Κοιτούσε το κενό και περίμενε κάποιο νεότερο από τις έρευνες. Άκουσε το κουδούνισμα του κινητού του.
<<Πάρης Μυλωνάς.>>
"Κύριε Μυλωνά ο Γρηγόρης είμαι απ το εργαστήριο. Η Κατερίνα μου είπε να σας καλέσω." αγχωμένα του είπε.
<<Τι έχεις να μου πεις;>> ρώτησε και ανέβασε την βελόνα απ το πικάπ.
"Ο τύπος με την κέτσαπ στο σπέρμα. Είναι στην βάση δεδομένων, πιάστηκε για άσεμνη συμπεριφορά, τον έπιασαν σ ένα δρομάκι πίσω απ το "Μονακό". Τον άφησαν πριν δύο μέρες. Η Κατερίνα μου είπε να την βρείτε στην διεύθυνση εργασίας του άντρα."
<<Μπορείς να μου την στείλεις σε μήνυμα παρακαλώ;>> του ζήτησε.
"Ναι φυσικά."
<<Ευχαριστώ.>> κλείδωσε την πόρτα και έφυγε απ το σπίτι του.

Έφτασαν σε ένα απόμερο μπαρ, ακουγόταν μέχρι έξω η ροκ μουσική.
<<Πιστεύεις ότι συμβαίνει κάτι παράνομο εδώ;>> τον ρώτησε η Κατερίνα.
Δεν της απάντησε, άνοιξε την πόρτα και την άφησε να μπει πρώτη μέσα.

Σταμάτησαν μπροστά στο μπαρ, ο Πάρης κρατούσε την φωτογραφία του άντρα. Σκούντηξε την Κατερίνα και της έδειξε τον μπάρμαν που έβαζε πάγο.
<<Συγγνώμη ο κύριος Χρηστίδης;>> ρώτησε ο Πάρης.
Ο μπάρμαν τους κοίταξε και γέλασε πλησιάζοντας κοντά τους.
<<Φαίνεστε χαμένοι. Σαν να στρίψατε σε λάθος στροφή.>> τους είπε.
<<Είμαστε του εγκληματολογικού. Μάθαμε ότι σας είχαν πιάσει για άσεμνη συμπεριφορά.>> τον πληροφόρησε η Κατερίνα.
<<Να με συγχωρείτε, αλλά δουλεύω.>>
<<Εμ...Όχι.>> ο Πάρης άφησε τέσσερις φωτογραφίες στον πάγκο <<Αναγνωρίζεις κάποια από αυτές τις γυναίκες;>> τον ρώτησε και έκλεισε τον φάκελο που κρατούσε.
<< Ναι, τα κορίτσια του Στραγγαλιστή. Είναι παντού στην τηλεόραση.>> απάντησε ο άντρας κοιτάζοντας τις φωτογραφίες.
<<Τις γνωρίζεις;>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Όχι.>> απάντησε κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του.
<<Τότε πως εξηγείται το DNA σου που βρέθηκε στα σεντόνια που κείτονταν νεκρές;>> τον ρώτησε η Κατερίνα.
<<Δεν ξέρω.>>
<<Το δεν ξέρω δεν μου φτάνει.>> είπε ο Πάρης <<Το DNA είναι σαν το αποτύπωμα. Ήσουν στα δωμάτια αυτών των γυναικών.>>
<<Πιστέψτε με κύριε. Το τελευταίο μέρος που θα μπορούσατε να με βρείτε ποτέ, είναι τα δωμάτια γυναικών. Κύριε με έπιασαν γιατί κατουρούσα κοντά στο δρόμο. Οτιδήποτε με δολοφονίες γυναικών είναι καθαρά αντρικά ζητήματα.>>
<<Σου προσέφεραν ποτέ χρήματα για κάτι περίεργο, όπως δείγμα του σπέρματός σου;>> ο Πάρης κοίταξε στιγμιαία την φίλη του.
Ο άντρας γέλασε <<Κυρία μου, είδες την γειτονιά. Περίπου πέντε φορές αυτόν τον μήνα.>>
<<Θα ήσουν σε θέση να αναγνωρίσεις κάποιον απ αυτούς τους τύπους;>> τον ρώτησε ο Πάρης.
<<Λοιπόν, θα πρέπει να τους δω στο πρόσωπο, έτσι δεν είναι;>> ο άντρας χαμογέλασε και απομακρύνθηκε από κοντά τους.
<<Έπρεπε να φανταστούμε ότι όπως φύτευε τρίχες, θα φύτευε και σπέρμα.>> του είπε η φίλη του.
<<Ναι. Ίσως τα έβαζε σε μικρά σακουλάκια από κέτσαπ.>> υπέθεσε ο Πάρης μαζεύοντας τις φωτογραφίες.

Είχε καθίσει στην άκρη του καναπέ και κοιτούσε τις δύο γυναίκες μπροστά του.
<<Δεν βρήκα κάτι ξεχωριστό. Αλλά η Κατερίνα κάτι βρήκε.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Πήγα στο διαμέρισμα της Αυγέρη και είδα την είσοδο. Βρήκα ένα μικρό δείγμα από άσπρες ίνες βαμβακιού.>>
<<Μπορεί να έχει μαζί του το "κουτί" τον δολοφονιών.>> σκέφτηκε.
<<Θυμήθηκα αυτό που είπες σχετικά με την υπογραφή του δολοφόνου και πως μάλλον πάνε σε γυμναστήριο. Σκέφτηκα τις πετσέτες γυμναστικής.>> του είπε η Κατερίνα.
<<Το ύφασμα μας λέει ότι είναι από γυμναστήριο. Αλλά καμία τους δεν έκανε γυμναστική.>> συμπλήρωσε η Μυρτώ.
<<Έψαξα να δω ποιές είχαν πάει σε προσφορές.>> συνέχισε η Κατερίνα.
<< Κάτι που κάνω εγώ συνέχεια. Γυμνάζεσαι χωρίς να πληρώνεις. Πρέπει μόνο να γραφτείς.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Έψαξα και βρήκα...>> η Κατερίνα του έδωσε τα χαρτιά <<ότι και οι τρείς γυναίκες πήγαν στο γυμναστήριο "Strong" τους τελευταίους τρεις μήνες. Οπότε λέω να πάω εκεί να πάρω μερικές πετσέτες, να τις πάω στο εργαστήριο και να δω αν ταιριάζουν με αυτές τις ίνες στους τόπους.>>
<<Συμπληρωματικά θα πάρει λίστα με τα ονόματα των αντρών που είναι μέλη.>> η Μυρτώ σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της.
<<Καλή δουλειά! Κάλεσε τον Γκούμα και πες του ότι θα σας συναντήσει εκεί.>> είπε στην Μυρτώ <<Και ενημερώστε με.>>
<<Εντάξει.>> του απάντησαν οι γυναίκες φεύγοντας.

Το κινητό του χτύπησε, σηκώθηκε από τον καναπέ και έπιασε στην συσκευή απ το τραπεζάκι.
<<Μυλωνάς.>>
"Ο Νίκος είμαι. Κοιτάζω τις φωτογραφίες του δρόμου απ το διαμέρισμα της Βερονίκου. Ο φύλακας security είπε ότι είδε κάποιον να τρέχει πολύ με το αμάξι του μακριά απ τον τόπο."
<< Τον θυμάμαι αυτόν τον άντρα.>>
"Δεν υπάρχει λάστιχο εκεί. Μόνο κηλίδες από λάδια. Κάλεσα τον Γκούμα. Κανένας δεν έβγαλε φωτογραφίες από ίχνη λαστίχων. Ούτε η αστυνομία, ούτε οι ομοσπονδιακοί."
Όσο του μιλούσε ο Νίκος, ο Πάρης πήρε μια σελίδα στα χέρια του. <<Μικρό ψέμα, μεγάλο ψέμα.>> γέλασε.

"Είσαι ο μόνος της νυχτερινής βάρδιας που μπορώ να βρω." Ο Πάρης άκουσε τον Κολπέπερ να λέει στον Νίκο "Δίνεις απόρρητες πληροφορίες της αστυνομίας Καλογήρου;"
"Εγώ απλά έψαχνα ένα ήσυχο μέρος για να μιλήσω με την κοπέλα μου."
"Να πεις στην κοπέλα σου ότι θα σου στοιχίσει την δουλειά σου. Το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για το αφεντικό σου είναι να το προστατέψεις περισσότερο απ τον εαυτό σου." ο Πάρης άκουγε όλη την συζήτηση πίσω απ το ακουστικό.
" Τον Μυλωνά;" άκουσε τον Νίκο να γελάει "Πρέπει να κλείσω γλύκα. Και εγώ σ αγαπώ, φιλιά." ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του γελώντας και τερμάτισε την κλήση.

Άλλαξε τις σελίδες <<Φωτίου.>> ψιθύρισε και θυμήθηκε τον άντρα που είχε δει στο σπίτι της Βερονίκου, τον είχε ρωτήσει μάλιστα αν ήθελε βοήθεια στην έρευνα <<Πέτρος Φωτίου.>> αυτός ήταν ο άντρας που έψαχναν.

Κρατούσε ένα κομμάτι χαρτί με την διεύθυνση του Φωτίου, το σπίτι του ήταν σ ένα απομονωμένο και σκοτεινό σοκάκι. Ανέβηκε τα σκαλιά, ξανακοίταξε το χαρτί για να σιγουρευτεί ότι ήταν στην σωστή διεύθυνση, έβαλε το χαρτί στην τσέπη του και σταμάτησε μπροστά στην πόρτα. Χτύπησε την πόρτα, η οποία δεν ήταν καλά κλεισμένη και άνοιξε. Την έσπρωξε απαλά με τον καρπό του, παρατηρώντας τον χώρο γύρω του.
<<Κύριε Φωτίου.>> φώναξε, περίμενε λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να πάρει απάντηση.
Πάνω στο μικρό τραπεζάκι είδε ψαλίδια κομμωτηρίου ξυραφάκια και αφρό ξυρίσματος. Γύρισε το σώμα του. Κατεβάζοντας το βλέμμα του είδε στο τσιμεντένιο πάτωμα ίχνη από λάδι που έβγαιναν από το διαμέρισμα του Φωτίου. Ξεκίνησε να τα ακολουθεί, τα ίχνη σταμάτησαν σε μια σακούλα σκουπιδιών, έλυσε τον κόμπο που ήταν γερά δεμένη και άναψε τον φακό του. Μέσα είδε μικρά σακουλάκια από κέτσαπ. Άκουσε τον θόρυβο πλυντηρίου, κοίταξε πίσω του. Ο θόρυβος προερχόταν απ το υπόγειο. Σηκώθηκε όρθιος και κατέβηκε τα σκαλιά. Είδε τον Φωτίου να στέκεται πάνω απ το πλυντήριο και έκλεισε τον φακό του κρατώντας τον ανάμεσα στις παλάμες του.
Ο άντρας γύρισε και κοίταξε τον Πάρη <<Πάρης Μυλωνάς.>> ακούμπησε τα χέρια του στις άκρες του πλυντηρίου.
<<Πέτρος Φωτίου.>> του είπε στον ίδιο τόνο ο Πάρης.
<<Νόμιζα ότι ήσασταν πολύ απασχολημένος με το FBI για να μου μιλήσετε.>>
<<Αυτές οι έρευνες είναι πάντα ρευστές.>> έπαιζε με τον φακό του και τον έβαλε στην τσέπη του <<Σας διακόπτω απ το πλύσιμό σας;>> τον ρώτησε.
<<Πλένω πετσέτες του γυμναστηρίου.>> απάντησε και πλησίασε την λεκάνη πιάνοντας μια πετσέτα.
Ο Πάρης κοιτούσε έντονα τα μαλλιά του άντρα, τότε αυτός τράβηξε την περούκα βγάζοντας την και την πέταξε πάνω στο τραπέζι.
<<Είστε τόσο λεπτολόγος για τόσα πολλά πράγματα.>> έκανε μερικά βήματα στον χώρο <<Ξυρίζεστε... Τα γάντια... Τα φυτεμένα στοιχεία.>> έβαλε τα χέρια του στις τσέπες <<Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί έπαιρνες τις πετσέτες που τελικά θα μπορούσαμε να τις εντοπίσουμε.>>
Ο άντρας τον κοιτούσε όσο δίπλωνε τις λευκές πετσέτες.
<<Δεν καταλαβαίνω για ποιό πράγμα μιλάτε.>>
<<Το γυμναστήριο "Strong"...>> σταμάτησε να περπατάει <<Εκεί οι γυναίκες σου είπαν να τις αφήσεις ήσυχες, σωστά; Το να χώνεις τις πετσέτες στο στόμα τους, σε έκανε να νιώθεις υπεροχή;>> τον ρώτησε.
<<Το ζήτημα με τις γυναίκες είναι, ότι γυμνάζονται γιατί θέλουν από εμάς να τις κοιτάξουμε. Και μετά κάνουν πολλή φασαρία, επειδή ήθελες...>> έσφιγγε την πετσέτα <<να τους πεις απλώς γειά.>> σήκωσε τους ώμους του <<Όλοι ξέρουν ότι οι βαμβακερές ίνες δεν είναι σαν τα αποτυπώματα. Δεν μπορούν να ανιχνευτούν, δεν μπορούμε να ταιριάξουμε τις πετσέτες.>>
<<Θεωρητικά.>> του απάντησε ο Πάρης <<Η αλήθεια είναι πως το κάθε αντικείμενο αλλάζει ανάλογα με τον ιδιοκτήτη, ανάλογα τις συνήθειές του. Από το πλυντήριο του, το καθαριστικό του.>> ο άντρας πλησίασε πιο κοντά του και στάθηκε απέναντι στον Πάρη <<Το σύνολο των μικροσκοπικών στοιχείων. Είναι η θεωρία του Lockard.>>

Ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του κι χαμογέλασε αμυδρά. Με τα μάτια του κοίταξε το πλυντήριο <<Η πετσέτα σου πιάστηκε στο πλυντήριο. Τώρα θα αφήσει σημάδια στο ύφασμα. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Έριξα μια ματιά στα σκουπίδια σου.>>
<<Μπήκες στο σπίτι μου; Τίποτα από εκεί δεν είναι αποδεκτό στο δικαστήριο.>>
<<Τα σκουπίδια σου είναι σε δημόσιο χώρο, σε κοινή θέα.>> τον ενημέρωσε <<Είναι αρκετό για μένα για να βγάλω ένταλμα.>>

Ο δυνατός κρότος που βγήκε από το πλυντήριο του απέσπασε την προσοχή, ο άντρας άρπαξε από το τραπέζι έναν κάβουρα και τον χτύπησε με δύναμη στο χέρι, ο Πάρης έχασε την ισορροπία του και έπεσε με δύναμη στο πάτωμα. Ο Φωτίου σήκωσε το φτυάρι, ο Πάρης προσπάθησε να αμυνθεί, άκουσε πέντε πυροβολισμούς. Είδε τον άντρα να πέφτει στο έδαφος, γύρισε το βλέμμα του και είδε την Μυρτώ.
<<Είσαι εντάξει;>> τον ρώτησε κατεβαίνοντας τα σκαλιά.
<<Ναι.>> της απάντησε <<Πώς το ήξερες ότι ήμουν εδώ;>> την ρώτησε πιάνοντας τον ώμο του.
<<Μου το είπε ο Νίκος.>> απάντησε πλησιάζοντας κοντά του.

<<Είναι όλοι καλά;>> ο Κολπέπερ κατέβηκε κοιτάζοντας τον πεσμένο στο πάτωμα άντρα "Έχουμε έναν πυροβολισμό. Ειδοποίησε ασθενοφόρο αμέσως." είπε στον ασύρματο, κοίταξε στιγμιαία τον Πάρη και την Μυρτώ. Γονάτισε μπροστά απ το σώμα του Φωτίου και κοίταξε στον λαιμό του για σφυγμό.
<<Ήθελα απλώς να του μιλήσω.>> χαμηλόφωνα είπε στην Μυρτώ.

Άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του, έκανε το σώμα του στην άκρη για να περάσει η Κατερίνα και έκλεισε την πόρτα.
<<Γιατί έφυγες από το εργαστήριο; Οι κάμερες από εσένα ήθελαν συνέντευξη.>> τον ρώτησε και κρέμασε το παλτό της.
<<Αφού ξέρεις δεν είμαι καλός σ αυτά. Δεν τα μπορώ. Ο Κολπέπερ είναι καλύτερος σ αυτό. Ας το χαρεί.>> της απάντησε και προχώρησε στο σαλόνι.
<<Αύριο δηλαδή επιστρέφεις;>> τον ρώτησε καθώς κοιτούσε την συλλογή με τα βινύλιά του.
<<Φυσικά. Να σου φέρω κάτι να πιείς;>> την ρώτησε βγάζοντας τα γυαλιά του.
<<Στο σπίτι του Μυλωνά έρχεσαι για δύο πράγματα. Το πρώτο είναι τα βινύλια και το δεύτερο τα ακριβά ποτά.>> η Κατερίνα γέλασε <<Βότκα με πάγο, παρακαλώ.>>
Πλησίασε το μικρό μπαρ που είχε, έπιασε δύο ποτήρια για ποτό, άνοιξε την κατάψυξη έριξε από δύο παγάκια στα ποτήρια. Στο ένα έβαλε βότκα και στο άλλο ουίσκι. Έδωσε το ποτό στην φίλη του και κάθησε δίπλα της.
<<Τι γίνεται με την μικρή;>> τον ρώτησε.
<<Ποιά μικρή;>> αντερώτησε ανήξερος και σήκωσε το φρύδι του.
<<Ξέρεις για ποιά μιλάω Μυλωνά, όχι σε μένα αυτά.>>
<<Δεν τρέχει τίποτα. Μ αρέσει η δουλειά της.>> γυρνούσε το δάχτυλό του γύρω από την κορυφή του χαμηλού ποτηριού.
<<Μυλωνά...>> δήθεν του αγρίεψε <<Δεν είμαι ηλίθια, αν ήμουν δεν θα ήμουν εγκληματολόγος. Έχω δει πως κοιτάζεστε και σίγουρα δεν την κοιτάζεις έτσι επειδή σ αρέσει η δουλειά της. Τα έβαλες με ολόκληρο το FBI. Ο Πάρης που ξέρω δεν θα το έκανε αυτό. Κόβω το χέρι μου πως αν όχι τώρα, πάλι κάτι έτρεχε μεταξύ σας.>>
<<Θυμάσαι πριν ένα χρόνο περίπου που είχα πάει να μιλήσω σε ένα συνέδριο στο Las Vegas;>> την ρώτησε και ήπιε απ το ποτό του.
<<Ναι που μετά κάθησες στην αρχή για μια τελική εξέταση και μετά έγιναν πέντε μήνες γιατί υποτίθεται -πράγμα που δεν πίστεψα ποτέ- ήθελες να τελειώσει το συνέδριο και μετά να έρθεις.>> γύρισε το σώμα της προς το μέρος του.
<<Εκεί γνώρισα την Μυρτώ. Ξέρεις, σπάνιο για μένα, αλλά με την Μυρτώ δέσαμε απ την πρώτη στιγμή.>> της εμπιστεύτηκε.
<<Και τότε γιατί την χώρισες; Η Μυρτώ το αποκλείω να σε χώρισε γιατί έχω παρατηρήσει πως σε κοιτάζει.>>
<<Δεν γινόταν να είμαστε μαζί. Εγώ έχω την δουλειά μου εδώ. Η Μυρτώ να είναι μίλια μακριά και εγώ εδώ; Ανέφικτο. Άλλωστε δεν έχουμε ίδιες αντιλήψεις σε πολλά θέματα και αυτό πιστεύω θα μας προκαλούσε μεγάλη φθορά. Η Μυρτώ λειτουργεί συναισθηματικά σε πολλά πράγματα σε αντίθεση με εμένα.>> κατέβασε με μια γουλιά το ουίσκι του.
<<Μου λες πως επειδή δεν έχετε ίδιο τρόπο σκέψης δεν ταιριάζετε; Αυτός δεν είναι λόγος να μην προσπαθήσεις. Σε λίγες μέρες γίνεσαι σαράντα και τόσα χρόνια δίπλα σου δεν σε έχω δει να νοιάζεσαι τόσο για κάποια. Μην την αφήσεις, αυτή είναι η γνώμη μου. Η Μυρτώ είναι η ελπίδα σου για την ευτυχία. Μην βάζεις την δουλειά σου πάνω απ όλα, υπάρχουν πολλά καλύτερα απ αυτήν.>>
<<Καλά είμαι. Δεν μπορώ να δώσω στην Μυρτώ αυτά που ίσως να θέλει.>> σηκώθηκε όρθιος και έβαλε άλλο ένα ποτό.
<<Γιατί προσπάθησες; Είμαι σίγουρη πως όχι. Το μόνο που πρέπει να προσέχεις είναι οι συνέπειες στην δουλειά.>> τον συμβούλεψε.
<<Δεν με τρομάζουν οι συνέπειες. Το ξέρεις καλά ότι με ζητάνε από παντού.>> ξανακάθισε δίπλα της και τσούγκρισε τα ποτήρια τους.

<<Πάμε σ άλλο θέμα τώρα. Τις προάλλες σ άκουσα που είπες ότι δεν είσαι μόνο μεταφορικά κουφός. Σ ακούω λοιπόν.>>
<<Τι να σου πω;>> αναρωτήθηκε παίζοντας με τα παγάκια στο ποτήρι του.
<< Τι πρόβλημα έχεις θέλω να σε βοηθήσω.>> ειλικρινά του είπε.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και άδειασε τα πνευμόνια του <<Σ έναν τόπο εγκλήματος...>> ξεκίνησε να της λέει <<σημασία έχει τι βλέπεις. Την ίδια σημασία έχει και τι ακούς. Ακούγοντας, ξέροντας πως να ακούσεις όχι μόνο αυτά που σου λένε αλλά και το πώς τα λένε. Ο τόνος της φωνής συνδυάζεται με εκφράσεις ή χειρονομίες. Ακόμα και να μπορώ να διαβάσω τα χείλη και να ξέρω τι λένε δεν είναι αρκετό. Έχω ωτοσκλύρυνση, ο οστέινος όγκος αναπτύσσεται στη βάση του αναβολέα αυτός ο όγκος εμποδίζει την κίνηση του αναβολέα και άρα την μετάδοση δονήσεων στο εσωτερικό αυτί, εξουδετερώνει έτσι κάθε ηχητικό κύμα.>> της εξήγησε την πάθησή του.
<<Πώς το έπαθες;>> τον ρώτησε χαμένη.
<<Είναι κληρονομικό. Η μητέρα μου το έχει. Κανένας δεν ξέρει το πότε θα χτυπήσει και απ την στιγμή που θα γίνει είναι μη αναστρέψιμο.>> της απάντησε και έτριψε τον αυχένα του.
<<Πόσο καιρό έχεις;>> άφησε το ποτήρι της στο τραπεζάκι.
<<Σ αυτό δεν μπορώ να σου απαντήσω.>>

■ Γειααα σας!!🦉 Λοιπόν λοιπόν ας το πάρουμε από την αρχή.

Για αρχή Πάρης Κολπέπερ 1-0. Είχε πολλές λιγότερες πληροφορίες αλλά έφτασε πρώτος στον δολοφόνο.

Ο Νίκος απλά μουντ, το να στέλνεις φιλάκια στον Μυλωνά το λες και αστείο.🤭

Το καλύτερο η συνάντηση με τον δολοφόνο. Πολύ μου άρεσε όλο αυτό μπορούμε να εξαιρέσουμε βέβαια ότι η Μυρτώ του έσωσε την ζωή γιατί αλλιώς είχαμε Πάρη.

Και για το τέλος έχουμε την Κατερίνα που τα έχει καταλάβει όλα και του έκανε κανονική ανάκριση. Μίλησε σοφά 😂 με την ελπίδα να του βάλει μυαλό. Ο Πάρης επίσης μοιράστηκε μαζί της το πρόβλημά του.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο!💕

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤