Ik overhandig het boek aan Jace en glimlach. 'Dankjewel,' zegt hij. Hij slaat het open en begint te lezen. Ik kijk naar hem. Hoe krijgt hij het voor elkaar dat iemand hem neerslaat? Ik realiseer me dat ik Jace echt begin te zien als een jonger broertje. Hij is een jonge leerling en is dus bijna een jaar jonger dan wij. De jongen mag nog niets eens legaal alcohol drinken- niet dat hij zich daaraan houdt. Ik zie hoe Isaac ook naar hem kijkt. Ik zou bijna denken dat hij Jace leuk vindt. Hij lijkt de hele tijd naar hem te kijken! Ik ga naast Jace op de bank zitten en sla een boek open. Isaac gaat op een stoel zitten. 'Hebben we iets te drinken?' vraagt Jace. 'Water?' stel ik voor. Hij schudt zijn hoofd en lacht. 'Ik bedoel alcohol.' Oh. Wil hij dat? 'We kunnen vanavond een discotheek opzoeken?' zegt hij vragend. 'Is dat wel zo handig?' antwoordt Isaac. 'Ik bedoel: je bent net neergeslagen.' Jace haalt zijn schouders op. 'Ik wil drinken.' Isaac aarzelt even. 'Ze zeiden dat er een discotheek was op ongeveer vijf minuten lopen,' zegt hij. 'Daar wil ik heen!' antwoordt Jace enthousiast. Ik aarzel. Ik hou zelf niet zo erg van discotheken. Toen ik met Jace en Kyle was, vond ik het wel gezellig, maar nu heb ik er echt geen zin in. In de discotheek heb ik Jules leren kennen dus nu wil ik niet echt meer in een discotheek zijn. Dat brengt te veel herinneringen op. 'Als Kyle en Jules thuis zijn, kunnen we het wel voorstellen,' zeg ik na een tijdje. Jace grijnst. 'Ik heb al besloten dat ik ga.'

Zodra Kyle en Jules thuis zijn, begint Jace enthousiast te vertellen. Kyle lijkt er wel zin in te hebben, maar Jules lijkt er helemaal niet blij mee. 'We kunnen opsplitsen,' zeg ik twijfelend. 'Ik heb zelf namelijk niet echt zin om te feesten.' 'Ik ga!' zegt Kyle vastbesloten. 'Ik ga ook wel mee,' zegt Isaac. Ik hoop dat hij dan een beetje op Jace kan letten. 'Ik blijf hier,' mompelt Jules. 'Dan is dat afgesproken,' zegt Kyle. 'Ik ga me verkleden.' Hij loopt de kamer uit en Jace volgt hem. Ik pak Isaac bij zijn arm vast. 'Let jij een beetje op?' fluister ik. Hij knikt. 'Maak je geen zorgen. Het komt goed.' Opgelucht haal ik adem. 'Dankjewel,' zeg ik zacht. Isaac loopt naar de voordeur. 'Ik wacht buiten,' roept hij. Ik besef dat ik straks alleen ben met Jules. Ik verstijf. Dat gaat awkward worden. Hij is namelijk nog steeds boos. Hij doet wel normaal, maar zijn blik is altijd koeltjes. Volgens mij gaat hij het me nooit vergeven. Ik slik. Jules staat een beetje ongemakkelijk in de woonkamer. Dan draait hij zich resoluut om en loopt zijn slaapkamer in. Ik snap het al. Ik kan het hem niet kwalijk nemen. Ik heb hem bedrogen.

Iedereen is weg. Ik pak de afstandsbediening en zet de televisie aan. Ongeïnteresserd zap ik langs de programma's. Er zijn alleen maar Franse programma's. Ik zucht. Wat moet ik kijken? Uiteindelijk laat ik de tv aanstaan op een bakprogramma. Daarvoor hoef ik niet per se alles te begrijpen. Je gooit gewoon wat ingrediënten bij elkaar en klaar is Kees. In deze aflevering zijn ze een taart aan het maken. Helaas krijg ik er honger van. Ik loop naar de keuken en pak een pak koekjes. Tevreden loop ik weer terug en plof op de bank. Ik kijk het nog voor een hele tijd totdat de deur plots opengaat. Jules steekt zijn hoofd om de hoek. Als hij ziet dat ik hem zie, komt hij snel naar binnen. 'Ben je een bakprogramma aan het kijken?' zegt hij verbaasd. Ik knik. 'Oké,' krijg ik als antwoord. Ik hoor hem naar de keuken lopen en even later komt hij terug met een broodje. Hij neemt een hap. 'Van bakprogramma's krijg je altijd honger,' grap ik. 'Klopt,' antwoordt hij. Hij ploft naast me op de bank. We kijken een tijdje samen naar het bakprogramma. Het eindresultaat is een prachtige taart die er echt heerlijk uitziet. Jules zucht. 'Ik ga maar weer,' zegt hij. Ik knik. Ik kan mijn teleurstelling niet verbergen. Ik had net het gevoel alsof het beter ging tussen ons. 'Oké,' zeg ik zacht. Hij staat op. 'Wacht!' roep ik. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Ik wil nogmaals zeggen dat het spijt,' zeg ik. Hij trekt een wenkbrauw op. 'Daar heb ik niet veel aan,' antwoordt hij. 'Ik weet het,' mompel ik. Hij schudt zijn hoofd en loopt de kamer uit.

Ik hoor iemand aan de deur rommelen en snel naar de deur toe. Kyle is net thuisgekomen. 'Waar zijn Jace en Isaac?' vraag ik. Kyle haalt zijn schouders op. 'Pardon?' roep ik. 'Je weet niet waar ze zijn?' Hij zucht. 'Rustig, man. Ik ga slapen.' Ik snap niet hoe hij dit zomaar kan zeggen. 'Waar zijn ze?' roep ik. Hij wrijft met zijn hand over zijn voorhoofd en haalt zijn schouders op. 'Ik weet het echt niet, gast,' mompelt hij. 'Ik heb iets te veel gedronken.' Kyle is echt de meest onvolwassen persoon die ik ken. Ik vloek binnenmonds. Nu heb ik geen idee waar Jace is gebleven. Ik werp Kyle een boze blik toe en loop naar de voordeur. Met een ruk trek ik hem open en kijk naar buiten. Jace en Isaac zijn nergens te bekennen. Ik vraag me af wat nu het slimst is om te doen. Zal ik naar de disco gaan om ze te zoeken of moet ik hier blijven? Ergens in de verte zie ik iets in de bosjes bewegen. 'Hallo?' roep ik luid. Ik krijg geen antwoord terug. Natuurlijk, wat had ik ook verwacht? Dan zie ik twee personen in de verte lopen. Één persoon heeft zijn arm over de andere persoon heen geslagen. Zijn dat Isaac en Jace? Ik pak een jas en ren naar ze toe. Isaac kijkt opgelucht als hij mij ziet. 'Wil je even meehelpen?' vraagt hij. Hij gebaart naar Jace. Jace ziet er echt verschrikkelijk uit. Hij ziet eruit alsof hij drie dagen niet heeft geslapen. Ik sla ook een arm om hem heen en begeleid Jace samen met Isaac naar huis. We leggen hem op zijn bed neer en slaan de deken om hem heen. 'Hoe krijgt hij het toch altijd voor elkaar,' zeg ik zacht. Isaac fronst. 'Dat begin ik me ook af te vragen.'

~~~~~

Dit hoofdstuk wilde ik eigenlijk gisteren plaatsen. Beetje laat, maar het hoofdstuk is er toch!