"Αγαπητέ Φάνη,

Σήμερα...Δεν ξέρω νιώθω πολύ όμορφα, νιώθω την ευωδιά και την χαρά της άνοιξης στην καρδιά μου.

Σήμερα ήταν πολύ όμορφα όλα ένιωθα μια ζεστή αύρα να κατακλυει το σώμα μου και την άνοιξη να με δικά γλυκά στα δυο μου χείλη όπως με φιλουσες εσυ.

Συνέδεσα την άνοιξη με εσενα. Συνέδεσα και το καλοκαίρι με εσενα.

Αλλά το καλοκαίρι είναι μακριά.

Οπότε ας σου πω για την άνοιξη, τα λουλούδια ανθίζουν, η καρδιά μου γεμίζει, τα μάγουλά μου είναι ροδοκοκκινα και τα χείλη μου σχηματίζουν ενα χαμόγελο.

Γελάω και παίζω με τις πεταλούδες τα μαλλιά μου ανεμίζουν σαν μιας Νεράιδας και το σώμα μου αν και όχι και τόσο όμορφο και στις σωστές αναλογίες το έβρισκε πάντα όμορφο θυμασαι; Έτσι με περιεγραφες.

Η άνοιξη είναι η η εποχη που ξεχνιεμαι και χαμογελαω. Χαμογελάω για την αρχη της ζωης.

Χαμογελαω Γιατί θυμάμαι τις καλύτερες στιγμές μας.

Τρεχω, παίζω, τραγουδώ

Παρέα με τις φίλες μου.

Βγαίνουμε βόλτες, πηγαίνουμε σε εστιατόρια και περνάμε καλά.

Είναι η ειποχη που προσπαθώ να ξεχάσω ότι έφυγες.

Σήμερα σου γράφω άλλο ένα γράμμα, τελειώνει σύντομα ο χρόνος αγάπη μου σε 24 μέρες κλείνεις ένα χρόνο που λείπεις όχι όχι,μάλλον 25.

Χτες κοιμήθηκα δεν πρόλαβα να σου γραψω αλλα το γράφω σήμερα.

Δεν σε ξεχνάω, δεν ξεχνάω μέχρι να εκπληρώσω τον όρκο μου.

Αγαπημένε μου, η καρδιά μου είναι χιλιοπληγωμενη αλλά έχει κολλήσει τα κομμάτια της σχεδόν, μένουν η άλλες 25 μέρες ώστε να γιανει.

Σήμερα πήρα μια ροζ τουλίπα.

Ήταν τόσο γλυκιά, τόσο αθώα, τόσο απροστάτευτη στις μικρές μου χούφτες αλλά και πάλι εκείνη ήταν πιο μικρή από τα χέρια μου.

Κάθισα στο γραφείο μου και την επεξεργαστηκα.

Κάθε μικρό πέταλο είχε και μικρές μικρές γραμμές από κάτω του.

Κάθε μικρό πέταλο είχε ζωή.

Έμεινα εξτασιασμενη από το μικρό θαύμα που κρατούσα στα χερια μου.

Θυμάμαι που μου έδωσε ένα ίδιο ο Κωνσταντής.

Ήταν τόσο γλυκιά χειρονομία από εκείνον.

Με σκέφτηκε και με αγκαλιασε όταν έφυγες με προστάτευε και το κάνει αλλα εγω θέλω εσένα πίσω.

Δεν θελω ούτε τον Κλεάνθη , ούτε τον παγερό Ιάσονα, ούτε τον Κωνσταντή. Εγώ εσένα θέλω.

...

Χτες το βράδυ πέρασα χρονο με τις φίλες μου και όταν έφυγαν έμεινα με τη μαμα μου.

Ήταν ωραία.

Θέλω να το κάνω συχνότερα.

Πήγα βόλτα με μια φίλη μου και με μερικά αγόρια και τον ξάδερφο μου.

Πήγαμε στο σχολείο και παιξαμε βόλεϊ.

Και σήμερα θα πάμε.

Αλλά θέλω να γυρίσεις πίσω Φανή.

Να πηγαίνουμε μαζι, να κανουμε.εξορμήσεις οπως παλι.

Γυρνά πίσω αγάπη μου μόνο αυτό θέλω.

Σήμερα ήταν 3 Μαρτίου 2017 και πάνε 335 μέρες που λείπεις.

Σε αγαπώ
Η αγαπημένη σου,
Δανάη

Παιδιά συγγνώμη αν Αργώ μερικές φορές και δεν βάζω αλλά μερικές μέρες είμαι πτώμα 😢ελπίζω να καταλαβαίνετε ❤σας αγαπω