Χώθηκε γρήγορα μέσα στο εργαστήριο της βαλλιστικής. Ο Νίκος ερευνούσε την σφαίρα.
«Τι έχεις βρει;» τον ρώτησε.
«Χρησιμοποιούνταν σε σκοπευτήρια, λόγω του μολύβδου. Ο χαλκός είναι λιγότερο τοξικός. Ορίστε, ρίξε μια ματιά.»
Πλησίασε και κοίταξε μέσα στο μικροσκόπιο, είδε δύο σφαίρες η μία δίπλα στην άλλη.
«Αριστερά η σφαίρα απ την καρδιά του θύματος. Δεξιά, σφαίρα απ το όπλο που βρέθηκε στο πάρκο.» του εξήγησε ο Νίκος.
«Ταυτίζονται.»
«Γειά σας.» η Μυρτώ στάθηκε δίπλα στον Πάρη.
«Μόλις ταυτοποίησα το περίστροφο.»
«Μπράβο σου Νίκο.» γύρισε το βλέμμα της πάνω στον Πάρη «Έλεγξα τον αύξοντα αριθμό του όπλου. Ανήκει στον Φανή Αλεξανδράκη.» διάβασε από το χέρι μπροστά της.
«Κάνατε πολύ καλή δουλειά και οι δύο.» τους επιβράβευσε «Παω να μιλήσω στην μητέρα του αγοριού. Την έχει καλέσει ο Δημήτρης.» τους ενημέρωσε βγαίνοντας έξω από το εργαστήριο.

Τράβηξε την καρέκλα και κάθησε δίπλα στον Δημήτρη.
«Ο Φάνης είναι ο πρώην άντρας μου. Είναι εδώ, στην Αθήνα;» τα θλιμμένα μάτια της τους κοιτούσαν.
«Βρήκαμε στο πάρκο ένα όπλο που ήταν καταχωρημένο στο όνομά του. Εκεί που δολοφονήθηκε ο γιος σας.» της εξήγησε ο Πάρης και ανακάθησε στην θέση του.
«Βρήκα τον μικρό σας γιο, τον Θέμη, στο σπίτι σας και μου είπε ότι ο πατέρας του πέθανε πριν χρόνια.» είπε ο Δημήτρης βάζοντας τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.
«Αυτό είπα στα παιδιά μου. Τους είπα πως ο Φάνης σκοτώθηκε σε τροχαίο. Δεν είναι εύκολο να λες ψέματα για ένα τέτοιο θέμα αλλά όποτε μετακομίζαμε έπρεπε να φτιάχνω μια "τρελή" ιστορία. Θέλω να μπορούν να κοιμούνται την νύχτα.»
«Κυρία Τάσου, βρήκαμε ένα πτώμα στο πάρκο. Λευκός άντρας περίπου τριάνταπεντε ετών.» κατέβασε τα γυαλιά χαμηλά στην μύτη του.
«Νομίζετε ότι είναι ο Φάνης;» φύσηξε την μύτη της.
«Δεν βρήκαμε ταυτότητα, αλλά έχουμε φωτογραφία.» ο Πάρης έσπρωξε την φωτογραφία στο μέρος της.
Η γυναίκα πάγωσε, ανάσαινε γρήγορα και βαριά.
«Οχι... Δεν... Αυτός δεν... είναι ο Φάνης, ο πρώην μου. Αυτός είναι ο Στέφανος, ο Στέφανος Μάρκου. Είναι ο σύντροφός μου.» η γυναίκα κλαίγοντας έπιασε το κεφάλι της.
Ο Πάρης με τον Δημήτρη κοιτάχτηκαν.

Άφησε τον φάκελο πάνω στο τραπέζι, ακούμπησε τότε αγκώνες του στηρίζοντας το σώμα του δίπλα στην Μυρτώ και κοίταξε τον χάρτη που είχαν μπροστά τους.
«Που ήσουν;» την ρώτησε.
«Πήγα στο πάρκο. Έψαχνα στοιχεία που μα συνδέουν το μαχαίρωμα με τον πυροβολισμό.» απάντησε κλείνοντας τον μαρκαδόρο.
«Σημάδια συρσίματος;»
«Απ το γήπεδο μπάσκετ στο πτώμα.» έσυρε τον μαρκαδόρο πάνω στον χάρτη «Ξέρουμε ότι ο Βαγγέλης αιμορραγούσε, στα σημάδια συρσίματος δεν υπήρχε αίμα.»
«Οπότε νομίζεις πως ήταν και κάποιος άλλος εκεί. Το όπλο ανήκει στον βιολογικό πατέρα των αγοριών. Μα, δεν έχουν ειδωθεί εδώ και δέκα χρόνια.»
«Αν υποθέσουμε ότι πυροβόλησε ο Βαγγέλης, που βρήκε το όπλο;»
Ο Πάρης πήρε μια βαθιά ανάσα «Ίσως του το έδωσε ο μπαμπάς του κρυφά απ' την μαμά.» ακούμπησε το κεφάλι του πάνω στο χέρι του.
«Ή ίσως δεν πυροβόλησε ο Βαγγέλης.» υπέθεσε η Μυρτώ.
«Σωστό, τα ίχνη πυρίτιδας δείχνουν μόνο ότι βρισκόταν στον πυροβολισμό.»
«Και αφού στις παλάμες του Βαγγέλη δεν υπήρχε κάψιμο... Τα στοιχεία μας επιδεικνύουν ότι πυροβόλησε κάποιος άλλος.»
«Και έτσι γυρίζουμε πίσω στον μπαμπά.» το κουδούνισμα του κινητού του τους διέκοψε. Ο Πάρης το έβγαλε από την τσέπη του και διάβασε το μύνημα «Τον οποίο μπαμπά ο Δημήτρης φέρνει για ανάκριση.»
«Ίσως μας λύσει μερικές απορίες.»
«Ναι... Μυρτώ, μην ξαναβγείς μόνη σου έξω την νύχτα.»
«Μην αγχώνεσαι για μένα, το έχω ξανακάνει. Είμαι οπλισμένη δεν θα μου κάνει κανείς τίποτα.» του χαμογέλασε.
«Όπως και να έχει θέλω να προσέχεις.» της χάιδεψε το μάγουλο, χαμογελώντας αχνά.

Ήταν όρθιος σε μια άκρη του ανακριτικού και παρατηρούσε τους δύο άντρες στην μια μεριά ο Δημήτρης και στην άλλη ο Φάνης πρώην σύζυγος-ύποπτος για δύο φόνους.
«Δεν με φοβίζεις Φανή. Σύμφωνα με την πρώην γυναίκα σου είσαι ένα τέρας. Την απείλησες, εκαψες το αυτοκίνητό της στα Γιάννενα, μπήκες στο σπίτι της στο Βόλο, πηγές στο σχολείο στην Θεσσαλονίκη. Νόμιζα ότι θα ήσουν σαν τον τύπο στο "Νύχτες με τον εχθρό μου." Αλλά εσύ είσαι χειρότερος.» ο Δημήτρης σήκωσε τα χέρια του ψηλά.
«Αν όλο αυτό αφορά την πρώην μου, οι αστυνομικοί με βρήκαν στο Ναύπλιο. Η Φαίη ζει στην Αθήνα. Δεν παραβίασα καμία δικαστική εντολή.»
«Ξέρεις που ζει.» σημείωσε ο Δημήτρης.
«Είναι έγκλημα αυτό;»
«Χθές ο γιος σου, Βαγγέλης δολοφονήθηκε. Αυτό είναι έγκλημα...»
Ο άντρας κοίταξε κάτω χωρίς κανένα συναίσθημα. Ο Δημήτρης εκνευρίστηκε και κοπάνησε με δύναμη το χέρι του στο τραπέζι.
«Δεν σου μιλάω για τον καιρό άνθρωπέ μου! Για τον γιο σου μιλάω!» του φώναξε.
«Έχω να τον δω από τότε που φορούσε ακόμα πάνες. Δεν τον σκότωσα αν αυτό εννοείς.»
«Και ο Στέφανος Μάρκου; Δολοφονήθηκε και εκείνος χθες. Τον πυροβόλησαν με το όπλο σου.»
«Ποιό από τα όπλα μου;»
«Περίστροφο Σμιθ και Γουέστον.» απάντησε ο Δημήτρης.
«Δεν έχω Σμιθ και Γουέστον.»
«Είναι δηλωμένο στο όνομά σου.»
«Μου το έκλεψαν.»
«Το δήλωσες στην αστυνομία αυτό το γεγονός;» ο Δημήτρης έκανε μια παύση για την απάντηση που δεν πήρε «Ξέρω, έχεις πολλές δουλειές το ξέχασες. Δεν πειράζει. Ξέρεις τι νομίζω ότι έγινε; Τηλεφώνησες στον Βαγγέλη. Του είπες να συναντηθείτε στο πάρκο κοντά στο σπίτι του. Ζήτησες να φέρει και τον καινούργιο δικό της μαμάς του.»
«Ωπα φίλε...!» ο άντρας ανέβασε τον τόνο της φωνής του «Χθές βράδυ ήμουν στο Comfort, ξενοδοχείο στην Πάτρα εντάξει; Ελέγξτε το...» πέταξε την κάρτα του ξενοδοχείου πάνω στο τραπέζι «Είδα τηλεόραση, έφαγα πίτσα. Εντάξει;»
Ο Πάρης πλησίασε κοντά και σταμάτησε πάνω από το κεφάλι του άντρα «Μπορώ να δω τα χέρια σας παρακαλώ;» του ζήτησε.
«Είναι από το εγκληματολογικό.» συμπλήρωσε ο Δημήτρης.
Άπλωσε τις παλάμες στο μέρος του Πάρη, ήταν καθαρές χωρίς κανένα σημάδι.
«Μπορείς να τον κρατήσεις;» ρώτησε τον Δημήτρη.
«Έχει απλήρωτες κλήσεις. Υπάρχουν εντάλματα. Φτάνουν τρείς μέρες;» αντερώτησε ο Δημήτρης.
«Για την ώρα.» απάντησε βγαίνοντας έξω.

Περπατούσε γρήγορα με τον φάκελο της υπόθεσης στα χέρια του. Μπήκε από την ανοιχτή πόρτα στην αίθουσα διαλείμματος. Η Μυρτώ με τον Νίκο καθόταν στις καρέκλες ενώ το τραπέζι ήταν γεμάτο με χαρτιά διαφόρων υποθέσεων.
«Πόσο ζυγίζεις;» ρώτησε τον Νίκο.
Ο άντρας τον κοίταξε με απορία «Αυτό αφορά εμένα και τον γυμναστή μου.»
«Θέλεις να φέρω ζυγαριά;» συνέχισε ο Πάρης.
«Είμαι περίπου ενενήντα κιλά.»
Αφού πήρε απάντησε έστρεψε το βλέμμα του στην Μυρτώ.
«Μην μπεις καν στον κόπο να ρωτήσεις, δεν σου λέω.» άλλαξε σελίδα από τον φάκελο που κρατούσε.
«Νίκο, μπορείς να ξαπλώσεις κάτω;»
«Δεν πληρώνομαι αρκετά για να παίξω τον νεκρό.» απάντησε ο άντρας.
«Σε παρακαλώ.» ευγενικά του είπε.
Ο άντρας κούνησε το κεφάλι του, άφησε το στυλό που κρατούσε και ξάπλωσε κάτω.
«Μυρτώ, πιάσε το δεξί χέρι του Νίκου και προσπάθησε να τον σύρεις.»
«Αφορά την υπόθεση, σωστά;» τον ρώτησε η Μυρτώ.
«Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη;» αντερώτησε, σηκώνοντας το φρύδι του.
Η Μυρτώ κρυφογέλασε έβαλε μέσα στον φάκελο τα χαρτιά που κρατούσε και σηκώθηκε όρθια πιάνοντας το χέρι του Νίκου και σέρνοντάς τον.
  
  Τους παρακολουθούσε αλλά δεν φαινόταν ευχαριστημένος από το πείραμά του. Κοίταξε έξω τις δύο κοπέλες που δούλευαν στην ρεσεψιόν του εργαστηρίου.
«Μείνετε εκεί που είστε.» είπε στην Μυρτώ και τον Νίκο πλησιάζοντας τις κοπέλες.
«Με συγχωρείτε που σας διακόπτω, είσαι η Τζένη σωστά;» απευθύνθηκε στην μικρόσωμη ξανθιά κοπέλα και αυτή απάντησε καταφατικά στην ερώτησή του «Τζένη θέλεις να λάβεις μέρος σ ένα πείραμα;» την ρώτησε.
«Εμ... Ναι φυσικά!» ,απάντησε θετικά.
Ο Πάρης την τράβηξε από το χέρι πηγαίνοντας κοντά στους άλλους.
«Μπορώ να σηκωθώ;» ρώτησε ο Νίκος.
«Όχι.» απάντησε «Γύρνα προς το μέρος της Τζένης.» ο Νίκος έκανε αυτό που του είπε ο Πάρης «Τζένη πιάσε το δεξί χέρι του Νίκου και σύρε τον στο δωμάτιο.»
Η κοπέλα τον έσυρε μέχρι την πόρτα, δυσκολεύτηκε αλλά τα κατάφερε.
«Ευχαριστώ, βοήθησες πολύ. Μπορείς να γυρίσεις στην δουλειά σου.»
Η Τζένη τον ευχαρίστησε και έφυγε.
«Θα μου πεις τι γίνεται;» τον ρώτησε ο Νίκος καθώς σηκωνόταν από το πάτωμα.
«Ο ώμος του Στέφανου Μάρκου εξαρθρώθηκε μετά θάνατον. Έχετε το ίδιο βάρος. Πως νιώθεις τον ώμο σου;»
«Την είδες να με σέρνει. Πονάει, χάρηκα που βοήθησα. Πρέπει να πάω σε χειροπράκτη. Θα σου στείλω τον λογαριασμό.» μάζεψε τα χαρτιά και τους φακέλους από το τραπέζι αφήνοντας την Μυρτώ και τον Πάρη μόνους.
«Πάρη κατάλαβα. Είμαι πιο μεγαλόσωμη από την Τζένη. Η Τζένη στην διάρκεια της διαδρομής έπρεπε να σταματάει, που αυτό εξηγεί τον εξαρθρωμένο ώμο του Στέφανου μετά θάνατον.»
«Ειδικά αν τον έσερνε κάποιος με περιορισμένη δύναμη.» συμπλήρωσε στην πρόταση ο Πάρης.
«Που καταλήγουμε;»
«Ίσως είναι η Φαίη Τάσου. Είναι στο μέγεθος της Τζένης.»
«Γιατί να σκοτώσει τον σύντροφό της;» απόρησε κοιτάζοντάς τον.
«Μαχαίρωσε τον γιο της.»
«Το κίνητρο;» τον ρώτησε.
«Δεν ξέρω. Αλλά η μανάδες συνήθως προστατεύουν τα παιδιά τους.» της απάντησε.
«Εντάξει... Εντάξει. Έδιωξε τον Βαγγέλη χωρίς να ξέρει πόσο σοβαρά έχει τραυματιστεί. Έθαψε το πτώμα του συντρόφου της, πέταξε το μαχαίρι που ακόμα δεν έχουμε βρει και έκρυψε το περίστροφο.»
«Ίσως οι αποδείξεις είναι στα χέρια της κυρίας Τάσου.» σήκωσε το φρύδι του.
«Μάλλον ήρθε η ώρα να την επισκεφθούμε.»
«Θα μιλήσω με τον Δημήτρη, να έρθει μαζί μας. Ίσως χρειαστεί να συλλάβει κάποιον.»

  Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και πλησίασαν την γυναίκα που φόρτωνε με πράγματα το αυτοκίνητό της.
«Μας συγχωρείτε. Έχετε ένα λεπτό;» ρώτησε ο Δημήτρης σταματώντας την.
«Φεύγουμε από την πόλη, οπότε δεν έχω χρόνο.» του απάντησε και συνέχισε να φορτώνει το αυτοκίνητο.
«Ο πρώην άντρας σας κρατείται και θα βγει σε δύο μέρες.» της εξήγησε ο Δημήτρης και οι δύο άντρες στάθηκαν ο ένας δεξιά και ο άλλος αριστερά στο αυτοκίνητο.
«Εξαιρετικά.» ανόρεχτα είπε η γυναίκα.
«Μπορώ να δω τα χέρια σας;» ρώτησε ο Πάρης.
«Με συγχωρείτε;»
«Ίσως είναι σημαντικό. Οι παλάμες προς τα πάνω παρακαλώ.»
Παρατήρησε τις παλάμες της, δεν είχαν κανένα σημάδι ή ίχνος σημαδιού. Κοιτάχτηκαν με τον Δημήτρη, ύστερα κοίταξε μέσα στο αυτοκίνητο. Στην θέση του συνοδηγού ήταν ο μικρότερος αδερφός του θύματος πήγε κοντά. Έσκυψε για να βλέπει το αγόρι από το κατεβασμένο τζαμί και έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του.
«Γειά σου Θέμη, ο κύριος Μυλωνάς είναι συνεργάτης μου.» εξήγησε στο δωδεκάχρονο αγόρι ο Δημήτρης.
«Μπορώ να δω τα χέρια σου;» ήρεμα και χαμηλόφωνα ρώτησε ο Πάρης.
«Πρέπει να φύγουμε.» εκνευρισμένη είπε η γυναίκα δίπλα του.
«Θα φύγετε όταν ο Θέμης δείξει τα χέρια του στον κύριο Μυλωνά.»
«Οι παλάμες προς τα πάνω.» συνέχισε στον ίδιο τόνο ο Πάρης.
Το αγόρι άπλωσε τα χέρια του και τότε ο Πάρης είδε το σημάδι.
«Κυρία Τάσου. Νομίζω πως το ταξίδι σας αναβάλλεται. Θα χρειαστεί να μας ακολουθήσετε στο τμήμα.» αυστηρά και κοφτά είπε στην γυναίκα κάνοντας νόημα στον Δημήτρη ότι ο μικρός είναι αυτός που έψαχνε.

  Στο τραπέζι της ανάκρισης από την μια μεριά καθόταν ο Πάρης με τον Δημήτρη. Στην άλλη μεριά το αγόρι με την δικηγόρο του και στην κεφαλή του τραπεζιού η μητέρα του.
«Θέμη, πως έκαψες το χέρι σου;» η ανάκριση ξεκίνησε από τον Πάρη.
Το αγόρι έστεψε το βλέμμα του δεξιά στην μητέρα του.
«Τώρα θα κοιτάς τον κύριο Μυλωνά, όχι την μαμά σου! Εντάξει;» τον συμβούλεψε ο Δημήτρης με το αγόρι να κάνει ο,τι του είπε.
«Κάηκα με το σίδερο.» απάντησε όσο κοίταζε τον Πάρη στα μάτια.
«Πιστεύω πως το χέρι σου κάηκε από κάτι πολύ πιο επικίνδυνο.» είπε ο Δημήτρης.
«Βρήκαμε ένα όπλο στο πάρκο...» ο Πάρης άνοιξε το φάκελο και έβγαλε έξω την φωτογραφία του όπλου «Το κάψιμο δείχνει ότι έπιασες τον μύλο, όταν εκπυρσοκρότησε.» επεξήγησε στο αγόρι δείχνοντας με τον δείκτη του τον μύλο του όπου στην φωτογραφία.
«Ακολούθησα τον Βαγγέλη στο πάρκο. Συναντήθηκε με τον Στέφανο, του έλεγε να αρνηθεί την προαγωγή γιατί δεν θέλαμε να μετακομίσουμε ξανά έχουμε φίλους εδώ...» φύσηξε την μύτη του «Ο Στέφανος του φώναξε είδα τον Βαγγέλη να βγάζει όπλο και να στοχεύει τον Στέφανο. Πήδηξα κάνω του αλλά δεν πρόλαβα να πιάσω καλά το όπλο ο Βαγγέλης είχε περισσότερη δύναμη από μένα και τον πυροβόλησε. Ο Στέφανος έπεσε κάτω, έβγαλε από την τσέπη του ένα σουγιά και μαχαίρωσε τον Βαγγέλη και αυτός τον πυροβόλησε ξανά ώσπου έπεσε νεκρός. Μου είπε ότι πήγαινε σπίτι, ότι εγώ έπρεπε να κρύψω το πτώμα και αυτό έκανα. Αλλά υπερασπίστηκα τον αδερφό μου.»
«Εξετάσαμε το πιάσιμο του περιστρόφου. Το DNA δεν είναι του Βαγγέλη. Αλλά είναι άντρα, με οκτώ κοινούς σημειωτές και συγγενή.» ο Πάρης έκανε το σώμα του πίσω και βολεύτηκε στην σιδερένια καρέκλα.
«Βρήκαμε ίχνη πυρίτιδας στο σακάκι του Βαγγέλη και έτσι υποθέσαμε ότι πυροβόλησε εκείνος.» ο Δημήτρης έσπρωξε τον φάκελο στο μέρος της δικηγόρου.
«Αλλά μάλλον στεκόταν δίπλα σου, όταν πυροβόλησες εσύ.» συμπλήρωσε ο Πάρης και κοίταξε το αγόρι «Δεν πηγές στο πάρκο για να εμποδίσεις τον Βαγγέλη. Εκείνος ήρθε στο πάρκο για να σταματήσει εσένα. Που το βρήκες το όπλο Θέμη;» ρώτησε ανασηκώνοντας τα φρύδια του.
«Απο εμένα.» ακούστηκε βραχνά η μητέρα. Η επόμενη κίνησή της ήταν να κοιτάξει με στοργή τον γιο της. Αμέσως μετά η δικηγόρος πήρε το παιδί από το χέρι και βγήκαν έξω από την αίθουσα.
«Οπότε το όπλο ήταν δικό σας και δεν είπατε τίποτα.» της είπε ο Δημήτρης.
Η γυναίκα έπιασε το κεφάλι της και έκανε πίσω τα καστανά μαλλιά της.
«Το είχα κλειδωμένο.» απάντησε στον Δημήτρη «Όταν μου τηλεφώνησε ο Φάνης το έβγαλα και το έβαλα στο κομοδίνο μου. Δεν ήξερα ότι έλειπε μέχρι σήμερα το πρωί και σκέφτηκα ότι ο Φάνης μπήκε στο σπίτι και το πήρε. Ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι αυτός σκότωσε τον Στέφανο. Εδώ και δέκα χρόνια φοβόμουν μέχρι και την σκιά μου.»
«Ο σύντροφός σας κουβαλούσε σουγιά την νύχτα που πέθανε. Μίλησα με φίλους και συνεργάτες του και κανείς δεν θυμάται να είχε ποτέ πάνω του μαχαίρι. Προειδοποιήσατε τον σύντροφό σας για τον πρώην σας. Σωστά;» την ρώτησε ο Δημήτρης περιμένοντας επιβεβαίωση.
«Με ρώτησε τι είχα, γιατί δεν ήμουν καλά. Δεν έπρεπε να του πω τίποτα. Πανικοβλήθηκε, αντέδρασε ακραία. Άρχισε να κουβαλάει μαχαίρι. Το θα συμβεί στον Θέμη;» σκούπισε τα δάκρυά της.
«Θα εγκλειστεί σε αναμορφωτήριο μέχρι να γίνει η δίκη.» απάντησε ο Δημήτρης.
«Και μετά;»
«Αν καταδικαστεί για φόνο θα μπει σε φυλακή ανηλίκων μέχρι να κλείσει τα είκοσι ένα. Θα σας δούμε στην δική.»

  Έσπρωξε την πόρτα και κοίταξε εξεταστικά τον χώρο γύρω του.
«Που βρισκόμαστε Γρηγόρη;» ρώτησε τον νεαρό άντρα.
«Σας κάλεσα δέκα φορές.»
«Ήμουν απασχολημένος. Είχα δουλειά.»
«Το ίδιο και εγώ. Εξέτασα τα ρούχα του Στέλιου Κάντελ. Έπειτα σύγκρινα το DNA απ' τα ρούχα με το DNA των δώδεκα καθαρμάτων.» άπλωσε το χέρι του δείχνοντας του ένα λευκό σεντόνι.
«Το μόνο που βλέπω είναι ένα σεντόνι.»
«Είμαι καλλιτέχνης κύριε Μυλωνά. Και τώρα είναι ώρα για τα αποκαλυπτήρια. Το παιχνίδι του ταιριάσματος.» τράβηξε το σεντόνι.
Ένας τέλεια φτιαγμένος πίνακας με τις φωτογραφίες των θυτών παρουσιάστηκε. Στο κέντρο ο άτυχος ταξιτζής. Για μια στιγμή εντυπωσιάστηκε με τον νεαρό άντρα.
«Ο Δημήτρης Κωνσταντίνου αρπάζει τον Στέλιο από τα πέτα του πουκάμισου και τον βγάζει έξω από το ταξί. Ο Παντελής Αλεξιάδης και ο Λάμπρος Λαέρτης τον χτύπησαν με μπουνιές. Οι Θοδωρής Γκίκας, Βασίλης Κελσίδης και Γιώργος Μπάκλας έκαναν το ίδιο.»
«Πολύ καλή παρουσίαση Γρηγόρη. Σχετικά με τους άλλους; Όλοι έλαβαν μέρος. Καμάρωναν για αυτό.»
«Μόνο οι έξι από τους δώδεκα άφησαν επιθήλια στα ρούχα του θύματος. Δεν έχω φυσικά στοιχεία για να συνδέσω και τους υπόλοιπους με το έγκλημα.» σήκωσε τους ώμους του.

  Έπαιζε με το στυλό του γυρνώντας τον ανάμεσα στα δάχτυλά του, σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε τον Δημήτρη.
«Η ψυχολογία του όχλου απαλλάσσει τα άτομα από τον διαχωρισμό σωστού-λάθους.» είπε και έκανε το σώμα του πίσω ακουμπώντας στην καρέκλα.
«Η ανωνυμία τους προστατεύει από την δίωξη.» κατάλαβε ο Δημήτρης.
«Τους έξι, για να είμαστε ακριβείς. Δυστυχώς τα στοιχεία μειώνονται απ' την ανθρώπινη δραστηριότητα.»
«Τίποτα δεν είναι απόλυτο Πάρη. Ούτε η εγκληματολογία.»
«Ναι, εμείς δεν μπορούμε να προχωρήσουμε άλλο. Τώρα εξαρτάται από εσάς.» έσπρωξε τον φάκελο με τα ονόματα στο μέρος του Δημήτρη.

  Χτύπησε το κουδούνι έκανε ένα βήμα πίσω, περίμενε λίγα δευτερόλεπτα η Μυρτώ του άνοιξε και του χαμογέλασε. Τα μακριά καστανά μαλλιά της τα είχε μαζεμένα σ έναν πρόχειρο κότσο κάνοντας τον Πάρη να ανταποδώσει το χαμφκλαει και να περάσει στο σπίτι.
«Είναι δύσκολη η μετακόμιση. Έφερα φαγητό και κρασί.»
Η Μυρτώ έκλεισε την πόρτα, πήρε την σακούλα και το κρασί από τα χέρια του. Ο Πάρης έβγαλε το παλτό του και το άφησε πάνω στον καναπέ.
«Δεν με ενημέρωσες ότι θα έρθεις. Είμαι μέσα στις σκόνες και την κακομοιριά.» αστειεύτηκε.
«Για μένα πάντα είσαι όμορφη.» απάντησε και σήκωσε τα μανίκια του πουκάμισου του «Πες μου τι να κάνω.»
«Θέλω όλη αυτή τη στοίβα να την βάλουμε σε κούτες για να μπορέσω αύριο να τις στείλω στο Βέγκας με την πιθανότητα να φτάσουν πριν από μένα.»
«Θα είναι κάποιος εκεί να τις παραλάβει ή θα χαθούν;» την ρώτησε όσο τακτοποιούσε τα πράγματα στις κούτες.
«Κύριε Μυλωνά, τα έχω όλα υπό έλεγχο.» τον διαβεβαίωσε βάζοντας κρασί στα ποτήρια τους.
«Πότε φεύγεις;» την ρώτησε κλείνοντας την κούτα.
«Σε δέκα μέρες. Γιατί;»
«Σκέφτηκα να πάρω άδεια εκείνη την μέρα για να σε βοηθήσω με τα πράγματα.»
«Δεν χρειάζεται Πάρη. Μια βαλίτσα τα μου έχει μείνει μόνο. Κάθησε στην δουλειά σου.»
Έμεινε σιωπηλός συνεχίζοντας με τις κούτες, τον στεναχωρούσε που θα έφευγε όμως ήταν για το καλό της.
«Μυρτώ...»
«Ναι.»
«Ξέρεις κάτι. Την ημέρα που σε γνώρισα βρήκα τι έλειπε από την ζωή μου. Το φως.»
Η Μυρτώ χαμογέλασε, συγκινημένη άφηνε πίσω τον έρωτα της ζωής της «Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου;» τον ρώτησε για πολλοστή φορά.
«Γιατί εκεί πας για σένα, εγώ έχω τελειώσει με αυτά. Εδώ είναι η δουλειά μου, το σπίτι μου. Εσύ είσαι μικρή ακόμη, η ζωή σου τώρα ξεκινάει. Πρέπει να κάνεις πράγματα και αν είμαι μαζί σου δεν θα τα κάνεις. Στο υπόσχομαι όμως θα σε προστατεύω πάντα και που ξέρεις ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να συναντηθούν ξανά οι δρόμοι μας.»
Δεν του έδωσε καμία απάντηση πάρα μονάχα αναστέναξε.

▪️Γειαααα σας!!🦉 Ο πατέρας σοβαρός άνθρωπος φαίνεται, δεν τρομοκρατούσε καθόλου την πρώην γυναίκα του. Κάπου λίγη ντροπή όμως.

Γενικότερα θα έλεγα η τύπισσα δεν θα έλεγα ότι έχει και ιδιαίτερα καλό γούστο στους άντρες. Ο ένας την κυνηγούσε σε όλη την Ελλάδα ο άλλος σκότωσε τον γιο της, βασικά αυτό είναι λίγο αμφίρροπο γιατί και ο γιος τον πυροβόλησε. Οπότε δεν ξέρω... Η δικαιοσύνη βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο.

Ο μόνος όμως που την πλήρωσε χωρίς να φταίει ήταν ο καημένος ο ταξιτζής που το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν το καλό, αλλά του επιτέθηκαν οι "σωτήρες" (ξερνάω).

Ο Πάρης βοηθάει την Μυρτώ στην μετακόμιση, θα έλεγα ότι αυτός ο άντρας είναι τέρμα υποστηρικτικός. Του το δίνω. Και έχει και μια λογική στο επιχείρημά του.

Αυτααα για αυτό το κεφάλαιο.
Ελπίζω να σας άρεσε.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα κεφάλαιο.
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️