"Αγαπητέ μου Φάνη,

Σήμερα νιώθω τόσο άδεια, τόσο κενή, άλλη μια μέρα που είσαι μακριά μου και εγώ μένω μόνη.

Σήμερα βγήκα εξω με την παρεα μας, Ναι...Επιτέλους βγήκα εξω.
Δεν μπορω ακόμα να χωνέψω ότι η θέση σου γεμίζει από άλλους.

Και όπως η θέση σου γεμίζει από άλλους, έτσι και το μυαλό μου εκεί που ξεχνιέται γεμίζει ξανά με ερωτήσεις που κανείς δεν μπορεί να απαντήσει.

Να, μόλις τώρα θυμήθηκα το πρώτο μας καλοκαίρι Φάνη, εγώ κι εσυ, πάνω στα βράχια.

Είναι τόσο ωραία ανάμνηση.

Ευτυχώς που δεν έσβησε.

Χαμογέλα, χαμογέλα.

Θυμασαι; Αυτό μου φωναζες ενώ με τρανταζες στα δυο σου χέρια.

Σήμερα, σήμερα χαμογελούσα, μ'ακους Φάνη; Χαμογελούσα.

Μου λείπει όμως και το δικό σου χαμόγελο.

Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι εκείνη τη λεπτή φέτα καρπούζι. Πόσο τυχερη ήταν που άγγιζε τα χείλη σου. Αυτά τα τόσο κόκκινα και ζουμερά χείλη σου.

Όλα δείχνουν τόσο δύσκολα, όλοι είναι τόσο ψεύτικοι κι εγώ; Είμαι πίσω απροστάτευτη. Δεν καταλάβαινα τους ψεύτικους ανθρώπους ποτέ. Θυμάμαι πάντα με προστατευες από αυτούς.

Κι όμως, η θέση σου γέμισε με ψεύτικους ανθρώπους.

Μολύνουν κάθε εκατοστό που ακουμπούν. Μολύνουν κάθε τι καθαρό που εχτισες εσυ με αγάπη και μεράκι. Μόνο με ένα άγγιγμά τους σιχαίνομαι να το ακουμπήσω κι εγώ.

Νιώθω ότι θα λέρωθω.

Δεν αγγίζω πλέον πράγματα που έφτιαξες εσύ, δεν τα μυρίζω, δεν τους μιλάω.

Είμαι μια μουντή μαθήτρια του 20 ξανα. Το κάνω για εσενα. Φέτος δίνουμε Φάνη.

Ναι μαζί. Είμαι σίγουρη θα είσαι δίπλα μου.

Θα γίνω δασκάλα. Ξέρεις από αυτές τις μικρές δασκάλες, που έχουν χάσει την ουσία της ζωής.

Θυμασαι; Πάντα σου το έλεγα ότι θα γίνω μια. Στο είχα υποσχεθεί. Σου αρεσε τόσο πολύ αγάπη μου.

Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο μεγάλο γραφείο. Σε εκείνο που με έβαζες στα πόδια σου και έγραφα με τις ώρες και εσύ με κοίταζες και με διορθωνες.

Είμαι στο σπίτι σου απόψε.

Θα κοιμηθώ αγκαλιά με τα παπλώματα σου. Θα αντλησω και το ελάχιστο άρωμα που έμεινε στη κάμαρη σου.

Την έχω κλείσει και κάθε φορά που έρχομαι την ανοίγω και βάζω λίγες σταγόνες από το άρωμά σου.

Από αυτό που έχει μείνει.
Το κρατάω σαν φυλαχτό ώστε να μην ξεχάσω τη μυρωδια σου.

Είχες μυρωδιά σανταλοξυλου και βανίλιας τόσο υπέροχη μυρωδιά σαν εσενα.

Σήμερα με τα παιδιά κάναμε BBQ.

Θυμάμαι όποτε κάναμε μπάρμπεκιου εψηνες εσυ. Έκανες πλάκα με όλους και όταν γελούσες ήσουν σαν άγγελος.

Τα σχεδόν τελείως ξανθά μαλλια σου έλαμπαν στον ήλιο, τα καστανά σου μάτια γυάλιζαν από χαρά, τα γεροδεμενα χέρια σου κινούνταν τόσο αρμονικά και τα κόκκινα χείλη σου ήταν τόσο όμορφα όταν τα περναγες με τη γλώσσα σου για να μην στεγνώσουν και παράλληλα ήταν τόσο αστείο.

Θυμάμαι όταν επιανες τις κοτσίδες μου και με κορόιδευες.

Τώρα πλέον ψήνει ο Ιάσονας. Τα αστεία του τόσο κρύα, τα μαυρα μαλλια του δεν γυαλίζουν στον ήλιο, τα μπλε μάτια του τόσο απόμακρα και τα χερια του γεμάτα τατουάζ σε εμποδίζουν να δεις την πραγματική ομορφιά του λευκού του δέρματος.
Τα χείλη του τόσο ξεραμένα μερικές φορές και τόσο "ξεβαμμενα" σχεδόν λευκά.
Το χαμόγελό του δεν είναι ζεστό, πάντα κρύβει μια ειρωνεία.

Πλέον κανείς δεν μου πειράζει τις κοτσίδες, κανείς δεν με κοροϊδεύει γι'αυτές. Απλά περνούν απαρατήρητες.

Σήμερα ήταν 26 Φεβρουαρίου 2017

Πανε ήδη 330 ημέρες που λείπεις.

Και αυτός ο πόνος στο στήθος νομίζω θα με σκοτώσει. Ελπίζω να προσέχεις την καρδιά μου εκεί που είσαι. Την έχεις μαζί σου σε όποιο μέρος πας.

Ξέρεις νομίζω ότι σε ζαλιζω καλέ μου. Πάντως θα ήθελα να ξέρεις ότι εκεί που είσαι σε αγαπώ ακόμη. Ελπίζω να γυρίσεις σύντομα, δεν αντέχω αλλο μακριά σου.

Σε αγαπώ
Όσο τίποτε άλλο
Η αγαπημένη σου,
Δανάη.

-----------------

Γεια σαας

Άλλη μια ιστορία 😕

Θα είναι καλή απλά 😆

Θα γράφω γράμματα και θα γράφω για εμενα μερικές φορες😢

Αυτά ευχαριστώ ❤