- Mówiłem Ci już tyle razy, że powinnaś go rzucić - odrzekł Ramiro - Ten kretyn nie zasługuje na Ciebie, dlaczego wciąż tak się z nim męczysz ?

Przyszywane rodzeństwo spędzało razem wieczór. Ramiro widział, że Ambar ma gorszy dzień - każdy mógł mieć taką chwilę, a on jak nikt inny wiedział przez co przechodzi Ambar. Był obok gdy płakała przez Matteo, gdy się uczyła całe noce, gdy kłóciła się z ojcem, gdy to on jako jedyny pamiętał o jej urodzinach, robił tort i prezenty. Wiedział,  że mimo twardej powłoki, jest bardzo wrażliwa i nie mógł znieść widoku tego jak cierpi.

Dlatego chciał poprawić jej humor. Leżeli wtuleni w siebie w łóżku chłopaka, a on czule głaskał ją po włosach. Nadal byli w ubraniach rzecz jasna. Przykryci kocem oglądali film, a obok nich leżała tabliczka czekolady truskawkowej oraz popcorn. Ramiro wiedział jakie przekąski lubi najbardziej - słodycze, wiedział jaki jest jej ulubiony gatunek filmu - dramat albo romans. Wiedział o niej wszystko, a mimo to, lub właśnie dlatego ją kochał.

- To skomplikowane - powiedziała Ambar - Znam go od dawna, kiedyś naprawdę go kochałam i myślę, że on mnie też, tylko to się wypaliło... Nie chcę być sama, zresztą rodzice strasznie go uwielbiają. Sam wiesz, wymarzyli sobie, że ich firmy będą współpracować dzięki naszemu związkowi...

- Nie możesz brać na siebie za wiele maleńka - stwierdził Chłopak - Męczysz się z Matteo, tak samo jak ciężko jest Ci spełniać wymagania rodziców. Odpuść - spojrzał jej w oczy - Świat się nie zawali jeśli dostaniesz piątkę, a nie szóstkę. Nie nastąpi żaden kataklizm jeśli raz będziesz druga, spóźnisz się - wzruszył ramionami - W życiu nie chodzi o bycie idealnym, a dobrą zabawę.

To było właśnie to co powinna usłyszeć dawno temu. Od dziecka musiała być idealna. Miała błędne przekonanie, że mama ją zostawiła bo nie była idealna, bo ją zawiodła. Odtąd starała się aż do przesady, a ojciec tylko potęgował to, wiele od niej wymagając. Liceum okazało się trudne i tak brnęła w to coraz dalej. A już dawno powinna odpuścić, skupić się na sobie, na tym czego chce i na tym co  lubi.

- Jak to możliwe, że jesteś taki mądry, a masz słabe oceny - uśmiechnęła się lekko Blondynka - Dobrze się bawię gdy jestem  z Tobą.

Tylko przy nim tak naprawdę czuła, że żyje i w pełni korzystała z życia. To z nim kąpała się w środku nocy w basenie, jechała motorem po mieście i spacerowała przy świetle gwiazd po plaży. To on namówił ją na jej pierwszy i jedyny do tej pory tatuaż - małe serduszko pod żebrami. To z nim tańczyła, śpiewała, upijała się i całowała w barze. Z nim szalała w łóżku, śmiała się, próbowała nowych rzeczy i była sobą.

Jeśli masz osobę przy której możesz być w pełni sobą, nie strać jej.

Jeśli masz osobę, która wydobywa z Ciebie to co najlepsze, nie daj jej odejść.

Jeśli masz osobę, która daje Ci prawdziwe szczęście, walcz o nią.

- Zawsze możesz na mnie liczyć - powiedział Ramiro i musnął ustami jej czoło.

- Jesteś dla mnie za dobry - pokręciła głową Dziewczyna.

- Wcale nie Ambar, to Ty jesteś za dobra dla wszystkich innych - stwierdził Chłopak.

- Słyszysz co mówisz ? - uniosła brwi ku górze - I tak niemal wszyscy uważają, że jestem wredna.

- Bo nie znają prawdziwej Ciebie, taką jaką ja znam... Uroczej, kochanej, zabawnej, troskliwej, szalonej dziewczyny, której śmiech jest najpiękniejszy na świecie - uśmiechnął się Brunet.

- Jesteś najlepszy - spojrzała w jego oczy Blondynka - Bycie z Tobą byłoby tak łatwe, gdyby nie to...

- Że jesteśmy rodziną - pokiwał głową Ramiro - Wiem, mała, wiem. I wiem, że to okropne z mojej strony, ale chciałbym aby nasi rodzice się rozstali, żebyśmy mogli być razem.

- To nie jest okropne, robiłam i myślałam gorsze rzeczy - wzruszyła ramionami - Ale to nieważne, mamy siebie, teraz, to się liczy.

- Lubię jak tak mówisz, zaczynasz być moją radosną Ambar - uśmiechnął się lekko i musnął jej usta.

Bo nawet jeśli cały świat był przeciwko nim, oni się wspierali, trzymali razem i nic nie mogło zmienić tego co ich łączy. Prędzej to oni zmieniliby cały świat, niż świat ich. Takie powinno być uczucie.