Als ik mijn ogen open, is het eerste wat ik zie Kyle zijn gezicht. Ik glimlach. Zelfs als hij slaapt, is hij aantrekkelijk. Kyle heeft zijn armen om me heen geslagen en ik heb mijn armen om hem heen geslagen. Hoe hebben we dat voor elkaar gekregen? Ik grijns. Ik vind het alles behalve erg. Dan zie ik Noël met een geamuseerde uitdrukking naar ons kijken. Verschrikt probeer ik me los te maken. Als dat gelukt is, stap ik uit bed. 'Is er wat?' vraag ik. Noël glimlacht. 'Zeker niet.' Hij haalt diep adem. 'Jonge liefde is zo mooi.' Ik voel hoe ik langzaam rood word. 'Ik ben niet verliefd,' sis ik. Ik stamp naar de badkamer en sla de deur hard achter me dicht.

Nadat ik weer terug ben, gaan we ontbijten. Noël kijkt me schuldbewust aan. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo,' begint hij. 'Ssst,' zeg ik. 'Begin er maar niet over!' 'Waarover?' vraagt Kyle en hij krabt op zijn hoofd. 'Nergens over,' antwoord ik snel. Noël grijnst alleen maar. Na het ontbijt besluiten we om te gaan kanoën. Er is een rivier in de buurt en daar kan je kano's huren. Dat doen we. We krijgen alledrie een eigen kano en een peddel. Samen varen we de rivier op. We varen met zijn drieën naast elkaar. 'Lekker weertje, hè!' roept Kyle. Ik lach. 'Het is zeker lekker weer.' Stilletjes varen we verder. Het is een grote, brede rivier. Na ongeveer een kwartiertje peddelen, zien we een eiland in de verte. 'Zullen we daar aanleggen?' vraag ik. Kyle en Noël knikken. We leggen aan en klimmen uit de kano's. Ik trek mijn kano het droge op. Kyle en Noël volgen mijn voorbeeld. 'Dit is echt perfect,' zucht ik. Noël knikt. Het eiland is niet zo groot. Een deel van het eiland bestaat uit strand en de rest uit bos. 'Hebben we eten meegenomen?' vraag ik. 'Dit is echt de perfecte plek voor een picknick.' Noël schudt zijn hoofd. 'Niet aan gedacht.' Hij denkt even na. 'Ik ga straks wel even heen en weer.' 'Wil je dat echt doen?' vraag ik. Noël haalt zijn schouders op. 'Ik vind kanoën eigenlijk wel leuk.'

Ik ga op het strand liggen en sluit mijn ogen. Dit is bijna te mooi om waar te zijn. Ik lig op een eiland in Frankrijk samen met Kyle en Noël. Ik had nooit gedacht dat dit ooit zou gebeuren. 'Ik ga nu!' roept Noël. Ik open mijn ogen en kijk hoe hij in zijn kano stapt en weg peddelt. Nu ben ik alleen op een eiland in Frankrijk samen met Kyle. Het zweet breekt me plotseling uit. Hoe moet ik me gedragen? Ik kijk naar Kyle. Hij trekt net zijn shirt uit. Hij draait zich om. 'Ga je mee zwemmen?' vraagt hij. 'Zeker wel,' antwoord ik. Ik trek mijn shirt ook uit. Dan rennen we samen de rivier in. Ik duik en zwem een stukje onder water. Als ik bovenkom, zie ik net hoe Kyle onderduikt. Ik glimlach. Plotseling voel ik hoe mijn been wordt vastgegrepen. Ik slaak een kreet en probeer weg te zwemmen. Dan komt Kyle weer boven. Hij begint heel hard te lachen. Ik word rood. Kyle komt niet meer bij. Hij begint naar adem te happen. Hij ziet er net uit als een vis. Ik begin mee te lachen. 'Ik schrok me dood, man!' roep ik. 'Dat was de bedoeling!' lacht hij. Ik frons. 'Dat is je dan goed gelukt.'

Nadat we gezwommen hebben, lopen we het strand weer op. Noël is nog steeds niet terug. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar Kyle. Hij is zich aan het afdrogen. Hij gaat met zijn hand door zijn haar. Ik droog mezelf ook af, maar ik kan het niet laten om nog een paar blikken op Kyle te werpen. Hij gaat op het zand zitten. 'Zullen we iets gaan doen?' vraagt hij terwijl hij mij aankijkt. 'Ja,' antwoord ik. 'Maar wat?' Kyle kijkt me afwachtend aan. 'Zullen we eiland gaan verkennen?' vraagt hij. Ik knik. Hij staat weer op en klopt het zand van zijn zwembroek af. Samen lopen we het bos in. Het is niet een erg groot bos, maar er valt wel iets te doen. De takjes op de grond prikken in mijn blote voeten. Met mijn handen hou ik de takken van mijn gezicht vandaan. 'Zullen we anders een hut gaan bouwen?' vraagt Kyle ineens. Ik kijk hem verwonderd aan. 'Sinds wanneer hou jij van hutten bouwen? Dat deden we jaren geleden.' 'Het is toch grappig!' lacht hij. Ik haal mijn schouders op. 'Er valt niet heel veel meer te doen.' 'We beginnen met het verzamelen van takken,' commandeert hij. Ik loop door het bos heen en verzamel takken. Ik pak vooral grote takken, want daar hebben we meer aan. We leggen ze allemaal op één plek neer. Ik loop heen en weer en er verschijnen steeds meer takken op de plek. Na een tijdje stoppen we. 'Dit zijn er wel genoeg, toch?' vraag ik. Kyle bekijkt de stapel met een kritische blik. 'Dat moet genoeg zijn.' Hij begint met het plaatsen van de takken. Hij probeert een soort driehoekige tent tegen de boom te maken. Ik bekijk het met enige interesse. 'Ga je nog helpen of hoe zit dat?' roept Kyle uit. Ik grinnik. 'Ik vind het wel leuk om toe te kijken.' Hij lacht. 'Help even mee, luilak!'

Als Noël aankomt, blijkt dat hij niet alleen is gekomen. Ik stop even met het bouwen van de hut en bekijk de jongen die Noël heeft meegenomen. 'Wie is dit?' vraag ik. 'Dit is Jules,' antwoordt Noël. 'Ik had jullie al over hem verteld.' Ik weet even niet wat ik moet zeggen. 'Oké,' zeg ik uiteindelijk. 'Waarom heb je hem meegenomen?' Noël lacht. 'Dat leek mij wel gezellig.' 'Had je ons niet even kunnen waarschuwen?' vraag ik. 'Sorry,' antwoordt hij. 'Ik kwam hem tegen en toen dacht ik dat het wel leuk was als hij mee kwam. Ik heb trouwens ook nog iets anders geregeld.' Ik kijk hem vragend aan. 'We mogen hier blijven overnachten.' Nu snap ik er al helemaal niks van. 'Wat?' zeg ik. 'Precies zoals ik het zei. We mogen hier blijven overnachten,' herhaalt Noël. 'Je bedoel echt slapen?' vraag ik. 'Ja,' lacht Noël. 'Dat is best wel cool,' zeg ik en ik glimlach. Kyle mengt zich in het gesprek. 'Dus we gaan op eiland slapen terwijl we betaald hebben voor onze kamer?' Hij kijkt even beduusd. 'Oké,' zegt hij. 'Maar dan moeten jullie wel voor een eigen slaapplaats zorgen. Jace en ik hebben deze coole hut.' Ik voel de vlinders in mijn buik opfladderen. Hij zei 'Jace en ik', alsof we een stel zijn. Hij wil samen met mij in een hut slapen. Ik vraag me af hoe dit gaat worden.

~~~~~

Yay. Ik ben nu al zo ver in dit boek dat ik niet echt meer weet hoe ik verder moet. Zeer handig.