Κατέβηκε από το τζιπ του, πήρε το βαλιτσάκι απ την πίσω θέση και έτριψε τον αυχένα του, το ταξίδι τον κούρασε. Κοίταξε το ρολόι του, ήταν αργά το βράδυ και τώρα άρχιζε η δεύτερη συνεχόμενη βάρδιά του. Όμως δεν τον κούραζε η δουλειά του, μπορούσε να αντέξει πολλές ώρες χωρίς ύπνο. Η Κατερίνα βγήκε από την θέση του συνοδηγού και έκλεισε την πόρτα. Προχώρησαν προς την κίτρινη κορδέλα της αστυνομίας, τα φανάρια των περιπολικών έκαναν την νύχτα να μοιάζει με μέρα. Ένας ντετέκτιβ τους πλησίασε.
<<Καλωσήρθατε στο Λουτράκι.>> τους είπε.
<<Μεγάλο ταξίδι.>> σχολίασε η Κατερίνα.
<<Κύριε Μυλωνά δεν είναι στην δικαιοδοσία σας αλλά λέει το όνομά σας στην κασέτα.>>
<<Που είναι;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Μέσα, αφήσαμε το κασετοφωνάκι εκεί που ήταν.>> του απάντησε ο ντετέκτιβ.
<<Κάτι άλλο;>> ρώτησε η Κατερίνα.
<<Το πορτοφόλι του θύματος.>> ο Πάρης φόρεσε γάντια και έπιασε το πορτοφόλι απ τα χέρια του άντρα. Ο ντετέκτιβ σήκωσε την κορδέλα για να περάσουν.
<<Ευχαριστώ.>> είπε ο Πάρης και μπήκε στην αποθήκη.

Η αποθήκη ήταν άδεια. Στο κέντρο της υπήρχε η λευκή μπανιέρα με το θύμα μέσα. Προχώρησαν στην μεγάλη και παλιά αποθήκη και έδωσε το πορτοφόλι στην Κατερίνα δίπλα του.
<<Αποστόλης Χαρίτου, Κόρινθος. Ημερομηνία γέννησης έξι Απριλίου 1981.>> διάβασε από την ταυτότητα και το δίπλωμα οδήγησης η Κατερίνα <<Αυτό πρέπει να είναι δουλειά του Μάνου Σταματίου. Τι νομίζεις ότι τον έκανε να επιστρέψει;>> αναρωτήθηκε.
<<Η βροχή;>> χωρίς να έχει κάτι να πει της απάντησε κοιτάζοντας με τον φακό του γύρω του.
<<Δεν αλλάζει τακτική. Σκοτώνει άντρες που γεννήθηκαν τότε που δολοφόνησαν τον πατέρα του...>>
<<Με μειούμενη πορεία.>> συμπλήρωσε <<Το πρώτο θύμα γεννήθηκε έξι Απριλίου του '83. Το δεύτερο θύμα έξι Απρίλιου του '82 και αυτός ο άντρας έξι Απριλίου του '81.>> συνέχισε να σημειώνει στο τετράδιό του.
Η Κατερίνα έπιασε το κασετοφωνάκι απ την άκρη της μπανιέρας, κοίταξε τον Πάρη.
<<Έτοιμος γι αυτό;>> τον ρώτησε.
<<Έχω μια πάρα πολύ καλή ιδέα για το τι λέει.>> της απάντησε.
Η Κατερίνα πάτησε το play.

" Το όνομά μου είναι Αποστόλης Χαρίτου, μένω στην Κόρινθο και είμαι 39 χρονών. Θα αυτοκτονήσω. Θέλω να πω "σ αγαπώ" στην μητέρα μου. Λυπάμαι πολύ, δεν ήθελα να το περάσεις αυτό, αλλά δεν αντέχω άλλο." ακούστηκε ο πυροβολισμός "Χαρούμενα γενέθλια κύριε Μυλωνά." ευχήθηκε μια αντρική αλλοιωμένη φωνή και η κασέτα τελείωσε.
Η Κατερίνα κοίταξε τον Πάρη <<Τα γενέθλιά σου δεν είναι τον Απρίλη;>>
<<Στις έξι Απριλίου 1980.>> της απάντησε <<Κάλεσε τους υπόλοιπους να δούμε που βρίσκονται, έχουμε δουλειά.>> της είπε.

Φόρεσε τα γάντια του, άνοιξε το βαλιτσάκι πήρε την μαύρη σκόνη αποτυπωμάτων και το βουρτσάκι ξεκινώντας να παίρνει αποτυπώματα απ το κασετοφωνάκι. Η Κατερίνα είχε αναλάβει την μπανιέρα.
<< Γειά, είναι αλήθεια; Ο Σταματίου;>> ρώτησε ο Νίκος καθώς πλησίαζε με τους υπόλοιπους στην μπανιέρα.
<<Ναι είναι αλήθεια.>> του απάντησε η Μυρτώ βλέποντας το πτώμα.
<<Πυροβολισμός, μήνυμα αυτοκτονίας. Αφήνει το πτώμα στην μπανιέρα.>>
<<Μάνος Σταματίου.>> έβαλε το κασετοφωνάκι στην διάφανη σακούλα στοιχείων <<Το πρώτο θύμα ήταν ο Ηλίας Σερέτης, το δεύτερο ο Μελέτης Ρεντεζής και τώρα ο Αποστόλης Χαρίτου.>>
<<Πάρη, η Κατερίνα μας είπε πότε έχεις γενέθλια.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Ναι, τι γίνεται μ αυτό;>> τον ρώτησε ο Νίκος.
<<Σύμπτωση.>> απάντησε <<Μην δίνεται στον Σταματίου δύναμη που δεν του αξίζει.>> τους κοίταξε για λίγο.
<<Δεν θα μας ξεγελάσει όλους.>>
<<Κι όμως μπορεί Νίκο.>> του είπε και κοίταξε την Κατερίνα αυστηρά.
<<Σχέδιο Δράσης. Χωριζόμαστε.>> η Κατερίνα σηκώθηκε όρθια <<Νίκο, πήγαινε την κασέτα στο εργαστήριο. Εγώ θα εξετάσω την περίμετρο. Πρέπει να μάθουμε πως μπήκε και βγήκε. Η Μυρτώ με τον Πάρη θα μείνουν με το πτώμα.>> προχώρησε στην έξοδο <<Προβλέπεται μεγάλη νύχτα.>> τους είπε βγαίνοντας έξω.

Η Μυρτώ έβγαζε φωτογραφίες το πτώμα, όσο ο Πάρης παρατηρούσε με τον φακό του.
<<Μυρτώ...>> είπε <<Έλα εδώ να ρίξεις μια ματιά.>>
Η Μυρτώ έσκυψε δίπλα του δείχνοντας της το κεφάλι του άντρα.
<<Δεν είναι πελίνδρωση.*>>
<<Έχει διάστιξη στο πλάι του προσώπου.>> παρατήρησε η Μυρτώ.
<<Δέχτηκε έναν πυροβολισμό στον θώρακα. Η άκαη πυρίτιδα δεν θα έμοιαζε έτσι στο πρόσωπο.>> της είπε.
<<Δεν υπάρχει τραύμα εισόδου κοντά στο πρόσωπο.>>
<<Θα πω στον Αντώνη να ελέγξει για διαρροές. Ίσως βρει κάπου μια σφηνωμένη σφαίρα.>> της εξήγησε.

Η Μυρτώ σηκώθηκε, άναψε τον φακό της και έψαχνε στην μπανιέρα για κατο που μπορεί να μην είχαν δει. Το φως απ τον φακό της έπεσε πάνω σε μια τρίχα.
<<Μισό λεπτό. Βρήκα κάτι.>> έπιασε το τσιμπιδάκι της και έβγαλε από την μπανιέρα μια μαύρη τρίχα <<Μαύρη τρίχα, περίπου τριάντα εκατοστά. Γυναικεία;>> τον ρώτησε και τον κοίταξε.
<<Ένα ακόμα θύμα ή ένας συνεργός;>> αντερώτησε.
<<Θα την εξετάσουμε στο εργαστήριο.>> του είπε και την έβαλε στο σακουλάκι.
<<Ας γυρίσουμε στο εργαστήριο, εδώ δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε.>> έπιασε το βαλιτσάκι του και περπάτησε αργά.

Βγαίνοντας έξω από την αποθήκη ο κρύος αέρας που γέμισε τα πνευμόνια του τον έκανε να νιώσει καλύτερα. Σίγουρα δεν φοβόταν τον Σταματίου και αυτή την σύμπτωση με τα γενέθλιά του, αλλά ήταν μια υπόθεση που βασάνιζε το μυαλό του μήνες.
<<Τελικά κάνει κρύο. Το μπουφάν μου είναι στο αμάξι που πήρε ο Νίκος.>> άκουσε δίπλα του την Μυρτώ.
<<Η δουλειά σου απέσπασε την προσοχή.  Θα σου δώσω το δικό μου.>> της είπε ξεκουμπώνοντας το φερμουάρ.
<<Όχι, εσύ;>> τον ρώτησε και κράτησε το χέρι του που κατέβαζε το φερμουάρ.
<<Δεν αφήνουμε ποτέ μια κυρία να κρυώνει.>> αστειεύτηκε και έβγαλε το μπουφάν του περνώντας το από τους ώμους της <<Πήγαινε στο τζιπ σε λίγο φεύγουμε.>>
<<Σ ευχαριστώ.>> του ψιθύρισε.
Ο Πάρης την κοιτούσε να απομακρύνεται μόλις μπήκε στο τζιπ πλησίασε την Κατερίνα.
<<Τι έχουμε εδώ;>> την ρώτησε.
<<Δεν βρήκα κάτι για το δικαστήριο, η βροχή τα ξέπλυνε όλα. Όμως βρήκα αποτύπωμα παπουτσιού στην λάσπη. Κοίτα εδώ. >> έσκυψε και η Κατερίνα του έδειξε με το χέρι της, ο Πάρης έριχνε φως στο σημείο με τον φακό του <<Αρχίζουν από εδώ και σταματάνε στην πόρτα της αποθήκης.>> τον πληροφόρησε.
<<Θα έβγαλε τα παπούτσια του πριν μπει.>> υπέθεσε.
<<Τα ίχνη είναι από ένα άτομο.>>
<<Κοίτα το βάθος τους σε σχέση με τα δικά μου.>> είπε στην φίλη του.
<<Πήγε μέσα το πτώμα. Το βάρος εξηγεί το βαθύτερο αποτύπωμα ίχνους.>> θεώρησε η Κατερίνα.
<<Θα βγάλω μερικές φωτογραφίες.>> πήρε την φωτογραφική από το βαλιτσάκι του και έβγαλε μερικές φωτογραφίες <<Πάμε να φύγουμε. Νομίζω πως έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε.>>
<<Ας ελπίσουμε τα στοιχεία αυτή την φορά να μας βοηθήσουν.>>

Πέρασε μέσα από την ανοιχτή πόρτα του εργαστηρίου που γινόταν η επεξεργασία της κασέτας.
<<Νίκο, πες μου τι σου είπαν για την κασέτα.>> κοίταξε τον άντρα.
<<Λοιπόν, η κασέτα δεν ηχογραφήθηκε στην αποθήκη. Δεν έχει αντίλαλο.>>
<<Ήταν σε περιορισμένο χώρο;>> τον ρώτησε φορώντας τα γυαλιά του.
<<Αυτοκίνητο, μικρό SUV πιθανόν. Το κασετοφωνάκι το είχε κοντά στο στόμα του. Το δείχνει το συριστικός ήχος.* Ευτυχώς που ο δολοφόνος χρησιμοποιεί τέτοιες κασέτες, τα πιάνουν όλα. Έβγαλαν τα φίλτρα και δεν βρήκαν ακόμη τίποτα εκτός από το τραγούδι που έπαιζε στο ράδιο εκείνη την ώρα. Ήταν το "Ain't no sunshine." του Bill Withers. Θα μάθω από ποιον σταθμό και τι ώρα παίχτηκε το τραγούδι θα έχουμε ένα χρονικό πλαίσιο.>>
<<Ωραία Νίκο, κάτι άλλο;>> τον ρώτησε.
<<Ναι, έλα να δεις.>> ο Πάρης πήγε δίπλα του και κοίταξε την οθόνη του υπολογιστή <<Τώρα είναι το καλύτερο. Κοίτα το επίπεδο των αισθητήρων.>> του έδειξε με τον δείκτη του το πρόγραμμα στην οθόνη <<Βλέπεις ότι είναι εντονότερο το χρώμα στην κάτω δεξιά γωνία;>>
<<Ναι.>> του απάντησε.
<<Είναι ηχητική αστάθεια.>> του είπε.
<<Από τι; Από χαλασμένο ηχείο;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Από χαλασμένο αριστερό ηχείο. Δεν παίζει το ηχείο του οδηγού.>> του απάντησε.
<<Όλος ο ήχος βγαίνει από κάτω δεξιά. Αν αυτό είναι αλήθεια, το θύμα ίσως να καθόταν στην θέση του συνοδηγού.>> θεώρησε και έφτιαξε τα γυαλιά του.
<<Τι σημαίνει αυτό;>> αναρωτήθηκε ο Νίκος.
<<Οδηγούσε ο Σταματίου;>> του απάντησε.
<<Μάθατε κάτι άλλο;>> ρώτησε ο άντρας.
<<Μίλησα με τον Γκούμα, βρήκαν το αυτοκίνητο του Χαρίτου, επίσης βρήκαν και μια ταμπέλα για ωτοστόπ. Φαίνεται ότι ο Σταματίου μπήκε με την άδεια του Χαρίτου στο αυτοκίνητο.>> τον ενημέρωσε.
<<Ποιός βρήκε το αυτοκίνητο;>>
<<Περιπολικό, λίγο πιο έξω από την αποθήκη που βρήκαμε το πτώμα του άντρα. Ο τύπος σταμάτησε για να κάνει μια χάρη και κατέληξε πεθαμένος.>>
<<Το θέμα είναι πως ήξερε ο Σταματίου ότι ο Χαρίτου γεννήθηκε στις 6 Απριλίου του '81.>>
<<Αυτό παραμένει άγνωστο ακόμα. Συνέχισε να ψάχνεις πάω για την νεκροψία.>>
<<Έγινε αφεντικό.>>

Το σώμα παιρνούσε μέσα απ τις ακτίνες, το έβλεπε απ το μόνιτορ όσο φορούσε τα γάντια του.
<<Εκεί είναι το τραύμα εισόδου. Δεν υπάρχουν άλλες διαρροές. Δέχτηκε πυροβολισμό στον θώρακα, όπως ακριβώς και οι άλλοι.>> τον ενημέρωσε ο Αντώνης δείχνοντας στην οθόνη το τραύμα.>>
<<Οι άλλοι δεν είχαν διάστιξη στο πλάι του προσώπου τους.>> έκανε μια παύση <<Η άκαη πυρίτιδα δεν αλλάζει κατεύθυνση και κολλάει. Εκτός...>> πλησίασε κοντά στο σώμα του άντρα και έσκυψε πάνω απ το κεφάλι του <<αν έστρεψε το πρόσωπό του μακριά απ το όπλο.>>
<<Απίθανο, κρίνοντας απ την εστία του εγκαύματος στο πρόσωπο.>> του είπε ο Αντώνης.
<<Δεν στοχεύει κανείς από τέτοια απόσταση.>> έδειξε με τα δάχτυλά του τον κρόταφο, εκτιμώντας την απόσταση που έπρεπε για να γίνει η διάστιξη.
<<Αυτό είναι αλήθεια.>>
<<Νομίζω πως έγινε σκόπιμα...>> Τότε θυμήθηκε την φορά που συναντήθηκαν στο εργαστήριο του, έφτιαχνε ένα πρόσωπο που το ονόμασε " το Καλό εναντίον του Κακού" το μισό ήταν καμμένο ενώ το άλλο μισό ήταν κανονικό. Κοιτάζοντας το πρόσωπό του άντρα είδε πολλές ομοιότητες <<Μου λέει ότι θα μου δείξει και τις δύο πλευρές.>>
Το κινητό του χτύπησε, χαιρέτησε τον Αντώνη και βγήκε έξω.
<<Σ ακούω Μυρτώ.>> ανεβαίνοντας τις σκάλες της είπε.
"Έψαξα το αυτοκίνητο όπως μου είπες. Δεν βρέθηκε σφαίρα κοντά στο πρόσωπο του άντρα γιατί βγήκε από το παράθυρο. Διαβάζοντας πιθανόν το σημείωμα αυτοκτονίας. Η σφαίρα πέρασε λίγα εκατοστά μακριά απ το πρόσωπό του γι αυτό και η διάστιξη. Ο αδιευκρίνιστος ήχος στην κασέτα ήταν το παράθυρο που άνοιγε. Θα τηλεφωνήσω στον Νίκο να τον ενημερώσω."
<<Εντάξει Μυρτώ. Έκανες καλή δουλειά.>> της είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Ήπιε μια γουλιά απ τον καφέ του, κάθησε στην καρέκλα του γραφείου του. Άνοιξε τον φάκελο της υπόθεσης, χάιδευε τις άσπρες τρίχες στους κροτάφους του προσπαθώντας να ηρεμήσει και να συγκεντρωθεί. Μάταια. Έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε το μέτωπό του κλείνοντας τα μάτια του. Άκουσε το χτύπημα της πόρτας, είδε την Κατερίνα να στέκεται.
<<Μας θέλει ο Γρηγόρης για την τρίχα που βρήκε η Μυρτώ.>> του είπε.
<<Έρχομαι σε δύο λεπτά.>> απάντησε και φόρεσε τα γυαλιά του.

<<Η τρίχα που βρήκατε είναι γεμάτη πληροφορίες. Ο θύλακας είναι άθικτος.>> τους έλεγε ο Γρηγόρης όσο ο Πάρης κοιτούσε τον θύλακα στο μικροσκόπιο.
<<Το θύμα είχε κάστανα μαλλιά, άρα δεν είναι δική του.>> είπε η Κατερίνα.
<<Ίσως να είναι του Σταματίου.>> θεώρησε ο Πάρης σηκώνοντας το βλέμμα του απ το μικροσκόπιο.
<<Αυτό είναι αδύνατον.>> του απάντησε ο Γρηγόρης και του έδωσε το χαρτί των αναλύσεων <<Έκανα ανάλυση στην τρίχα και είναι ΧΧ. Γυναικεία.>>
<<Επιστρέφουμε στην αρχή. Και άλλο θύμα ή συνεργός;>> ρώτησε η Κατερίνα.
<<Για ποιά δεκαετία μιλάμε;>>
<<Τι εννοείς;>> απόρησε η Κατερίνα.
<<Δες την μεγέθυνση στις τετρακόσιες φορές. Ο θύλακας είναι πολύ παλιός.>> της εξήγησε ο Πάρης. Η Κατερίνα έκανε αυτό που της είπε.
<<Ο Σταματίου φύτεψε μια παλιά τρίχα;>> απόρησε <<Αν η ρίζα εκτεθεί, πεθαίνει. Ειδικά αν μεταφερθεί.>>
<<Όχι αν την πρόσεχε. Αν την είχε σε ψυγείο.>> της απάντησε.
<<Αυτό δουλεύει.>> σχολίασε ο Γρηγόρης.
<<Εντάξει, οπότε τι θέλει να μας πει; Ότι παλιότερα σκότωνε γυναίκες;>> τον ρώτησε η Κατερίνα.
<<Μπορεί μόνο μια.>> της απάντησε.
<<Αιτία;>> συνέχισε να τον ρωτάει.
<<Δεν ξέρω, ακόμα.>> απάντησε ειλικρινά.

Τράβηξε την καρέκλα και κάθησε στην κεφαλή του λευκού τραπεζιού, κοίταξε τα απλωμένα ευρήματα και έπαιζε με το στυλό του γυρνώντας τον στα χείλη του. Είχε αφοσιωθεί τόσο στα ευρήματα που άκουγε αμυδρά αυτά που έλεγε η ομάδα του.
"Το περιπολικό βρήκε το αμάξι του θύματος εδώ."
"Το πτώμα βρέθηκε λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω."
"Βρήκαμε κόκκους πυρίτιδας στο κάθισμα του συνοδηγού, ο Σταματίου έκανε ωτοστόπ, πήρε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και πυροβόλησε στον αέρα μέσα στο αυτοκίνητο."
"Πήρα το πρόγραμμα τριών σταθμών. Όταν έγινε η ηχογράφηση ο σταθμός "Control " έπαιζε το τραγούδι "Ain't no sunshine " από τη 01:47 ως τη 01:51 το πρωί."
Ο Πάρης κοίταξε τον Νίκο και κατέβασε λίγο τα γυαλιά του.
<<Τι ώρα ανέτειλε ο ήλιος σήμερα το πρωί;>> ρώτησε η Κατερίνα.
<<Στις 5:13.>> της απάντησε ο Νίκος <<Οπότε υπάρχει ένα περιθώριο τριών ωρών. Βιαζόταν να μην ξημερώσει.>>
<<Έπρεπε να κάνει την ηχογράφηση και να ξεφορτωθεί το πτώμα.>> συμπέρανε η Κατερίνα.
<<Έκανε την ηχογράφηση στο αμάξι και τον σκότωσε στην αποθήκη.>> θεώρησε ο Νίκος.
<<Όχι, τον μετέφερε στην αποθήκη.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Ίχνη στην λάσπη. Ένα άτομο στην είσοδο, ένα άτομο στην έξοδο. Σίγουρα δεν τον σκότωσε στο αμάξι;>> η Κατερίνα έδειξε τις φωτογραφίες με τα ίχνη παπουτσιού στην αποθήκη.
<<Τον πυροβόλησε στην αποθήκη. Τον ακινητοποίησε στο αυτοκίνητο.>> βλέποντας τα στοιχεία υποστήριξε η Μυρτώ.
<<Πώς;>> την ρώτησε η Κατερίνα.
<<Πάρη...>> του είπε η Μυρτώ και κοιτάχτηκαν <<Θέλεις να προσθέσεις κάτι;>> τον ρώτησε.

Έριξε μια ματιά στα απλωμένα ευρήματα και φωτογραφίες, γύρισε το στυλό ανάμεσα στα δάχτυλά του.
<<Ναι...>> απάντησε στην Μυρτώ και έκανε στην άκρη τον φάκελο που διάβαζε <<Τίποτα απ όλα αυτά δεν έχει σημασία. Είναι απ τις υποθέσεις που τα φυσικά στοιχεία δεν βοηθούν πολύ. Εννοώ πως πρέπει να βρούμε το νόημα. Η γέννηση των θυμάτων συμπίπτει με την "επέτειο" δολοφονίας του πατέρα του Σταματίου. Είναι σκηνοθετημένα σαν τον φόνο του πατέρα του. Φυτεμένη τρίχα, φυτεμένα αποτυπώματα. Είναι όλα βιογραφικά. Χρησιμοποιεί τα στοιχεία για να μας διηγηθεί μια ιστορία.>> έκανε το σώμα του πίσω και σταύρωσε τα χέρια του.
<<Γειά...>> άκουσε πίσω του τον Δημήτρη και γύρισε να τον κοιτάξει <<ο Αποστόλης Χαρίτου, το θύμα μας , έκανε διανομές ταινιών στην Κόρινθο. Μετέφερε νέες κυκλοφορίες από και προς την Αθήνα. Πήγαινε νέες ταινίες κάθε Τρίτη για τις προβολές της Παρασκευής και έφερνε πίσω τις παλιές.>> πλησίασε στο τραπέζι και άνοιξε τον φάκελο.
<<Πάντα με το ίδιο δρομολόγιο;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Ναι, με βάση το αρχείο του.>> της απάντησε κοιτάζοντας τον φάκελο.
<<Ο Χαρίτου είχε κανέναν φάκελο;>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Μόνο μια κλήση για παράβαση, αλλιώς ήταν προσκοπάκι.>>
<<Πριν πόσο καιρό.>> τον ρώτησε ο Πάρης.
<<Στις 2 Ιουλίου, πέρσυ.>>
<<Καλοκαίρι... Ελάτε να σας δείξω.>> τους είπε καθώς σηκωνόταν απ την θέση του.

Άνοιξε τον υπολογιστή του γραφείου του. Μπήκε στα αρχεία της αστυνομίας.
<<Δείτε εδώ, Αποστόλης Χαρίτου. Παράβαση του ορίου ταχύτητας 2 Ιουλίου του '19.>>
<<Τα γενέθλια του Χαρίτου γράφονται στα αρχεία της κλήσης.>> παρατήρησε η Μυρτώ.
<<Σωστά Μυρτώ.>>
<<Κάνε έρευνα για τα άλλα θύματα, Ηλία Σερέτη.>> του ζήτησε η Μυρτώ.
Πληκτρολόγησε το όνομα του πρώτου θύματος.
<<Έκανε παραδόσεις φαγητών. Χρειάζεσαι αμάξι γι αυτό. >> τους είπε η Κατερίνα.
<<Πόσες παραβάσεις είχε κάνει;>> ρώτησε ο Νίκος.
Πληκτρολόγησε και κατέβηκε πιο κάτω στην σελίδα <<Του αφαίρεσαν το δίπλωμα.>>
<<Ρίξε μια ματιά και στον Μελέτη Ρεντεζή.>>
Το όνομα του θύματος βγήκε στην οθόνη <<Έχει μερικές κλήσεις.>> είδε στην καρτέλα <<Τελευταία κλήση δόθηκε τον Ιούνιο του '18.>>
<<Τι κοινό έχουν;>> τον ρώτησε η Μυρτώ <<Εκτός απ τα γενέθλιά τους.>>
<<Εκτός απ τα γενέθλιά τους...>> πάτησε μερικά πλήκτρα ακόμη <<όλες τις κλήσεις έδωσε ο ίδιος αστυνομικός.>> ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.
<<Ας του κάνουμε μια επίσκεψη.>> σημείωσε στο χαρτί το όνομα του αστυνομικού.
Σηκώθηκε από τον υπολογιστή και τους κοίταξε έναν έναν.
<<Εγώ και η Μυρτώ θα πάμε να του μιλήσουμε, εσείς συνεχίστε την έρευνα. Δημήτρη σ ευχαριστώ!>> του χτύπησε απαλά την πλάτη και άφησε την Μυρτώ να περάσει πρώτη βγαίνοντας έξω.

*πελίνδρωση: Η δικτυωτή πελίδνωση (Livedo reticularis) είναι αγγειακή ανωμαλία χαρακτηριζόμενη από πορφυροειδή στικτό αποχρωματισμό του δέρματος, συνήθως των κνημών, ο οποίος δίνει την εικόνα «δαντέλας» ή δικτυωτού πλέγματος.
*συριστικός ήχος:ήχος που μοιάζει με σφύριγμα.

■ Γειααα σας!!🦉 Γενικά δεν πάει και πολύ καλά η υπόθεση, όπως είπε και ο Πάρης τα στοιχεία δεν βοηθάνε και πολύ.

Αλλά αυτή η σύμπτωση με τα γενέθλιά του, δεν ξέρω κάπως μου ξενίζει. Μωρέ λέτε να γίνει καμία βλακεία με αυτόν τον Σταματίου;

Επίσης, έδωσε το μπουφάν του στην Μυρτώ για να μην κρυώνει 😍
Πόσο την προσέχει ρε παιδί μου όμως!
Του το δίνω ότι είναι ελάχιστα γλυκός όταν είναι μαζί της.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!!

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο!

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤