να με πείσεις να γυρίσω πίσω ενώ εγώ αρνιόμουν κατηγορηματικά." Άρχισε να με πλησιάζει μέχρι που τα πρόσωπα μας είναι αρκετά κοντά.

Σιωπή πέφτει στον χώρο όπως και τα μάτια του στα χείλη μου. Με την κίνηση του, τα δαγκώνω αυτόματα ελαφρά τα χείλη μου.

"Γάμα τα κορίτσια."

Πέφτει στα χείλη μου και με φιλάει άγρια, διψασμένα.

Ανταποκρίθηκα κατευθείαν και άρχισα να κουνώ τα χείλη μου απαλά πάνω στα δικά του. Η αίσθηση του δικού του φιλιού είναι πολύ πιο ωραία από αυτήν του Σωκράτη. Σίγουρα καλύτερη από του Σωκράτη. Περνάω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του ενώ αυτός στην μέση μου.

Δαγκώνει το κάτω χείλος μου και βάζει την γλώσσα του στο στόμα μου για να βρει την δική μου...

Με σφίγγει περισσότερο κοντά στο σώμα του και πάει να με σηκώσει στα χέρια του ενώ κάθεται στη καρέκλα του δωματίου.

Όμως εκείνη την στιγμή νιώθω με την έκτη αίσθηση μου να με καλεί η Καλυψώ οπότε αναγκάζομαι να κόψω το υπέροχο φιλί μας.

"Μμμ... Λούσιφερ."

"Σσς"

"Όχι δεν κατάλαβες." Ενώ εξερευνά τον λαιμό μου εγώ θέλω να τον διώξω και να μην μπορώ! Καλά όχι και να τον διώξω. "Πρέπει να φύγω."

"Να πας που;" Λογικό να σοκαριστεί. Ενώ παραλίγο να το κάνουμε στην καρέκλα εγώ τον σταματώ και σηκώνομαι να φτιάχνω.

"Με καλεί η Καλυψώ. Συγγνώμη πρέπει να πηγαίνουμε και οι δύο."

Με την καρδιά στο χέρι εγώ και βασικά αυτός με το εμ ναι καταλάβατε στο χέρι σηκώνεται να φύγει αφού μου δώσει ένα πεταχτό. Κάτι όμως μου λέει πως αυτό θα έχει και συνέχεια.

Χευ τι κάνετε;

Ευχαριστώ για τις 600 προβολές

Τα λέμε στο επόμενο ❤️