Kleine samenvatting: Kyle ging naar het ravijn, omdat hij dacht dat hij met Isaac ging afspreken. Helaas bleek het Carmen te zijn. Zij vond het nodig om Kyle even toe te takelen.

~~~~~

Die avond loop ik een beetje nerveus de slaapkamer in. Kyle ligt al in bed. Ik kleed me om en kijk achterom. Kyle kijkt me aan. Mijn wangen kleuren lichtroze en ik sla mijn blik neer. Ik ga naast hem liggen en luister naar zijn ademhaling. Het is fijn om weer naast hem te liggen. Ik zucht. Hoewel ik niet moe ben, val ik toch snel in slaap. 

De deur gaat krakend open. Verschrikt kom ik overeind. Wat was dat? Dan kijk ik naast me. Kyle is weg. Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen. Ik hoor wat gestommel in de woonkamer en de slaapkamer deur gaat open. Ik laat me vallen, knijp mijn ogen dicht en doe net alsof ik slaap. De deur blijft een hele tijd open. Ik probeer door mijn wimpers te kijken. Kyle staat diep in gedachten verzonken in de deuropening. Hij blijft nog een flinke tijd in de deuropening staan. Uiteindelijk doet hij de deur weer dicht. Meteen spring ik op. Ik trek snel een shirt en sokken aan. Zodra ik de voordeur hoor dichtgaan, ren ik naar de voordeur en trek mijn schoenen en jas aan. Daarna ga ik naar buiten. Ik kijk om me heen. Kyle is nergens te bekennen. Ik begin te rennen. Ik gok erop dat hij naar de winkel gaat. Ik zou niet weten wat hij anders zou willen doen. Misschien is hij naar een discotheek? De discotheek klinkt een stuk logischer. Ik ben al snel bij de discotheek en ga naar binnen. Er zijn een hoop mensen. Ik laat mijn blik door de zaal glijden. Ik zie een hoop mensen, maar Kyle zie ik niet. Ik loop door de zaal en spreek verschillende mensen aan. De meeste kijken me met grote ogen aan, maar antwoorden niet. Ik heb hier toch niks aan! Ik zit hier in een zaal vol dronken mensen. Waar zou Kyle anders kunnen zijn? Ik neem nog een kijkje bij de campingwinkel, maar daar is hij niet. Ik ga op de grond zitten en laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Is hij misschien weer thuis? Ik ga naar onze stacaravan en kijk in onze kamer. Natuurlijk, hij is er niet.

Ik raak een beetje in paniek. Moet ik iemand wakker maken? Moet ik de politie bellen? Nee, kom op, ik moet weten waar hij is. In gedachten ga ik elke plek langs waar ik ben geweest. Dan komt er ineens een geweldige gedachte in me op. Is hij misschien bij het ravijn? Ik ren naar het ravijn. Voordat ik het ravijn bereik, ga ik iets langzamer lopen. Ik weet niet of Kyle wil dat ik hem vind. Ik besluit om achterom te gaan. Dat zal hij zeker niet verwachten. Ik bereik het ravijn en ga de bosjes in. Verderop zie ik iemand op de grond liggen? Is het Kyle? Er staat ook iemand aan de rand van het ravijn. Wie is dat? Ik probeer nog iets dichterbij te komen. Onmiddellijk draait diegene zich om en rent naar Kyle toe. Ik zie hem over Kyle zijn hoofd aaien. Ik neem nog een stap. 'Hallo?' roept de persoon. 'Wie is daar?' Hij komt naar me toe lopen. Ik moet snel handelen. Ik spring de bosjes uit. Carmen staat voor me. Ik kijk naar Kyle. Hij heeft geen shirt aan en zit vol bloed. 'Wat heb je gedaan?' schreeuw ik naar Carmen. Ze haalt een mes tevoorschijn. 'Niks,' zegt ze glimlachend. Wat moet ik nu doen? Ik verstijf. 'Leg dat mes neer!' roep ik uiteindelijk. 'Je hebt twee keuzes,' begint ze en ze loopt naar me toe. 'Of je komt in aanraking met mijn vriend...' Ze wijst naar haar mes. 'Of je mag de sprong van je leven maken.' Ze wijst met haar mes naar het ravijn. Dat dacht ik al. Ik voel het angstzweet over mijn rug nemen. Ik weet niet wat ik moet doen. Carmen lacht. Nu weet ik wel wat ik moet doen. Er is altijd een derde keuze. Ik spring op haar af en probeer haar mes af te pakken. Ze valt op de grond en ik val op haar. Doordat ze is afgeleid door de val, kan ik het mes uit haar hand wrikken. Ik spring overeind. 'Carmen, je spel is klaar,' zeg ik kalm. Ze begint te lachen en staat op. Wat snapt ze hier niet aan? Ik heb een mes, dus ze zou bang moeten zijn. 'Denk je dat dit een spel is?' lacht ze. 'Dit is geen spel. Ik ben hartstikke serieus.' Ze is gestoord. Ik moet tijdrekken. 'Wat probeer je hiermee te bereiken?' vraag ik. 'Kyle is van mij,' antwoordt ze. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Als je van iemand houdt, doe je diegene geen pijn!' zeg ik verhit. Ze lijkt een beetje verward te zijn. 'Ik doe hem geen pijn!' lacht ze. Er is echt iets mis. 'Hij zit onder het bloed!' roep ik uit. Ze haalt haar schouders op. 'Hij slaapt,' zegt ze. Ik kan mijn oren niet geloven. 'Je hebt het bewusteloos geslagen!' roep ik. 'Echt niet!' werpt ze tegen. 'Hij is vanzelf in slaap gevallen.' Ik zwijg en Carmen zwijgt ook. 'Ik ga de politie bellen,' mompel ik tegen mezelf. 'Doe het niet!' roept Carmen. Ik wist niet eens dat ze dat had gehoord. 'Ik heb niks gedaan!' zegt ze luid. 'Je bent niet goed bij je hoofd!' zeg ik. 'Je gaat me toch niet aangeven?' vraagt ze met trillende stem. 'Ik ga je wel aangeven,' zeg ik boos en kijk naar Kyle. Ik MOET naar hem toe. 'Je gaat niet naar hem toe!' roept ze en gaat voor me staan. 'Waag het niet!' sist ze. 'Ik bel de politie!' roep ik in paniek. 'Kan je de politie bellen als de verdachte weg is?' vraagt ze. Ze rent naar de rand van het ravijn. 'Wacht!' roep ik en begin naar haar toe te rennen. Ze grijnst. 'Is het niet te laat om te wachten?' vraagt ze en laat zich achterover het ravijn in vallen. Ik kijk naar beneden. Carmen is op een soort platform beland. Ze lijkt buiten bewustzijn te zijn. Ik begin echt te panikeren. Ik ren naar Kyle toe en leg mijn hoofd op zijn borst. Ik hoor zijn hart nog kloppen. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en en typ het alarmnummer in. Ik bel en breng de telefoon naar mijn oor. Zodra er wordt opgenomen, begin ik te ratelen en vertel ik alles over wat er is gebeurd. De vrouw aan de lijn belooft me om snel hulp te sturen en blijft aan de lijn om me gerust te stellen. Ze vraagt me om wat dingen te checken en dat doe ik. Na een niet zo lange tijd komt er een ambulance aangereden. Kyle wordt op een brancard gelegd en de ambulance in gereden. Ik ga mee en zie nog net hoe een aantal brandweermannen afdalen in het ravijn om Carmen te halen. Ik mag hopen dat ze ver weg van Kyle zal liggen.

~~~~~

School, al mijn tijd wordt erdoor opgeslokt. Sorry.