De volgende dag is nogal stressvol. Iedereen moet zijn tas inpakken. Helaas ligt niet alles op dezelfde plek. Ik loop naar mijn kamer. Met mijn enkel gaat het namelijk al een stuk beter. Ik kan er zelfs al stukken op lopen. Vanuit mijn kamer zie ik hoe Jules in zijn onderbroek door de gang rent, op zoek naar spullen. Ik grinnik. 'Wat lach je?' vraagt Kyle ineens. Ik wuif met mijn hand. 'Het is niks,' zeg ik. Kyle komt naast me staan. 'Kan je alles vinden?' vraagt hij. Ik knik. 'Jij ook?' antwoord ik. Hij knikt ook. 'Heb je genoeg tijd om in te pakken?' vraag ik daarna. Hij knikt nogmaals en glimlacht. 'Waarom glimlach je?' zeg ik verlegen. 'Je bent gewoon adorable,' antwoordt hij. Ik bloos. 'Stop!' lach ik en ik sla hem zacht op zijn buik. Kyle pakt me stevig vast en kijkt me recht in mijn ogen. 'Ik ben blij dat ik jou heb,' zegt hij zacht. Even lijkt hij afgeleid te zijn. 'Waar denk je aan?' vraag ik. 'Niks,' antwoordt hij snel. Hij bloost even. Ik vertrouw het niet meer. Ik probeer me los te maken uit zijn armen. 'Waarom wil je weg?' vraagt Kyle verbaasd. Ik schud mijn hoofd. Hij laat me los. Ik stap meteen een stap van hem vandaan. 'Is er iets?' vraagt Kyle bezorgd. Ik schud mijn hoofd. Als ik hem nu ga beschuldigen, lijkt het net alsof ik gek ben. 'Er is niks,' zeg ik lachend. Ik sla mijn armen om Kyle heen. Hij knuffelt me stevig. Ik snuif zijn geur op. Ruik ik toevallig een meisjesparfum hier ergens? Vreemd genoeg ruikt hij gewoon zoals altijd. 'Ik hou van je,' fluistert Kyle. Heeft hij dan toch niks gedaan? 'Ik ook van jou,' fluister ik terug. Kyle drukt een kus op mijn lippen. Elke keer, elke keer word ik verliefder op hem. 'Gaan jullie ook inpakken?' roept Noël ineens. Ik lach en leg mijn hoofd op Kyles borst. 'We gaan nu inpakken!' roep ik terug.

Niet zo heel lang daarna zijn Kyle en ik klaar met inpakken. Noël en Jules daarentegen zijn nog lang niet klaar. 'Zullen we even naar buiten?' vraagt Kyle en hij werpt een zenuwachtige blik door het raam. Ik kijk hem onderzoekend aan. 'Prima,' zeg ik uiteindelijk. We lopen samen naar buiten. 'Stukje lopen?' vraagt Kyle. Ik knik. Ik vertrouw het echter nog steeds niet. Dan zie ik hem ergens naar kijken. Hij kijkt naar iemand. Ik stoot hem aan. 'Wie is dat?' vraag ik. 'Dat is Isaac,' glimlacht Kyle. De jongen komt op ons af lopen. Hij zegt iets in het Frans tegen Kyle. Fuck. Kyle heeft wel Frans als eindexamenvak gedaan, maar ik niet. Ik kan wel iets verstaan, maar dan moeten ze langzaam praten. Maar dat doen ze natuurlijk niet. De jongen heeft een fijne stem om naar te luisteren. Toch kan ik het niet accepteren. Waarom zit hij nu zo gezellig met mijn vriendje te kletsen? Ik trek aan Kyles arm. 'Kunnen jullie niet in het Engels praten?' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Waarom niet?' vraag ik, maar hij is al verder gegaan met praten. Wat is dit voor een onzin? Ik probeer om kalm te blijven. De jongen zal vast niks raars doen. Ik merk dat hij niet glimlacht. Hij praat ook niet zo heel erg veel. Kyle praat het meest. Ik zucht. Ik had verwacht dat Kyle en ik wat tijd voor onszelf zouden hebben. Ik had niet verwacht dat Kyle ineens een nieuwe vriend zou hebben. Ik vind dat hij wel erg veel naar de jongen staart. Het is ook wel een apart type. Zijn ogen zeggen niks; ze zijn te zwart. Ik kijk een beetje ongemakkelijk om me heen. Kan ik ergens heengaan? Ik zie helaas niet echt een ontsnappingsplek. Plots lijkt het gesprek te zijn afgelopen. Ik kijk toe hoe de jongen wegloopt. Ik haal opgelucht adem. 'Waar ging dat over?' vraag ik een beetje boos aan Kyle. 'Ik heb hem uitgenodigd om met ons mee te gaan,' antwoordt hij. Mijn wereld lijkt in te storten.

'W-wat zei je net?' stamel ik. 'Ik heb hem uitgenodigd om met ons mee te gaan,' herhaalt Kyle. 'Waarom?' roep ik verschrikt. 'Niemand kent hem!' Kyle zwijgt even. 'Dat maakt toch niet uit?' zegt hij zacht. 'Dat maakt wel uit!' schreeuw ik. Hij kijkt me aan. 'Dat wist ik niet,' fluistert hij. 'Je wist het wel!' zeg ik koeltjes. 'Je negeerde het alleen.' 'Jace!' smeekt Kyle. 'Doe niet zo tegen me.' Ik kan mijn oren niet geloven. 'Nu is het goed!' roep ik. 'Je behandelt mij als stront en als ik alleen zeg dat iets niet rechtvaardig is, moet ik stoppen met me zo te gedragen! Kyle, dit is absoluut niet eerlijk!' Zo snel mogelijk loop ik weg. Ik ben echt even helemaal klaar met hem. Ik kan het niet geloven. Wie denkt hij wel dat hij is? Ik kan hem dus absoluut niet vertrouwen. Als het eindelijk goed tussen ons lijkt te gaan, verpest hij het wel weer. Kyle komt me niet achterna. Wanneer ik ons huisje binnenloop, kijken Noël en Jules me vreemd aan. 'Wat is er?' vraagt Noël. Ik zucht en ga zitten. 'Kyle heeft een jongen uitgenodigd om met ons mee te reizen,' zeg ik minachtend. Noël trekt zijn wenkbrauwen op. 'Waarom?' vraagt hij. 'Weet ik toch niet!' antwoord ik boos. Noël zwijgt even en kijkt Jules een beetje hulpeloos aan. 'Jules mocht ook meereizen,' zegt hij bedenkelijk. Jules glimlacht en pakt zijn hand vast. Noël slaat zijn blik neer. 'Jace,' begint hij. 'Ik denk niet dat we er veel aan kunnen doen. Anders zal Kyle ons haten.' Mijn mond valt open. 'Dit kan hij niet maken,' stamel ik. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. 'Dit kan hij niet maken,' fluister ik meer tegen mezelf dan tegen de rest. 'Ik ben toch zijn vriendje?' schreeuw ik. 'Hij praat met die jongen in het Frans! Ik kan niet zo goed Frans verstaan!' Woedend kijk ik Noël en Jules aan. 'Ik wil toch weten wat hij uitspookt. Hoe kan ik dat dan weten als ik hem niet kan verstaan?' fluister ik. Ze halen beiden hun schouders op. 'Ik haat deze vakantie,' zeg ik. 'Ik haat het leven.'

~~~~~

Mijn originele plan was om veel te updaten in de vakantie. Helaas ga ik best een hoop doen, dus het gaat me niet lukken. Verder merk ik dat steeds minder mensen dit boek lezen. Jammer, maar ik kan er vrij weinig aan doen. :|