Τράβηξε την καρέκλα για να καθήσει η Μυρτώ και κάθησε δίπλα της. Κοίταξε απέναντί του τον άντρα με τον δικηγόρο του.
«Βρήκα καύσιμα πυραύλου στη βόμβα και στην μπλούζα σου.» άρχισε την ανάκριση η Μυρτώ.
Ο άντρας κοίταξε τον δικηγόρο στα αριστερά του.
«Πρέπει να εξηγήσεις.» του είπε ψιθυριστά ο δικηγόρος.
«Ο γιος μου έχει να κάνει μια εργασία στο σχολείο, στην χημεία. Δεν πρέπει να τον βοηθάω, αλλά έτσι κάνουν οι γονείς. Φτιάξαμε ένα ηφαίστειο... Κάποια χημικά ξεχείλισαν.» εξήγησε στον Πάρη και την Μυρτώ.
«Πήγαμε στο σπίτι σου. Για ποιο ηφαίστειο μας μιλάς και για ποιο παιδί;» ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του.
«Ο Παναγιώτης πάει τρίτη δημοτικού.» απάντησε στον Πάρη.
«Είσαι χωρισμένος;» συνέχισε με τις ερωτήσεις ο Πάρης.
«Όχι... Κοίτα...» ο άντρας έβαλε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι «Η κατάσταση έχει ως εξής. Η οικογένειά μου μένει στη Χαλκίδα. Πηγαίνω να τους δω τα σαββατοκύριακα.»
«Τις υπόλοιπες μέρες;»
«Είμαι πωλητής. Ταξιδεύω σε όλη τη χώρα.» απάντησε στον Πάρη.
«Γι αυτό νοικιάζει αυτοκίνητα. Είναι πιο φθηνό από το leasing.» συμπλήρωσε ο δικηγόρος.
«Εντάξει...» έτριψε το μέτωπό του «Και πάλι δεν εξηγείται το άδειο διαμέρισμα.»
«Λατρεύω που είμαι παντρεμένος. Λατρεύω τη γυναίκα μου και το παιδί μου όμως χρειάζομαι τον χώρο μου. Δεν θέλω να πληγώσω κανενός τα συναισθήματα οπότε τους λέω ότι λείπω εκτός πόλης ακόμα και αν δεν λείπω εκτός.»
Ο Πάρης σήκωσε την παλάμη του σταματώντας τον «Θέλουμε την διεύθυνση του σπιτιού σου.»
«Κύριε Μυλωνά...» του ψιθύρισε «Σας εκλιπαρώ. Μη χαλάσετε τη σχέση που έχω με την γυναίκα μου.»
Ο Πάρης κοίταξε στιγμιαία την Μυρτώ.
«Την διεύθυνση παρακαλώ.» αυστηρά είπε και σηκώθηκε όρθιος.

Δύο ώρες μετά στεκόταν μαζί με την Μυρτώ μπροστά από την πόρτα της μονοκατοικίας. Μια μελαχρινή γυναίκα με τον γιο της άνοιξε την πόρτα και τους κοίταξε.
«Καλημέρα, είμαστε ο Πάρης Μυλωνάς και η Μυρτώ Νικολάου από το Εγκληματολογικό Αθηνών.» είπε ο Πάρης βγάζοντας τα γυαλιά ηλίου του και της έδωσε το ένταλμα έρευνας.
«Μαμά, τι συμβαίνει;» ρώτησε το αγοράκι.
«Δεν καταλαβαίνω.» διαβάζοντας το ένταλμα είπε στην Μυρτώ.
«Κυρία Βιολέτα, περιμένετε έξω με τον γιο σας παρακαλώ.» της ζήτησε η Μυρτώ.
«Ελάτε μαζί μου.» φώναξε ένας αστυνομικός και η γυναίκα τον πλησίασε αθόρυβα.
Η Μυρτώ με τον Πάρη μπήκαν στο σπίτι. Άφησε την Μυρτώ πίσω του στο σαλόνι και προχώρησε στην τραπεζαρία. Πάνω στο τραπέζι είδε ένα μικρό ηφαίστειο.
«Μυρτώ...» άφησε κάτω το βαλιτσάκι του «υπάρχει ένα ηφαίστειο πάνω στο τραπέζι.» έπιασε από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του γάντια και τα φόρεσε. Η Μυρτώ στάθηκε δίπλα του.
«Σκόνη αλουμινίου...» της έδειξε το μικρό μπουκάλι που κρατούσε «πολυβινυλοχλωρίδιο, χορηγείται στη μόνωση ηλεκτρικών καλωδίων.» της εξήγησε αφήνοντας κάτω και το άλλο μπουκάλι «και υπερχλωρικό αμμώνιο.»
«Τα τρία συστατικά που "ξυπνούν" τη λάβα. Μικρή είχα φτιάξει ένα παρόμοιο για σχολική εργασία ήταν ΤΕ-ΛΕΙ-Ο.» συλλάβισε και χαμογέλασε «Άξιζα την πρώτη θέση. Τελικά, κέρδισε ένα παιδί που είχε φτιάξει μια μυρμηγκοφωλιά.»
«Τα έντομα πάντα κερδίζουν.» της είπε και κρυφογέλασε «Πάμε να μιλήσουμε στην σύζυγο και θα συζητήσουμε μετά για τα προβλήματά σου.»
Βγήκε έξω γελώντας, ενώ η Μυρτώ τον πείραξε χτυπώντας τον απαλά στον ώμο.

«Πιστέψτε με , ο Ορέστης δεν έφτιαξε την βόμβα. Αγαπώ τον άντρα μου αλλά δεν πιάνουν τα χέρια του. Την προηγούμενη εβδομάδα είχε χαλάσει η βρύση και η αυλή είχε πλημμυρίσει... Ο Ορέστης δεν ήξερε τι να κάνει μέχρι να γυρίσω σπίτι.»
«Ο άντρας σας είπε ότι βοήθησε τον γιο σας στο ηφαίστειο.» της είπε η Μυρτώ.
«Απλά έβλεπε. Είμαι δασκαλα, ο Παναγιώτης ξέρει ποιός γονιός θα τον βοηθήσει.» απάντησε η γυναίκα.
«Ο άντρας σας μας είπε επίσης ότι ασχολείται με τις πωλήσεις.» συνέχισε ο Πάρης.
«Είναι στο υπουργείο Εξωτερικών. Ξέρετε... Σε μυστικά προγράμματα. Λείπει συχνά, δεν μιλάει πολύ για αυτό.»
«Απ ότι γνωρίζεται έχει μιλήσει σε κάποιον άλλο για τη δουλειά; Σε κάποιο συγγενή, κάποιο φίλο;» η Μυρτώ στήριξε τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι της.
«Οι γονείς του έχουν πεθάνει, είναι μοναχοπαίδι. Δεν έχει χρόνο για φίλους. Ένα βράδυ πριν χρόνια, είχαμε πιεί λιγάκι...» άδειασε τα πνευμόνια της «Ο Ορέστης μου εμπιστεύτηκε ότι είναι πράκτορας της CIA.»
Ο Πάρης με την Μυρτώ κοιτάχτηκαν.

Φόρεσε τα γάντια του, άφησε το ηφαίστειο πάνω στο τραπέζι και ξεκίνησε να το ερευνά. Ο Νίκος μπήκε στο εργαστήριο.
«Γειά...» πλησίασε κοντά και σταμάτησε δίπλα του «Είχα φτιάξει και εγώ ένα τέτοιο στην τρίτη γυμνασίου, για το επιστημονικό παζάρι. Έπρεπε να είχα κερδίσει.»
«Ξεπέρασέ το Νίκο.»
«Κάλυμμα βόμβας με ίχνη από εργαλείο. Μάλλον τανάλια ή μέγγενη.» τον ενημέρωσε.
«Δεν βρήκα μέγγενη στην εργαλειοθήκη του Ορφέα. Αλλά η βόμβα και το ηφαίστειο κατασκευάστηκαν με παρόμοιο τρόπο.» άφησε κάτω το εργαλείο που κρατούσε.
«Θα συγκρίνουμε τα ίχνη και στα δύο, στη βόμβα και το ηφαίστειο. Σημασία δεν έχει τι φτιάχνεις, αλλά πως το φτιάχνεις.»
Έβγαλε μέσα από το ηφαίστειο ένα εξάρτημα και το σύγκριναν οπτικά με ένα παρόμοιο εξάρτημα της βόμβας.
«Με βάση αυτά που βλέπω το εργαλείο που έφτιαξε το ηφαίστειο δεν έφτιαξε την βόμβα.»

«Πες μου ότι έχεις κάτι πραγματικά καλό.» ξεφύσηξε και κοίταξε την Μυρτώ.
«Μίλησα με τον Γρηγόρη, το χανζαπλάστ που βρήκες στο διαμέρισμα έχει πάνω του DNA. Δεν είναι δικό του αλλά βρέθηκαν επτά κοινά αλληλόμορφα.» του είπε και κάθησε στην καρέκλα.
«Ο γιός του.» της απάντησε και έβγαλε τα γυαλιά του.
«Όχι, θυληκο. Μητέρα, κόρη, αδερφή.»
«Η γυναίκα του μας είπε ότι η μητέρα του έχει πεθάνει. Είναι μοναχοπαίδι... Οπότε μας μένει η κόρη. Στο διαμέρισμα του βρέθηκαν λογαριασμοί στο όνομά του από τρείς διαφορετικές διευθύνσεις. Χαλκίδα, Αθήνα και Πειραιά. Αποκλείεται να ήταν παιδί σ αυτό το διαμέρισμα.» ετριψε τα μάτια του.
«Μπορεί να μένει στον Πειραιά.» υπέθεσε η Μυρτώ.
«Ξέχνα τον μυστικό πράκτορα, ο τύπος κάνει μυστική ζωή.»

Έφτασαν σε μια μονοκατοικία, λίγο πριν πλησιάσουν στην πόρτα μια γυναίκα εμφανίστηκε από την πίσω μεριά του σπιτιού.
«Συγγνώμη, μπορώ να σας βοηθήσω;» τους ρώτησε πλησιάζοντας κοντά τους.
«Καλησπέρα, είμαστε από το Εγκληματολογικό Αθηνών.» της είπε ο Πάρης.
«Έπαθε κάτι ο άντρας μου;» τους ρώτησε παίζοντας νευρικά με τα δάχτυλά της «Υποτίθεται ότι θα γύριζε τη Δευτέρα το βράδυ, το κινητό του δεν λειτουργεί. Είμαι η Ιωάννα.» τους συστήθηκε.

Ο Πάρης έβγαλε μια φωτογραφία από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του.
«Αυτός είναι ο σύζυγός σας;» την ρώτησε, η γυναίκα πήρε την φωτογραφία στα χέρια της.
«Ναι.» του απάντησε.
«Είστε παντρεμένοι;»
Η γυναίκα σήκωσε το βλέμμα της από την φωτογραφία και κοίταξε την Μυρτώ «Ναι, τι συμβαίνει;»
«Ο σύζυγός σας είναι ύποπτος για μια υπόθεση και έχει προφυλακιστεί.» ενημέρωσε η Μυρτώ, η γυναίκα την κοιτούσε παγωμένη.
Ο Πάρης άφησε τις δύο γυναίκες και προχώρησε προς τους κάδους σκουπιδιών, άνοιξε τον ένα παρατηρώντας το περιεχόμενό του.
«Κυρία Ιωάννα...» έκλεισε τον κάδο «Έχετε κόρη;»
«Την Ειρήνη.» του απάντησε.
«Κάνει μήπως κάποια κατασκευή για το σχολείο;»
«Ένα ηφαίστειο.»
«Θα μπορούσαμε να το δούμε;» της ζήτησε.
«Ναι, φυσικά.»

Ακολούθησαν την γυναίκα στο γκαράζ του σπιτιού. Πάνω σ'ενα ξύλινο τραπέζι είδαν ένα μισό φτιαγμένο ηφαίστειο. Ένα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά τους κοιτούσε παραξενεμένο.
«Γειά σου Ειρήνη, είμαι ο Πάρης και αυτή εδώ είναι η Μυρτώ...» η Μυρτώ χαμογέλασε χαιρετώντας την μικρή «Αναρωτιόμασταν, αν θα μπορούσαμε να δανειστούμε το ηφαίστειό σου.»
«Δεν μπορείτε να το πάρετε.» του φώναξε.
«Ειρήνη να σε ρωτήσω, χρησιμοποίησες αυτό το εργαλείο για να δουλέψεις μέσα στο ηφαίστειο;» της έδειξε την τανάλια πάνω στο τραπέζι.
«Ναι ο μπαμπάς μου το έφτιαξε.» απάντησε το κορίτσι.
«Σε βοήθησε;» την ρώτησε η Μυρτώ.
«Ναι.»
«Διδάσκω γιόγκα. Δεν έχω ιδέα πως δουλεύουν αυτά. Ο Ορφέας το έφτιαξε.»
Ο Πάρης πλησίασε κοντα στην μικρή και γονάτισε μπροστά της «Πότε πρέπει να πας το ηφαίστειο στο σχολείο;» την ρώτησε.
«Την Παρασκευή.»
«Σου υπόσχομαι ότι θα κάνω τα πάντα, για να σου επιστρέψω το ηφαίστειο μέχρι την Παρασκευή. Εντάξει;»
Η μικρή χαμογέλασε «Εντάξει. Μπορείτε να το πάρετε.»
«Σ ευχαριστώ.» ανταπέδωσε το χαμόγελο και πήρε το ηφαίστειο βγαίνοντας έξω από το γκαράζ.

«Λοιπόν κύριε Φωτίου, η διγαμία διώκεται ποινικά. Μπορεί να πάτε φυλακή από ένα έως τέσσερα χρόνια. Το ξέρετε αυτό;» τράβηξε την καρέκλα και κάθησε.
«Είχα μόλις παντρευτεί την Βιολέτα, όταν γνώρισα την Ιωάννα ήταν φοιτήτρια στον Πειραιά. Έμεινε έγκυος, έκανα το σωστό. Κάθε Δευτέρα με Παρασκευή με την Ιωάννα και τα Σαββατοκύριακα με την Βιολέτα. Και οι δύο πιστεύουν ότι ταξιδεύω για δουλειά.»
«Θα σε ρωτήσω ακόμα μια φορά...» σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του και ακούμπησε την πλάτη του στην καρέκλα «Τι το θες το άδειο διαμέρισμα; Έχεις κι άλλη κοπέλα;»
«Όχι.» απάντησε και γύρισε προς τον δικηγόρο του μιλώντας του χαμηλόφωνα. Ο Πάρης κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα την Μυρτώ δίπλα του.
«Η ζωή μου είναι μια ζυγαριά. Είχα βγει με την Ιωάννα για δείπνο και η Βιολέτα είδε την χρέωση στην κάρτα. Αντί να πάρω ταχυδρομική θυρίδα σκέφτηκα να νοικιάσω ένα φθηνό διαμέρισμα. Ξέρετε... Θα είχα μια νύχτα για τον εαυτό μου που και που.»
«Βρήκαμε ένα χανζαπλάστ με το DNA της κόρης σας, Ειρήνης στο διαμέρισμα. Πηγαίνατε την κόρη σας εκεί και όχι τις γυναίκες σας;» τον ρώτησε η Μυρτώ.
«Όχι... Όχι δεν είναι έτσι. Ξέρετε πως είναι τα παιδιά.» γέλασε αμήχανα «Μου το είχε δώσει όταν είχαμε βγει βόλτα το έβαλα στην τσέπη μου και άδειασα τις τσέπες μου στο διαμέρισμα.»
«Κύριε, συλλέξαμε τα ηφαίστεια και από τα δύο σας παιδιά. Βρήκαμε μια τανάλια στο σπίτι σας στον Πειραιά. Η τανάλια ταιριάζει και στα δύο ηφαίστεια.»
«Σωστά, χρειαζόμουν την τανάλια για το ηφαίστειο της Ειρήνης και δανείστηκα της Βιολέτας.» απάντησε στην Μυρτώ.
«Αυτό δεν είναι έγκλημα κυρία Νικολάου.» είπε αυστηρά ο δικηγόρος του.
«Το γνωρίζω απλά έχω λίγο μπερδευτεί.» απάντησε ευγενικά «Η γυναίκα σας, η Βιολέτα μας είπε ότι δεν μπορείτε να φτιάξετε ένα ηφαίστειο. Από την άλλη η γυναίκα σας, η Ιωάννα λέει ότι το ηφαίστειο το φτιάξατε όλο εσείς. Οπότε, τι γίνεται;»
«Παρατηρούσα την Βιολέτα όταν έφτιαχνε το ηφαίστειο του Παναγιώτη. Ήξερα λοιπόν πως να φτιάξω και το ηφαίστειο της Ειρήνης. Δεν ήταν συμμετρικό σαν της Βιολέτας και η λάβα ήταν ξεθυμασμένη αλλά άρεσε στην Ειρήνη.» ενάλλασε το βλέμμα του ανάμεσα στον Πάρη και την Μυρτώ.
«Πότε δανειστήκατε την τανάλια;» τον ρώτησε η Μυρτώ.
«Πριν δύο εβδομάδες, γιατί;»
«Δεν την επιστρέψατε στην Βιολέτα;»
«Έπρεπε να το είχα κάνει κυρία Νικολάου.»

«Έχουμε ίδια χαρακτηριστικά με την βόμβα. Υπάρχει ταύτιση. Αστυνόμε συλλάβετέ την.»
Η Μυρτώ σηκώθηκε από την βρύση του κήπου, άφησε σε μια άκρη την τανάλια που προηγουμένως της είχε δώσει η Βιολέτα. Κοίταξε τον Πάρη και κούνησε το κεφάλι της.

«Βρήκαμε αυτή την τανάλια στο αυτοκίνητό σας.» ο Πάρης έσπρωξε την τανάλια προς το μέρος της γυναίκας «Τη χρησιμοποιήσατε για να διορθώσετε τη βρύση και...» κάθησε απέναντι της «να φτιάξετε μια βόμβα.»
«Κυρία Φωτίου, πόσο καιρό γνωρίζετε για την διπλή ζωή του άντρα σας;» την ρώτησε η Μυρτώ.
«Το όνομα της άλλης γυναίκας του είναι Ιωάννα. Μια-δυο φορές το χρόνο με αποκαλούσε έτσι. Το αγνοούσα, δεν έδινα σημασία.»
«Είναι πολύ δύσκολο να ζουν δύο μέσα στο ψέμα, πόσο μάλλον τρεις.» χτύπησε ρυθμικά τα δάχτυλά του πάνω στο τραπέζι.
«Κοιτάξτε, ο Ορφέας ήταν καλός σύζυγος και φανταστικός πατέρας. Ήταν σαν να ζούσαμε συνεχώς σ ένα μήνα του μέλιτος.»
«Αλήθεια;» απόρησε και έφτιαξε τα γυαλιά του «Και τι άλλαξε;» την ρώτησε.
«Μου ζήτησε να πάρω τ άπλυτά του από το πορτμπαγκάζ. Βρήκα μια πλαστική τσάντα με όλα τα σύνεργα για το ηφαίστειο. Μέχρι και τα αστεράκια που είχα κόψει για τον γιο μου. Συνεχώς υποπτευόμουν πως υπήρχε άλλη γυναίκα αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν άλλη οικογένεια. Πριν δύο εβδομάδες, την Κυριακή τον ακολούθησα. Άφησε το νοικιασμένο αυτοκίνητο και μπήκε σ' ένα διαμέρισμα. Άλλαξε ρούχα και πήγε στον Πειραιά με άλλο καλύτερο αυτοκίνητο.»
«Γιατί απλά δεν τον χωρίσατε;» την ρώτησε η Μυρτώ.
«Με κορόιδευε, όλη μου η ζωή ήταν ένα ψέμα.»
«Κυρία μου, σκοτώσατε τρεις αθώους ανθρώπους.» η Μυρτώ αγανακτισμένη κούνησε το κεφάλι της.
«Δεν είχα αυτή την πρόθεση...» έκανε μια παύση «Αυτή η βόμβα επρόκειτο να εκραγεί στις 20:30. Καθώς θα πήγαινε στο αεροδρόμιο να προλάβει την πτήση του.»
«Γιατί βόμβα;» απόρησε ο Πάρης.
«Δεν είναι δυσκολότερο να φτιάξεις βόμβα απ ότι ηφαίστειο.» απάντησε και σκούπισε τα δάκρυά της.
«Δυστυχώς, σας πρόδωσε η τανάλια.» της είπε και έκλεισε τον φάκελο μπροστά του.

Κρέμασε το παλτό του, πήγε στην μικρή κάβα στην άκρη του σπιτιού. Έπιασε ένα μπουκάλι κρασί, άνοιξε το ντουλάπι πήρε δύο ποτήρια και τα άφησε στον πάγκο της κουζίνας. Σήκωσε τα μανίκια από το πουκάμισό του, άνοιξε το μπουκάλι και γέμισε τα ποτήρια. Πήρε το ένα στο χέρι του και ήπιε μια γλυκιά στηρίζοντας το σώμα του στον πάγκο. Άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα και χαμογέλασε.
«Είμαι στην κουζίνα. Βγάλε το παλτό σου και έλα.» της φώναξε.
«Μάλιστα κύριε.»

Την είδε να πλησιάζει κοντά του και της έδωσε το ένα ποτήρι. Η Μυρτώ κάθησε στο σκαμπό απέναντί του.
«Έστειλες εμένα στον διευθυντή επειδή βαριόσουν να του μιλήσεις, το θεωρείς σωστό;» τον ρώτησε μισοκλείνοντας δήθεν απειλητικά τα μάτια της.
«Τον είχα πάρα πολλές μέρες πάνω από το κεφάλι μου, πίστεψέ με ήταν από τα καλύτερα πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις για μένα.» τσούγκρισε τα ποτήρια τους και γέλασε.
«Το πιστεύεις ότι ζούσε δύο ζωές;»
«Έχει σταματήσει να με εκπλήσσει πλέον η ανθρωπότητα. Τα περιμένω όλα απ' όλους.» σήκωσε τους ώμους του.
«Στο είχα πει και πριν ένα χρόνο που ήρθα, μ αρέσει να δουλεύω μαζί σου. Είσαι από τους πολλούς ο ένας, κάνεις την διαφορά από τον τρόπο που σκέφτεσαι μέχρι τον τρόπο που μιλάς. Σε εκτιμώ απεριόριστα, πάντα θα σ εκτιμώ. Άσε που λατρεύω να βλέπω τις άλλες να ζηλεύουν που πάμε μαζί παντού.»

Ο Πάρης παραξενεύτηκε και την κοίταξε αφήνοντας το ποτήρι του πάνω στον πάγκο.
«Νομίζω πως αυτό το εγκώμιο που μου πλέκεις κάπου θέλει να καταλήξει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το που.»
Η Μυρτώ έπιασε το χέρι του και το κράτησε σφιχτά.
«Σ αγαπώ πολύ και νοιάζομαι για σένα.» ειλικρινά του είπε.
«Και εγώ για σένα Μυρτώ.»
«Και μ αρέσει αυτό που ζούμε, πολύ. Μαζί σου κάθε μέρα είναι καλύτερη από την προηγούμενη όμως καλέ μου δεν μπορώ να μην σκέφτομαι το Λας Βέγκας κάθε μα κάθε μέρα περνάει απ' το μυαλό μου. Δεν θέλω όμως να χάσω αυτό που έχω μαζί σου γιατί ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα το ξαναβρώ πουθενά γιατί κανένας δεν σου μοιάζει και εγώ νιώθω πάρα πολύ μπερδεμένη.» του εξομολογήθηκε, άλλωστε δεν μπορούσε να του κρυφτεί.

Την φίλησε στοργικά στο μέτωπο και η Μυρτώ έκλεισε τα μάτια της.
«Αν σου φάνηκε περίεργο που ο τύπος συνδύασε δύο ζωές σε μια το ίδιο έχω κάνει και εγώ για να είμαι μαζί σου. Προσπάθησα να ζήσω όσα περισσότερα μπορούσα γιατί ήξερα πολύ καλά πως θα ερχόταν αυτή η στιγμή. Γιατί εσύ Μυρτώ μου -όπως λέει και το όνομά σου- είσαι ευχάριστη σαν την μυρτιά και συνάμα δυναμική, γεννήθηκες για να πετυχαίνεις. Δεν είμαι αυτός που θα σε κρατήσει πίσω, που θα σε βάλει σε κλουβί ούτε θα σε περιορίσει στο ποσό θα ανοίξεις τα φτερά σου σ αγαπάω πάρα πολύ για να στο κάνω αυτό. Γι αυτό και θα δεχτείς, θα πας μωρό μου. Ήρθε η ώρα να ανοίξεις τα φτερά σου και να πας ψηλά.» βαθιά μέσα του είχε στεναχωρηθεί, αλλά ήταν περήφανος για την Μυρτώ του, της άξιζε. Σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια της και έμεινε να την κοιτάζει έτσι ώστε να θυμάται τα πάντα από το πρόσωπό της.
«Μέχρι να φύγω θέλω να μείνουμε μαζί σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όταν φύγω θέλω να ξέρω ότι θα με προστατεύεις.» του χάιδεψε το μάγουλο.
«Πάντα θα σε προστατεύω Μυρτώ μου. Πάντα.» της υποσχέθηκε και την φίλησε πεταχτά στα χείλη.

▪️ Γειααα σας!!🦉 Λοιπόν λοιπόν...
Ο τυπάς , μιλάμε τώρα για απίστευτο μυαλό #νοτ. Αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι συνδυασμοί του ήταν πετυχημένοι.

Βέβαια με τους συνδυασμούς του η πρώτη του γυναίκα σκότωσε έναν αθώο άνθρωπο άλλα αυτό είναι άλλο...

Δευτέρα Παρασκευή στη μια Σαββατοκύριακο στην άλλη αυτό θα πει τάξη και πρόγραμμα. 💁🏻‍♀️

Νομίζω όμως πως τα πράγματα μεταξύ Πάρη και Μυρτώς κάπως δεν πάνε καλά. Κάπως λιγάκι δυσκόλεψαν.

Όμως ο Πάρης, είναι εκεί για να στηρίξει την απόφαση της Μυρτώς παρόλο που τον στεναχώρησε. Ο ΓΛΥΚΟΎΛΗΣ!

Τέτοιους υποστηρικτικούς συντρόφους να βρίσκεται.

Αυτά....

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο διορθωμένο κεφάλαιο.

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!🍒❤️

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️