Hindi ako nagpaalam kay Constantine na umuwi na ako at umalis ng mansion. I was just told Reina to tell him that I am going back home.

Sinadya ko talaga iyon na hindi magpaalam sa kaniya, dahil ayokong mabuking niya ako. Paano kung malaman niya na hindi pala ako ang totoo niyang fiancee? Paano kung malaman niya na hindi naman talaga ako ang totoong Dahlia. Bumuntong hininga ako habang pinagmamasdan ko ang labas ng bintana nang aming classroom.

It was raining heavily from the outside. Thinking about what happened there in the mansion made me think and have doubts about our plan with Dahlia. Noong nagkasakit ako ay inalaagan niya ako nang husto. Hindi siya umalis sa harapan ko, at sa tuwing natutulog ako ay nandiyan lamang siya sa kabilang kwarto, nagmamasid sa akin.

If Dahlia were in my situation, I wonder if she would have doubts about choosing him. Pero, kagaya nga ng sinasabi ko, hindi natin mauutosan ang damdamin na magmahal ng isang taong hindi naman talaga natin kayang mahalin.

I don't really have a lot of friends here at our school. Kaya, palaging si Ricky lamang ang kasama ko palagi. Mas mabuti na nga iyong walang masyadong kaibigan, kaysa may kaibigan ka nga, hindi naman totoo sa'yo. I think having fewer friends doesn't stress you too much.

Nang dahil sa pagpunta ko roon sa mansion ng mga Fernandez ay kaagad na nagpadala sa akin si Dahlia ng malaking pera. Ang kalahati ng pera na pinadala niya ay ipinambayad ko sa aming matrikula, ang natitira naman ay itinabi ko para sa pag-go-grocery.

Pagkatapos ng aming klase ay kaagad akong lumabas ng aming classroom. Sinabi sa akin ni Ricky na sa canteen nalang raw kami magkita. Hindi pa ako nakakarating sa school ng canteen ay kaagad akong hinarangan ni James.

In his usual white uniform and messy hair, he stopped in front of me. Nag-angat ako ng paningin sa kaniya at nakita ko ang kaniyang masiglang ekspresyon.

"Hi, Selene! Are you free tomorrow?" Pagtatanong nito sa akin.

Hawak-hawak ko ang aking libro habang pino-proseso sa aking utak ang pagtatanong niya sa akin.

"Bakit? Anong mayroon?" Pagtatanong ko sa kaniyang muli.

I don't have things to do tomorrow, so maybe I can sneak into that, right? Mas mabuti na iyong mag-explore rin ako rito sa Baguio at magkaroon nang mga kaibigan. In that way, I can earn their trust, and they can be my friends!

I saw him brushes his hair and sighed. Parang nahihiya.

"Tomorrow is my birthday. I hope y-you can come," he said in a hopeful tone.

Awang ang aking bibig sa kaniyang mga sinabi at muntik ko nang makalimutan na inimbita na pala niya ako noong nakaraang linggo at nakalimutan ko lang!

Masyado ba na pre-occupied ang aking isipan at nakakalimutan ko na ang ibang mga balita?

Ngumiti ako sa kaniya ng tipid habang ang mga mata niya ay nagpapahiwatig na sana ay pumayag ako sa kagustuhan niya.

"Oo naman. Invited rin ba si Ricky?"

Ayoko naman pumunta roon na walang kasama. He has lots of friends, and most of his friends were studying here. I can say that he is rich. Nanggaling rin ang mga magulang niya sa yaman, kaya, panigurado ako na halos ang mga kaibigan niya na pupunta sa kaniyang party ay mayayaman rin.

Kung ganoon, saan ako lulugar?

Kaagad siyang tumango sa aking sinabi at mas lalong lumundag ang sayang nararamdaman niya.

"Yes, she was invited too! So, paano ba 'yan? I'll wait for you tomorrow to come into my house." He said while smiling at me.

Napapailing na lamang ako sa aking isipan at napatango sa kaniyang mga sinabi.

Pagkatapos niya akong kausapin ay ibinalita ko kaagad kay Ricky ang gustong mangyari ni James. She didn't react to that part because Esteban Juan would also be there. Ang theme ng party nila James ay simple lamang, hindi naman ganoon ka-bongga. He doesn't like fancy things; that's why he prefers his birthday celebration to be simple.

"Alam mo, Selene? Pakiramdam ko talaga may gusto sa'yo si James!" Nanlaki ang aking mga mata sa mga sinabi ni Ricky, habang inaayosan ako.

Kanina pa kami namimili ng mga damit rito sa lalagyan niya at wala akong makitang ibang damit na sa tingin ko ay disente! I am not into revealing clothes!

She is already putting makeup on my face. Pagkatapos niya kasi akong ayusan sa aking buhok ay sinunod naman niya ang aking mukha. I bought a gift for James.

Hinayaan niyang bumagsak ang aking buhok sa likuran at umalon ito nang naaayon at nababagay sa akin. She even let me borrow her casual dress!

Pagkatapos niya akong ayusan ay umawang ang kaniyang bibig habang nakatitig sa akin.

"You are so fucking pretty, biatch!" Manghang-mangha niyang sabi sa akin.

Napapailing na lamang ako at pinagmasdan ang sarili sa salamin.

I am wearing a long, silky green dress that has a very big slit! Kitang-kita ang buong right leg ko! The straps of my dress were perfectly bound together behind my back. It fitted perfectly. Pinahiram niya rin ako ng kaniyang sandals.

Parang sasali naman ako nito sa isang beauty pageant, eh!

Hinawakan niya ang aking magkabilang balikat at mukhang proud na proud pa siya sa kaniyang ginawa sa akin.

"No doubts. May gusto nga sa'yo si James. Look at you, Selene! Ang ganda-ganda mo! May lahi ba kayo?" Nalilitong pagtatanong sa akin ni Ricky.

Napatawa na lamang ako sa kaniyang mga sinabi at kaagad na sinagot.

"My mother was half British/American and Filipino." Pagpapaliwanag ko sa kaniya.

"No wonder that you're so beautiful! Paniguradong ikaw ang magiging spotlight ngayong gabi," sabi niya sa akin.

I don't want to be anybody's spotlight. Ayoko rin na makaagaw ng atensyon. Pupunta lang ako sa party na iyon dahil nirerespeto ko si James.

Ricky was also wearing a beige silky dress, pero maliit lamang ang slit nito sa gilid. Hindi katulad ng sa akin. Mabuti na lamang at kinulot ang dulo ng aking buhok. I am different from the Selene that they knew in school.

"Let's go!" ani Ricky.

Nag-text nga pala sa akin si James kanina na susunduin nalang daw niya kami, pero hindi na ako pumayag dahil ayoko na rin naman na maka-storbo sa mismong party niya.

He said, the party will start at exactly six pm. Magaganap ito sa isang mahahaling hotel.

Nang makalabas na kami sa aking kwarto ay naabutan pa namin si Esteban na nag-aayos ng polo-shirt. Napalingon ako kay Ricky at nakita ko kung paano kumislap ang kaniyang mga mata, habang pinagmamasdan si Esteban Juan na nag-aayos ng damit. He folded it perfectly in his forearm. He smells like aftershave.

Nilagpasan ko lamang siya nang biglang nagtama ang aming mga mata. Ibinaba niya ang kaniyang paningin sa akin, mula ulo hanggang paa. He stopped when he saw me.

"Pupunta ka rin?" The voice of Ricky was very evident; she was very happy that even Esteban Juan was invited to Jame's party.

Nagtagal ang paningin ni Esteban Juan sa akin, bago niya binalingan si Ricky.

"Ano sa tingin mo ang nakikita mo ngayon?" Napatigil si Ricky sa kaniyang pagngiti at mukhang nahiya ito sa mga sinabi ni Esteban Juan sa kaniya.

"Puwede ba na maki-sabay? Hehe," napasinghap ako sa sinabi ni Ricky sa kaniya.

Napahilamos ako sa aking mukha at pipigilan ko na sana si Ricky, pero, nakita ko ang pagtango ni Esteban Juan sa kaniyang request.

"Talaga? Thank you so much! Kaya love na love kita, eh!" Walang pag-alinlangang sabi ni Ricky sa kaniya.

His clean haircut makes him more attractive in many ways. Ang mga tinging malamig ay mas lalong nagbibigay ng tensyon kay Ricky.

Hindi ito sumagot sa mga sinabi niya at dumiretso ito sa kaniyang sasakyan. Ngayon ko lang rin napansin na may sasakyan rin pala siya.

"You two can sit at the backseat," he said in a cold tone.

Napakagat na lamang ako sa aking pang-ibabang labi. Ako ang nahihiya para kay Ricky, eh! Nararamdaman kong napipilitan lamang si Esteban Juan na sumabay kami!

Itong kasama ko ay parang hindi man lang nakaramdam ng tensyon sa pagitan nilang dalawa!

Hinayaan ko na lamang na lumipas ang oras at nagdasal na sana ay makarating na kami sa hotel na tinutukoy ni James. May mga sasakyan na rin na naka-park sa parking lot ng hotel. Ang iba ay nakasuot rin ng tuxedo, kagaya sa kung anuman ang suot ni Esteban Juan ngayon.

"Thank you, Juan! Ang bait mo talaga!" Masayang sabi ni Ricky sa kaniya.

"You can go now," he simply said like he is already used to Ricky's attitude.

"Tara na, Selene."

Hinintay ko muna na makababa si Ricky, bago ko nilingon si Esteban Juan.

"Pa-pasensya ka na talaga sa kaibigan ko. Alam mo naman siguro na ganoon talaga siya," pagpapaliwanag ko sa kaniya.

He lifted his head to me, and the light from the other car hit the direction of his face.

"I wish she was more proper and prim, just like you," he said in a very low tone while holding the steering wheel.

Nginitian ko na lamang siya at hindi na ako sumagot.

Alam kong may gusto si Ricky kay Esteban Juan. I know that it was just admiration, but I don't want Ricky to develop deep feelings for Esteban Juan. Ayokong masaktan ang kaibigan ko.

"Hoy! Anong sinabi sa'yo ni Esteban?"

Nilingon ko si Ricky, nang bigla siyang magtanong sa akin. S'yempre, hindi ko sasabihin sa kaniya ang mga sinabi ni Esteban Juan sa akin. She's my friend, and I don't want her to get hurt.

"Wala," pagsisinungaling ko sa kaniya.

"Eh, bakit ka natagalan sa loob?" Nagtatak niyang tanong sa akin.

"Inayos ko pa ang sarili ko. Tara na nga. Mas mabuti pa na mag-enjoy muna tayo ngayong gabi. Huwag mo na ngang isipin si Esteban Juan!" Sabi ko sa kaniya.

I am thankful that she stopped asking me about it. Oo, ganoon siya ka-patay sa isang Esteban Juan. Napapailing na lamang ako sa aking isipan.

Nang makapasok na kami ay nagulat ako nang bigla kaming hinarangan nang mga nagbabantay at binigyan kami ng dalawang mask. Kumunot ang aking noo. Akala ko ba ay isang simpleng party lamang ito?

"Good evening, Ma'am! Just to inform you that the party will start in five minutes."

Sabi sa akin ng isang staff ng hotel at tumango ako sa kaniya.

Pinagmasdan ko ang kabuuan ng lugar at namangha ako sa aking paligid. Ito pala talaga ang klaseng party nang mga mayayaman.

The big chandeliers, red carpets, the designs, the ushers, and the chefs were serving some food to the guests. Lahat sila ay nakasuot ng mask! Ang mga waitresses ay abala rin sa pag-se-serve ng mga drinks sa aming paligid.

Napakibit-balikat na lamang ako nang magpaalam sa akin si Ricky na pupunta raw muna siya sa mga ka-kilala niya at nakibati ito sa kabilang table.

I swallowed hard as I watched them smile and talk like they had been friends for years. Ako lang ata ang naiiba rito, eh.

Isinuot ko ang aking mask. Mas mabuti na rin ito para hindi nila mapansin na na-a-out of place ako.

"Selene?" Napalingon ako sa aking likuran at nakita ko si James na nakasuot na rin ng isang mask.

"Hi! Happy birthday!" I greeted him and he hugged me so tight!

"I am so happy that you came!" Masayang sabi nito sa akin at kaagad kong ibinigay sa kaniya ang regalong binili ko kahapon.

"Alam kong hindi 'yan mahal, kagaya nang mga natatanggap mong mga regalo galing sa mga kaibigan mo. Pero, nanggaling iyan sa puso ko." Sabi ko sa kaniya.

He smiled at me while holding the gift.

"Thank you so much, Selene! By the way, come here! I'll introduce you to my friends!"

Aangal pa sana ako nang bigla na niya akong hinablot at nakipagsabayan sa daloy ng tao sa paligid. We went to the first table and I saw two girls and four boys in a table. All of us were wearing a mask and it's required to wear it, before twelve in the midnight!

Ganoon ka-bongga ang party ni James. He said that it wasn't really his idea about this. Sadyang pinilit lang raw siya ng kaniyang mga magulang, lalo na ang kaniyang ina.

"Guys! This is my friend, Selene!"

Nabaling ang atensyon nila sa akin at ang dalawang babae ay ngumiti sa akin at kaagad na naglahad ng kamay.

"Nice to meet you, Selene! I am Happy!" Sabi ng isang babaeng maiksi ang buhok.

"Nice to meet you!"

I greeted them back, too! Nang bumaling ako sa apat na lalaki ay biglang bumilis ang pagtibok ng aking puso nang makita ko ang isang lalaking nakaupo ngayon, habang nakaharap sa akin.

Hindi ko kita ang kaniyang kabuuan ng pagmumukha pero alam kong siya iyon!

What the fuck should I do?! Tatakas ba ako? Tatakbo? Hindi ko alam!

He is wearing a black shirt that was folded in his forearms. He also has a new haircut!

Hindi ako lumingon sa kaniya, dahil alam kong nakatitig pa rin siya sa akin.

Shit! I am sweating in bullets! Hindi ko alam kung paano ako makakaalis rito! Kinakabahan ako!

"Selene, these are also my friends. This is Timothy, Ezra, Erik and Constantine. They were also the children of my parents business partners."

Matagal na na-i-proseso ng aking utak ang mga paliwanag ni James sa akin. Ang gusto ko lamang mangyari ngayon ay ang makaalis na rito!

Pinigilan ko ang aking sarili na mas lalong kabahan. Just relax, Selene.

He won't see you! He won't recognize you! Nakasuot ka ngayon ng mask, at nakalugay ang maalon mong buhok sa likuran. He wouldn't recognize you. Kaya, huwag kang kabahan nang ganito.

I lend my hands to them at naramdaman ko ang mahigpit na pagkakahawak ni Constantine sa aking kanang kamay. Matagal niya itong binitawan, kaya ako na ang naunang magtanggal.

I never looked back at him. Mas mabuti na iyong hindi niya ako makilala, dahil paniguradong mabibiwilsayo ang plano namin ni Dahlia!

"Guys, this is Selene, my friend."

Bumati ang tatlo sa akin, maliban lamang kay Constantine na ngayon ay umiinom na sa alak na nasa harapan namin ngayon.

"You really have a good taste in women, dude!" Makahulugang sabi ni Timothy sa kaibigan, bago ito umupo sa aking tabi.

"Of course! Ako pa ba? Atsaka, kaibigan ko pa siya."

The group of James teased him, even the girls.

Nilingon ko ang direksyon ni Constantine at nakita ko rin na nakatingin rin pala siya sa akin. Mas lalo akong kinabahan nang makita ko ang paminsan-minsan niyang pagsulyap sa aking direksyon.

I really should leave!

"Excuse me, bathroom lang." Pagdadahilan ko sa kanila at kaagad na umalis roon.

Hindi ako mapapakali kapag nandito siya! Ano naman kaya ang ginagawa niya rito? Dahil ba ay mag-business partners rin ang mga magulang niya at magulang ni James?

Dumiretso ako sa labas ng hotel at hindi ako sa elevator dumaan, sa likod ako dumaan, sa may floors.

Hindi naman siguro niya ako nakikilala, ano? Mukhang hindi naman niya ako napansin.

Nang tuluyan na akong nakalabas ng hotel ay kaagad kong hinubad ang aking mask at tuluyang huminga. I brushed my hair and it's become messy. Wala na akong pakialam sa itsura ko ngayon.

Ang gusto kong mangyari ay ang makauwi na!

I was panting heavily, when I heard a voice from someone.

"You can't hide yourself properly, can't you?"

Napasinghap ako at napalingon nang makita ko si Constantine sa aking tabi.

He looks very mad and confusing at the same time!

Anong ipapaliwanag ko sa kaniya?! For sure, he hears everything!

Unti-unti siyang lumapit sa akin, without breaking his eye contact towards me.

"Who the fuck are you? Why James calls you Selene?" He asked in a very cold tone.

Hindi ako makatingin sa kaniya, dahil pakiramdam ko ay hinuhusgahan na niya ako!

Kapag nahuli ako, paniguradong masisira na ang plano namin ni Dahlia! Masisira ang pag-aaral ko, hindi mapupunuan ang perang itinabi ko para kay Papa!

"That was my nickname!" I defended myself into him.

Nanliit ang kaniyang mga mata at nagdadalawang-isip ito na paniwalaan ako.

Maniwala ka sana... please!

"Hindi nga talaga kita kilala," malamig niyang sabi sa akin.

The cold wind sent shivers down my spine. I feel like I am guilty for something and need to be condemned just because of my mistakes!

Unti-unti akong lumapit sa kaniya at sinubukang hawakan ang kaniyang braso. His hard expression becomes even more visible when he look at my hands touching his right arm.

"Please, believe in me..." I said in a sweetest voice.

I know that I am scared just because I don't want to get caught! Iyon naman dapat, hindi ba? Pero, bakit ako nakakaramdam ng kakaiba? Bakit mas natatakot ako na baka magalit siya sa akin?

I reached for his face and tried to kiss him. He didn't react and just let me do my thing. Hanggang sa naramdaman ko ang mga kamay niya sa aking bewang.

Wala akong ibang naririnig ngayon kung hindi ang malakas na pagtibok ng aking puso.

When he saw me, trying to get his attention. He crouched to give me a kiss!

He pulled me closer to him and deepened the kiss. He cupped my cheek and move his lips and scorched the whole part of my lips.

Tumigil lamang siya sa paghalik sa akin nang hindi na kami halos makahinga. I looked into his eyes and I saw his eyes burning in pleasure, with his mouth half opened. Namumungay ang mga matang nakatitig sa akin.

"I'll take you home," he said in a husky voice.