Κατέβηκε γρήγορα την σκάλα και έφτασε έξω από το νεκροτομείο, ο Αντώνης έκλεινε την πόρτα.
«Θέλω να δω το πτώμα ξανά.» πλησιάζοντας είπε.
«Το πήραν πριν έξι ώρες.»
«Το τελικό πόρισμα;» φόρεσε τα γυαλιά του.
«Αύριο. Αλλά τίποτα δεν υποστηρίζει ότι ο Πετρίδης έπαθε ηλεκτροπληξία.»
«Γιατρέ, σε παρακαλώ...»
«Θέλεις να δεις τις σημειώσεις μου;»
Ο Πάρης κούνησε καταφατικά το κεφάλι του, ο Αντώνης ξεκλείδωσε την πόρτα και μπήκαν στο νεκροτομείο. Άνοιξε τον υπολογιστή και ο Πάρης κάθησε στο σκαμπό δίπλα του.
«Τι βρήκες; Μην μου πεις μόνο τα παράξενα αλλά και τα κοινά.»
Ο Αντώνης άνοιξε τον φάκελο μπροστά του αλλάζοντας τις σελίδες.
«Τα ποσοστά τροπονίνης* ήταν αυξημένα.» του απάντησε.
«Αυξάνονται μετά από ινιδισμό*, όπως στο ηλεκτροσόκ σωστά;»
«Τροπονίνη βρίσκουμε και σε θύματα καρδιακών προσβολών χωρίς να έχει γίνει ηλεκτροσόκ.»
«Βοήθησέ με λίγο, Αντώνη.»
«Το θύμα είχε υψηλή συγκέντρωση σιδήρου στο αίμα, έξι με επτά φορές παραπάνω από το κανονικό.»
«Ήταν επικίνδυνο;» ρώτησε κοιτάζοντας τα χαρτιά μπροστά του.
«Όχι.» απάντησε ο Αντώνης.
«Τι άλλο;»
«Κάτι κοινό, όπως ζήτησες. Το δέρμα ήταν ωχρό.»
«Μεταθανάτια ανοξία;» απόρησε και έφτιαξε τα γυαλιά του.
«Η επιδερμίδα του ήταν κίτρινη και τώρα και όταν ζούσε.»
«Τα γεννητικά του όργανα;»
«Τι πράγμα;» ο Αντώνης τον κοίταξε «Εντάξει, θα σε βοηθήσω.» έβαλε το χέρι του στο μέτωπο «Εμ... Δεν θυμάμαι. Εννοώ ότι η γενετική μπορεί να γίνει ενδιαφέρουσα και μ αρέσει να παρατηρώ κάποια στοιχεία αλλά δεν έδωσα προσοχή στα γεννητικά όργανα.»
Ο Πάρης χαμογέλασε «Ευχαριστώ γιατρέ.» τον χτύπησε απαλά στο ώμο και βγήκε έξω.

Γυρνούσε στο γραφείο του, είδε μέσα στον μικρό χώρο που έχουν για ξεκούραση την Μυρτώ, τον Νίκο και τον Γρηγόρη να κάθονται στο μεγάλο τραπέζι και να τρώνε τα σνακ τους. Μπήκε μέσα και τους κοίταξε με απορία.
«Τι κάνετε εδώ;» τους ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια του.
«Περιμένουμε καινούργια υπόθεση.» ανέμελη απάντησε η Μυρτώ τρώγοντας το μήλο που κρατούσε.
«Καινούργια υπόθεση;» απόρησε κοιτάζοντάς την.
Η Μυρτώ σήκωσε τα χέρια της «Μάθαμε ότι ο διευθυντής σταμάτησε την έρευνα.» του εξήγησε.
«Δεν σας είπα εγώ ότι σταμάτησε η έρευνα, σωστά;» ρώτησε βάζοντας τα χέρια στο στήθος του.
«Νομίζω ότι κάτι καίγεται στο εργαστήριο.» ο Γρηγόρης σηκώθηκε «Πολύ θα ήθελα να τα λέγαμε αλλά...» έφυγε με γρήγορο βήμα.
«Γρηγόρη...» ο άντρας σταμάτησε και γύρισε στο μέρος του Πάρη «Ελπίζω αυτό που έφτιαξες να μην είναι από το σταυρόλεξό μου.» του έδειξε την σαΐτα. Ο Γρηγόρης άπλωσε το χέρι του δίνοντάς την στον Πάρη και βγήκε έξω.
Γύρισε το κορμί του προς τους υπόλοιπους.
«Τι έγινε με το καρφί στη σόλα του Πετρίδη; Έχουμε αποτυπώματα;» ρώτησε την Μυρτώ.
«Όχι, δεν πήρα.» του απάντησε.
«Επεξεργάσου το καρφί σε παρακαλώ, πάρε και την Κατερίνα μαζί σου. Αν απομονώσετε αποτύπωμα...»
«Θα το συγκρίνουμε με του Αθανασίου.» συμπλήρωσε την σκέψη του.
«Πάρη, κάτι άλλο;» τον ρώτησε η Κατερίνα.
«Ναι, ελέγξτε τον κόφτη, θέλω να ξέρω αν χρησιμοποιήθηκε για να κοπεί η γείωση.»
Η Κατερίνα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και οι δύο γυναίκες βγήκαν έξω.
«Εσύ μαζί μου.» έκανε νόημα στον Νίκο να σηκωθεί «Συγγνώμη που σε διέκοψα από το σνακ σου.» είπε και χαμογέλασε.

Περπατούσαν στο άδειο κτήριο του γραφείου τελετών περνούσαν από τα άδεια φέρετρα και έφτασαν έξω από μια μαύρη πόρτα ο Πάρης την άνοιξε. Το πτώμα του Πετρίδη ήταν τοποθετημένο πάνω στο τραπέζι με ένα σεντόνι σκεπασμένο, ένας άντρας γυρισμένος πλάτη έκανε τον μαέστρο κρατώντας ένα στυλό ενώ στον χώρο έπαιζε Βιβάλντι. Ο Πάρης με τον Νίκο κοιτάχτηκαν.
«Κύριε Χατζή.» φώναξε ο Πάρης και ο άντρας τινάχτηκε γυρνώντας στο μέρος του «Διευθύνετε ορχήστρα.» ο άντρας έκλεισε την μου σικηνοαι πέταξε σε μια άκρη το στυλό του.
«Δεν σας άκουσα να μπαίνετε.» προσπαθούσε να βρει την ανάσα του.
«Βιβάλντι. Τέσσερις εποχές.» είπε ο Πάρης αναγνωρίζοντας την μουσική.
«Μοιάζει σαν να βρίσκομαι στη Βενετία. Τι θέλετε εδώ; Χρειάζομαι δικηγόρο;»
«Τον ετοιμάσατε;» ρώτησε ο Πάρης δείχνοντας το σώμα στο κρεβάτι.
«Θα ξεκινούσα την αποστράγγιση, αλλά αφαιρέθηκα.»
«Ναι... Θέλω να δω τα γεννητικά του όργανα.» σοβαρά είπε.
«Πάντα έλεγα ότι είσαι παράξενος τύπος.» ο άντρας χαμογέλασε αμήχανα.
Ο Πάρης σήκωσε λίγο το σεντόνι, όμως ο άντρας έτρεξε γρήγορα και τον σταμάτησε.
«Συγγνώμη! Δεν μπορείς να μπαίνεις εδώ μέσα και να κοιτάζεις τα απόκρυφα του δικού μου.» έσπρωξε ξανά το σεντόνι «Αν αφήσω εσένα να τα δεις μετά θα πρέπει να τα δουν όλοι.»
Ο Πάρης τον αγριοκοίταξε.
«Αλλά μπορεί να βρεθεί μια λύση.» συνέχισε και έδωσε γάντια στον Πάρη.
Ο Πάρης φόρεσε τα γάντια και γύρισε το βλέμμα του δεξιά στον Νίκο.
«Θέλεις να σε πληρώσουμε;» τον ρώτησε ο Νίκος.
«Καλή ιδέα νεαρέ, αλλά όχι.» απάντησε στον Νίκο και έστρεψε το βλέμμα του ξανά στον Πάρη «Αρχίζω καινούργια επιχείρηση. Θα καθαρίζω τόπους εγκλημάτων. Θα χρειαστώ πληροφορίες.»
«Θα σε βάλω στην λίστα.» τον διαβεβαίωσε και σήκωσε το σεντόνι.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά σήκωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας τον Νίκο «Ατροφία γεννητικών οργάνων.» του είπε.
«Τον καημένο... Είναι σκληρό. Αλλά, τι σημαίνει αυτό; Είναι στοιχείο;» τον ρώτησε ο Νίκος.
«Ναι.» απάντησε πλησιάζοντας κοντά του «Αιμοχρωμάτωση. Ο Πετρίδης είχε υψηλή συγκέντρωση σιδήρου στο αίμα. Ωχρή όψη και συρρικνωμένα γεννητικά όργανα. Νομίζω ότι για ένα μεγάλο διάστημα κατανάλωνε ρινίσματα σιδήρου.» εξήγησε στον νεαρό άντρα.
«Γιατί να τα τρώει;» ο Χατζής τους ρώτησε μπαίνοντας στην συζήτηση.
«Είναι άοσμα και άγευστα πιθανόν δεν ήξερε ότι τα έτρωγε.» απάντησε ο Νίκος.
«Εννοείς ότι τον δηλητηρίασαν;» απόρησε ο άντρας.
«Όχι.» οι δύο άντρες έστρεψαν το βλέμμα τους στον Πάρη «Τα μόρια του σιδήρου προκαλούν ζημιά μετά από πολύ χρόνο. Ίσως οφείλεται στη διατροφή, σε συχνές μεταγγίσεις αίματος, στο κάπνισμα, πιθανόν σε κάποια γενετική ανωμαλία.»
«Και που μας οδηγεί αυτό;» ρώτησε ο Νίκος.
«Ένα βήμα πιο κοντά Νίκο. Κύριε Χατζή, βάλτε μια σύριγγα στην καρωτίδα μέχρι την κλείδα.»
Ο άντρας γύρισε την πλάτη του ακολουθώντας τις οδηγίες του Πάρη.
«Θέλεις το αίμα του.» αντιλήφθηκε ο Νίκος.
«Μόνο μια φιάλη. Πάρ'την εσύ, θα σε περιμένω στο εργαστήριο.» έβγαλε τα γάντια πετώντας τα στον κάδο και βγήκε έξω.

Με μια πένσα έκοβε τα καλώδια, έβγαζε το πλαστικό γύρω τους και τα ένωνε μεταξύ τους. Ύστερα βίδωσε μια λάμπα στην κατασκευή που είχε στήσει μπροστά του. Ο Νίκος μπήκε στο εργαστήριο.
«Γειά Πάρη έφερα το αίμα του Πετρίδη, σε πλαστική σακούλα. Πακεταρισμένο και έτοιμο.» του έδωσε την σακούλα.
«Σ ευχαριστώ.» είπε, πήρε την σακούλα στα χέρια του και τοποθέτησε προσεκτικά ένα καλώδιο μέσα στην σακούλα.
«Θα μου πεις τι κάνεις; Αυτό δεν ήταν μέσα στην ύλη στην σχολή.» ο Νίκος στάθηκε δίπλα του.
«Ο σίδηρος είναι καλό μεταλλικό στοιχείο, αγωγός. Θέλω να ξέρω αν υπήρχε αρκετός σίδηρος στο αίμα του Πετρίδη για να είναι αγώγιμο το σώμα του.»
«Παρατραβηγμένο φαίνεται...» απάντησε ο Νίκος.
«Λοιπόν, θα το δούμε. Βάλε την πρίζα.» του έδωσε το καλώδιο και ο Νίκος τοποθέτησε το καλώδιο στην πρίζα. Η λάμπα άναψε φωτίζοντας τον χώρο, ο Πάρης χαμογέλασε.

Άνοιξε το μικρό ψυγείο που είχαν στο εργαστήριο, έψαξε και χωρίς να βρίσκει αυτό που θέλει το έκλεισε απογοητευμένος. Προχώρησε στον διάδρομο, η Μυρτώ ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση κρατώντας μια σακούλα.
«Είναι από το κυλικείο;» την ρώτησε δείχνοντας την σακούλα.
«Σάντουιτς και μια πίκλα. Θέλεις;»
«Οχι ευχαριστώ. Μπορώ να πάρω την πίκλα;» της ζήτησε «Ξέρω ότι είναι το αγαπημένο σου αλλά την χρειάζομαι.»
«Ναι, φυσικά. Πάρ'την.» έψαξε την σακούλα και του έδωσε την συσκευασία με την πίκλα.
«Σ ευχαριστώ. Έλα να δεις.»

Η Μυρτώ παραξενεμένη τον ακολούθησε, μπήκαν μαζί στο εργαστήριο. Η Μυρτώ στάθηκε δίπλα στον Νίκο. Ο Πάρης πέρασε μέσα από την πίκλα μερικά καλώδια, έσβησε την λάμπα δίπλα του και έβαλε στην πρίζα μερικά καλώδια. Η πίκλα άλλαξε χρώμα και φωτίστηκε.
«Μετέτρεψες την πίκλα μου σε λάμπα.» ενθουσιασμένη είπε η Μυρτώ.
«Της διοχετεύω ηλεκτρισμό. Έτσι έψηνα λουκάνικα στο κολέγιο.» έβγαλε την πρίζα και τα καλώδια από την πίκλα και τους την έδειξε ανάβοντας την λάμπα «Κοιτάξτε αν υπάρχουν σημάδια από κάψιμο.»
«Δεν υπάρχει τίποτα.» είπε ο Νίκος.
«Όπως στο πτώμα του Πετρίδη. Κανένα ίχνος ηλεκτροπληξίας.» συμπλήρωσε η Μυρτώ.
«Οι πίκλες είναι υψηλές σε νάτριο...»
«Το νάτριο είναι καλός αγωγός όπως ο σίδηρος.» η Μυρτώ πλησίασε κοντά του και σχεδόν τα μάγουλά τους ακουμπούσαν.
«Όταν το ρεύμα διαπερνά το σώμα φυσιολογικά προκαλεί θερμότητα.» την κοίταξε χαμογελώντας της αχνά «Τα εγκαύματα είναι το ορατό αποτέλεσμα. Όμως...» ανασηκώθηκε και κινήθηκε στον χώρο «αν το σώμα δεν προβάλει αντίσταση στο ρεύμα δεν δημιουργείται θερμότητα, ούτε εγκαύματα.»
«Το σώμα του Θανάση Πετρίδη δεν πρόβαλε αντίσταση λόγω της υψηλής συγκέντρωσης του σιδήρου στο αίμα.» κατάλαβε ο Νίκος.
«Ο σίδηρος έδωσε αγωγιμότητα στο σώμα. Μετατρέποντας το σώμα σ ένα τεράστιο καλώδιο. Απ' το τρυπάνι στο χέρι του και απ' το καρφί στο έδαφος.» είπε στους άντρες η Μυρτώ.
«Δεν υπάρχουν εγκαύματα, όμως έπαθε ηλεκτροπληξία.» τύλιξε την πίκλα σε μια πετσέτα και την έδωσε στην Μυρτώ χαϊδεύοντας το χέρι της.
«Μόλις απέδειξες έναν φόνο.» του είπε ο Νίκος.
«Εγώ δεν θα βιαζόμουν ν ανοίξω σαμπάνιες.» ο Γρηγόρης μπήκε κρατώντας ένα χαρτί. Ο Πάρης γύρισε στο σώμα του προς το μέρος του «Μην πυροβολείτε τον αγγελιοφόρο. Βγήκε το αποτύπωμα από το καρφί.»
Ο Πάρης πήρε το χαρτί και διάβασε την ανάλυση. Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που δεν υπολόγιζε να δει.
«Πρέπει να μιλήσω με τον διευθυντή.» βγήκε γρήγορα έξω.

Στεκόταν στην κάσα της πόρτας με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του βλέποντας τον διευθυντή του.
«Κάθησε.» ευγενικά του είπε δείχνοντάς του την καρέκλα απέναντί του.
«Όχι ευχαριστώ, είμαι μια χαρά και εδώ.» αρνήθηκε ευγενικά.
«Έμαθα ότι δεν έχουμε αποτυπώματα του Χρήστου στο όπλο του εγκλήματος, το οποίο είναι ένα καρφί. Σωστά;» τον ρώτησε.
«Δεν υπήρχαν πάνω στο καρφί. Πιστεύω ότι κάποιος το έβαλε στην σόλα του θύματος και αυτός ο κάποιος δεν ήταν ο Χρήστος Αθανασίου.» απάντησε.
«Με άλλα λόγια θεώρησες ύποπτο κάποιον αθώο.»
«Προφανώς, δεν ήταν αυτή η πρόσθεσή μου.»
«Ωραία, τότε θα ήθελες κάνει αναφέρεις στο άρθρο;»
«Για τι πράγμα μιλάς; Ποιό άρθρο;» ενοχλημένος ρώτησε.
«Αυτό που θα δημοσιευτεί για την δημόσια απολογία σου.»
«Δεν πρόκειται να απολογηθώ για τίποτα!» ανέβασε τον τόνο της φωνής του.
«Ασφαλώς και θα απολογηθείς Μυλωνά. Κυνηγάς έναν φίλο μου, καταστρέφεις την υπόληψή του. Νομίζεις ότι θα την γλιτώσεις; Θα υποστείς τις συνέπειες. » του φώναξε χτυπώντας το χέρι του στο γραφείο.
«Δεν με τρομάζεις, θα τα πούμε σύντομα κύριε διευθυντά. Φιλική συμβουλή, άρχισε να μαζεύεις τα πράγματά σου.»
«Με απειλείς;»
«Δεν έχεις ιδέα με ποιόν τα βάζεις Νικήτα.» του ψιθύρισε και κοπάνησε την πόρτα πίσω του βγαίνοντας έξω.

Έβλεπε στην οθόνη του λάπτοπ του μερικά ονόματα όταν ο Δημήτρης μπήκε στο γραφείο του από την ανοιχτή πόρτα.
«Άκουσα ότι ο διευθυντής σ έκανε σκόνη.» τράβηξε την καρέκλα και κάθησε.
«Δεν θα το έλεγα. Πήρες το μύνημά μου;» άφησε το βλέμμα του από το λάπτοπ και άνοιξε τον εκτυπωτή.
«Ναι να ελέγξω το "καρφί " σου;»
Ο Πάρης του έδωσε το χαρτί που είχε μόλις εκτυπωθεί.
«Αυτό ήταν γρήγορο. Βλέπω δεν χάνεις χρόνο.» ο Δημήτρης γέλασε.
«Ο Γιώργος Κουβέλας ήταν στο σωματείο εργατών ηλεκτρικών εγκαταστάσεων. Με βρήκε πριν λίγες μέρες και ήθελε να είναι σίγουρος ότι θα κυνηγήσω τον Αθανασίου για τον φόνο του Πετρίδη.» έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε το πρόσωπό του.
«Δεν σου λέει κάτι αυτό;»
«Το αφήνω πάνω σου.» του είπε και ο Δημήτρης σηκώθηκε.
«Θα τον ελέγξω.» έφτασε μέχρι την πόρτα και κοντοστάθηκε «Πάρη γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;» τον ρώτησε.
«Ποιό;» απόρησε συνεχίζοντας να διαβάζει τα χαρτιά μπροστά του.
«Ο τύπος πέθανε. Ίσως ήταν δολοφονία, ατύχημα, ίσως πάλι να αυτοκτόνησε. Όμως εσύ πάντα ψάχνεις.»
«Όπως κάνω σε κάθε υπόθεση Δημήτρη.»
«Ξέρεις τι πιστεύω; Αδρεναλίνη, σ αρέσει. Αλλά βέβαια αυτή είναι η προσωπική μου άποψη.»
Άφησε τα χαρτιά και τον κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι του όσο ο Δημήτρης έβγαινε έξω από το γραφείο.

Βολεύτηκε πάνω στο τραπέζι και τράβηξε την καρέκλα βάζοντας πάνω τα πόδια του. Σήκωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας τους δύο άντρες μπροστά του περιμένοντας υπομονετικά να πάρει μέρος στην ανάκριση.
«Ωραία με ελέγξατε και τι έγινε; Μόνο κλήσεις για υπερβολική ταχύτητα έχω πάρει.»
«Χτύπησες τον Πετρίδη στο κεφάλι τέσσερις μέρες πριν πεθάνει. Δεν υπήρχε στην ιατροδικαστική αναφορά. Μας το είπε η χήρα του.» του είπε ο Δημήτρης.
«Γίνονται συχνά καυγάδες.» απάντησε ο άντρας.
«Αλλά εκείνος πέθανε. Ο Αθανασίου δεν έχει καμία σχέση.»
«Παρά τις προσπάθειές σου να τον ενοχοποιήσεις σε μένα.» συμπλήρωσε ο Πάρης, ο άντρας γύρισε το σώμα του προς το μέρος του.
«Δεν λέω άλλες λέξεις μέχρι να μιλήσω με τον δικηγόρο του σωματείου.» σηκώθηκε από την καρέκλα «Εγώ τους πληρώνω και αυτοί με πολεμάνε.» έπιασε την ζώνη με τα εργαλεία του και έφυγε κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.
«Είναι ένοχος.» σίγουρος του είπε ο Δημήτρης.
«Ας μην επαναλάβουμε το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά.» τον συμβούλεψε και κατέβηκε από το τραπέζι πήρε τον φάκελο και βγήκε έξω.

Έσπρωξε με το σώμα του την πόρτα μπαίνοντας στο γραφείο της Κατερίνας. Στον υπολογιστή της καθόταν η Μυρτώ.
«Που είναι η Κατερίνα;» την ρώτησε.
«Οριακά αλληθώρισε τόση ώρα μπροστά από την οθόνη, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο οπότε ανέλαβα εγώ. Η βάση δεδομένων περιέχει είκοσι χιλιάδες εισαγωγές. Θα μας πάρει πολύ.»
«Αν εστιάσουμε μόνο σε έναν;» στήριξε τα χέρια του δεξιά και αριστερά στο γραφείο, γέρνωντας προς την οθόνη.
«Έχουμε ύποπτο;»
«Το Γιώργο Κουβέλα.»
Η Μυρτώ πληκτρολόγησε γρήγορα το όνομα που της έδωσε ο Πάρης. Το δακτυλικό του αποτύπωμα εμφανίστηκε στην οθόνη και ξεκίνησε η σύγκριση με το αποτύπωμα στο καρφί.
«Το μερικό αποτύπωμα του καρφιού ταυτίζεται με του άντρα. Τώρα μπορούμε να τον τοποθετήσουμε στον τόπο του εγκλήματος.» η Μυρτώ τον κοίταξε.
«Έχει αναλάβει ο Νίκος. Έχω ένταλμα για τα εργαλεία και τον κόφτη.» της γέλασε και έφυγε από κοντά της.

Βημάτιζε γρήγορα στον μακρύ διάδρομο, στάθηκε μπροστά από την πόρτα του διευθυντή του χτύπησε και ακούγοντας την θετική απάντηση πέρασε μέσα.
«Κάθησε.» ευγενικά -αυτή την φορά- είπε.
«Οχι, καλύτερα όρθιος. Έμαθα ότι σε ενημέρωσαν σε ποιόν μιλάς.» τριγύριζε στο γραφείο «Για το ποιός είμαι και τι προσφέρω στο εγκληματολογικό.» συμπλήρωσε περνώντας τι δάχτυλό του πάνω από τα γυάλινα μπουκάλια αλκοόλ.
«Η ένταση που υπήρξε μεταξύ μας ήταν ανούσια.» παραδέχτηκε ο άντρας.
Ο Πάρης τον κοίταξε «Απ όσο θυμάμαι η ένταση ήταν από μεριάς σου. Εγώ δεν σου φώναξα.» άνοιξε το πώμα ενός μπουκαλιού και μύρισε το εσωτερικό του «Glenfiddich του 1937.» έκλεισε το πώμα. «Υπάρχουν μόνο εξήντα μπουκάλια, το κέρδισα σε δημοπρασία.»
«Ενδιαφέρον, έχω κερδίσει και εγώ σε δημοπρασία το ίδιο.» χαμογέλασε.
«Τέλος πάντων, σε κάλεσα εδώ για να σου πω ότι δεν χρειάζεται να γράψεις καμία απολογία.»
«Αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον η συζήτηση. Η απόφαση αυτή πάρθηκε πριν ή μετά την συνομιλία σου με τον Ευθυμιάδη;» ρώτησε βάζοντας τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του.
«Δεν ήξερα ότι ο υπουργός Εθνικής Αμύνης είναι φίλος σου.» απάντησε και έπιασε αγχωμένα τον λαιμό του.
«Δεν ξέρεις πολλά για μένα Νικήτα.» χαμογέλασε «Δεν σε ενοχλώ, δεν με ενοχλείς και θα τα πάμε περίφημα εμείς οι δύο.» τον πλησίασε και τον χτύπησε απαλά δυο-τρείς φορές στο μάγουλο.
«Μην ξεχνάς πως είμαι διευθυντής σου.»
«Φυσικά και δεν το ξεχνάω. Αν οι εντολές σου και οι αποφάσεις σου είναι σωστές δεν θα φέρνω καμία αντίρρηση.» έφτιαξε το πουκάμισό του «Αν ο καθένας κοιτούσε την δουλειά του δεν θα φτάναμε εδώ.» πλησίασε στην πόρτα.
«Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι ακόμη;»
«Ακούω»
«Με τον υπουργό πως γνωρίζεστε;»
«Είμαστε χρόνια φίλοι. Σε κάλυψα;» σήκωσε το φρύδι του.
«Απόλυτα.»
Γέλασε και βγήκε έξω.

Άφησε την Μυρτώ να περάσει πρώτη μέσα στο εργαστήριο και ύστερα ακολούθησε και αυτός.
«Μου είπαν ότι κάτι έχεις βρει.» φόρεσε τα γυαλιά του.
«Έχουμε ταύτιση των ραβδώσεων.» ενημέρωσε ο Νίκος.
«Ο Γιώργος Κουβέλας έβαλε το καρφί, βραχυκύκλωσε το τρυπάνι και έκοψε την γείωση.» είπε η Μυρτώ.
«Πολλή φασαρία για έναν φόνο.» σχολίασε ο Νίκος.
«Όχι για έναν ηλεκτρολόγο. Πάω να βρω τον Δημήτρη.»
«Πάρη...» του φώναξε ο Νίκος και σταμάτησε το βήμα του «Μιλάω εκ μέρους και των δυο μας. Συγγνώμη που σε απογοητεύσαμε.»
«Τα παρατήσαμε πριν την ώρα μας.» συμπλήρωσε η Μυρτώ.
«Ναι το κάνατε. Όμως δεν πειράζει.» απάντησε και έφυγε γρήγορα.

Προχώρησαν μέσα στο εργοτάξιο με την συνοδεία δύο αστυνομικών. Στο βάθος του εργοταξίου είδαν τον ύποπτό τους.
«Κύριε Κουβέλα...» φώναξε ο Δημήτρης και ο άντρας σταμάτησε αυτό που έκανε «Συλλαμβάνεστε για φόνο εκ προμελέτης.»
«Αυτό το βρήκατε από τον κόφτη μου;» ειρωνικά τους ρώτησε.
«Και απ' αυτό, ήταν μέρος της ιστορίας. Βάλατε καρφί στην σόλα του Πετρίδη για να μην υπάρχει μόνωση, αντιστρέψατε την πολικότητα του τρυπανιού του, κόψατε τη διακλάδωση γείωσης, κατασκευάσατε στοιχεία και τέλος σκοτώσατε έναν άνθρωπο. Συλλαμβάνεστε.» απάντησε αναλυτικά ο Πάρης.

Ακολουθούσε τους αστυνομικούς, βγαίνοντας από το εργοτάξιο ο διευθυντής του έκανε νόημα να πλησιάσει κοντά του.
«Όλος δικός σου.» του ψιθύρισε ο Δημήτρης και τον άφησε πίσω.
Έβαλε τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν και πλησίασε.
«Τελικά έπιασες τον κακό. Θα εξακολουθήσουμε να συνεργαζόμαστε άψογα.» του χαμογέλασε.
«Καληνύχτα Νικήτα.» αρκέστηκε να πει και απομακρύνθηκε χαμογελώντας θριαμβευτικά, είχε κερδίσει.

Έκλεισε την πόρτα, άφησε τα κλειδιά στο έπιπλο και κρέμασε το παλτό του. Πέρασε στο σαλόνι και κοίταξε γύρω του ψάχνοντας με το βλέμμα του την Μυρτώ. Άκουσε θόρυβο από την κουζίνα, πλησίασε και είδε την Μυρτώ πάνω από τις κατσαρόλες πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση της και την φίλησε στο λαιμό.
«Δεν σε έχω εδώ για να μου μαγειρεύεις.» της είπε.
«Μ αρέσει να σε φροντίζω. Άλλωστε είχα αρκετή ώρα εδώ και κάπως έπρεπε να απασχοληθώ.»
Έκανε στην άκρη τα μαλλιά της και της τα μάζεψε. Ο ήχος κλήσης του κινητού του ακούστηκε, το κοίταξε και ήταν ένας αριθμός εξωτερικού.
«Με συγχωρείτε για λίγα λεπτά δεσποινίς, πρέπει να το σηκώσω.»
Απομακρύνθηκε από κοντά της και απάντησε στην κλήση.
«Πάρης Μυλωνάς.»
"Μας έλειψες Μυλωνά, πόσο πάει τρία χρόνια από την τελευταία φορά που βρέθηκες στο Βέγκας;" ο άντρας στην άλλη γραμμή γέλασε "Κέβιν Λανς από το εγκληματολογικό του Λας Βέγκας."
Ο Πάρης χάρηκε ακούγοντας τον άλλοτε φίλο του στην γραμμή.
«Ξέρω ακριβώς τον λόγο που πήρες Κέβιν με ενημέρωσε η δεσποινίς Νικολάου. Δυστυχώς θα σε στεναχωρήσω έχω πολλά που με κρατάνε εδώ Κέβιν, δεν μπορώ να δεχτώ. Δεν θέλω να φύγω από το εγκληματολογικό.»
"Εντάξει Πάρη, η απόφασή σου είναι κατανοητή. Αλλά να ξέρεις πως η πρόταση παραμένει, αν νιώσεις ότι θες λίγο χάος στη ζωή σου, ένα γραφείο και μια δικιά σου ομάδα σε περιμένει εδώ."
«Σ ευχαριστώ Κέβιν, θα το έχω υπόψιν μου. Η δεσποινίς Νικολάου με ενημέρωσε πως δέχτηκε την πρότασή σου.»
"Είναι πολύτιμη για εμάς εδώ Πάρη, δεν σου κρύβω ότι χαίρομαι που επιστρέφει."
«Να την προσέχετε. Καληνύχτα Κέβιν.»
Τερμάτισε την κλήση και πέταξε το κινητό πάνω στον καναπέ. Πέρασε στην κουζίνα, η Μυρτώ τον κοίταξε.
«Όλα καλά;» τον ρώτησε.
«Ναι αγάπη μου όλα καλά, δεν ήταν κάτι σημαντικό.» την αγκάλιασε και την φίλησε στοργικά στο μέτωπο.

  *τροπονίνη (πρόκειται για μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο μυοκάρδιο και έχει σημαντικό ρόλο στην συστολή της καρδιάς. Απελευθερώνεται στην περίπτωση οξέος εμφράγματος.)

  *ινιδισμός (πρόκειται για συσπάσεις μικρών ινών ή μικρών ομάδων μυϊκών ινών ύστερα από κόπωση ή από παθολογικές καταστάσεις.)

▪️Γειααα σας!!🦉 Ο Πάρης γενικά με την επιμονή το έχει. Αλήθεια θα ήθελα να ήμουν από μια μέρα να έβλεπα την μούρη του ανθρώπου στο γραφείο τελετών.

Όπως επίσης θα ήθελα να δω την μούρη του διευθυντή όταν κατάλαβε ότι δεν τον παίρνει να πηγαίνει κόντρα εκεί γιατί τα πράγματα δεν θα πάνε καλά για αυτόν! Λάτρεψα την χαλαρότητα του Πάρη σε όλη την συνομιλία καθώς και τα χαστουκάκια στο μάγουλο. Εντάξει θεουλης!😂

Ο ύποπτος και κατά συνέπεια ο δολοφόνος, θυματοποιήθηκε (τι πιο σύνηθες αυτό να συμβεί 💁🏻‍♀️) αλλά εντέλει δεν βγήκε σώος και αβλαβής απ' αυτή την υπόθεση.

Και που καταλήγουμε? Ότι ο επιμένων νικά, πόσο μάλλον όταν ο επιμένων είναι ο Πάρης Μυλωνάς.

Το τηλεφώνημα στο τέλος όμως... Πιστεύω ότι στεναχωριέται κατά βάθος αλλά από την άλλη χαίρετε κιόλας για την Μυρτώ για αυτό και έδωσε την εντολή να την προσέχουν. Ο ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ. 😍

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο. Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο διορθωμένο κεφάλαιο.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️