Pamiętam tylko tyle, że znalazłam się na polu usłanym intensywnie zieloną trawą z delikatnymi akcentami bieli i żółci drobnych, polnych kwiatów. Czekał na nich duży samochód wycieczkowy. Patrzyłam z uśmiechem jak ósemka chłopców szczęśliwie spędza czas. Wtedy poczułam szarpnięcie. Ten sam chłopak, który otworzył drzwi zdobionej windy  i zapraszał pozostałych do środka teraz zapraszał mnie. Zapraszał mnie ze szczerym uśmiechem na twarzy abym pojechała z nimi. Jechaliśmy przed siebie. Czułam się swobodnie jak ptak. Będąc wolna pośród pól, bawiąc się dobrze. Wszytko było dobrze do momentu, gdy dojechaliśmy do metalowego ogrodzenia...

Chyba cała złość jaka w nich drzemała dała upust. Nie czułam się dobrze wśród tych przepychanek. Słowo przeciw słowu, czyn przeciw czynowi.

Dość !!

Obudziłam się na podłodze pośród wszystkich tych rzeczy. Levanter przestało grać...