Deel 5. Ezel

Hoi hoi mensjes! Daar ben ik weer met mijn hoofd op Wattpad want het was weer eens nodig. Want ik heb weer eens wat beleeft in mijn leven dus ja hier: neem het. Ohh ja trouwens ik ben Egnie.

Het was zaterdag 11:15 en ik werdt langzaam wakker. (Ja, uitslapen mag op zaterdag!) toen keek ik op mijn telefoon en toen zag ik dus dat het 11:15 was. (Goh, meen je dat?) dus heyy ik dacht: yess nieuw uitslaaprecord! (Want het was ook een nieuw record) langzaam stapte ik uit bed en ik liep naar de badkamer. Daar keek ik in de spiegel en toen kwam ik erachter dat ik net een heks was dus Heyy lang leveb de borstel. Ik kamde/borstelde mijn haar en liep naar beneden om te eten.
Ik at heel langzaam. Want ja, ik was net wakker! Ik deed alsof ik alle tijd van de wereld had, toen ik opeens gebeld werd. Ik nam op. Het was mijn vader. Oké dit is serieus letterlijk wat hij zei: "Uhh ja hoi. Ik kom je over 5 minuten ophalen en dan heb je gegeten en je hockeyspeler aan, want je moet eigenlijk hockeyen en we zijn al te laat." "Maar-" beep beep. "Kak."

Ik ging snel mijn hockey spullen aan doen en ik was bijna klaar toen mijn vader binnen kwam. Ik smeerde snel een boterham en nam die mee in de auto. Terwijl we naar de hockeyclub waar we moesten zijn, vroeg ik aan mijn vader: "Zijn ze dan niet boos omdat we te laat zijn?" Want we waren al ruim 10 minuten te laat. "Nee joh, ze zijn juist blij dat we er zijn." Zei hij terwijl hij de auto parkeerde. Ik stapte uit en samen liepen we naar de hockeyclub. "Uhh veld 4." Zei mijn vader. Snel liepen we naar veld 4 waar ik de meiden uit mijn hockeyteam al zag spelen. We liepen het veld op en toen naar de duckout, (of hoe je dat ook schrijft.) waar de wissels in zaten en waar de coach stond. Toen we er waren deed ik snel mijn jas uit en ging op en neer rennen, om alvast warm te worden omdat ik zo ging spelen. De wedstrijd was al 10 minuten bezig maar ze hadden mij al in de wissels gezet, omdat ik er dus niet was toen de wedstrijd begon.
Na ongeveer 5 minuten gaf de coach het teken dat ik kon wisselen. Ik werd gewisseld met de rechtsachter.

•••

Na de wedstrijd liepen we met zijn alle het veld af om ranja te gaan drinken in het clubhuis, wat we altijd doen na een wedstrijd.
"Oh jongens, kom nog even terug. We moeten nog lootjes trekken voor de surprise bij sinterklaas." Ik stok een pijnlijk gezicht aangezien ik door mijn enkel was gegaan midden in de wedstrijd. Ook had ik een bal tegen mijn hand aan gekregen en mijn andere voet deed al pijn, omdat er een grote blauwe plek op zat.
Ik liep naar de rest toe en trok een lootje uit de bak. Daarna keerde ik me weer om en gingen we met zijn alle naar het clubhuis. We gingen naar binnen en iedereen ging een paar treden omhoog. Waarna ze aan een tafel gingen zitten om vervolgens op de ranja te wachten. Ik bleef staan bij de twee treden, omdat ik niet kon traplopen door mijn pijnlijke voeten. Ook al waren de treden maar 10 centimeter, en zou het met normale voeten makkelijk kunnen. Ik bleef ongemakkelijk voor de treden staan. Na 3 minuten kwam mijn vader naar me toe en vroeg of we naar huis gingen. Ik knikte hevig en we liepen het clubhuis uit, waarna we naar de parkeerplaats liepen en instapten in de auto. We gingen naar huis en toen we thuis waren, rond een uur of 3, ging ik eindelijk ontbijten, aangezien ik dat nog niet gedaan had.

Einde.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top