Διάβαζε το βιβλίο του και μιλούσε με τον Δημήτρη για το μπάσκετ στον καναπέ που είχε στο γραφείο του. Ένας αστυνομικός χτύπησε την πόρτα και του έκανε νόημα να περάσει μέσα.
<<Αυτό είναι για εσάς, κύριε Μυλωνά.>> του έδωσε ένα μικρό πακέτο <<Το έφερε πριν λίγα λεπτά ένας κούριερ.>> συνέχισε και βγήκε έξω από το γραφείο του.
<<Τι ανώνυμο πακέτο είναι αυτό απ τις φυλακές;>> απόρησε ο Δημήτρης και ανασηκώθηκε από την καρέκλα.
Ο Πάρης σηκώθηκε, άνοιξε το συρτάρι του γραφείου του και πήρε έναν χαρτοκόπτη. Πήγε να ανοίξει το πακέτο.
<<Ει...Ει... Περίμενε ένα λεπτό...>> τον σταμάτησε ο Δημήτρης <<Δώσε σ έναν αθώο μια ευκαιρία.>> ειρωνικά είπε και γέλασε.
<<Γιατί ανησυχείς γι αυτό;>> τον ρώτησε. Άνοιξε το πακέτο και από μέσα έβγαλε ένα CD.
<<Τι μια μέρα τρώω ήσυχα την σαλάτα μου, την άλλη είμαι gazpacho.*>> αστειεύτηκε.

Ο Πάρης έβαλε το CD να παίζει και έκατσε στον καναπέ του. Στην τηλεόραση είδε έναν άντρα.
"Λέγομαι Γιάννης Μακρής. Θα δικαστώ για το φόνο της γυναίκας μου και του γιου μου..."
<<Είναι εμπρησμός. Ο εισαγγελέας θέλει ισόβια.>> τον ενημέρωσε ο Δημήτρης.
"Δεν σκότωσα την οικογένειά μου. Αλλά ο δικηγόρος μου λέει ότι έχουν αποδείξεις εναντίον μου. Υπήρξα καλός πατέρας. Τους αγαπούσα. Θα έδινα την ζωη μου για την Μαρία και τον Χρήστο, ήταν ο κόσμος μου. Κύριε Μυλωνά, είστε η τελευταία μου ελπίδα. Σας παρακαλώ βοηθήστε με."
<<Ένας αθώος άντρας. Οι φυλακές είναι γεμάτες.>>
<<Κάποιος μπορεί και να είναι.>> είπε στον Δημήτρη.

Διάβαζε στην αίθουσα τον φάκελο της υπόθεσης, η Κατερίνα έσκυψε το κεφάλι της μπροστά του.
<<Σ ενοχλώ;>> τον ρώτησε.
<<Ναι.>> της απάντησε ενοχλημένος.
<<Ωραία.>> τον κοίταξε και τότε θυμήθηκε ότι τους είχε καλέσει στην αίθουσα.
<<Συγγνώμη...>> βολεύτηκε στην θέση του και άφησε τον φάκελο στην άκρη <<Σαν επόπτης έπρεπε να παραδώσω μερικές αναφορές απόδοσης.>> τους εξήγησε. <<Λοιπόν...>> άπλωσε το χέρι του δίνοντας ένα χαρτί στην Κατερίνα <<Στο πάρκινγκ του Mall βρέθηκε νεκρός μπροστά απ το αυτοκίνητό του. Στρατηγού είσαι μέσα;>>
Η Κατερίνα χαμογέλασε <<Είμαι μέσα.>> πήρε το χαρτί απ το χέρι του.
<<Εμείς τι έχουμε;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Εσύ και ο Νίκος θα δουλέψετε μαζί μου.>> της απάντησε.
<<Ένας φυλακισμένος σου έστειλε ένα CD, σωστά;>>
<<Ναι Κατερίνα.>> γύρισε το βλέμμα του στους άλλους δύο <<Θα αναλάβουμε την υπόθεση, έχουμε λίγο χρόνο. Η δική του γίνεται σε τρεις μέρες.>> τους είπε.
<<Πώς σε βρήκε;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Ένα λεπτό...>> ο Πάρης γύρισε να κοιτάξει την Κατερίνα <<Ο Γεωργίου είχε την υπόθεση. Δεν μου αρέσει και πολύ αυτό.>>
<<Μπορούμε να αναλάβουμε την υπόθεση συναδέλφου;>> ρώτησε ο Νίκος.
<<Αν είμαστε ίσοι σε βαθμό. Δεν θέλουμε μπελάδες άλλωστε...>>
<<Κανένας μπελάς...>> διέκοψε την Μυρτώ <<Τρείς συνάδελφοι που ψάχνουν την αλήθεια. Φτάνει τώρα, πρέπει να ξεκινήσουμε από εδώ.>> σήκωσε το CD και το έδωσε στον Νίκο <<Εγώ θα κάνω μια επίσκεψη στις φυλακές.>> σηκώθηκε όρθιος και έφτιαξε το σακάκι του βγαίνοντας έξω.

Έβαλε μπροστά το μαύρο τζιπ του, ο Δημήτρης τον πλησίασε και άνοιξε το παράθυρο.
<<Πάρη θα σε γλιτώσω απ τον δρόμο. Έλεγξα τον φίλο σου.>>
<<Δεν θυμάμαι να στο ζήτησα.>> είπε ο Πάρης.
<<Ένας μάρτυρας τον είδε να φεύγει απ το σπίτι μέσα ήταν η γυναίκα και το παιδί του. Η γυναίκα του ξόδευε πολύ, μόλις είχε αγοράσει το σπίτι και καθυστερούσε με τις πληρωμές. Το ζευγάρι τσακωνόταν συνέχεια για τα χρήματα. Καμία έκπληξη.>> τον ενημέρωσε ο Δημήτρης.
<<Αν σκότωνε την οικογένειά του, θα έλυνε το πρόβλημα;>> τον ρώτησε.
<<Μπορεί να μην το ήθελε. Μπορεί να πήγαινε για την ασφάλεια και να βγήκαν όλα εκτός ελέγχου.>> απάντησε ο Δημήτρης.
<<Πολλά μπορεί.>> χαμογέλασε <<Καλύτερα να πάω με τα στοιχεία.>>
<<Σου έχω και γι αυτό κάτι. Βρέθηκε βενζίνη στην ντουλάπα του ζευγαριού.>> συνέχισε ο Δημήτρης.
<<Ναι... Υδρογονάνθρακας, το διάβασα στην αναφορά του Γεωργίου.>>
<<Μήπως πέρασες την σελίδα με τις αποδείξεις της βενζίνης που αγόρασε; Αγόρασε βενζίνη μια εβδομάδα πριν την φωτιά.>>
<<Σου φαίνομαι για άνθρωπος που παραβλέπει στοιχεία;>> έδειξε τον εαυτό του ρωτώντας τον Δημήτρη.
<<Διάβασε τα χείλη μου. Δεν υπάρχουν κατηγορίες ότι ο Γιάννης Μακρής κατηγορήθηκε άδικα.>> του συλλάβισε.
<<Εντάξει τότε θα είναι σύντομη η έρευνά μου.>> σήκωσε τους ώμους του και φόρεσε ζώνη.

Σήκωσε το γιακά απ το μπουφάν του και κράτησε γερά το βαλιτσάκι του, ένας φύλακας άνοιξε την σιδερένια πόρτα.
<<Καλησπέρα σας, κύριε Μυλωνά.>> του είπε ανοίγοντας την πόρτα.
<<Καλησπέρα.>> απάντησε ευγενικά και συνέχισε τον δρόμο του.
<<Ει...Μυλωνά!>> άκουσε από δεξιά του και γύρισε να κοιτάξει τους φυλακισμένους που γυρνούσαν στα κελιά τους <<Αυτός με έβαλε εδώ μέσα, με ένα αποτύπωμα παπουτσιού.>> ψιθύρισε στους υπόλοιπους. <<Ει, φίλε την άλλη φορά, ξυπόλητος.>> του φώναξε.
<<Ακόμα καλύτερα! Αποτύπωμα παπουτσιού.>> του απάντησε χαμογελώντας. Κούνησε το κεφάλι του και προχώρησε.

Περίμενε στην αίθουσα, λίγα λεπτά μετά ο Μακρής ήρθε με την συνοδεία αστυνομικού, κάθησε στην θέση και σήκωσε το ακουστικό. Η τζαμαρία τους χώριζε.
<<Οπότε εσύ είσαι αυτός ο Μυλωνάς που γράφουν συνέχεια στις εφημερίδες;>> τον κοίταξε καλά και άφησε ένα γελάκι <<Νόμιζα ότι ήσουν μεγαλύτερος.>>
<<Γιατί επικοινωνήσατε μαζί μου κύριε Μακρή;>> φόρεσε τα γυαλιά του.
<<Ένας ειδικός σε εμπρησμούς μου σύστησε εσένα και άλλους έξι. Όλοι αρνήθηκαν να με βοηθήσουν. Εσείς θα με βοηθήσετε;>> τον ρώτησε.
Ο Πάρης κοίταξε για λίγο κάτω το λευκό τραπέζι <<Κοίτα, οι φωτιές είναι πολύ περίπλοκες.>>
<<Δεν ήταν γι αυτόν που με έχωσε εδώ μέσα.>>

Ο Πάρης τον εξέταζε καλά με το βλέμμα του πίσω από τα γυαλιά μυωπίας του. Το μυαλό του έφερνε χίλιες στροφές.
<<Νομίζετε πως αν με κοιτάξετε καλά, πιστεύετε ότι θα βρείτε αν είμαι αθώος;>> ρώτησε ο άντρας.
<<Δεν το ήθελα, να με συγχωρείς. Όμως έτσι μαθαίνω διαφορά πράγματα για σένα. Η παλάμη σου είναι μαλακή. Διαβάζεις πολύ, έχεις ένα σημάδι από τα γυαλιά πάνω στην μύτη σου...>> του έδειξε με τον δείκτη του το σημείο <<Η ομιλία σου μου λέει ότι είσαι μορφωμένος. Δεν έγραφαν το επάγγελμά σου, αλλά πιστεύω ότι ήσουν σε γραφείο.>>
<<Έδινα χαρτιά για μια τηλεφωνική εταιρία.>> του απάντησε.
<<Δεν ξέρω ακόμη αν είσαι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας...>> στην πρόταση του Πάρη ο Μακρής τράβηξε το δεξί του χέρι πιο πίσω, ο Πάρης το παρατήρησε <<Θέλεις να μου πεις τι συνέβη;>>
<<Ήταν γύρω τα μεσάνυχτα. Η γυναίκα μου, η Μαρία πεινούσε είχε όρεξη για παγωτό. Με έστειλε σ ένα μαγαζί για να της αγοράσω. Ο γιος μου, ο Χρήστος ήταν στο κρεβάτι μας. Θα πήγαινε εκδρομή με την κατασκήνωση την επόμενη μέρα. Ο Χρήστος ήταν οκτώ.>>
<<Γιατί δεν μου μιλάς για την φωτιά;>> τον διέκοψε ο Πάρης.
<<Γύρισα από το μαγαζί σε λιγότερο από είκοσι λεπτά. Είδα να βγαίνει καπνός και άκουσα τον συναγερμό, μπήκα μέσα το σπίτι γέμιζε με καπνό. Έλεγξα την πόρτα και ήξερα ότι δεν πρέπει να την ανοίξω.>>
<<Γιατί;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Ανάφλεξη.>> του απάντησε ο άντρας.
<<Ανάφλεξη;>> απόρησε ο Πάρης.
<<Αν προσθέσεις οξυγόνο στον καπνό. Γίνεται φλόγα.>> του απάντησε <<το ξέρω γιατί ειμαι εθελοντής πυροσβέστης κύριε Μυλωνά.>> του εξήγησε <<Ήλπιζα ότι θα έμπαινα στην πυροσβεστική την άνοιξη. Και έτσι δεν άνοιξα την πόρτα. Έτρεξα στο αμάξι μου για να καλέσω βοήθεια.>>
<<Τότε θα ξέρεις για τα επιταχυντικά.>>
<<Ναι.>> του απάντησε ο άντρας.
<<Σύμφωνα με την αναφορά, βρέθηκαν ίχνη βενζίνης στην ντουλάπα.>> τον ενημέρωσε.
<<Αυτό είναι σωστό. Αλλά συνεχίζω να μην ξέρω πως βρέθηκε εκεί. Δεν έχουμε τίποτα τέτοιο στο σπίτι.>>
<<Το τμήμα ανθρωποκτονιών έχει δική σου απόδειξη από την κάρτα σου ότι εσύ αγόρασες βενζίνη. Δικιά σου απόδειξη.>> τόνισε την τελευταία πρόταση <<Δεν υπάρχουν  άλλοι ύποπτοι.>>
<<Δεν έκαψα το σπίτι μου! Κύριε Μυλωνά. Αγόρασα βενζίνη για να κουρέψω το γκαζόν και την είχα στο γκαράζ. Αν ήταν βενζίνη στην ντουλάπα, κάποιος άλλος την έβαλε. Βρες τον!>> το βλέμμα του δεν σταμάτησε λεπτό να κοιτάζει τον Πάρη.
<<Δεν κυνηγάω εγκληματίες εγώ κύριε Μακρή. Εγώ απλώς εκτιμώ τα στοιχεία.>> σοβαρά του είπε.
<<Πρέπει να με πιστέψει κάποιος, το έχω ανάγκη...>> έβαλε το χέρι του στην τζαμαρία, ο Πάρης παρατήρησε μια μεγάλη ουλή πιθανόν από κάψιμο <<Να με πιστέψει και να λύσει το μυστήριο. Να με βγάλει έξω από εδώ.>>
<<Πώς κάψατε το χέρι σας κύριε Μακρή;>>
<<Δεν θυμάμαι.>>
<<Άνθρωποι με τέτοια καψίματα δεν ξεχνάνε πως τα απέκτησαν.>> είπε και μισόκλεισε τα μάτια του.
<<Δεν θα με βοηθήσεις.>> κατάλαβε ο άντρας.
<<Θα αναλάβω την υπόθεσή σου. Δεν ξέρω αν πραγματικά σε βοηθήσω ή όχι.>> έκλεισε το ακουστικό και σηκώθηκε όρθιος.

Σταμάτησε το αυτοκίνητο λίγα εκατοστά πίσω από την κίτρινη κορδέλα. Είδε έξω τα καμμένα πράγματα του σπιτιού, βγήκε από το αμάξι του και έκλεισε την πόρτα. Ο Νίκος σήκωσε την κορδέλα για να περάσει ο Πάρης με την Μυρτώ. Στάθηκαν για λίγο κοιτάζοντας τα μισοκαμμένα έπιπλα και προχώρησαν.  Άνοιξε την πόρτα, έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του και τα έβαλε στην τσέπη του σακακιού του. Προχώρησε προσεκτικά στο εσωτερικό του σπιτιού και άναψε τον φακό του όσο ο Νίκος φωτογράφιζε τον χώρο.
<<Είναι δύσκολο να κάνεις έρευνα σ έναν εμπρησμό. Ό,τι δεν χαλάει η φωτιά...>>
<<Το χαλάνε οι πυροσβέστες.>> συμπλήρωσε τα λόγια του η Μυρτώ.
<<Ναι.>>
<<Περίεργο μέρος για να βάλεις στο στρώμα σου.>> του έδειξε το στρώμα στην άκρη του τοίχου.
<<Οι πυροσβέστες απομακρύνουν τα πράγματα που μπορεί να προκαλέσουν ανάφλεξη.>> την ενημέρωσε και προχώρησε στον διάδρομο. Η πρώτη πόρτα ηταν το δωμάτιο του αγοριού.

Η Μυρτώ πέρασε πρώτη μέσα, κοίταξε την τσάντα του αγοριού που ήταν στο πάτωμα.
<<Απ ότι φαίνεται το παιδί θα πήγαινε σε κατασκήνωση...>> άφησε το βαλιτσάκι της κάτω και το άνοιξε παίρνοντας το τσιμπιδάκι. Τράβηξε από την τσάντα του παιδιού ένα κουτί με σπίρτα μέσα σε μια θήκη <<Σπίρτα σε αδιάβροχη θήκη.>>
<<Βάλ'τα σε σακούλα στοιχείων.>> της είπε.
<<Πιστεύεις ότι το παιδί το ξεκίνησε;>> τον ρώτησε ο Νίκος.
Ο Πάρης τον κοίταξε και ο Νίκος κούνησε το κεφάλι του <<Δεν αποκλείουμε κανέναν.>>
Συνέχισε στο διάδρομο, σταμάτησε έξω από το δωμάτιο που ξεκίνησε η φωτιά. Κοίταξε λίγο τον χώρο μέσα.
<<Η φωτιά περιορίστηκε σ αυτό το δωμάτιο...>> σήκωσε το φως του φακού  του ψηλά στην κάσα της πόρτας <<Η εξωτερική κάσα της πόρτας έχει καταστραφεί.>>
<<Οι φωτιές πηγαίνουν εκεί που βρίσκουν μικρότερη αντίσταση.>> άκουσε πίσω του να του λέει ο Νίκος.
<<Θα πάρουμε κομμάτι της στο εργαστήριο.>> είπε ο Πάρης.
<<Είναι περίεργο, ιδίως αφού η πόρτα δεν έπαθε σημαντική ζημιά.>> η Μυρτώ έσυρε λίγο την πόρτα <<Κοίτα αυτό.>> είπε στον Πάρη δείχνοντας το πόμολο <<Λάστιχο;>> απόρησε.
Ο Πάρης έσκυψε κοιτάζοντάς το καλύτερα <<Οι πυροσβέστες δεν φορούν λαστιχένια γάντια.>> σχολίασε καθώς σηκωνόταν όρθιος. Έπιασε από την τσέπη του τα γάντια του και τα φόρεσε μπαίνοντας στο δωμάτιο.
<<Σύμφωνα με την αναφορά του Γεωργίου, η φωτιά ξεκίνησε από την ντουλάπα...>> ο Νίκος του έδειξε το σημείο, η ντουλάπα είχε γίνει στάχτη όπως και όλο το δωμάτιο <<Εδώ δεν έχει μείνει τίποτα Πάρη.>>
<<Έχουν μείνει πολλά περισσότερα απ ότι νομίζεις.>> του απάντησε παρατηρώντας το σημείο της ντουλάπας <<Το V είναι στον εξωτερικό τοίχο.>> τους έδειξε με το δείκτη του <<Η φωτιά πάει ψηλά και έξω.>>
<<Γι αυτό πάντα βασίζεσαι σ αυτό το στοιχείο.>> επεξήγησε η Μυρτώ.
<<Ήταν πολύ έντονη και γρήγορη φωτιά.>> βάση αυτών που έβλεπε τους είπε.
<<Επιβεβαιώνει την χρήση επιταχυντικού που είπε ο Γεωργίου.>> ο Νίκος έβγαλε φωτογραφία το σημείο.
<<Το σημείο V δείχνει συνήθως το μέρος που ξεκίνησε.>> τους ενημέρωσε.
<<Ο Μακρής άναψε φωτιά στην ντουλάπα και μετά έφυγε.>> σχολίασε ο Νίκος.
Ο Πάρης σκούπισε με τα δάχτυλά του ένα μικρό σημείο στο πάτωμα, είδε μερικά κομμάτια γυαλιού <<Κομμάτια γυαλιών.>>
<<Πάρε λίγα να τα ελέγξω.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Δεν μπορώ...>> σήκωσε το βλέμμα του και το έφερε πάνω της <<Έλιωσαν πάνω στο τσιμέντο.>> της εξήγησε.
<<Γι αυτό άλλαξε το χρώμα, από τη θερμότητα;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Επιβεβαιώνει την χρήση επιταχυντικού εδώ.>> της απάντησε.
<<Γιατί να υπάρχει γυαλί στη μέση μιας φωτιάς;>> συνέχισε τις ερωτήσεις η Μυρτώ.
<<Καλή ερώτηση.>>
<<Εντάξει ποιός νοιάζεται; Ο τύπος έκαψε την γυναίκα του και το παιδί του.>> είπε ο Νίκος.
Ο Πάρης τον αγριοκοίταξε <<Αλήθεια;>> τον ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια του <<Γιατί δεν έριξε παντού βενζίνη για να κάψει μεγαλύτερη επιφάνεια;>> τον ρώτησε.
<<Έκανε την δουλειά του.>> απάντησε η Μυρτώ.
Ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος <<Ακούστε τι λέτε. Είστε ακόμα στο ημίχρονο και εσείς φεύγετε.>> έκανε μερικά βήματα <<Βγάλτε φωτογραφίες σας περιμένω στο αυτοκίνητο.>> έβγαλε τα γάντια του όσο προχωρούσε έξω από το δωμάτιο.

Κρατούσαν τις κούτες και περπατούσαν γρήγορα στο διάδρομο του εργαστηρίου, μπροστά του σταμάτησε ο Γεωργίου.
<<Μυλωνά...>> του είπε και έκλεισε το περιοδικό.
<<Πηγαίνετε τα πράγματα στο εργαστήριο.>> ψιθύρισε στην Μυρτώ και τον Νίκο.
<<Παίρνεις και τις δικές μου υποθέσεις τώρα;>> ρώτησε κάπως εκνευρισμένος.
<<Θέλω να διασφαλίσω ότι απαντάμε σε όλες τις ερωτήσεις.>> ήρεμα του απάντησε.
<<Ήταν εμπρησμός; Ναι. Αν είχε βάλει επιταχυντικό; Βρήκαμε υπολείμματα υδρογονάνθρακα και απόδειξη.>>
<<Ναι.>> συμφώνησε μαζί του <<Αλλά γιατί δεν έχυσε παντού βενζίνη; Υπήρχε κάποια σόμπα στο μέρος;>> τον ρώτησε μερικές από τις απορίες που περνούσαν απ το κεφάλι του.
<<Είναι εθελοντής πυροσβέστης Πάρη. Ξέρει να κρύβει αποδείξεις. Σκέψου αν ήταν αθώος, ο δικηγόρος του δεν θα εμπλέκονταν στην έρευνα;>>
<<Γιατί φοβάσαι τόσο πολύ Γιάννη;>> τον ρώτησε και άφησε ένα γελάκι.<<Είμαστε επιστήμονες. Γιατί να μην συνεργαστούμε μαζί;>>
<<Είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι. Λύνουμε μια υπόθεση και μετά προχωράμε. Δεν αθωώνουμε αυτούς που δεν τους αρέσουν τα ευρήματά μας.>>
<<Κι όμως το κάνουμε.>> τον διόρθωσε και τον κοίταξε αυστηρά <<Αν κάποιο λάθος μας τους έβαλε εκεί μέσα.>> πέρασε δίπλα του και συνέχισε τον δρόμο του.
<<Ωραία. Κάνε ό,τι θες.>> τον άκουσε να μουρμουρίζει.

Παρατηρούσε το δοχείο μέσα στο ειδικό κουτί και σημείωνε στο τετράδιο δίπλα του. Η Μυρτώ πέρασε στο εργαστήριο και έσκυψε βλέποντάς τον πίσω από το διάφανο κουτί.
<<Θα ήθελες να κάνεις τρία μεγάλα βήματα πίσω;>> η Μυρτώ σήκωσε ψηλά τα χέρια της και έκανε πίσω.
<<Τι συμβαίνει εδώ;>> ρώτησε ο Νίκος μπαίνοντας στο εργαστήριο.
<<Επικίνδυνη περιοχή.>> απάντησε αστειευόμενη η Μυρτώ.
<<Τρείς σταγόνες βενζίνης, περιορισμένο οξυγόνο έως την θερμοκρασία ανάφλεξης στους διακόσιους βαθμούς Κελσίου.>> τους εξήγησε το πείραμά του.
<<Ίδιες συνθήκες που επικρατούσαν σου δωμάτιο τότε.>> κατάλαβε ο Νίκος.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά έγινε μια έκρηξη μέσα στο δοχείο.
<<Και μπούμ!>> έβγαλε τα προστατευτικά γυαλιά και οι άλλοι δύο πλησίασαν κοντά του.
<<Αυτό επιβεβαιώνει το πρώτο μέρος της ιστορίας του Μακρή.>> ο Νίκος κάθησε στο σκαμπό δίπλα του.
<<Πες μου ότι είσαι εδώ για να επιβεβαιώσεις και το δεύτερο.>> είπε όσο σημείωνε στο τετράδιο.
<<Εδώ είναι η κάσα της πόρτας του δωματίου.>> η Μυρτώ έβγαλε από την πλαστική σακούλα στοιχείων ένα κομμάτι της πόρτας <<Την ανέλυσε ο Κεφαλάς. Τα βλέπεις αυτά τα σπασίματα στο καμμένο ξύλο;>> τον ρώτησε δείχνοντάς του το σημείο πάνω στην πόρτα.
<<Λέγονται κροκόδειλος. Το ξύλο έγινε σαν το δέρμα του κροκόδειλου μόλις έσπασε.>> πληροφόρησε την Μυρτώ.
<<Βασίστηκε στο βάθος της διάβρωσης. Αυτό το ξύλο κάηκε γρήγορα.>>
<<Χρήση επιταχυντικού;>> την ρώτησε.
<<Αρνητικό.>> του απάντησε.
<<Ναι αλλά αυτό ήταν το μέρος της πόρτας που ήταν έξω από το υπνοδωμάτιο όμως.>> τους θύμισε ο Νίκος.
<<Ο μόνος τρόπος που μπορεί να συνέβη αυτό είναι ο Μακρής να άνοιξε την πόρτα. Είπε ψέματα.>> στήριξε το σώμα του στην άκρη του γραφείου.
<<Τώρα τι κάνουμε;>> τον ρώτησε ο Νίκος.
<<Ψάχνουμε το ψέμα. Περιμένουμε να οδηγήσει στην αλήθεια.>> απάντησε και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του.

*Ετυμολογικά η λέξη gazpacho προέρχεται από την ένωση της λατινικής λέξης "gaspa", που σημαίνει κατάλοιπο ή θραύσμα, και τη λέξη "atxo" που σημαίνει σούπα στα Μοζαράμπικ.

■ Γειααα σας!!🦉 Μπλέξαμε με φωτιές.
Γελάω πολύ με τον Δημήτρη στην αρχή, είχε ένα δίκιο.

Επίσης να σημειωθεί ότι ο Πάρης είναι λίγο ξεροκέφαλος, λίγο καλέ όσο πατάει ο ελέφαντας.

Το κομμάτι με την φυλακή και το αποτύπωμα ποδιού το λες και αρκετά σάβατζ. Λογικό για τον Πάρη μιλάμε 😂

Τον έκαναν και λίγο έξαλλο η Μυρτώ με τον Νίκο που είναι πολύ κοντά στο να τα παρατήσουν.

Ο Γεωργίου γενικά μόνος του, μια που τα λέει στον Πάρη και μια που τον γράφει. Τόσο απλό 😂

Τελικά ο Μακρής να λέει την αλήθεια ή να μας κοροϊδεύει άραγε?🤔

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!💕

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο!🦋

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤