Περπατούσε στον διάδρομο διαβάζοντας τον φάκελο της υπόθεσης.
«Αφεντικό!» άκουσε από το εργαστήριο δίπλα του. Σήκωσε το βλέμμα του και είδε τον βοηθό του Γρηγόρη να του κάνει νόημα να πλησιάσει.
«Ναι...» είπε και έκλεισε τον φάκελο πηγαίνοντας κοντά του.
«Η ουσία στο χέρι της Ισμήνης είναι ίδια με αυτή στα σεντόνια.»
«Το είπες στον Νίκο; Δικό του θέμα είναι.»
«Τι ακριβώς έγινε στο δικαστήριο; Πήγα να μιλήσω στον Νίκο και ήταν απότομος.»
«Με σένα ήταν απότομος.» αυστηρά είπε «Τι ήταν η ουσία;» ρώτησε.
«Λιπαντικό.»
«Τι είδους λιπαντικό;»
«Ακόμη ερευνώ τι είδους είναι.»
«Εντάξει. Διασταύρωσε στο διαδίκτυο τις ετικέτες προϊόντων. Αν θες να μιλήσεις σε κάποιον...»
«Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή;» τον ρώτησε διακόπτοντάς τον.
«Έρχεται ψυχολόγος κάθε Τρίτη και Παρασκευή.» τον ενημέρωσε και βγήκε έξω από το εργαστήριο.

Τους παρατήρησε για λίγα δευτερόλεπτα που στεκόταν όλοι πάνω από το μηχάνημα DNA .
«Το DNA απ' το καζανάκι.» τον ενημέρωσε η Κατερίνα.
«Σε τρία με πέντε δευτερόλεπτα θα ξέρουμε.» συμπλήρωσε ο Γρηγόρης.
«Η Μυρτώ που είναι Νίκο;» ρώτησε και σκούπισε το μέτωπό του.
«Τελειώσαμε με το αυτοκίνητο και εξετάζει τα στοιχεία.»
Το χαρτί της εξέτασης DNA βγήκε και ο Γρηγόρης το έδωσε στην Κατερίνα και αυτή με την σειρά της κοίταξε τον Πάρη.
«Το DNA του υπόπτου δεν ταιριάζει με το σπέρμα που βρήκα.»
«Πάρη...» η Μυρτώ χώθηκε στο γραφείο «Σε ζητάει ο διευθυντής. Θέλει να τον ενημερώσεις.»
«Καλύτερα να τον αποφύγεις.» μουρμούρισε ο Νίκος.
«Πολύ καλή η ιδέα σου.» συμφώνησε βλέποντας την εξέταση DNA.
«Τι έχει γίνει;» απορημένη τους κοιτούσε η Μυρτώ.
«Ο ύποπτος μάλλον είναι αθώος.» απάντησε η Κατερίνα.
«Και όλα αυτά δέκα ώρες πριν την δίκη. Ξεκουραστείτε λίγο, θα τα πούμε σε μισή ώρα στην αίθουσα συντονισμού.

Όλα τα χέρια της υπόθεσης ήταν απλωμένα σε κάθε σπιθαμή του μεγάλου τραπεζιού. Είχε καθήσει στην θέση του και τους παρατηρούσε.
«Το DNA αποκλείει τον ύποπτό μας. Το σπέρμα ίσως προέρχεται από άλλο σεξουαλικό σύντροφο.» υπέθεσε η Μυρτώ.
«Και πάλι ο Φαναριώτης μπορεί να είναι ο δράστης.» είπε και δάγκωσε την άκρη του στυλό του.
«Η λεκάνη ήταν καθαρή. Το σπέρμα ανήκει σ' αυτόν που τράβηξε το καζανάκι.» η Κατερίνα ανακάθησε στην θέση της.
«Δεν έχουμε στοιχεία ότι την βίασε όπως επίσης δεν έχουμε στοιχεία ότι την σκότωσε. Το αόρατο στοιχείο δεν τον στέλνει στον τόπο του εγκλήματος. Η τριάδα των στοιχείων είναι ατελής.» τους είπε και στήριξε καλύτερα τα γυαλιά του.
«Αν ο Φαναριώτης δεν έβαλε το μαχαίρι στο αυτοκίνητο, ποιός το έβαλε;» αναρωτήθηκε η Κατερίνα.
«Μένει μόνος;» ρώτησε η Μυρτώ.
«Ναι.» απάντησε ο Νίκος «Πρόσφατα χωρισμένος και δεν έχει κανένας άλλος πρόσβαση στο αυτοκίνητό του.» συνέχισε ενημερώνοντάς την.
«Ίχνη διάρρηξης;»
«Κανένα Μυρτώ.»
«Τι στοιχεία μας έχουν μείνει;»
Ο Πάρης έστρεψε το βλέμμα του πάνω στην Κατερίνα «Λιπαντικό. Το αναλύει ο... πως τον λένε.»
«Ίχνη από λιπαντικό στα σεντόνια και στο σώμα του θύματος. Στο μαχαίρι;» τους ρώτησε η Κατερίνα.
«Δεν πρόσεξα.» απάντησε ο Νίκος.
«Το μαχαίρι άλλωστε έχει αποκλειστεί.» τους είπε η Μυρτώ.
«Το μαχαίρι έχει αποκλειστεί μόνο για τον ύποπτο που έχουν καταπατηθεί τα δικαιώματά του. Αν έχουμε άλλον ύποπτο το μαχαίρι είναι μέσα στο παιχνίδι.» πέρασε το βλέμμα του απ' τον καθένα που βρισκόταν στο τραπέζι.
«Πάρη...» η Κατερίνα του έκανε νόημα να κοιτάξει πίσω.

Γύρισε το σώμα του προς την πόρτα και είδε τον διευθυντή να στέκεται. Ξεφύσηξε βαριεστημένα πλησιάζοντας στο μέρος του.
«Φαίνεσαι αναστατωμένος Νικήτα.»
«Σε κάλεσα πολλές φορές στο κινητό.» αυστηρά του είπε.
«Δεν έχω καλό σήμα εδώ.»
«Εννιά ώρες έχουν μείνει Μυλωνά.»
«Η έρευνα πήρε απρόσμενη τροπή. Αν έχω κάτι θα σε ενημερώσω.»
«Δεν μ αρέσουν οι εκπλήξεις.»
«Ούτε εμένα διευθυντά.»
«Δεν θα μου πεις κάτι;»
«Όχι...»
«Σύμφωνοι... Προς το παρόν.» ο διευθυντής γύρισε την πλάτη του και απομακρύνθηκε.
Ο Πάρης άδειασε τα πνευμόνια του γυρίζοντας στην δουλειά του.

Ανακάτευε την κούπα με τον καφέ του όσο περπατούσε. Έστρεψε το βλέμμα του μέσα στο εργαστήριο η Μυρτώ στεκόταν όρθια και παρατηρούσε το απλωμένο σεντόνι.
«Ελέγχεις την δουλειά μου;» αστειεύτηκε ήπιε μια γουλιά και άφησε την κούπα πάνω στο τραπέζι.
«Απλώς κοιτάζω.» σήκωσε τους ώμους της.
«Τι σκέφτεσαι;» την κοίταξε βάζοντας τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του.
«Λοιπόν... Το θύμα άφησε αυτό το κενό...» έφυγε από δίπλα του δείχνοντάς του το κενό που υπήρχε ανάμεσα στις δύο λίμνες αίματος. Ύστερα γύρισε το σώμα της στο μέρος του «Ο δράστης ήταν πάνω της και της κρατούσε τα χέρια.»
«Που αυτό εξηγεί τη μεταφορά λιπαντικού από αυτόν σε εκείνη.» συμπλήρωσε την σκέψη της ο Πάρης.
«Ακινητοποίησέ με.» του ζήτησε.
Πήγε κοντά της, το σώμα του ακουμπούσε το δικό της ή καλύτερα το χάιδευε. Μύριζε το άρωμά της μια μίξη λεμονιού με γιασεμί. Ανατρίχιασε. Το αίμα του κυλούσε πιο γρήγορα στις φλέβες του, τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Σήκωσε τα χέρια της τοποθετώντας τα στα κενά του σεντονιού.
«Εκείνη θα αντιστάθηκε...»
Ο Πάρης έβαλε περισσότερη δύναμη και την ακινητοποίησε.
«Μετά θα παραιτήθηκε. Εκείνος, για να σηκωθεί θα έβαλε τα χέρια του στα σεντόνια για να στηριχθεί.»
Δεν σταμάτησαν να κοιτάζονται, άφησε τα χέρια της βάζοντας τα δικά του δεξιά και αριστερά στο στήθος της.
«Κάπως έτσι.» η Μυρτώ χαμογέλασε.
«Έτσι εξηγείται πως το λιπαντικό βρέθηκε στα σεντόνια.» δάγκωσε το χείλος του.
«Ακριβώς.»

Έμειναν για λίγα δευτερόλεπτα τα βλέμματά τους κολλημένα.
«Πάρη ήθελα να σου μιλήσω για κάτι...» απεγκλωβίστηκε από τα χέρια του και στάθηκε απέναντι του «Ξέρεις ότι μεθαύριο τα μεσάνυχτα φεύγω.»
«Ναι...»
«Ήθελα να βεβαιωθώ πως... Ο,τι έγινε ή δεν έγινε μεταξύ μας δεν θα σε επηρεάσει να συνεχίσεις την ζωή σου. Έχεις να δώσεις πολλά, πάρα πολλά σε όποια τυχερή σταθεί δίπλα σου. Σε μένα έδωσε φτερά και θάρρος για να κυνηγήσω τα όνειρά μου και να μην φοβάμαι τίποτα.»
Ο Πάρης την κοιτούσε, πήγε να πει κάτι αλλά σταμάτησε.
«Άσε... Δεν έπρεπε να πω τίποτα. Συνεχώς σε απασχολώ με τις φλυαρίες μου.» του χαμογέλασε, συγκρατώντας τα δάκρυα που ήθελαν να ελευθερωθούν.
Ο Πάρης έμεινε εκεί ήρεμος εξωτερικά αλλά με ένα χάος να κυριαρχεί μέσα σου και μια φωνή να του φωνάζει ζητώντας του να πει στην Μυρτώ να μείνει.

Ακούμπησε το σώμα του πάνω στο γραφείο. Αφήνοντας την Κατερίνα και τον Νίκο να καθίσουν στις καρέκλες.
«Το λιπαντικό είναι βιομηχανικό. Πωλείται στα πλυντήρια αυτοκινήτων για εμπορική χρήση.» άνοιξε τον φάκελο δίνοντας το χαρτί της ανάλυσης στην Κατερίνα.
«Ο Φαναριώτης είναι ηλεκτρολόγος. Δεν έχει σχέση με τέτοια στην δουλειά.» είπε ο Νίκος.
«Τότε πρέπει να μάθουμε που πλένει το αυτοκίνητό του.»
«Αν ρωτήσουμε όμως Πάρη, θα καταλάβουν ότι κοιτάζουμε προς άλλη κατεύθυνση.»
Οι δύο άντρες κοίταξαν την Κατερίνα.
«Ο δικηγόρος θα ζητήσει την άμεση αποφυλάκιση του Φαναριώτη.» συμπλήρωσε ο Νίκος.
«Πως θα σου φαινόταν αν αφεθεί ελεύθερος;» τον ρώτησε ο Πάρης.
«Έχουμε λιγότερο από επτά ώρες. Αν η έρευνα μας ακολουθεί μακριά από τον Φαναριώτη, ας την ακολουθήσουμε.» απάντησε ο Νίκος και έκλεισε τον φάκελο.

Ήταν μαζί με την Κατερίνα πίσω από την τζαμαρία του ανακριτικού. Έβλεπαν τον Δημήτρη να ανακρίνει τον Φαναριώτη παρατηρώντας κάθε του κίνηση.
"Κύριε Φαναριώτη, πείτε μου ακριβώς πώς έγιναν τα πράγματα. Από την νύχτα του πάρτυ μέχρι την σύλληψή σας την επόμενη μέρα. Μην παραλείψετε τίποτα."
"Ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες. Σωστά;"
"Ίσως κύριε Φαναριώτη."
"Ήμουν έξω μέχρι τα μεσάνυχτα. Ήπια έξι μπύρες, φλέρταρα δύο κορίτσια. Γύρισα στο διαμέρισμά μου και κοιμήθηκα. Το πρωί, πήγα με το αυτοκίνητο στην Κηφισιά. Έβαλα έναν πολυέλαιο και δύο φωτιστικά τοίχου. Το μεσημέρι γύρισα στο διαμέρισμά μου και έφτιαξα σάντουιτς με τόνο, μαρούλι, ντομάτα, σταρένιο ψωμί. Μετά κατούρησα. Με κάθε λεπτομέρεια."
"Εντυπωσιακό." απάντησε
Ο Δημήτρης προσπαθώντας να τον κάνει να συνεχίσει.

Η Κατερίνα τον σκούντηξε και γύρισε να την κοιτάξει.
«Μου άρεσε το σκληρό σου πρόσωπο χθες. Αναθέτω καθήκοντα, δεν διαπραγματεύομαι.»
«Ήμουν υπερβολικός;»
«Όχι αρκετά.»
Έστεψε την προσοχή του στην ανάκριση και κρυφογέλασε.
"Το απόγευμα σταμάτησα στο πλυντήριο αυτοκινήτων."
"Σε ποιο πλυντήριο;" ρώτησε ο Νίκος.
"Σ αυτό κοντά στο σπίτι μου."
"Γιατί ρωτάτε για το πλυντήριο;" τους ρώτησε ο δικηγόρος.
"Ο υπάλληλος είπε κάτι για το σπασμένο φανάρι;"
"Όχι... Κανονικά δεν θα έπρεπε να το αναφέρει;"
"Το επίκεντρο της έρευνάς σας έχει αλλάξει. Τέρμα η συζήτηση Μιχάλη!"
Ο Νίκος τους κοίταξε τον μέχρι τότε ύποπτό τους και τον δικηγόρο του να φεύγουν. Πήγε στον Πάρη και την Κατερίνα.
«Τι κάνουμε τώρα;» ρώτησε τον Πάρη.
«Ψάχνουμε τον δολοφόνο. Εσύ και η Κατερίνα θα πάτε στο πλυντήριο αυτοκινήτων, θα το κάνετε φύλλο και φτερό για να βρείτε ένα στοιχείο. Θα σας στείλω βοήθεια. Μιλήστε με τον υπεύθυνο πλυντηρίου ζητήστε του να έρθουν όλοι οι υπάλληλοι, θα πάρουμε δείγμα DNA απ' όλους.» σκούπισε τα γυαλιά του πάνω στο πουκάμισό του.
«Σίγουρα με κάποιο θα συγκρίνετε.» πρόσθεσε η Κατερίνα.
«Και τότε θα έχουμε τον δολοφόνο μας.» του είπε βγαίνοντας έξω.

Λίγες ώρες μετά ο ύποπτος ήταν στο τραπέζι της ανάκρισης μαζί με τον δικηγόρο του. Ο Πάρης τράβηξε την καρέκλα για να καθίσει η Κατερίνα και βολεύτηκε στην δίπλα καρέκλα.
«Κάνετε λάθος. Ορκίζομαι πως δεν ξέρω καμία Ισμήνη Λαέρτη.»
«Και εγώ Σπύρο ορκίζομαι πως την ξέρεις...» αυστηρά του είπε η Κατερίνα «Βρήκαμε σπέρμα σου στο μπάνιο της.»
«Δεν χρειάζεται να απαντήσεις. Αν μπορείς να εξηγήσεις το σπέρμα.» τον συμβούλεψε η δικηγόρος του.
«Ξέρω μια Ισμήνη. Αυτή που ψάχνετε μένει στο "Κυκλάμινο";»
«Οπότε την ξέρεις.»
«Το κερί αυτοκινήτου κοστίζει εξήντα ευρώ. Κάνουμε εκπτώσεις. Καμιά φορά, περνάω από τα σπίτια γυναικών πριν την δουλειά.»
«Η Ισμήνη σου ανέθεσε να της γυαλίσεις το αυτοκίνητο;» τον ρώτησε ο Πάρης.
«Την χρέωσα μόνο εικοσιπέντε ευρώ.» απάντησε άνετος και γέλασε.
«Και υποστηρίζεις ότι η Ισμήνη σου ρίχτηκε.» σταύρωσε τα χέρια του.
«Ναι. Ήταν άγρια. Άνοιξε την πόρτα, φορούσε ένα σέξι φορεματάκι. Οι περισσότερες φορούν φόρμα και έχουν έτοιμα τα λεφτά.»
«Δεν νομίζω.» τον ειρωνεύτηκε η Κατερίνα. «Την βίασες και συνειδητοποίησες ότι ήξερε το όνομά σου. Ένα τηλεφώνημα στους μπάτσους και πας από εικοσιπέντε μέχρι ισόβια.»
«Τρελάθηκες. Τη σκότωσες.» συμπλήρωσε ο Πάρης.
«Θα φας πάρα πολλά χρόνια.»
Ο άντρας γέλασε όσο κοίταζε την Κατερίνα.
«Είσαι τρελή κυρά μου.» φώναξε στο πρόσωπο της Κατερίνας.
«Δεν βρήκατε το όπλο στο αυτοκίνητό του.» είπε η δικηγόρος.
«Ο πελάτης σας πήγε από το διαμέρισμα της Ισμήνης στο πλυντήριο. Λίγο μετά, έβαλε το μαχαίρι στο αυτοκίνητο του Μιχάλη Φαναριώτη.» απάντησε στην δικηγόρο.
«Και κρύβει το μαχαίρι στο αυτοκίνητο ενός γείτονα της Ισμήνης;» αναρωτήθηκε σε ειρωνικό τόνο η δικηγόρος.
«Πρόκειται για σύμπτωση. Ήταν η τυχερή σου μέρα. Αναγνώρισες την ταμπέλα του πάρκινγκ...»
«Σπας το φανάρι και ρίχνεις το μαχαίρι μέσα στο αυτοκίνητο. Άμεσος ύποπτος.» συνέχισε την πρόταση του Πάρη η Κατερίνα.
Ο Πάρης κράτησε στα δάχτυλά του την αλυσίδα- στρατιωτική ταυτότητα του πατέρα της Ισμήνης.
«Το αναγνωρίζεις αυτό;» πέταξε την αλυσίδα πάνω στο τραπέζι «Το όνομα στην ταυτότητα είναι του Άρη Λαέρτη. Ο πατέρας της Ισμήνης.»
«Εκείνη μου το έδωσε.»
«Σου το έδωσε... Και εσύ γιατί προσπάθησες να το κρύψεις; Σας παίρναμε DNA στην αίθουσα αναμονής και πήγες στο μπάνιο. Όταν πήγες στο μπάνιο το φορούσες, όταν γύρισες όχι. Αυτή είναι μια φωτογραφία από την νεκροψία...» έσπρωξε την φωτογραφία στο μέρος του «Οι αμυχές αποδεικνύουν ότι το τράβηξες από το λαιμό της.»
«Σου το έδωσε... Το νεκρό της σώμα. Θα τα πούμε σε μια ώρα στο δικαστήριο.» η Κατερίνα έκλεισε τον φάκελο. Σηκώθηκε όρθια.

Καθισμένος ξανά στην ίδια θέση παρακολουθούσε την εξέλιξη της δίκης.
«Ο κατηγορούμενος μας έδωσε οικειοθελώς DNA.» εξήγησε στην δικαστική αίθουσα ο Νίκος.
«Συγκρίνατε το DNA του κυρίου Κωστή με το DNA απ' το διαμέρισμα της Ισμήνης Λαέρτη;» ρώτησε ο δικηγόρος.
«Μάλιστα. Είχαμε ταύτιση.»
«Κύριε δικαστά δεν έχουμε άλλες ερωτήσεις.» ο δικηγόρος επέστρεψε στην θέση του.
Ο δικαστής φώναξε το όνομα της δικηγόρου του κατηγορούμενου.
«Κύριε δικαστά δεν έχουμε ερωτήσεις για τον εγκληματολόγο Καλογήρου.»
«Σύμφωνα με τα τεκμήρια, υπάρχει εμφανής λόγος εις βάρος του εναγόμενου για σεξουαλική επίθεση και το φόνο της Ισμήνης Λαέρτη. Ο κατηγορούμενος καταδικάζεται σε ισόβια.» ο δικαστής χτύπησε το σφυρί του ολοκληρώνοντας την δίκη.

Όλο το δικαστήριο σηκώθηκε με κατεύθυνση την έξοδο. Ο Πάρης στάθηκε όρθιος σε μια άκρη, καμαρώνοντας τον Νίκο που λάμβανε τα εύσημα για την εξιχνίαση της υπόθεσης. Ο νεαρός άντρας πήγε κοντά του.
«Συγγνώμη, άργησα.» άκουσαν από την είσοδο βλέποντας τον διευθυντή να πλησιάζει.
«Ήρθες πάνω στην ώρα. Θα γίνει συνέντευξη τύπου. Σωστά;» ρώτησε ο Πάρης πνίγοντας το χαμόγελό του.
«Σωστά. Θέλω να μιλήσει ο Καλογήρου. Κάποιες ερωτήσεις είναι εκτός...»
«Της δικαιοδοσίας σου...;» συμπλήρωσε σηκώνοντας το φρύδι του.
«Νίκο, τα λέμε στον διάδρομο.»
«Δεν τα πάω καλά με τις κάμερες.» φώναξε στον διευθυντή όσο τον κοίταζε να απομακρύνεται και αγχωμένος κοίταξε τον Πάρη.
«Δεν χρειάζεται να μιλήσεις πολύ.» τον συμβούλεψε.
«Πάρη σ ευχαριστώ.»
«Για ποιό θέμα;» απόρησε βάζοντας τα χέρια στις τσέπες του.
«Τα λέμε στο εργαστήριο.» του απάντησε ο Νίκος γυρίζοντας του την πλάτη.

Ήταν περασμένες δύο το βράδυ, καθόταν στο γραφείο του κάνοντας αναφορές. Αυτή την δουλειά συνήθιζε να την αναθέτει σε άλλους αλλά τώρα δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει όπως και επίσης κανέναν λόγο να γυρίσει σπίτι του.
«Γιατί δεν πας σπίτι σου;» η Κατερίνα κάθησε στην καρέκλα απέναντί του.
«Εσύ γιατί δεν πας;» αντερώτησε χαϊδεύοντας τους γκρίζους του κροτάφους.
«Εγώ ρώτησα πρώτη.»
«Δεν έχω κανέναν να με περιμένει.» απάντησε ειλικρινά και συνέχισε τις αναφορές.
«Πάρη, η ζωή δεν είναι μόνο ένα μικροσκόπιο. Καλά όλα αυτά, δεν λέω όμως η ζωή είναι έξω από εδώ. Είσαι στην ηλικία που πρέπει να κάνεις πράγματα για σένα.»
«Μα... Για μένα την άφησα να φύγει. Αν μάθαιναν τι γινόταν μεταξύ μας την Μυρτώ θα έδιωχναν όχι εμένα, η δική της καριέρα θα καταστρεφόταν εγώ δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Αν είναι αυτή καλά είμαι και εγώ.»
«Σκέψου αυτό που σου είπα. Θα τα πούμε αύριο το απόγευμα. Θα έρθει η Μυρτώ να μας χαιρετήσει.»
«Εδώ θα είμαι. Πήγαινε σπίτι σου.» έκλεισε τον φάκελο της αναφοράς και έπιασε τον επόμενο.

▪️Γειααα σας!!🦉 Η υπόθεση λύθηκε, χωρίς τον αρχικό ύποπτο όμως.
Όταν μιλάμε για μπερδεμένα πράγματα, ενδεχομένως να εννοούμε αυτό.

Μια μια διαφορετική έκβαση, που δεν την περίμενε κανείς. Αν από την αρχή το μαχαίρι δεν ακυρώνοταν, ένας αθώος θα ήταν στην φυλακή και ο ένοχος θα κυκλοφορούσε ελεύθερος.

Ο Πάρης με την Μυρτώ ήρθαν ποοολυ κοντά, πααρα πολύ κοντά. Δηλαδή εντάξει παιδάκια μου κάπου λίγο ώπα, μια αυτοσυγκράτηση.

Αν και στο τέλος νομίζω πως η Κατερίνα φύτεψε σπόρο στο κεφαλάκι του Πάρη και άδικο δεν είχε. Τώρα τι θα βγει από αυτόν τον σπόρο θα δείξει.

Αυτααα για αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με το προτελευταίο κεφάλαιο.
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️