Ik leg mijn handdoek over een stoel en kijk naar de rest. Noël staat aarzelend met zijn handdoek strak om zich heen geslagen. Jace heeft zijn handdoek nu ook neergelegd. Mijn ogen glijden over zijn lichaam. Ik hoor een zucht van Noël komen en zie hoe hij zijn handdoek langzaam over een stoel neerlegt. Ik kan mezelf niet helpen en voel hoe mijn ogen meteen naar zijn borstkas gaan. Het is wel duidelijk te zien dat hij eigenlijk een meisje is. Ik heb hem al een keer zo gezien, maar toch blijft het raar. Omdat ik het vorige keer niet goed heb aangepakt, wil ik het deze keer wel goed doen. 'Laten we gaan!' zeg ik enthousiast, terwijl ik zelf voorop naar het zwembad loop. De dag vliegt voorbij. In het begin is Noël niet helemaal zichzelf, maar gedurende de dag wordt hij steeds zelfverzekerder. Het is fijn om te zien hoe hij plezier heeft, ondanks dat hij zich in een kwetsbare positie bevindt. Nadat we allemaal weer aangekleed zijn, besluiten we om nog even langs een aantal winkels te gaan. We willen allemaal nog even kijken of er iets leuks te vinden is. Terwijl we rondkijken in een kledingwinkel, kom ik naast Noël staan. 'Hoe zoek je kleding uit?' vraag ik. Zijn lichtgroene ogen kijken me vragend aan. 'Je weet toch- want je bent geen jongen, maar toch wel en...' stamel ik. 'Ik zoek gewoon kleding uit die ik leuk vind,' antwoordt Noël. 'Sorry,' zeg ik. 'Ik snap wel wat je bedoelt,' zegt hij. 'Natuurlijk let ik op of de kleding bepaalde vormen bedekt, maar het gaat er uiteindelijk om of ik het leuk vind.' Ik knik. 'Duidelijk.'

We belanden na een tijdje in de Mcdonalds, omdat we honger hebben gekregen. 'Waar en wanneer hebben we eigenlijk met Isaac afgesproken?' vraag ik. 'We hebben om zeven uur afgesproken bij de supermarkt dicht bij ons huis,' zegt Jace. Voor even eten we in stilte. Ik verbreek de stilte door iets aan Noël te vragen. 'Ik weet niet of dit een rare vraag is, maar hoe heb je ervoor gezorgd dat wij voor zo'n lange tijd er niet achter zijn gekomen dat je een soort van geen jongen bent?' 'Deze vraag lijkt uit het niets te komen,' antwoordt Noël een beetje verschrikt. 'Sorry,' zeg ik snel. 'Het is oké,' zegt hij. 'Ik denk dat het een combinatie van geluk en behendigheid is geweest. Tijdens gym zorgde ik er altijd voor dat ik zo snel mogelijk van kleding verwisselde. Ik ging dan met mijn rug naar iedereen toe staan. Bovendien deed ik mijn hemd nooit uit. Ik ben in al die jaren ook nooit met jullie mee geweest om te zwemmen. Elke keer had ik wel een excuus. Jullie vonden het echter nooit verdacht, want er waren altijd meerdere mensen die meegingen. Ook heb ik nooit een badkamer met iemand gedeeld. Ik wist dat jullie het ooit te weten zouden komen, maar ik was te bang om het zelf te vertellen.' 'Ik begrijp het,' zeg ik. 'Je hebt het lang volgehouden.' Noël lacht. Hij werpt een blik op zijn telefoon. 'Als we op tijd willen komen voor Isaac, moeten we wel nu vertrekken.'

Als we aankomen bij de supermarkt, staat Isaac er al. Glimlachend zwaai ik. Hij zwaait terug. 'Heeft iemand nog honger?' vraagt Noël. 'Ik heb geen honger,' zegt Isaac. 'Ik denk dat wij ook geen honger hebben, want we komen net van de Mcdonalds,' antwoordt Noël lachend. 'Zullen we misschien naar een nachtclub gaan?' stel ik voor. 'Dat kan wel leuk zijn,' zegt Noël. 'Dit is namelijk onze laatste "echte" nacht in Parijs. Morgenavond gaat onze trein.' 'Gaat de trein morgen al?' roep ik uit. Hij knikt. 'Ik heb helemaal niet in de gaten gehad dat de tijd zo snel voorbij ging,' mompel ik. 'Laten we de avond dan goed besteden,' zegt Noël.

Eenmaal aangekomen bij een nachtclub gaan we met zijn allen naar binnen. De harde muziek dringt mijn oren binnen. 'Drankje allemaal?' vraag ik. Iedereen stemt in. Ik ga naar de bar toe, bestel vier drankjes en betaal. Daarna keer ik terug naar de rest. Gezamenlijk gieten we de drank naar binnen. Dan trek ik Jace mee aan zijn arm de dansvloer op. 'Kom met me dansen!' roep ik over de muziek heen. Jace glimlacht en begint te bewegen. Af en toe ga ik naar de bar toe om een drankje te halen voor ons beiden. Als ik voor de derde keer aan de bar sta, komt er een meisje op me af. 'Salut,' zegt ze vrolijk. Ik groet haar terug. Ze komt dichter bij me staan. Met haar hand gaat ze langs mijn rug. 'Dansen?' vraagt ze. 'Ik ben al met iemand anders aan het dansen, sorry,' antwoord ik en met mijn drankjes loop ik terug naar Jace. Zijn ogen zijn groot van verbazing. 'Is er iets?' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. We dansen tot diep in de nacht. Ik voel me steeds lichter in mijn hoofd worden. Jace is al een tijdje geleden gestopt met drinken, want hij vond dat het genoeg was, maar ik vond het nog niet genoeg. Daarom heb ik nu iets meer op dan Jace. Er zijn verschillende meisjes naar me toegekomen, maar ik heb ze allemaal afgewezen. Waarom zou ik met een willekeurig meisje dansen, als ik ook met Jace kan dansen? Ik houd mijn hoofd naast het oor van Jace. 'Zullen we even naar buiten?' vraag ik. Hij knikt.

De koele buitenlucht is verfrissend. Ik zucht. Jace en ik gaan op een stoeprand zitten. 'Geslaagde avond?' vraag ik. 'Zeker,' mompelt hij. Ik sla een arm om hem heen en leun met mijn kin op zijn schouder. 'Je ziet er goed uit zo,' fluister ik. Verwilderd kijkt hij me aan. 'Ik meen het,' zeg ik grijnzend. 'Idioot,' antwoordt hij lachend. 'Ik meen het echt,' zeg ik. 'Hou toch op. Je hebt te veel gedronken,' lacht Jace. 'Echt niet,' mompel ik. Ik breng mijn gezicht naar zijn gezicht. Langzaam druk ik mijn lippen op de zijne. Mijn kus wordt meteen beantwoord. De langzame kus verandert in een wildere kus. We kussen elkaar alsof het de laatste keer is dat we elkaar zullen zien. Als onze lippen weer van elkaar zijn verwijderd, staren we elkaar in de ogen. 'Ik hou van je,' zucht Jace. 'Ik hou ook van jou,' fluister ik. We kussen elkaar opnieuw.