22. Chips is niet uitgenodigd

'Ik had nooit gedacht dat dit de reden was om op een roadtrip te gaan.' Ik open de deur van de auto en zet met een voldane grijns mijn benen op het dashboard. Je weet wel, op zo'n nonchalante Nicole manier. Normaal zegt mijn vader er wat van, maar nu kan ik het dan uiteindelijk toch gewoon zonder gezeur doen. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij de auto aan mij en Micha heeft geleend. "Je moet ze bij elkaar brengen," had hij als een paniekerige fangirl gezegd. Bijna alsof hij ze liever bij elkaar heeft dan Zinzi en Levi zelf.

'Gaan we nog snel naar binnen voor eten?' Ik zoek in de deuren naar wat snoep dat mijn vader heeft rondslingeren, maar kan niet echt iets vinden. Normaal heeft hij altijd wel wat liggen. Op zijn minst wat chips.

'Wat chips misschien?'

'Ja lekker.' Ik draai mij naar de pringle bus en pak de chips over. Het duurt een seconde voor ik merk dat die arm niet van Michaël is. Geschrokken draai ik me naar de achterbank waar Nicole in alle rust van de chips staat te genieten.

'Wat the fuck Nicole!' Micha schreeuwt en drukt geschrokken de gaspedaal in. Gelukkig staat de auto nog op de handrem. Gefrustreerd draait hij zich naar Nicole toe. Ik kijk haar net zo ongelovig en geschokt aan als Mickey. Ze heeft een donkerblauwe deken om zich heen geslagen en haar blonde haren in een wilderige knot. Ik zie haar felroze bh-bandjes losjes over haar ontblote schouders zitten. Haar lippenstift is over haar wang uitgesmeerd in een sletterige, maar toch ergens sexy manier. Ze bijt op haar onderlip.

'What the fuck!' zegt Micha dan opnieuw, maar dit keer gericht op de jongen die zich onder de blauwe deken probeert te verstoppen. Hij was me in eerste instantie nog niet eens opgevallen. Hij heeft zijn broek op zijn enkels en de deken om zijn middel geslagen.

O mijn fucking god. In mijn vaders auto Nicole? Echt joh?

'Wat doe je hier?'

'Nou,' ze haalt haar schouders op, 'ik geloof niet dat jij zo heilig bent dat je het niet weet.' Ze maakt een cirkel met duim en wijsvinger en doet haar rechterwijsvinger erdoorheen. 'Zo duidelijk misschien?' Ze maakt wat kreungeluiden en lacht om mijn ineengekrompen ongemakkelijke blik.

'Ow damn!' roept Michaël ineens uit. Hij kijkt vlug weg. Eerst snap ik niet waarom, maar dan merk ik dat de blauwe deken haar borsten net niet meer bedekt. Vlug keer ik me om voor ik ga staren. Te laat natuurlijk. Ze heeft kleine borsten Nicole, maar ze kan ze altijd met zo veel zelfvertrouwen presenteren dat je mentaal gewoon een cup F voor je kan zien. Voor mij dan. Als borstenvrouw. Ik schud de gedachte weg. Stop met het denken over de borsten van je vrienden, Dani!

'Een trio was niet eens zo slecht geweest,' hoor ik dan de jongen achterin zeggen. 'Maar met nog een jongen erbij... daar doe ik niet aan.'

Nicole zucht overdreven en kauwt hoorbaar op wat chips. "Watje" hoor ik haar mompelen na wat geschuif van de deken. Ze klikt haar bh vast en doet de bandjes weer goed. Pas als ze "shirt uit" zegt tegen de jongen naast haar keer ik me weer naar haar om. Ze heeft haar kanten felroze bh aan. Hij is leuk, maar om dat nu op te merken is lichtelijk ongepast.

'Shirt uit,' herhaalt ze. Ze steekt haar hand bedelend uit naar de jongen die zich net half heeft aangekleed. Lichtelijk ongemakkelijk keer ik me naar Michaël die probeert te doen alsof hij er helemaal niet is. Hij zit ineengedoken achter het stuur en kauwt nerveus op zijn kauwgom.

Ik tik hem lachend aan en geef hem een dus-wat-doen-we-nu? blik. Hij haalt zijn schouders op. Geeft een snelle blik naar achteren en richt zich dan op mij. Ik-ken-hem zegt hij dan met waarschuwende ogen. Ik sla mijn hand voor mijn mond om niet in lachen uit te barsten.

'Geef me je shirt!' roept Nicole geïrriteerd.

'Huh,' kan hij alleen maar uitkramen. 'Maar,' hij trekt een pruillip. 'Mijn shirt,' stamelt hij verder.

'Ik spaar shirts van jongens die ik heb geneukt.' Ze wijst naar het half opgeknoopte hemd. 'Afleveren dus.'

'Je hebt je eigen kleren!' roept hij uit. Toch knoopt hij zijn hemd niet verder op.

'Kom op,' zeurt Nicole. Dan grijnst ze en buigt ze zich naar hem toe. Ze fluistert iets onverstaanbaars als ze zijn hemd langzaam losmaakt. Het heeft wel effect. De jongen duwt gehaast Nicole van zich af en doet -alsof zijn leven er vanaf hangt- zijn hemd uit. Hij heeft nu alleen een wit basic T-shirt aan. Wel een kakkerversie met een Ralph Lauren logo.

'Serieus?' vraagt hij haar dan.

Nicole glimlacht liefjes en streelt langs zijn kaak. Vervolgens buigt ze zich naar voren om een kort, maar toch duidelijk likje langs zijn oorlel te geven. Met een grijns gaat ze weer recht zitten.

'O-o-oké,' stamelt hij alleen maar als reactie. Zijn hele gezicht is felrood.

'Ja, sorry,' moet ik de twee dan toch echt onderbreken, 'dit moet stoppen voordat jullie nu ineens seks hebben en mijn netvlies ermee verbranden.'

'Ja,' gaat Michaël verder, 'deze porno,' hij richt zich even op mij, 'dat ik als nette jongen nooit kijk, 'hij kijkt weer naar Nicole, 'heb ik niet besteld.'

Ik rol met mijn ogen en negeer Mickeys waardeloze toevoeging. Michaël die doet alsof hij een onschuldige maagd is. Wat een grap.

'Ik denk dat ik maar ga,' mompelt de jongen die nog steeds geen naam van Nicole heeft gekregen. Hij keert zich naar Nicole om een afscheidskusje te geven, maar zij legt haar vinger op zijn getuite lippen.

'Nog niet,' zegt ze met veel lucht en een zacht volume. Hij slikt even. Knikt. Knikt iets heftiger. Zucht. En gaat dan de auto uit. Het valt me op dat hij de straten met 2 graden op rent zonder jas. Dan zie ik echter Nicole een zwarte winterjas onder de deken tevoorschijn halen.

'Ze vergeten ook altijd hun jas,' grijnst ze als ze het aan doet. Ze ritst het dicht en klikt haar riem vast. 'Nou hop, rijden maar.' Tot mijn verbazing wilde Michaël dat ook gelijk op commando doen.

'Wacht!' roep ik uit. Ik haal Michaëls hand van de koppeling vandaan en wijs naar Nicole. 'Wat doe jij nog in mijn vadersauto?'

'Je gaat toch niet op een roadtrip zonder mij?' Ze stopt een chipje in haar mond. 'Ik heb al het eten bij me.'

Even kan ik niet reageren. Gewoon door de absurditeit dat Nicole op de achterbank zit. Nog erger. Ze heeft seks gehad in de auto van mijn vader. Ew. Ik zit altijd op die achterbank. Ik wil niet weten wat voor zooi ze achterlaat.

Gadver gadver gadver.

'Nicole!' schreeuw ik dan. 'What the fuck!'

'Chill!' Ze steekt ter overgave haar handen op. 'Ik heb ook drank bij me, alcoholist.'

'Nice!' reageert Michaël veel te enthousiast. 'Mag ik een biertje?'

'Je rijdt!' zeg ik net op tijd, want Nicole wilde het al gaan pakken. Ik kijk naar de chips die ik door de shock in een vuist heb verkruimeld. Ik heb het door de vage situatie ook niet losgelaten. Schouderophalend prop ik het in mijn mond.

'Oké,' zeg ik dan met volle mond, 'je mag mee op onze roadtrip.'

Tevreden leunt ze achterover met haar handen in de zakken van haar nieuwe winterjas. 'Natuurlijk ga ik mee,' mompelt ze vol zelfvertrouwen. Ze doet haar benen over elkaar. Als ik me naar haar omdraai is ze alleen al in slaap gevallen. Nicole heeft haar ogen dicht en zit onderuitgezakt met de winterjas als kussen achter haar hoofd. Ik trek de blauwe deken erbij en leg het over haar benen heen.

'Kunnen we?'

Ik kijk hoofdschuddend naar de slapende Nicole. Haar mond hangt charmant open.

'Yup.'

Onbewust ben ik zelf ook in slaap gevallen. Heel langzaam open ik mijn ogen en zie ik Michaël met één hand de auto besturen en de andere wat muziek opzetten. De radio staat opvallend zacht. Hij wilde ons waarschijnlijk niet wakker maken. Lil Kleine mompelt wat onverstaanbaars op de achtergrond. Ik trek een vies gezicht. Er is iets aan hem dat ik niet mag. Ik bedoel zijn naam joh! Waar heeft hij het over? Zijn lul?

'Moet jij nog rijden?'

Ik schrik van zijn stem en wrijf in mijn ogen. De lantaarnpalen zijn verlicht en de auto's racen met 130 kilometer per uur naast ons. De regen klettert tegen de ramen aan.

'Deze sla ik over.' Met een rilling stop ik mijn koude handen in mijn zakken. Het is niet dat ik niet wil rijden. Ik rijd liever overdag als de zon schijnt. En dan geen lage zon die in je oog schijnt, maar een fijne zon. Zeg maar een perfecte dag.

'Je rijdt vast niet zo slecht als Zinzi.'

'Maar Mickey,' lach ik, 'niemand rijdt zo slecht als Zinzi.' Ik weet wel zeker dat mijn vader de auto nooit had uitgeleend met Zinzi aan het stuur. Ze heeft na vijftig lessen nog steeds haar rijbewijs niet. Als je haar een keer ziet rijden, dan weet je dat dat ook helemaal terecht is. Ze reed me bijna aan toen ze met rijles naar me zwaaide.

'Fuck, die alien heeft een sixpack,' hoor ik Nicole achterin mompelen in mijn slaap. Ook al was het niet het originele plan, ik zou me niet voor kunnen stellen dat Nicole niet met ons mee ging op een roadtrip. Zoals ze deze keer weer heeft bewezen, zou zij voor alle alcohol zorgen. Zinzi had al haar regenbogen vrolijkheid en enthousiasme meegenomen waar Michaël sarcastische opmerkingen over zou maken. Levi zou ondertussen mij belachelijk maken met het laatste meisje waar ik mee had gezoend. En me geheel afkraken over Ashley natuurlijk. Klassieker. Vervolgens zou hij zich naar Zinzi keren, haar iets liefs toefluisteren en haar een kusje op de neus hebben gegeven.

'Alles oké, Daantje?'

Ik zucht en zak verder in de stoel tot mijn riem tegen mijn nek aan komt. 'Ik had Levi niet zo moeten beoordelen op hoe hij vroeger was.'

'Hé,' Mickey klopt troostend op mijn been zonder zijn ogen van de weg af te halen, 'Levi was een echte player. Je wilde je beste vriendin gewoon beschermen van een gebroken hart.' Rustig haalt hij een vrachtwagen in. Zo op een normale manier. Niet als een maniak als Arwen die -ironisch genoeg- alle homo's op de weg uitscheldt.

'Je moet niet zo streng zijn op jezelf.'

'Je snapt het niet.' Ik ga weer rechter zitten. De riem schuurt toch wel naar tegen mijn huid aan. 'Het was in het begin inderdaad, omdat ik dacht dat hij een slecht vriendje zou zijn...' Ik val even stil. Meer omdat ik het niet durf te zeggen. Voor de zekerheid kijk ik even naar achteren, maar Nicole ligt zo charmant over die achterbank dat ze wel aan het slapen moet zijn.

'Levi is gewoon...' Ik zucht en haal mijn schouders op. 'Hij lijkt precies op mij.'

Ik zie Michaël fronzen, maar hij blijft nog altijd gericht op de weg. Zijn knipperlicht geven zijn gezicht nare schaduwen. Hij stopt voor het stoplicht en richt zich op mij.

'Waarom is dat zo verkeerd?' Hij doet een pluk bruin haar achter mijn oor. 'Ik zou niks aan jou willen veranderen.'

'Maar Michaël,' ik haal zijn hand weg en pak het vast, 'jij bent een jongen. Jou zoen ik niet gevoelloos op feestjes of heb ik seks mee zonder later nog wat van mezelf te laten horen. Zo is Levi, zo ben ik. En ik zou mezelf nooit met Zinzi kunnen vertrouwen.' Ik laat zijn hand los. 'Het is groen.'

Michaël kijkt op en focust zich weer op de weg. 'Levi houdt van Zinzi.'

Ik zucht. 'Dat besef ik nu ook. Te laat natuurlijk.' Ik friemel aan mijn vingers en erger me aan het kleine stukje nagel dat is afgebroken. Verveeld bijt ik er op.

'En daarom deze roadtrip om alles weer recht te zetten.' Hij slikt even. Een beetje alsof hij zelf moeilijk kan geloven dat het echt alles gaat redden. Ik kan alleen maar grijnzen door één woord. 'Roadtrip,' ga ik al giechelend verder. 'Ik en Mickey op een roadtrip.'

'Stop het zo te noemen,' reageert hij weer geërgerd. 'We klinken als een stel losgeslagen jongeren.'

'Jij begon ermee!'

'Nicole,' mompelt Nicole ineens op de achtergrond. Half slapend slaat ze de blauwe deken om zich heen. 'Jij, Michaël én Nicole op een roadtrip.'

'En Nicole is er natuurlijk ook,' verbeter ik mezelf. Ik draai me naar achter om nog wat pringles te pakken. Nu we ze toch bij ons hebben, kan je het net zo goed opeten. Ik merk alleen dat Nicole weer terug in slaap is gevallen met de chipsbus als een knuffel in haar armen.

'En misschien zijn we wel een stel losgeslagen jongeren,' reageer ik dan op Michael als ik me terug om draai. Ik zet mijn stoel naar achteren en doe mijn armen achter het hoofd. 'Net als in de film.'

'Wat voor film? Zo'n horrorfilm?' Ik haar wat slaperig gelach achterin. 'Jij bent de eerste die eraan gaat dan,' klinkt er onder de blauwe deken vandaan. Nicole draait zich om en laat de pringles van de bank af vallen. 'Bloed!' lacht ze dan. 'Allemaal bloed,' klinkt er door een gaap heen.

'En bedankt, Nicky!' Ik ga weer onderuit zitten en leg mijn benen op het dashboard. 'Ik ben al ongesteld, ik hoef niet meer bloed erbij te hebben.'

'En dát hoefde ik niet te weten.' Michaël trekt er een vies gezicht bij. Ik let er niet meer op. Jongens. Ongesteld zijn is al stom, moeten ze ook nog zo stom doen. Geschrokken schiet ik overeind als mijn eigen woorden dan eindelijk binnen schieten.

O nee, ik ben ongesteld.
Ongesteld met bloed.
Bloed.
Heb ik wel tampons bij me?
Gadverdamme hoe lang heb ik deze bloedzuiger al in mijn vagina zitten?

Nicole haalt een zak popcorn onder haar deken tevoorschijn. Echt een magische deken is dat. Je kan er van alles onder uit halen. Van half naakte jongens tot chips.

'Wat is er?' vraagt ze me met volle mond. De helft van de popcorn valt naast haar mond. Ze wrijft in haar ogen en gaat rechtop zitten om beter te eten.

'We moeten stoppen!' Ik ril van de bacteriën dat nu een samenzwering houden. Ik kan mijn tampon bijna horen schreeuwen om vrijheid. Bah.

'Wat is er?' vraagt Mickey nu.

'Tankstation!' roep ik. Ik wijs naar de uitrit. 'Stoppen!'

'Wat?' vragen ze dan tegelijk.

'Ga nou maar!'

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top