Στην δικαστική αίθουσα παρακολουθούσε την κατάθεση του Νίκου. Αποφάσισε να καθίσει ακριβώς πίσω από τον δικηγόρο για να βοηθήσει σε περίπτωση που τον χρειαστούν με την Μυρτώ να τον ακολουθεί και να κάθεται δίπλα του.
«Ερεύνησα το όχημα στο γκαράζ του Εγκληματολογικού. Εντόπισα το μαχαίρι κάτω από την θέση του οδηγού.» ξεκίνησε ο Νίκος απαντώντας στην πρώτη ερώτηση.
«Αυτό ήταν το μαχαίρι που βρήκατε;» ο δικηγόρος πλησίασε δίνοντας στον Νίκο το μαχαίρι που ήταν προστατευμένο σε θήκη.
Ο Νίκος το έπιασε στα χέρια του και το επεξεργάστηκε λίγα δευτερόλεπτα.
«Μάλιστα. Αυτό ήταν.»
«Σε ποιόν ανήκει το όχημα;»
«Στον κατηγορούμενο Μιχάλη Φαναριώτη.»
«Παρακάλω, περιγράψτε την κατάσταση στην οποία ανακαλύψατε το μαχαίρι.»
«Ήταν τυλιγμένο σε πετσέτα. Το μαχαίρι και η πετσέτα είχαν αίμα.»
«Και πως ερευνήσατε τα στοιχεία;»
«Έστειλα δείγμα αίματος στο εργαστήριο DNA. Το DNA ταυτοποιήθηκε και ήταν της Ισμήνης Λαυρέντη, θύμα βιασμού και ανθρωποκτονίας.»
«Η οποία έμενε στο συγκρότημα διαμερισμάτων "Κυκλάμινο". Εκεί έμενε και ο κατηγορούμενος.»
«Σωστά.»
«Το μέγεθος του μαχαιριού ταυτίζεται με το τραύμα του θύματος;»
«Ναι ταυτίζεται.»
«Ευχαριστούμε. Κύριε δικαστά δεν έχουμε άλλες ερωτήσεις για τον εγκληματολόγο Καλογήρου.»
Ο δικηγόρος της οικογένειας γύρισε στην θέση του. Ο δικαστής φώναξε τον δικηγόρο του κατηγορουμένου να πλησιάσει.
«Κύριε Καλογήρου. Αναφέρατε ότι βρήκατε το μαχαίρι στο όχημα του κυρίου Φαναριώτη, σωστά;» ρώτησε ο δικηγόρος όσο έφτιαχνε την γραβάτα απ το κουστούμι του.
«Ναι, σωστά.»
«Γιατί ερευνήσατε το όχημα;»
«Έλαβα κλήση από τον αξιωματικό Θεοδωρίδη. Έδωσε κλήση στον κατηγορούμενο επειδή είχε ένα σπασμένο φανάρι. Ανακάλυψε ότι εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για ναρκωτικά. Μου ζήτησε να ερευνήσω το όχημα για ναρκωτικά και εγώ βρήκα το μαχαίρι.»
«Εξασφαλίσατε ένταλμα για έρευνα στο όχημα του κυρίου Φαναριώτη;»
«Ο αστυνόμος Θεοδωρίδης το είχε κάνει πριν να με ειδοποιήσει.»
«Ο αστυνόμος Θεοδωρίδης δεν εξασφάλισε ένταλμα. Μήπως εξασφαλίσατε εσείς;»
Ο Νίκος αγχωμένα κοίταξε τον Πάρη και ανάσαινε γρήγορα και βαριά.
«Όχι.» απάντησε.
«Κύριε δικαστά το μαχαίρι είναι προϊόν παράνομης έρευνας. Σύμφωνα με τον νόμο, δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό. Όλα τα στοιχεία της έρευνας δεν πρέπει να ληφθούν υπόψιν.»
«Η υπεράσπιση έχει δίκιο. Αποκλείονται όλα τα στοιχεία. Τι άλλο έχετε πέρα από το μαχαίρι;» ρώτησε ο δικαστής.
«Εκκρεμούν ακόμα μερικά πειστήρια. Το μαχαίρι ήταν αρκετό για την προκαταρκτική εξέταση.» απάντησε ο δικηγόρος της οικογένειας.
«Δεν έχετε άλλα στοιχεία να μας παρουσιάσετε;»
«Όχι προς το παρόν.»
«Ανεπαρκή στοιχεία κατηγορίας. Ο κατηγορούμενος είναι ελεύθερος.»
«Κατηγορείται για τον βιασμό και την δολοφονία μιας δεκαεννιάχρονης κοπέλας. Δεν μπορείτε να τον αφήσετε έτσι!» ο δικηγόρος ανέβασε τον τόνο της φωνής του.
«Μου προτείνετε να παραβιάσω τα συνταγματικά δικαιώματά του;»
Ο Πάρης σηκώθηκε από την θέση του και πλησίασε τον δικηγόρο.
«Ζήτα του εικοσιτέσσερις ώρες προθεσμία.» του ψιθύρισε στο αυτί και επέστρεψε στην θέση του.
«Κύριε δικαστά, δεν ήμαστε ενημερωμένοι για αυτή την κίνηση. Ζητάμε την δυνατότητα να ξανανοίξει η υπόθεση. Θέλουμε μόνο εικοσιτέσσερις ώρες προθεσμία.» ο δικηγόρος φανερά πιο ήρεμος ζήτησε από τον δικαστή.
«Εντάξει. Αν δεν βρείτε άλλα στοιχεία ο κύριος Φαναριώτης θα αφεθεί ελεύθερος. Έχετε εικοσιτέσσερις ώρες.» κοπάνησε το σφυρί με δύναμη λήγοντας την δικαστική υπόθεση. Ο κόσμος έφευγε αθόρυβα από την αίθουσα.

Ο Πάρης κοντοστάθηκε και περίμενε τον Νίκο που πλησίαζε κοντά του εμφανώς απογοητευμένος.
«Το μαχαίρι έχει αποκλειστεί. Έχουμε άλλα στοιχεία στο εργαστήριο να αναλύσουμε.» είπε στον νεαρό άντρα.
«Δεν είχα καμία στήριξη.»
«Τι σκατά συμβαίνει; Τι πάει λάθος με εσάς;» φωνάζοντας πλησίασε ο αστυνομικός.
«Πλάκα μου κάνεις;» αντερώτησε στον ίδιο τόνο ο Νίκος.
«Ήσουν απροετοίμαστος. Το μόνο στοιχείο που έφερες ήταν ένα μαχαίρι!»
«Βρήκα, ερεύνησα το μαχαίρι. Εσύ το μόνο που είχες να κάνεις ήταν η γραφειοκρατική δουλειά!»
«Ρίξε το φταίξιμο στον μπάτσο! Δεν θα είχες ύποπτο αν δεν τον είχα πιάσει!»
«Αν ακολουθούσες το πρωτόκολλο ο ύποπτος θα δικαζόταν.»
Είχε βαρεθεί να τους ακούει να φωνάζουν και να γίνονται θέαμα. Είχε μια προθεσμία και έναν χρόνο που δεν χαριζόταν. Σήκωσε την παλάμη του διακόπτοντάς τους.
«Λοιπόν κύριε δεν θυμάμαι πως σας λένε και δεν με ενδιαφέρει να μάθω. Κάντε καταγγελία, αν έχετε πρόβλημα με το Εγκληματολογικό.» του σύριξε και τράβηξε τον Νίκο από τον ώμο απομακρύνοντάς τον.
«Ποτέ δεν βιαζόμαστε με τα στοιχεία έχεις πει.»
«Νίκο μάντεψε. Για τις επόμενες εικοσιτέσσερις ώρες ο κανόνας σπάει.»

Μπαίνοντας στην είσοδο του Εγκληματολογικού ο διευθυντής τους περίμενε.
«Μυλωνά! Πρέπει να μιλήσουμε σχετικά μ αυτόν.» του είπε και έδειξε τον Νίκο.
«Νίκο πήγαινε να ξεκινήσεις. Έρχομαι σε λίγο. Κάλεσέ τους όλους.»
Ο νεαρός άντρας έφυγε και τους άφησε μόνους.
«Που θα πάμε να μιλήσουμε;»
«Στο γραφείο μου.» του έδειξε την πόρτα δεξιά.
Άφησε τον διευθυντή να περάσει πρώτος, έκλεισε την πόρτα και κάθησε στην καρέκλα του.
«Ο Νίκος Καλογήρου ακολούθησε το πρωτόκολλο. Δεν είναι δικό του το λάθος.» έβγαλε τα γυαλιά του τα άφησε πάνω στο γραφείο και έτριψε τα μάτια του.
«Ο Νίκος Καλογήρου ήταν το πρόσωπο της υπόθεσης. Είναι θέμα αντίληψης. Αν ο Φαναριώτης αφεθεί ελεύθερος ένα πράγμα θα πιστεύουν όλοι. Τα στοιχεία αποκλείστηκαν γιατί έγινε παράνομη έρευνα.»
«Λες να μην το ξέρω αυτό;» δάγκωσε το κάτω χείλος του.
«Κοίτα Πάρη η ομάδα σου κάνει παραδειγματική δουλειά. Εξαιτίας φου εγκληματολογικού λύθηκαν πολύ δύσκολες υποθέσεις. Ας μην μιλήσουμε για σένα, ανέβασες το κύρος του γραφείου.»
«Και τότε... Γιατί είσαι εδώ;» τον ρώτησε.
«Θα πω στα ΜΜΕ ότι η υπόθεση είναι υπό την εποπτεία σου.»
Ο Πάρης χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι του.
«Είναι θέμα αντίληψης, έτσι κύριε διευθυντά;»
«Χαίρομαι που συννενοούμαστε.»
«Τουλάχιστον προσπαθούμε.» του απάντησε βλέποντας τον διευθυντή να απομακρύνεται.

Τράβηξε την καρέκλα και κάθησε στο στρογγυλό τραπέζι. Ύστερα χαμήλωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας το ρολόι στον καρπό του έμεναν άλλες εικοσιτρείς ώρες.
«Θέλω να μάθω τα πάντα για την υπόθεση.» είπε και πέρασε το βλέμμα του απ' τον καθένα μέσα στην αίθουσα.
«Το όχημα κατασχέθηκε και μεταφέρθηκε στο γκαράζ. Ο Φαναριώτης κατηγορούνταν για κατοχή μαριχουάνας. Αυτό αναζητούσα. Κάτω από την θέση βρήκα το μαχαίρι και το έστειλα στον Γρηγόρη.» ο Νίκος έδωσε τον λόγο στον Γρηγόρη δίπλα του.
«Εγώ με την σειρά μου το έτρεξα στο CODIS και είχα ταύτιση με άλλη υπόθεση, της Κατερίνας.» σήκωσε το χέρι του δείχνοντας την Κατερίνα.
«Ισμήνη Λαέρτη, δεκαεννέα ετών δολοφονήθηκε στο διαμέρισμά της...» μοίρασε φακέλους με την υπόθεση στους υπόλοιπους «Ο ιατροδικαστής εξέτασε το σώμα. Υποπτεύεται βιασμό. Στον τόπο του εγκλήματος δεν βρήκα DNA ούτε αποτυπώματα. Ο,τι συνέλεξα είναι στην αποθήκη. Ο εισαγγελέας πίστευε ότι το μαχαίρι αρκεί και βιάστηκε. Η ανάλυση των άλλων στοιχείων κρίθηκε ελάσσονας σημασίας.»
«Μου αρκούν αυτά.» διέκοψε και σηκώθηκε από την καρέκλα του στηρίζοντας τα χέρια του δεξιά και αριστερά στο τραπέζι «Υπόθεση βιασύνης. Όλοι στις επάλξεις για εικοσιτέσσερις ώρες. Εγώ θα μιλήσω στον Αντώνη για την νεκροψία. Νίκο και Μυρτώ ο δικαστής εξέδωσε ένταλμα για την έρευνα του οχήματος.»
«Το μαχαίρι αποκλείστηκε. Τι άλλο θα βρούμε εμείς στο αυτοκίνητο;» τον ρώτησε ο Νίκος.
«Το μαχαίρι και η πετσέτα είναι αόρατα στους ενόρκους. Πρέπει να βρούμε κάτι ορατό.» του εξήγησε.
«Κοίτα Πάρη κατανοώ απόλυτα την σημασία της υπόθεσης, αλλά ερευνώ έναν άλλο φόνο.» είπε η Μυρτώ.
«Θα το αναλάβει άλλος Μυρτώ. Άλλωστε σε τρείς μέρες φεύγεις.» της απάντησε.
«Είναι θέμα ευθύνης.» συνέχισε η Μυρτώ.
«Αναθέτω καθήκοντα. Δεν διαπραγματεύομαι.» αυστηρά της είπε χωρίς να της αφήνει περιθώριο να απαντήσει «Εσύ Κατερίνα;» ρώτησε την φίλη του.
«Θα πάω στον τόπο του εγκλήματος, να το δω με καθαρό μάτι.» απάντησε και σηκώθηκε από την θέση της.
«Προθεσμία αύριο στις 4 μ.μ. Ξεκινήστε.» έκλεισε τον φάκελο.

Φόρεσε τα γυαλιά του και κοίταξε τον Αντώνη.
«Το πτώμα, ζήτησε η μητέρα να αποτεφρωθεί. Η αποτέφρωση έγινε την περασμένη εβδομάδα. Το πτώμα της αναγνωρίστηκε από την αδερφή της. Δεν σταμάτησε να κλαίει.» ο Αντώνης άπλωσε τις φωτογραφίες στο τραπέζι.
«Η Ρίτα. Ήταν δεμένες. Έμεναν μαζί μέχρι πριν λίγους μήνες.» παρατηρούσε τις φωτογραφίες μπροστά του «Αυτά τα τραύματα περιορίζονται στο λαιμό;» τον ρώτησε.
«Το μοιραίο τραύμα ήταν στην αριστερή πλευρά του λαιμού. Η λεπίδα διαπέρασε τον υποδόριο ιστό, τις σφαγίτιδες φλέβες και την καρωτίδα. Πέθανε από αιμορραγία. Δεν εντοπίστηκε σπέρμα. Δες αυτή την αμυχή. Είχε κάτι στο λαιμό της.» του έδειξε το σημάδι στο πίσω μέρος του λαιμού της κοπέλας.
«Τι είναι αυτή η ουσία στο καρπό της;» παρατήρησε την λευκή σκόνη στον καρπό της.
«Αυτή τη φωτογραφία την τράβηξα πριν πλύνω το σώμα της. Αυτό συνέβη πριν δέκα μέρες. Νόμιζα ότι ήταν υπόθεση της Κατερίνας.»
«Τώρα είναι δική μου Αντώνη. Πες μου για την ουσία στους καρπούς.»
«Ήταν σαν γλάσο από ντόνατ. Το έστειλα για ανάλυση στον Γρηγόρη.» τον ενημέρωσε.
«Ωραία, σ ευχαριστώ.» έφυγε γρήγορα κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Πέρασε τα δάχτυλά του από τα μαύρα μαλλιά του όσο περπατούσε γρήγορα προς το γραφείο του. Ο Δημήτρης πλησίασε κοντά του και ακολούθησε το βήμα του.
«Είσαι εντάξει...; Θέλω να σου ζητήσω κάτι ακόμη. Η αδερφή της Ισμήνης ήρθε στο τμήμα. Εξοργισμένη.»
«Και...;»
«Η Ισμήνη φορούσε μια ασημένια αλυσίδα στο λαιμό. Με τα στοιχεία στρατού του πατέρα της. Την θέλουν πίσω.»
«Ήρθες μέχρι εδώ για να μου ζητήσεις μια αλυσίδα;» απόρησε ξεφυλλίζοντας γρήγορα τον φάκελο.
«Ο διευθυντής μου το ζήτησε.» ο Δημήτρης τον έπιασε από το μπράτσο σταματώντας το βήμα τους «Δεν θέλει να ακουστούν άσχημα για το τμήμα του.» συνέχισε.
«Κοίταξε εδώ...» του έδειξε τις φωτογραφίες απο την νεκροψία «Ο Αντώνης βρήκε αμυχές στο λαιμό. Ίσως από την αλυσίδα.»
«Ο δολοφόνος έφυγε με σουβενίρ. Θα το πω στον διευθυντή.»
«Δημήτρη, μπορείς να κάνεις κάτι ακόμη για μένα;» του ζήτησε.
Ο Δημήτρης τον κοίταξε εξεταστικά.
«Θα μιλήσω εγώ στην αδερφή.» του είπε ο άντρας.
«Σ ευχαριστώ.» απάντησε ο Πάρης και απομακρύνθηκε.

Φόρεσε γάντια, έπιασε την σακούλα στοιχείων από το τραπέζι και την άδειασε πάνω στο τραπέζι. Κάθησε στην καρέκλα, άρχισε με το πράσινο μπουκάλι μπύρας να παίρνει αποτυπώματα.
«Τι έχεις βρει;» τον ρώτησε ο Νίκος μπαίνοντας στο εργαστήριο.
«Έχω ένα αποτύπωμα από το μπουκάλι που βρήκατε στα σκουπίδια. Από αυτά που μου είπε η Κατερίνα δεν υπήρχαν άλλα τέτοια μπουκάλια στο διαμέρισμα.» απάντησε συνεχίζοντας την δουλειά του.
«Θέλεις βοήθεια;»
«Η Μυρτώ που είναι;»
«Το αυτοκίνητο καταστράφηκε. Το επαναφέραμε... Περίπου. Την βοηθάει ο Γρηγόρης.»
«Ωραία. Ανέλυσέ μου τα σεντόνια.» του ζήτησε και σύλλεξε το αποτύπωμα.
«Το μαχαίρι που βρήκα στο αμάξι, ταιριάζει με το τραύμα.»
«Στο σπίτι βρέθηκαν πέντε μαχαίρια.» είπε στον Νίκο.
«Περίεργος αριθμός. Τυχαίο όπλο;»
«Ίσως.» έβαλε το μπουκάλι μέσα στην σακούλα. Με την άκρη του ματιού του είδε τον Νίκο να κοιτάζει το ρολόι.
«Τι νομίζεις ότι είναι αυτό;» τον ρώτησε ο Νίκος δίνοντάς του τον μεγενθυντικό φακό.
«Εντόπισα μια παρόμοια ουσία στον καρπό της κοπέλας. Δεν φαίνεται να ανήκει στο θύμα ούτε στα σεντόνια της.» παρατηρώντας το σημείο είπε στον άντρα.
Ο Νίκος σήκωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας -ξανά- το ρολόι.
«Σταμάτα να κοιτάς το ρολόι!» τον επίπληξε.
«Όλο παρουσιάζονται νέα στοιχεία και ο χρόνος τρέχει.»
«Αν προσέχεις το ρολόι, δεν προσέχεις την υπόθεση.» τον συμβούλεψε.
«Ναι αλλά ούτε μπορούμε να σταματήσουμε τον χρόνο.»

Έσπρωξε την πόρτα μπαίνοντας στο εργαστήριο αναλύσεων, στήριξε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι και κοίταξε τον Γρηγόρη.
«Πες μου πως βρήκες κάποια απόδειξη.»
«Το αποτύπωμα που βρήκες στο μπουκάλι απ' τα σκουπίδια, έχει ταύτιση με το αποτύπωμα του υπόπτου.» τον ενημέρωσε ο Γρηγόρης και του έδωσε το χαρτί της ανάλυσης.
«Ο Φαναριώτης αρνήθηκε ότι πήγε στο διαμέρισμα του θύματος. Ας αρνηθεί και το αποτύπωμα.» έβγαλε τα γυαλιά του και άφησε το χαρτί πάνω στο τραπέζι.

Έξω από την πόρτα της αίθουσας ανακρίσεων στεκόταν ο Πάρης με τον Δημήτρη.
«Στον έφερα, τον έχω μέσα. Θα έρθεις μαζί μου για την ανάκριση;»
«Το ιδανικό Δημήτρη θα ήταν να έρθει ο μικρός, είναι δική του υπόθεση. Αλλά τώρα δεν έχουμε χρόνο. Πάμε.»
Άνοιξε την πόρτα, κάθησε στην καρέκλα εναλλάσσοντας το βλέμμα του μεταξύ του υπόπτου και του δικηγόρου του.
«Θα ήθελα να καταγράφει ότι συμβούλεψα τον πελάτη μου να μην απαντήσει!» φώναξε ο δικηγόρος.
«Θέλω ν ακούσω τι θα πουν.» ψιθύρισε ο ύποπτος στον δικηγόρο του.
Ο Δημήτρης έκανε νόημα στον Πάρη να ξεκινήσει πρώτος.
«Βρήκαμε κλωστές με αίμα στο αυτοκίνητο του πελάτη σας. Το DNA, μετά από ανάλυση, είναι της Ισμήνης Λαέρτη. Αποτελεί στοιχείο.» έφτιαξε τα γυαλιά του και ακούμπησε το σώμα του πίσω στην καρέκλα.
«Τώρα τι έχετε να πείτε;» τους ρώτησε ο Δημήτρης.
«Δεν ξέρω τι είναι οι κλωστές.» απάντησε ο άντρας.
«Το θύμα το ήξερες;» συνέχισε με ερωτήσεις ο Δημήτρης.
«Ήταν γειτόνισσα. Λέγαμε ένα γεια.»
«Ο πελάτης μου δεν πήγε ποτέ στο διαμέρισμα του θύματος.» ανέβασε τους τόνους ο δικηγόρος.
Ο Δημήτρης χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι «Ας το πούμε μια φορά ακόμη. Πήγες στο διαμέρισμά της;»
«Τα αποτυπώματα του πελάτη σας βρέθηκαν σε ένα μπουκάλι στα σκουπίδια του θύματος.» πληροφόρησε τον δικηγόρο ο Πάρης
«Δεν είσαι υποχρεωμένος να πεις λέξη.» τον συμβούλεψε ο δικηγόρος.
«Ακούστε πως έχει το πράγμα. Το βράδυ πριν την δολοφονία, είχαμε πάρτυ στην αυλή. Ήπια μια μπύρα και την πέταξα στον κάδο που είδα μπροστά μου. Ίσως πήρε τα σκουπίδια στο διαμέρισμά της.»
Ο Δημήτρης γέλασε δυνατά διακόπτοντάς τον «Σου φαίνομαι για μαλάκας;»
«Άκουσε με! Δεν ξέρω ποιος την σκότωσε, δεν ξέρω ποιος έβαλε το μαχαίρι στο αμάξι. Δεν είχα ιδέα ότι είχα σπασμένο φανάρι, ώσπου με σταμάτησαν. Είμαι δέκα μέρες στην φυλακή για κάτι που δεν έκανα. Βαρέθηκα!» φώναξε κοπανόντας το χέρι του στο τραπέζι.
«Μην εξάπτεσαι Μιχάλη. Θα μπεις σε μεγαλύτερο μπελά.»
«Θα τα ξαναπούμε στο δικαστήριο, όχι στην αίθουσα ανάκρισης. Αν εξαιρέσουμε το μαχαίρι δεν έχετε στοιχεία κατά του πελάτη μου. Σε δώδεκα ώρες θα κυκλοφορεί ελεύθερος.» ο δικηγόρος μαζί με την ύποπτο βγήκαν έξω από την αίθουσα.

▪️Γειααα σας!!🦉 Έχουμε 24 ώρες, ωραία θα πάει και αυτό. Σκεφτείτε για να αλλάξει ο Πάρης σκεπτικό και να σπάει για μια φορά τον κανόνα η κατάσταση πιθανόν να είναι λιγάκι σοβαρή. 🙌🏼

Στο μεταξύ αν δεν είχαν και τον Πάρη μέσα στο δικαστήριο κουβά θα πήγαινε η υπόθεση. Τους έσωσε για άλλη μια φορά. 😏

"Αναθέτω καθήκοντα, δεν διαπραγματεύομαι" έχυσε δάκρυα χαράς η ψυχή όλων. Επιβλήθηκε για τα καλά. Δεν του συμβαίνει συχνά.🫢

Κατά τ αλλά μια ψυχραιμία και μια ηρεμία τον διακατέχει. Και μπράβο του γιατί οι υπόλοιποι έχουν τρελαθεί.😂

Η ανάκριση στο τέλος ήταν απόλαυση, ο Δημήτρης πιστεύω ότι είναι είδωλο και δεν μου αλλάζετε γνώμη πάνω σ' αυτό. 🙃

Αυτά για αυτό το κεφάλαιο.
Ελπίζω να σας άρεσε.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν,
Σας φιλώ!😘❤️