Even een korte samenvatting, want het is weer eventjes een tijdje geleden. Jules is net weggegaan en Carmen is terug.

~~~~~

De volgende dag word ik wakker van een klap op het raam. Ik schiet uit bed en open het gordijn. Er is niemand te bekennen, natuurlijk. Isaac kijkt me een beetje verward aan. 'Wat is er?' vraagt hij slaperig. Zelfs zijn ochtendstem is mooi. 'Er werd op het raam geklopt,' antwoord ik. 'Er is echt iets raars aan de hand,' zucht hij. Hij komt langzaam overeind en gaapt. 'Ik ga douchen,' mompelt hij. Ik kijk hoe hij de kamer uitloopt. Ik frons. Er is echt iets mis. Ik loop naar de kamer van Kyle en Noël en open langzaam de deur. Ze liggen beiden nog te slapen. Ik zucht. Zacht sluit ik de deur weer. Ik loop naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Ik zet de televisie aan en zap totdat er een leuk programma is. Ik staar naar het scherm, maar het komt niet echt binnen. Ik maak me echt zorgen. Misschien is het niks. Het kan zo zijn dat ik helemaal paranoïde begin te worden. Toch blijf ik het raar vinden. Ik hoorde toch echt een klap. Ik rek me uit. De deur gaat open en Isaac komt naast me zitten. 'Jij hebt snel gedoucht!' lach ik. Hij knikt. Zijn haren zijn nog nat. 'Zullen we dan maar ontbijt gaan maken?' vraag ik. Hij knikt nogmaals. Ik sta op en loop richting de keuken. 'Wat willen we maken?' vraag ik. 'Een omelet?' stelt hij voor. 'Dat lijkt me een heel goed idee,' antwoord ik. Ik pak een pak eieren uit de koelkast en sla ze stuk boven de pan. Isaac houdt de pan vast. 'Willen we er nog iets speciaals bij?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik maak een omelet altijd met kaas en ham,' zeg ik aarzelend. 'Dat is prima,' antwoordt hij. 'Gooi het er maar bij!' Ik pak de ingrediënten en voeg als laatste zout en peper toe. 'Dit zou genoeg moeten zijn,' besluit ik. Op dat moment komt Kyle de keuken inlopen. 'Dat ruikt lekker,' zegt hij enthousiast. Hij gaat naast me staan en leunt met zijn handen op het aanrecht. Ik knik. Ik durf hem niet aan te kijken. 'Hebben jullie er wat kruiden bij gedaan?' vraagt hij. 'Zout en peper,' antwoordt Isaac. Ik ben blij dat hij het woord doet. 'Ik wil er nog peterselie bij,' zegt Kyle grijnzend. Hij reikt langs me om de peterselie te pakken. Ik hou mijn adem in. Zijn arm raakt de mijne lichtjes aan. Hij pakt de peterselie en gaat weer naast me staan. Hij strooit het uit boven de pan. 'Als een echte chef-kok!' zegt Isaac.

Na ons ontbijt gaan we naar het zwembad. Niemand is echt in de stemming om te gaan zwemmen, maar we moeten toch iets doen om elkaar af te leiden. Ik leg mijn handdoek op een stoel neer en ga erop liggen. Kyle kijkt ons afwachtend aan. 'Is er niemand die wil zwemmen?' vraagt hij. Ik kijk even om me heen. Noël zal sowieso niet gaan zwemmen en Isaac heb ik nog nooit zien zwemmen. Ik ben bang dat ik wel zal moeten zwemmen. 'Ik ga wel mee,' brom ik. Ik trek mijn shirt over mijn hoofd en loop richting het zwembad. Kyle doet hetzelfde en komt naast me lopen. Zodra mijn voeten het water raken, huiver ik. De zon schijnt, maar toch sta ik niet te trappelen om het water in te gaan. Ik hoor Franse kindjes enthousiast gillen en moeders de laatste nieuwtjes bespreken. Kyle is al wat verder het water ingelopen. 'Kom je?' vraagt hij. Zijn ogen glinsteren. Ik zucht. Dit zou ik eigenlijk niet moeten doen. Ik moet hem vergeten, maar zo lukt dit echt niet. Ik loop nog een aantal stappen verder. Het water staat nu ongeveer tot mijn knieën. Kyle begint water naar me te spetteren. 'Niet doen!' roep ik uit. Hij grijnst. Ik voel dat er ook een glimlach op mijn gezicht doorbreekt. Toch wil ik nog steeds het water niet in. 'Kom je nog?' vraagt Kyle. Ik schud mijn hoofd. 'Ik blijf hier lekker staan,' antwoord ik lachend. Hij komt op me aflopen. 'Dat laat ik niet gebeuren,' zegt hij zacht en trekt me mee aan mijn arm. Ik probeer tegen te werken, maar hij is te sterk. Als we tot onze middel in het water staan, laat hij me los. Ik kijk hem quasi-boos aan en duik onder water. Een heel stuk verder kom ik weer boven. Kyle kijkt me glimlachend aan. Ik weet niet echt wat ik nu moet denken. Mijn wangen beginnen te gloeien. Stop, denk ik. Ik mag dit nu niet voor mezelf verpesten. Ik duik weer onder water.

Na een tijdje heb ik wel weer genoeg van het zwemmen. Kyle leek een beetje vreemd te doen en ik snapte het niet echt. Ik stap uit het water. Kyle kijkt me afwachtend aan. 'Wat is er?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op en duikt onder water. Ik pak mijn handdoek en droog mezelf af. Ik merk hoe Isaac naar me kijkt. 'Is er iets?' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd en wendt zijn blik af. Ik ga op een stoel zitten en pak een boek uit mijn tas. Ik heb wel zin om even te gaan lezen. Ik sla het boek open en begin te lezen. Na een niet al te lange tijd tikt Noël op mijn schouder. 'Wil jij ook een ijsje?' vraagt hij. Ik knik. 'Ja, graag!' lach ik. Noël gaat nog langs Isaac en Kyle en loopt vervolgens naar de ijswinkel. Hij komt terug met twee ijsjes. 'Hou vast!' zegt hij tegen Isaac en mij. Hij loopt weer terug om de andere twee ijsjes te halen. Hij geeft er eentje aan Kyle en de andere houdt hij zelf. Ik begin te eten. IJsjes zijn altijd lekker in de zomer. Ik kijk naar de mensen die om me heen zitten. Kyle, Isaac en Noël zitten allemaal te eten. Ik realiseer me nu pas dat onze relatie met elkaar niet helemaal in orde is. Als je zoveel ruzie hebt, is er wel wat mis. Ik denk na. Wat zou het kunnen zijn? Noël mist Jules: dat is wel duidelijk. Maar wat is er dan aan de hand tussen Kyle, Isaac en mij? Dan valt het kwartje.

~~~~~

Ik geloof dat ik vorige week ben vergeten om te updaten. Dat komt, omdat ik vorige week vier toetsen, twee presentaties en een SO had. Het spijt me.