Λίγο πριν σβήσει την μηχανή, έβλεπε έξω τον τεράστιο χαμό που είχε μπροστά του. Πανίκος, αυτή ήταν η κατάλληλη λέξη. Οι πολίτες με τρόμο στα μάτια στεκόταν στην πόρτα του λευκού κτηρίου. Αστυνομικοί διασκορπισμένοι παντού μιλούσαν και προσπαθούσαν να καθησυχάσουν τον κόσμο, ασθενοφόρα έφευγαν και αλλά ερχόντουσαν στον τόπο. Οι τραυματιοφορείς μετέφεραν καμμένα σώματα και τραυματισμένους πολίτες. Δεξιά του λίγα μέτρα πιο κάτω οι αστυνομικοί έριχναν νερό πάνω σ' ένα καμμένο αυτοκίνητο. Όλα αυτά συνέβαιναν έξω από το μεγαλύτερο κέντρο διασκέδασης κυρίως τον πιο εύπορων οικογενειών. Έκλεισε την πόρτα του τζιπ του και προχώρησε κοιτώντας την Μυρτώ που περπατούσε δίπλα του. Ο διευθυντής του εγκληματολογικού πλησίασε κοντά τους μοιράζοντας την απόσταση.
«Βόμβα σε αυτοκίνητο. Οδηγός και παρκαδόρος νεκροί και άλλος ένας σε κρίσιμη κατάσταση. Τουλάχιστον δώδεκα τραυματίες. Είχα έρθει για φαγητό και ετοιμαζόμουν να φύγω. Αν είχα βγει λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα θα με μαζεύατε με τα κουταλάκια.» τους είπε γρήγορα.
«Ευτυχώς είσαι καλά.» είπε ο Πάρης και κοίταξε για λίγο το χάος πίσω του «Έλεγξαν την περιοχή για άλλες βόμβες;» τον ρώτησε.
«Μας είπαν ότι η περιοχή είναι καθαρή.» απάντησε στον Πάρη.
«Θα τραβήξω φωτογραφίες από κάθε γωνιά και αεροφωτογραφίες.» ο Πάρης έγνεψε καταφατικά.

Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί, ο Πάρης άρπαξε την Μυρτώ την έσφιξε στην αγκαλιά του και έσκυψαν πίσω από ένα αυτοκίνητο. Κοίταξε την Μυρτώ.
«Είσαι εντάξει; Πονάς κάπου;» ταραγμένος την ρώτησε.
«Οχι, είμαι καλά. Σ ευχαριστώ που με προστάτευσες.»
«Πάντα Μυρτώ.»

  Μετά από λίγα λεπτά σταμάτησαν να ακούγονται πυροβολισμοί ο Πάρης σηκώθηκε. Πλησίασε στο καμμένο αυτοκίνητο, άναψε τον φακό του. Ο διευθυντής τον πλησίασε.
«Τα πυρομαχικά ήταν στερεωμένα στο πορτμπαγκάζ. Ήταν στερεωμένα αρχικά εδώ.» ο Πάρης έδειξε το σημείο στο καμμένο πορτμπαγκάζ «Η πυρίτιδα υπερθερμάνθηκε και εξεράγη.» εξήγησε στον διευθυντή.
«Πάρη, πάω να καταγράψω στοιχεία.» η Μυρτώ έπιασε το βαλιτσάκι της.
«Εντάξει Μυρτώ.» της είπε χωρίς να πάρει το βλέμμα του από το πορτμπαγκάζ «Πιστεύω ότι το εκρηκτικό κύμα ήρθε από το πίσω μέρος του αυτοκινήτου στο μπροστινό...» με αργά βήματα προχώρησε στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου «και χώρισε το σώμα του οδηγού στους αστραγάλους.» χαμήλωσε το φως από τον φακό του φέρνοντας το στα καμμένα μέλη σώματος «Αντώνη, έχουμε ανθρώπινα μέλη στο αυτοκίνητο.» φώναξε.
«Ψάχνω τα πόδια.» του είπε ο άντρας.
«Τα βρήκα.» απάντησε στον Αντώνη.
«Πρέπει να βρούμε την ταυτότητα του οδηγού όσο πιο σύντομα γίνεται.»
«Ο αριθμός του αυτοκινήτου παραμένει άθικτος.» απάντησε στον διευθυντή.
«Γραψ'τον και τηλεφώνησε για να τον μάθεις.» ο διευθυντής έδωσε εντολή σ έναν αστυνομικό δίπλα του.
Με την άκρη του ματιού παρατήρησε ένα ασημί βαν να πλησιάζει κοντά τους.
«Ήρθαν οι δημοσιογράφοι. Είναι όλοι δικοί σου.» είπε στον διευθυντή που τον έβλεπε να φτιάχνει το κουστούμι του «Θα ήθελα πολύ να βοηθήσω αλλά πρέπει να ερευνήσω το αυτοκίνητο.» συνέχισε και έβαλε τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του.
«Βοήθησέ με Μυλωνά. Όλοι πιστεύουν ότι είναι τρομοκρατικό χτύπημα. Εσύ τι πιστεύεις;» τον ρώτησε.
«Δεν πιστεύω, απλά κοιτάζω.» του απάντησε άνετος.
«Αυτό ήταν καλό. Μπορώ να το χρησιμοποιήσω;» φεύγοντας μακριά του τον ρώτησε.
Ο Πάρης φόρεσε τα γυαλιά του και γέλασε κουνώντας το κεφάλι του.

  Είχε ανέβει πάνω στο καμμένο αυτοκίνητο, σε ο,τι είχε απομείνει απ' αυτό. Στήριξε τα πόδια του στα καμμένα επίσης καθίσματα.
«Κύριε Μυλωνά, έμαθα για την βόμβα και είμαι εδώ για να βοηθήσω.»
Σήκωσε το βλέμμα του από τις σημειώσεις και κοίταξε τον Γρηγόρη στα δεξιά του.
«Βρήκα το επίκεντρο της έκρηξης. Η βόμβα ήταν στο ρεζερβουάρ.» τον ενημέρωσε.
«Η βενζίνη έκανε ακόμα μεγαλύτερη την έκρηξη.» είπε ο άντρας.
«Αν πραγματικά θέλεις να βοηθήσεις ξάπλωσε και βρες τον διακόπτη κάτω από το αυτοκίνητο.» συνέχισε την δουλειά του και γύρισε ξανά στις σημειώσεις του.
Ο Γρηγόρης χωρίς δεύτερη σκέψη τσούλησε κάτω από το αυτοκίνητο. Ενώ ο Πάρης άναψε τον φακό του και επεξεργάστηκε το εσωτερικό του αυτοκινήτου.
«Βρήκα ένα πειραγμένο καλώδιο.» άρχισε ο Γρηγόρης να του λέει «Οδηγεί από το ρεζερβουάρ στο κέντρο του ταμπλό. Δεν είναι κοντά στο κλειδί.»
«Το ψηφιακό ρολόι ήταν ο διακόπτης. Ωρολογιακή βόμβα.» είπε στον νεαρό άντρα κοιτάζοντας το καμμένο ταμπλό.
«Τι έχει να γίνει μετά;» ρώτησε ο Γρηγόρης και σηκώθηκε από το πάτωμα.
«Ο Νίκος θα ανακατασκευάσει την βόμβα.» του απάντησε σβήνοντας τον φακό του.

  Κάθησε στην καρέκλα του γραφείου του και φόρεσε τα γυαλιά του. Σήκωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας απανεντι του τον Νίκο με τον διευθυντή του εγκληματολογικού που στεκόταν όρθιοι.
«Ήταν βόμβα σε σωλήνα.» άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε και ενάλλασσε το βλέμμα του ανάμεσα στον Πάρη και τον διευθυντή «Ενεργοποιήθηκε με νήμα πυράκτωσης λαμπτήρα.»
«Η βόμβα ήταν προσκολλημένη στο ρεζερβουάρ.» συμπλήρωσε ο Πάρης.
«Είχαν μείνει κάποια κομμάτια μαγνήτη και κασσιτεροκόλησης.» ο Νίκος έδωσε μια φωτογραφία στον διευθυντή.
«Βρήκατε κάποιον ωρολογιακό μηχανισμό;» τους ρώτησε ο διευθυντής.
«Το ψηφιακό ρολόι στο ταμπλό του αυτοκινήτου.» απάντησε ο Πάρης και έγυρε το σώμα του προς τα πίσω.
«Βρήκατε τι είδους εκρηκτικά χρησιμοποίησε;»
«Όχι ακόμη.» έφτιαξε τα γυαλιά του.
«Ετοιμαζόμουν να αναλύσω τα χημικά υπολείμματα από την βόμβα.» ο Νίκος έκλεισε τον φάκελο.
«Κάνε τεστ για οργανικά και ανόργανα στοιχεία.» έδωσε εντολή στον Νίκο που αυτός με την σειρά του κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και βγήκε έξω.

  Ο διευθυντής τράβηξε την καρέκλα και κάθησε.
«Οπότε, τι σημαίνουν όλα αυτά;» τον ρώτησε.
Ο Πάρης συνέστησε να γράφει «Ποιά είναι τα όλα αυτά;» απορημένος αντερώτησε.
«Μην μου κάνεις τον χαζό Μυλωνά. Η έκρηξη παίζει σε όλα τα κανάλια. Θέλω να μάθω ποιος και γιατί.»
«Τα στοιχεία το μόνο που μας λένε είναι για την βόμβα, όχι για τον βομβιστή.» απάντησε αυστηρά γυρνώντας ανάμεσα στα δάχτυλά του το στυλό.
«Κάοοια υπογραφή, κάποιο στοιχείο, κάτι ασυνήθιστο στην βόμβα;» συνέχισε τις ερωτήσεις ο διευθυντής.
«Όχι.» χαμήλωσε το βλέμμα του «Τίποτα.» άλλαξε σελίδα στις σημειώσεις του.

  Σήκωσε τα μανίκια του σκούρου μπλε πουκαμίσου του, τριγύρισε στο γραφείο του κοιτάζοντας την Μυρτώ «Πες μου οτι έχεις βρει κάτι καλό. Ο διευθυντής δεν με έχει αφήσει σε ησυχία.» ξεφύσηξε και πέρασε τα δάχτυλά του μέσα από τα μαύρα μαλλιά του.
«Το όπλο που βρήκα δεν ήταν καταχωρημένο. Έστειλα ένα δείγμα για ανάλυση απ' την μπλε ουσία που είχε πάνω του που πιθανόν να είναι από τσάντα που έλιωσε στην έκρηξη.» του είπε.
«Ωραία. Οι σφαίρες από το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου;» συνέχισε και κάθησε στην πολυθρόνα.
«Είναι σπάνια πυρομαχικά. Ο χάλκινος κάλυκας περιλαμβάνει μόλυβδο με επόξυ*. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο.»
«Έχει σχεδιαστεί να μπαίνει στον στόχο αλλά να μην βγαίνει.» της εξήγησε.
«Διείσδυση αλλά όχι διάτρηση. Γιατί;» απόρησε κοιτάζοντάς τον.
«Θα στο αναλύσω. Πες ότι γίνεται αεροπειρατεία στο αεροπλάνο σου. Ο ελληνικός στρατός θέλει να ρίξει τον αεροπειρατή...»
«Αλλά όχι το αεροπλάνο.» τον διέκοψε.
Ο Πάρης χαμογέλασε «Ακριβώς. Δεν κυκλοφορούν πολλά τέτοια στην αγορά. Οπότε ο οδηγός μας ίσως να είναι ομοσπονδιακός στρατιωτικός.»
«Θα είναι εύκολο να βρούνε την ταυτότητά του.» θεώρησε η Μυρτώ.
«Θέλω να πιστεύω. Για αρχή θα πάμε με τον Δημήτρη στην ομοσπονδία που νοικιάστηκε το αυτοκίνητο. Θέλεις να έρθεις;» την ρώτησε και σηκώθηκε όρθιος.
«Δεν χρειάζεται καν να ρωτάς. Φυσικά και θα έρθω.» του χαμογέλασε.
«Μυρτώ, θέλω να σου ζητήσω και κάτι ακόμα.»
«Ο,τι θέλεις.»
«Τώρα που κυκλοφορεί ο διευθυντής ή μάλλον καλύτερα που με κυνηγάει συνεχώς καλό θα ήταν να προσέχουμε λίγο παραπάνω.» της ζήτησε όσο φορούσε το σακάκι του.
«Μάλιστα κύριε Μυλωνά.»
Πλησίασε κοντά της και έσκυψε φτάνοντας δίπλα από το αυτί της.
«Θα τα πούμε καλύτερα το βράδυ στο σπίτι μου.» της ψιθύρισε και χαμογέλασε πονηρά.

  Κοιτούσε τα αυτοκίνητα όση ώρα περίμενε τον Δημήτρη να ολοκληρώσει την κουβέντα του με τον υπεύθυνο στις ενοικιάσεις αυτοκινήτων. Η Μυρτώ πλησίασε και στάθηκε δίπλα του.
«Λοιπόν παιδιά...» ο Δημήτρης έκλεισε το μπλοκ που κρατούσε «Επιβεβαιώθηκε. Ο οδηγός Μιχάλης Ευγενίου ήταν ομοσπονδιακός στρατιωτικός. Οπότε κάποιος από εμάς θα τηλεφωνήσει στον διευθυντή.»
«Πριν το τηλεφώνημα...» έφτιαξε τα γυαλιά ηλίου του «Τι ώρα έφυγε ο στρατιωτικός από εδώ;»
«Στις 21:40, γιατί;» αντερώτησε ο Δημήτρης.
«Η βόμβα εξεράγη τριάντα λεπτά αργότερα. Τόση είναι η ώρα για να πας στο σημείο που έγινε η έκρηξη.» τους εξήγησε.
«Άρα η βόμβα ήταν ήδη μέσα όταν πήρε το αυτοκίνητό του από εδώ;» απόρησε η Μυρτώ εναλλάσσοντας το βλέμμα της στους δύο άντρες.
«Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Το Καμάρο ήταν στο πάρκινγκ εννέα λεπτά.» τους είπε ο Δημήτρης.
«Σου παίρνει περισσότερη ώρα για να βάλεις μια βόμβα;» ο Πάρης σήκωσε τους ώμους του «Που αυτό σημαίνει ότι η βόμβα ήταν ήδη στο αυτοκίνητο όταν επιστράφηκε.»
«Το ερώτημα είναι ποιος είχε νοικιάσει το αυτοκίνητο πριν τον στρατιωτικό.» αναρωτήθηκε η Μυρτώ και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της.

  Περίμενε το σήμα του Δημήτρη για να περάσει μέσα στο διαμέρισμα, πλησίασε πιο κοντά και κοίταξε μέσα από την άκρη της πόρτας. Ο Δημήτρης του έκανε νόημα να περάσει.
«Εντάξει...» έβαλε το όπλο στην θήκη της ζώνης του «Αυτός ο άντρας νοίκιαζε σπίτι με την εβδομάδα.»
Ο Πάρης άφησε την Μυρτώ να προχωρήσει μπροστά όσο κοιτούσε το διαμέρισμα γύρω του. Στο πάτωμα ήταν ένα στρώμα με παρατημένα άδεια περιτυλίγματα γύρω του, μια μικρή τηλεόραση στην άκρη.
«Έχει αφήσει κάποια ρούχα πίσω και έναν κατεστραμμένο χαρτί.» άκουσε την Μυρτώ και πλησίασε δίπλα της «Θα το πάρω εγώ.»
Συμφώνησε μαζί της, την άφησε πίσω του και μπήκε στο μπάνιο.
«Δεν υπάρχουν ίχνη πυρομαχικών. Πάω να δω στο γκαράζ.»
«Εντάξει Δημήτρη.» του φώναξε όσο τοποθετούσε σε σακουλάκια τις οδοντόβουρτσες. Κάτω του είδε τον κάδο σκουπιδιών τον σήκωσε φέρνοντάς το στο ύψος του και το έψαξε. Στην άκρη είδε ένα κολλημένο και χρησιμοποιημένο χανζαπλαστ το οποίο και σύλλεξε στο σακουλάκι του. Έβγαλε τα γάντια του και προχώρησε στο σαλόνι. Ακούμπησε το σώμα του στον τοίχο κοιτάζοντας την Μυρτώ.
«Δώκτορ Ευθυμιάδης, οδοντίατρος 4μ.μ. Σήμερα!» η Μυρτώ διάβασε από την κορυφή του περιοδικού «Θα κλείσω ραντεβού.» του είπε και χαμογέλασε.

  Στήριξε το σώμα του πάνω στο τραπεζάκι του ανακριτικού και σταύρωσε τα χέρια του κοιτάζοντας τον άντρα. Η Μυρτώ τράβηξε την καρέκλα δίπλα του και κάθησε.
«Με αρπάζετε από το γραφείο του οδοντιάτρου μου με πετάτε εδώ και με κατηγορείτε ότι έβαλα βόμβα;» εκνευρισμένος τους ρώτησε κοιτάζοντάς τους.
«Κύριε Ορέστη Φωτίου, νοικιάσατε ένα Καμάρο...» σηκώθηκε και τριγύρισε στην αίθουσα «Το επιστρέψατε χθες βράδυ στις εννέα και τριάντα το βράδυ. Ανατινάχθηκε μισή ώρα αργότερα στο Ορφέους.»
«Είναι τρομερό. Το άκουσα στις ειδήσεις! Αυτό ήταν το δικό μου Καμάρο;» ρώτησε ο άντρας.
«Ναι.» του απάντησε ο Πάρης.
«Αυτό είναι τρελό!»
«Τι έγινε; Τα βάλατε με την εταιρία ενοικιάσεων;» τον ρώτησε ο Πάρης παίζοντας με τις άκρες των γυαλιών του.
«Οχι! Έχω κάρτα μέλους.» τραύλιζε και ανέβασε τον τόνο της φωνής του «Ξέρετε κάτι; Δεν λέω τίποτα άλλο ούτε μισή λέξη χωρίς δικηγόρο.» απόλυτα τους είπε κάνοντας το σώμα του πίσω.
«Αυτό είναι δικαίωμά σας κύριε Φωτίου. Έχω ένταλμα για τα ρούχα σας.» η Μυρτώ έσπρωξε το χαρτί στο μέρος του «Γδυθείτε και βάλτε τα όλα στην σακούλα.» άφησε την σακούλα πάνω από το χαρτί του εντάλματος.
Ο άντρας ξεφύσηξε χαμογελώντας και κοίταξε τον Πάρη.
Ο Πάρης σήκωσε τους ώμους του «Ο,τι είπε η κυρία.» έδειξε την Μυρτώ και φόρεσε τα γυαλιά του.

  Περπατούσε με αργό βήμα στους διαδρόμους το βλέμμα του έπεσε πάνω στο εργαστήριο που δούλευε ο Νίκος, σταμάτησε και μπήκε μέσα. Πήγε δίπλα του παρατηρώντας το σωληνάκι που κρατούσε στα χέρια του.
«Βρήκα το εκρηκτικό.» του είπε ο νεαρός άντρας.
«Υπερχλωρικό αμμώνιο.» απάντησε ο Πάρης.
«Ναι. Καύσιμα πυραύλου. Το άλλο μισό της εξίσωσης, καύσιμο αυτοκινήτου.»
«Ασταθής ένωση. Ευπαθής στην τριβή και τις δονήσεις.» φόρεσε τα γυαλιά του και κοίταξε πάνω στο τραπέζι «Παντού μπορείς να βρεις υπερχλωρικό αμμώνιο και βενζίνη. Ο οποιαδήποτε μπορεί να κατασκεύασε την βόμβα.» συνέχισε ο Πάρης.
Ο Νίκος του έκανε νόημα να κοιτάξει πίσω του. Γύρισε και είδε τον διευθυντή, προσπάθησε να κρύψει την δυσανασχέτησή του.
«Νικήτα, τι μπορώ να κάνω για σένα;» άνετος του είπε και χαμογέλασε.
«Θέλω λίγο να ξεκαθαρίσουμε το πράγμα. Έμαθα ότι συλλάβατε έναν ύποπτο. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως συνδέεται με τον ομοσπονδιακό στρατό.»
«Πιθανόν ο κύριος Ευγενίου, βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή.» του απάντησε.
«Κάτι ακόμη. Το ψηφιακό ρολόι ήταν ο διακόπτης της βόμβας; Η βόμβα ήταν κανονισμένη να εκραγεί συγκεκριμένη στιγμή. Πως γίνεται να είναι λάθος η στιγμή;»
«Συγγνώμη κύριοι. Νομίζω πως έχω απάντηση για αυτό.» οι δύο άντρες έφεραν το βλέμμα τους πάνω στον Νίκο «Κύριε Μυλωνά θέλετε να κοιτάξετε στο μικροσκόπιο;»
Ο Πάρης έβγαλε τα γυαλιά του και κοίταξε μέσα στο μικροσκόπιο.
«Υπάρχει βραχυκύκλωμα στο καλώδιο.» παρατήρησε.
«Αποσυντόνισε το ωρολογιακό μηχανισμό. Η βόμβα έγινε απρόβλεπτη.» τους είπε ο Νίκος.
«Ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ, πότε έπρεπε να εκραγεί.» απευθύνθηκε στον διευθυντή και τον άφησε πίσω του βγαίνοντας γρήγορα έξω από το εργαστήριο.
 

▪️Γειαααααα σας!!🦉 Τα πράγματα πάνε ✨Ε ΞΑΙ ΡΕ ΤΙ ΚΑ ✨

Έχουμε και λέμε:
Ένας άνθρωπος έγινε κομφετι μέσα στο νοικιασμένο του αυτοκίνητο. Ο Πάρης βρήκε τα πόδια, λογικά τον συναρμολόγησαν.

Ο Πάρης έγινε σωματοφύλακας (με την έννοια όλης της λέξης) και έσωσε το τομάρι της Μυρτώς (άλλο που δεν ήθελε😂) αλλά και το δικό του μετά από τις εκρήξεις δίπλα τους. Εντάξει επιβίωσαν και από αυτό 👌🏻

Ο διευθυντής είναι οριακά ο άνθρωπος που θέλω να του βάλω το κεφάλι σε μια πόρτα και να την κλείσω με δύναμη πάρα πολλές φορές. Η υπομονή του Πάρη πιστεύω ότι ξεπερνάει και την γαϊδουρινί. 🙌🏼

Επίσης, υποσχέθηκε στην Μυρτώ ότι θα τα πουν το βράδυ σπίτι του, τι θα πουν δεν ξέρω είναι προσωπικά πράγματα του ζευγαριού αυτά δεν μπαίνω ανάμεσα. 🤷🏻‍♀️

Έχουμε όμως έναν καλό ύποπτο, κάτι είναι και αυτό με τόσα που πέρασαν σε αυτή την υπόθεση. Είναι μια επιβράβευση.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!!😘❤️