Verdriet. Alles wat je toen voelde was verdriet. Starend naar de twee graven voelde je je hart voor de tweede maal uit elkaar scheuren. Scherpe nagels borden zich een weg in je hart en trokken het kapot. Misselijkheid vermengde zich in je verdriet alsof je je hart zou uitbraken. De brok in je keel werd alleen maar erger toen tranen zich in je ooghoeken vormde en je die uit ale macht probeerde te stoppen. Het verdriet werd te erg en de tranen werden draken die niet meer te stoppen waren. Bevend viel je op de grond terwijl de draken zich razendsnel over je gezicht verspreden. Kreten van verdriet kwamen uit je mond en je graaide naar de aarde voor je. Als een wild dier dat eindelijk zijn rust vind, kwam jij zo ook weer bij zinnen en lag zwaar ademend op de grond. Geruisloos lag je daar op de grond in het niks te staren. Je was niet alleen. De mantel van verdriet lag om je heen alsof het je wilde troosten met verdriet. Alsof het de leegte in je en om je heen wilde vervangen met verdriet. Met de mantel van verdriet over je schouders geslagen, stond je op en liep de koninklijke begraafplaats af. Verdriet kleurde je mantel zwart en liet zwarte sporen achter, wat de mensen om je heen aantastte. Alles om je heen vervaagde naar de diepe zwarte kleuren van verdriet. Je kon er niet om heen draaien. Je kon geen uitweg vinden uit verdriet. Verdriet had je al opgeslokt voordat je het ook maar doorhad. Al snel accepteerde je verdriet en nam hem overal mee naar toe. Je was je niet bewust van het feit dat verdriet naar iedereen in jou buurt, heen greep en ook in hun zichzelf zetelde. Je was je niet bewust dat je iedereen om je heen hun vrolijkheid afpakte en verwisselde voor verdriet. Voor verdriet was dit een groot feest. Verdriet was net een cel dat zich telkens weer deelde. Overal begon verdriet te zijn. In het donkerzwart van de nacht sloop verdriet telkens weer van je mantel af, je hart in om vervolgens je hart onder te dompelen in verdriet. Steeds maar zwarter en zwarter. En dit was slechts nog maar het begin.

~●~

Het verdriet

[vərˈdrit]
naar gevoel waardoor je soms moet huilen
Voorbeelden: 'verdriet hebben',
'iemand veel verdriet bezorgen/doen'
Antoniem: vreugde
Synoniemen: leed, smart, droefenis,stuk verdriet (ellendeling)

~ Levensecht|1dagsFloog ~