Sampal ang inabot ni Tino, pagkatapos niyang sabihin ang lahat nang iyon sa aking harapan. Did he really think that he would get me again this easily?

Anong tingin niya sa akin? Isang babaeng disperada na papayag nalang kaagad na halikan niya dahil lang sa mahal ko siya? I wouldn't lower myself for that!

I kept building my confidence and my walls just to get rid of these stupid fucking feelings that I felt for him! Ayoko na siyang mahalin pa! Nahihirapan na ako!

Pagkatapos nang mga nangyari ay tulala siya at hindi makapaniwala na kaya ko siyang sampalin. His jaw clenched. Well, I'm not the same Selene Clio Verluz that you knew before.

I changed.

Nang dahil sa galit ko ay iniwan ko siya sa loob ng comfort room at nagmamadaling umalis. Nang tuluyan na akong makalabas roon ay marahas kong inalis ang mga luhang nagsisilandasan mula sa aking mga mata. Natigilan lamang ako nang makasalubong ko si Engineer Alfred, nagtataka itong nakatitig sa akin. Maybe he was just wondering why my eyes were weary.

"Selene, are you okay?" Nag-aalalang pagtatanong ni Engineer Alfred sa akin at kaagad itong lumapit sa aking direksyon.

I immediately nodded at him. I don't want someone to ask me about what happened. Lalong-lalo na dahil wala silang alam tungkol sa nakaraan ko, at mas lalong wala silang alam sa mga nangyari at sa mga namamagitan namin ni Constantine.

They don't know about it.

"Are you sure? Umiyak ka ba? You can tell me," sabi niya sa akin habang sinasabayan ako sa paglalakad.

Pupuntahan ko si Terrence at aalokin ko na siyang umuwi at bibisita ako kay Selena sa ospital para alamin ang ilang tests results niya.

"I'm fine, you don't have to worry about me."

I am trying my best to keep it cool, especially now that Tino is actually at the back of Engineer Alfred. Ilang hakbang lamang ang layo nito sa kaniya at nakita ko siyang awang ang bibig at kunot ang noo. Nakita ko pa na pinunasan niya ang kaniyang gilid sa kaniyang labi.

My heart pounded even more when I saw a small bloodshot on the underside of his lips. Kinabahan ako bigla at hindi ko mapigilan ang hindi makonsensya sa ginawang pagsampal sa kaniya.

I slapped him so hard that even his left cheek became red and swollen. 

Nawala ang atensyon ko sa aking kausap at hinayaan ang aking mga matang sundan ng tingin si Constantine, na ngayon ay tuluyan nang lumiko. When our eyes met, I knew he was so mad at me. I can feel it, and I can see it in his eyes.

Iyon ang mga bagay na kaya kong gawin at maipagmamalaki sa ibang tao. Ang pagbabago ni Constantine, ang mga kilos niya na hanggang ngayon ay narito pa rin. The way he is mad about something, the way he shows his anger towards one another. The way he became so caring about me was when he made me his woman. 

Lahat nang iyon, nakatatak pa rin sa puso ko.

"Are you excited this coming friday? Pupunta tayo ng Laguna! I'm sure you'll like it there," ani Engineer Alfred.

Napakurap-kurap ako at ibinaling ko ang aking atensyon kay Engineer Alfred. He keeps talking to me about that. Mas excited pa nga siya kaysa sa akin.

Napakibit-balikat ako at napakagat ng ibabang labi. Paglingon kong muli sa direksyon ni Constantine kanina ay nakita kong wala na ito.

"Yeah, sure, Alfred. I'll be there," maikli kong sagot sa kaniya, habang pasulyap-sulyap pa rin ang aking mga mata sa direksyon ni pinasukan ni Constantine.

Engineer Alfred gave me a wide, enthusiastic smile.

"Yes! Can I pick you up? Wala rin naman kasing sasabay sa akin, eh."

Napatigil ako sa pagtatanong niya sa akin. I'm not sure if I will come with him, puwede rin naman akong sumabay kay Terrence, since he will be there too.

Sasagot na sana ako nang biglang may nagsalita sa kaniyang likuran.

"Engineer Alfred, someone is looking for you in the meeting room. I think there will be an important thing that needs to be discussed," Tino said in a cold tone. 

His expression was also hard, and I'm having a hard time describing it. Kahit emosyon ay hindi ko nakikita sa mga mata niya.

It is funny to think that you can love someone... even when you're not showing your emotions.

My lips twitched and sighed. Tinapik ko ang balikat ni Engineer Alfred at nagdadalawang-isip pa itong umalis sa aking harapan.

I smiled to him and answered him back, "Sige na, pag-iisipan ko pa."

"I'll talk to you later, Selene." Ani Alfred, bago nagpaalam na umalis.

Nang makaalis na siya ay matalim akong lumingon kay Constantine. I didn't say anything. Wala na akong sasabihin sa kaniya, kaya hindi ko responsibilidad ang kausapin siya.

"Pag-iisipan pa talaga," sarkastiko niyang sabi sa akin.

Napakibit-balikat na lamang ako at malamig ko siyang tinitigan.

"Ano naman ngayon kung sasabay ako sa kaniya? Is it really an issue to you? Baka nakakalimutan mo... matagal na tayong wala, Constantine."

His jaw clenched, and I could see anger in his eyes. It looks like a deep wave, crashing into my heart piece by piece. Masyadong malakas, masyadong galit, hindi ko kayang pigilan.

"We are never really breaking up, Selene. I didn't agree to that. Kailan mo ba ako narinig na sumagot sa'yo pabalik?" Dahan-dahan siyang lumapit sa akin nang nakapamewang.

Mabuti na lamang at walang tao rito sa kinatatayuan naming dalawa.

"Let me rephrase that, Constantine. There was never an us..."

Nabigla siya sa aking mga sinabi at umawang ang kaniyang bibig. He was shocked about it, to the point that he couldn't say anything. I took that as an opportunity to get out of the place and get rid of him.

Inikotan ko siya ng aking mga mata at kaagad na umalis sa kaniyang harapan. Nang tuluyan na akong nakalabas ng kompanya ay napahawak ako sa aking dibdib. It feels like it will explode anytime from my ribcage!

Nang dahil sa inis at galit na nararamdaman ko ay kaagad akong dumiretso sa ospital para bisitahin si Selena. She was still in coma, and we are still hoping for her fast recovery about it. Nagtataka ako kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin bumibisita ang asawa ni Selena. Hindi ba siya nag-aalala sa asawa niya? His wife is lying in a hospital bed, unconscious! 

I couldn't believe he can do this to my sister!

Nang makarating na ako sa floor ay natigilan ako sa pagpasok nang marinig ko ang boses ni Terrence mula sa labas. The door was half open; that's why I heard his voice outside.

Kumunot ang aking noo nang makita ko siyang hawak-hawak ang kaliwang kamay ni Selena. Dahan-dahan akong lumapit at napagtanto kong hawak nga niya talaga!

He is intently looking at Selena, but the eyes are genuine and pure; I can see it.

"If you weren't just married, I could've loved you even more. I could've taken care of you carefully, with love and happiness." Bulong ni Terrence sa aking kapatid.

Umawang ang aking bibig at nanlaki ang aking mga mata nang makita kong hinalikan niya ang noo ni Selena.

"I'm ready to take you away from him if you would just accept me and tell me you love me. I promised the world for that."

I hear his voice being rusty, and it is hard to say those things to my sister. 

Did he love Selena? Naging sila ba?

Naguguluhan pa rin ako at hinayaan ko nalang muna na si Terrence na makausap si Selena. I don't know anything about them. When I met Selena, I met her half way. Hindi ko siya nakasamang lumaki, hindi ko alam kung ano ang mga gusto at ayaw niya.

Ang alam ko lang...

Naging mabuting kapatid siya sa akin. Hindi niya ako pinabayaan.

And I couldn't bear not to take care of her also. Kahit na sa mga maliliit na bagay ay matulungan ko siya. Kahit na ayaw ko, ay pipilitin kong yakapin ito, kahit na kasama si Constantine. For the sake of my sister's life.

Hindi ako nakatulog buong gabi at inabala na lamang ang sarili sa ibang bagay. I focused more on reading and signing some documents. Lahat nang mga iniwang pending na trabaho ni Selena ay ginawa ko at inasikaso. Naging madali naman ang trabaho ko dahil nandiyan naman si Terrence at tinutulungan ako sa lahat nang bagay.

I was so busy to the point that I almost forgot about the thing on friday! Ayoko naman talaga na pumunta roon, pero, ang sabi sa akin ni Terrence ay kailangan raw na naroon ako para makita ko ang kabuuan ng lugar. This place was actually located near the sea. It was planned to a five star hotel and resorts. Isa ito sa mga naging kontrata nang SG at ng mga Fernandezes.

Napabuntong hininga at napasabunot ako sa aking buhok. Kung sasabay ako kay Engineer Alfred, panigurado akong magiging bukambibig kami ng mga empleyado sa susunod na mga araw. Kung kay Constantine naman ako sasabay, mas lalala ang sitwasyon. I don't want his mother to see us being together again.

I have decided that I would come with Terrence. Sa kaniya nalang ako sasabay para makaiwas ako sa dalawa. Nang makarating na kami sa lobby ay kaagad kaming sinalubong ng ibang mga board members. Nagulat pa nga ako nang makita ko si Manuel Fernandez, malamig itong tumingin sa akin. He resembles a lot from his father, he was almost the perfect figure of his father. Magkapatid nga talaga silang dalawa ni Constantine.

Ang sasama ngayon papuntang Laguna ay si Engineer Alfred, Engineer Rolly, Manuel at ang kaniyang kapatid na si Constantine. Anim kaming lahat na pupunta roon at bibisita sa lugar na pagtatayuan ng five star hotel at mga resorts.

"Good morning, Ms. Verluz!" Maligayang pagbati sa akin ni Engineer Alfred, at lumapit pa ito sa akin para makayakap.

I accepted his hugs and smiled at him. Nakita ko ang mga mata nilang sumulyap sa akin, lalong-lalo na si Constantine na ngayon ay matalim kung makatitig sa akin.

"Have you already decided about it?" Pagtatanong nito sa akin, habang nagsisimula na kaming maglakad, palabas ng kompanya.

Pinagtitinginan kami ng mga empleyado at ang iba pa nito ay bumati sa amin.

The guards guided us to the parking lot, and I saw their cars. Narinig ko kanina kay Manuel na hindi raw makakasama ang kanilang mga magulang sa pagpunta sa Laguna dahil masama raw ang pakiramdam nito.

"I'm sorry, Alfred, but I'll go with Terrence. We have something to discuss, that's why..." pagdadahilan ko sa kaniya.

Nakita ko ang pagbabago ng kaniyang ekspresyon at napakamot ito sa ulo. Nakita ko rin si Constantine na tuluyang pumasok sa loob ng kaniyang mamahaling sasakyan.

"Ganoon ba, sige, next time nalang! I'll see you there!" Ani Engineer Alfred at ngumiti muna ito sa akin, bago tuluyang pumasok sa loob ng kaniyang sasakyan.

Nabaling ang aking atensyon sa marahas na pagpapatakbo ni Constantine sa kaniyang sasakyan, palabas ng parking lot. I shook my head, and I couldn't believe him. He was still really reckless when it came to driving. 

"I think Engineer Alfred likes you, Ma'am Selene," sambit ni Terrence habang nagmamaneho.

Napatigil ako sa aking ginagawa at napatingin sa kaniya.

"Ganoon lang talaga siya, Terrence."

"I don't think so," maikli niyang sagot sa akin pabalik.

Tuluyan akong napatigil sa aking ginagawa at nakita ko ang panunuksong ngiti na nagmumula sa kaniyang mga labi.

"Why is it? He's a good man, Terrence."

"Yes, he is, but I can feel his burning desire that he felt for you. Iyon ba ang dahilan kung bakit hindi ka sumabay sa kaniya?'

Ang mga salitang binitawan ni Terrence ay para itong isang karayom na tumusok mula sa puso ko. Hindi ako nakailag sa mga katotohanang sinabi niya.

I was just acting blind about it, because I don't want to take it seriously. Kaibigan lang din ang kaya kong ibigay kay Engineer Alfred, o kahit na kay Engineer Rolly.

"I'm not just comfortable with him, that's why I'm choosing you."

Pilyo itong ngumiti sa akin at dahan-dahang tumango.

Magsasalita pa sana ako nang biglang tumigil ang kaniyang sasakyan. Kumunot ang aking noo at pinagmasdan siyang napakamot sa ulo.

"Damn it..." bulong nitong sabi at kaagad na lumabas ng sasakyan at nakapamewang itong nakaharap sa gilid.

Sumunod ako at lumabas na rin para tignan kung ano ang nangyayari. Nang makita kong walang hangin ang isa niyang gulong ay kaagad kong naintindihan ang kaniyang naging reaksyon. Magkasalubong ang kaniyang magkabilang kilay at napatingin sa kalsada.

Kinuha niya ang kaniyang cellphone at tatawag na sana siya nang biglang huminto ang sasakyan ni Constantine sa aming gilid.

Napakurap-kurap ako nang makita ko siyang lumabas.

I admit it, he is hot with his black slack pants and his polo black shirt that is perfectly folded in his arms. He removed his sunglasses and looked at the wheels of the car.

"What happened here?" He asked in a baritone voice.

Umatras ako para makapag-usap silang maayos ni Terrence.

"My wheel got flat, Mr. Fernandez, I can't take Ms. Verluz to Laguna. I tried calling Engineer Alf-" pinigilan niya si Terrence at sumagot ito.

"No need, I'll take her there."

Nanlaki ang aking mga mata sa kaniyang mga sinabi at aangal pa sana ako nang biglang magpasalamat si Terrence sa kaniyang pag-alok sa akin na sumabay nalang sa kaniya.

"Ma'am Selene, I am really sorry but I couldn't make it there. Ayos lang ba na sumabay ka nalang kay Mr. Fernandez?"

Do I have a choice, Terrence?

Napilitan akong tumango sa kaniya at sumunod kaagad kay Constantine. He called someone to ask a help for Terrence. Puwede rin naman akong maghintay nalang doon at samahan si Terrence pero ang sabi niya ay baka matagalan ako at baka gabihin kami sa daan.

Pinagbuksan niya ako ng sasakyan at kaagad akong pumasok roon. Even in his car, it smells like him. 

Tahimik lamang kaming dalawa habang nasa byahe. Kahit na alam kong paminsan-minsan ay napapasulyap siya sa aking direksyon. Itinuon ko nalang ang aking paningin sa labas ng bintana at hinayaan ko na lamang ang oras na lumipas.

I couldn't wait to be there in Laguna. Pinapangako ko na kapag nagising na si Selena ay iiwan ko na ang lahat nang ito. I couldn't take it any longer. Ang makasama siya ulit, kahit na sa trabaho ay nagpapahirap na sa akin. Mas lalo lamang akong nahihirapan.

I don't want to stay here. I used to love this place. I used to love him so deeply. Pero, ang lahat nang iyon ay ikakasira ko at ikakasira niya rin. Ayoko nang dumating sa punto na mangyari iyon. Ayoko na siyang gamitin pa ulit.

"We're here," he said and immediately stop the car.

Lalabas na sana ako nang magulat akong pinigilan niya. Napatingin ako sa aking kamay nang makita kong hinawakan niya ang aking kaliwang kamay.

Umawang ang aking bibig at malakas ang pagkalabog ng aking dibdib. I looked at him, and I saw his sorrowful eyes looking at me. Parang nangungusap ang kaniyang mga mata, mga bagay na hindi niya masabi sa akin ng personal.

"Kailangan ko nang bumaba," sabi ko sa kaniya.

He licked his lower lip, and his gaze became even more visible when he was just looking at me while still holding my left hand.

"Selene, I have something to tell you," his voice were husky.

It feels like a morning voice, like a wind, whispering to my ears.

"Hindi ako magtatagal rito, Constantine. Kapag nagising na si Selena ay babalik kaagad ako ng States. My life was in there, not here." Malamig kong sabi sa kaniya.

"Nagdalawang isip ka ba noong sinabi mong hindi mo ako minahal? Nagdalawang-isip ka ba no'ng umalis ka at hindi na nagpakita sa akin nang mahigit pitong taon?"

I swallowed hard and I couldn't answer him back. Alam na alam niya talaga kung paano ako kunin, eh. Hindi ako sumagot sa kaniya at nagpumilit akong lumabas, kahit na alam kong isinarado niya ang pintuan ng sasakyan.

"Ano ba?! Sabi nang buksan mo 'to, eh!"

"Damn it! Just answer me, Selene!" His voice raised a little bit and almost locked me with his body.

Umawang ang aking bibig nang makita ko kung gaano kalapit ang kaniyang pagmumukha sa akin. His expressions were hard and undescribable. Hindi ako makapag-isip nang maayos nang dahil sa kaniya!

Napamura pa ako sa aking isipan nang biglang bumuhos ang malakas na ulan sa labas!

"Bakit gusto mo pa na malaman ang lahat nang iyon?! You should've forget me, Constantine! Hindi mo ba nakikita, huh?! We are not meant for each other!"

Bumuhos ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Masyado akong nasaktan at patuloy na nasasaktan nang dahil sa mga pangyayari.

Wala ba akong karapatan na maging masaya?

"Yes, you're right. You're very right, Selene. I should've forgotten you, but I couldn't. Instead, I have thought about you every day for almost seven years. Araw-araw akong napapaisip kung ano ang kulang sa akin at pupunuin ko ang mga iyon. You make me this hard, Selene. You turn me into a cold, ungentleman, hard man." Paos niyang sabi sa akin.

He tried to capture my sight, and I kept avoiding his gaze.

"Hindi ako ang nararapat para sa'yo, Tino. I couldn't fit into your world, no matter how rich or kind I am. It doesn't matter. It's no use!"

"You don't have to, Selene. This world you are trying to get into is full of chaos, pain, and hatred. I am trying my best now to be a better man, to be in your world, to be in your life."

"Tino, mas lalo mo lamang pinapahirapan ang sitwasyon, eh!"

"Then so be it! I don't fucking care! Mahal na mahal pa rin kita at patuloy pa rin kitang mamahalin! Kahit na galit na galit ako sa'yo at mas lalong nagalit nang makita kitang kinakausap si Alfred ay mas lalong nagpapakulo ng dugo ko! Wala akong pakialam. I don't give a damn, Selene."

Napapikit ako at napahilot sa aking sentido. This is so wrong! Mali talaga ako na bumalik pa rito sa Pilipinas at hayaan si Selena na makipagkasundo sa kanila! Maling-mali ito!

"Tino, please..." that is almost a whispered to him.

Nanghihina ako sa tuwing nandyan siya at mas lalong natutukso ako kapag ganito siya kalapit sa akin. Para bang unti-unting nawawasak ang pader na itinayo ko nang dahil sa pagmamahal na nararamdaman ko sa kaniya.

It never fades... it was still here... burning and aching in silence...

He cupped my chin, and his mouth was half open. I feel like his breath smells like mint.

Napahawak ako sa kaniyang palapulsuhan at napatitig sa kaniya pabalik.

"I'm sorry to say this in advance, but I won't. I won't let you get away with me ever again."

After saying those words, he kissed me again. Mga halik na mas malalim kaysa noong nakaraan. Mga halik na naghahanap ng tugon, naghahanap ng apoy at init.

He moved slowly in front of me and pushed the side of my seat, and now I'm fucking lying down! He is on top of me, still kissing me thoroughly!

The rain was still pouring so hard that I couldn't see outside. Madilim na din sa labas, pero kitang-kita ko ang galit na ekspresyon ni Constantine, kahit hindi nakabukas ang ilaw sa loob ng sasakyan.

Nang tumigil siya sa paghalik sa akin ay napatitig siya sa aking mga mata. Ngayon ko lang napagtanto na napahawak ako sa kaniyang magkabilang balikat. Nagusot ko ang kaniyang suot na damit.  The third button was still half open.

"Let's stop this." I couldn't even recognise my own fucking voice!

I saw him sarcastically smile at me and give me a kiss again.

"Hindi mo ba ako narinig kanina?" Sarkastiko niyang pagtatanong sa akin pabalik.

He cupped my right breast and massaged it!

A small, low moan came outside of me.

"That's it, baby. I like the way you moan." He seductively said it to me.

Para akong nababaliw at hindi ako makapag-isip nang maayos. I was distracted by his touch!

Hinalikan niyang muli ako sa aking mga labi at unti-unting bumaba ang mga ito sa aking leeg.

Napakapit ako sa kaniyang leeg at mas yumakap sa kaniya.

"I'm going to marry you, Selene. It doesn't matter if you're going to wake up next to me the next morning."

"No, you-your engaged to someone." I tried to answer him when he slowly opened the zipper of my dress at the back of me. Walang kahirap-hirap niya akong binuhat at siya naman ngayon ang nakaupo sa driver's seat.

The ripping sound of a zipper makes a noise, and he successfully removes my dress!

"No, I'm not. I turned down the engagement seven years ago, and I won't marry someone unless it's you. Hinding-hindi ako magpapatali sa isang babaeng hindi ko mahal."

"I don't fucking care if your name is Selene or Dahlia. I just want you to be part of my life forever, but I liked Selene more." 

Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi at hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti nang sabihin niya iyon sa akin.

I didn't really think about tomorrow. Ang nasa isipan ko lamang ngayon ay ang mga oras na ito.

Ito lang.

I removed my bra and I kissed him again, thoroughly. Nagusot kong muli ang kaniyang damit nang maramdaman ko ang kaniyang mga kamay sa aking dibdib.

"Tino, oh, please..." Napatingala ako nang masahiin niya ang aking dibdib.

He massaged my right breast and kissed the other one!

I brushed his messy hair and moan even.

I can feel his bulge under mine and it distract me!

"Please, what, my baby?" He asked huskily.

"Ah!" I moan louder when he fully captured my left breast with his mouth.

His right hand was touching my back, back and fourth.

"I-I want that..."

I am crazy...

He smiled at me and kiss me again on my lips.

"I want you more..."

"And I couldn't take it any longer," ulit niya pa sa akin.

He removed his pants quickly and turn us over. He is now on my top, panting and sweating.

Lalong-lalo na nang magbuhad siya sa aking harapan at nakita ko ang matipuno niyang katawan. He removed mine, too!

He slowly entered me and kiss my right breast.

Napaungol ako sa kaniyang ginawa at hindi mapigilan ang hindi mapaliyad nang maramdaman ko ang sakit.

"I know this will hurt. I won't move until you command it." He said.

I think someone rip it apart! My nails dig on his back.

"Move now," I whispered it to him.

"Are you sure?" He asked me again to confirm it.

"Yes," I replied still panting...

He slowly move his member towards me. It hurts at first but when he pulled in and out? I feel like it tickles me and I want more of it.

"Ah! Ah! Tino, oh!" I moan and hold onto him.

Bumilis ang paggalaw niya at nakita ko ang pagtingala niya at ang pag-awang ng kaniyang mga labi, habang ginagawa iyon.

He cupped my breasts and put it in his watery mouth. He massaged it and move faster.

I couldn't help but moan even more. Wala rin namang makakarinig nang dahil sa malakas na pag-ulan sa labas.

He moved in and out aggressively, with pure of lust in his eyes.

"I-I couldn't take it any-Ah! Ah!"

"Just don't hold it, let it out, baby."

"Oh, Tino!"

I think something is coming outside and I want more of his moving!

Mas lalo niyang binilisan ang paggalaw at narinig ko ang kaniyang pag-ungol.

He let it out all his semen inside of me and he keeps on moving slowly. It still tickles me and I moan because of it.

"I love you, Selene. I love you so fucking much." He whispered those words from me, still moving.