Είχε αναμμένο το bluelight και ερευνούσε τα ρούχα της έφηβης κόρης στο γραφείο του. Ο Νίκος σκόνταψε στην βιβλιοθήκη του γραφείου του.
<<Διάολε!>> μουρμούρισε εκνευρισμένος.
<<Εσύ είσαι Νίκο;>> προσπαθώντας να κρύψει το γέλιο του ρώτησε.
<<Να ενημερώνεις όταν θα έχεις κλειστά τα φώτα.>> του παραπονέθηκε κρατώντας τον χτυπημένο πόδι του.
<<Δουλεύεις για την ΔΕΗ τώρα;>> τον ρώτησε, χωρίς να πάρει το βλέμμα του απ την έρευνα των ρούχων.
<<Θυμάσαι εκείνα τα ίχνη από λάστιχο που βρήκα στο γρασίδι;>> τον ρώτησε ο Νίκος και ο Πάρης σήκωσε τον δείκτη του κάνοντάς του νόημα να συνεχίσει <<Είναι ενός σκούτερ μάρκας Honda του '95.>> είπε ο άντρας.
<<Αυτό είναι καλό.>> του απάντησε πιάνοντας τον μεγεθυντικό φακό απ το συρτάρι του γραφείου του.
<<Το έλεγξα. Ένα παιδί τέσσερα τετράγωνα πιο κάτω έχει μια τέτοια μηχανή.>>
<<Αυτό είναι πάρα πολύ καλό.>> συνέχισε, στον ίδιο τόνο ο Πάρης.
<<Μάλλον διαλεύκανα την υπόθεση και αυτό που μου δίνεις είναι ένα "αυτο είναι καλό";>>
<<Αν σκότωναν την οικογένειά σου δεν θα κοίταζες αν ζουν;>> σοβαρά τον ρώτησε, κοιτάζοντας τον.
<<Ναι.>> του απάντησε ο Νίκος.
<<Δεν υπάρχει ούτε ίχνος αίματος στα ρούχα της κοπέλας. Ούτε ένα μικρό σημαδάκι.>> του εξήγησε και άναψε τα φώτα.

Κρέμασε το σακάκι του στον ώμο και προχωρούσε στον διάδρομο. Μπροστά του είδε τον επόπτη της πρωινής βάρδιας.
<<Κύριε Γεωργίου...>> τον χαιρέτησε και συνέχισε τον δρόμο του.
<<Μόλις έκλεισα με τον διευθυντή, θέλει αποτελέσματα.>> του είπε ο άντρας σταματώντας απέναντί του.
<<Να πάει στα στοιχήματα αθλημάτων. Η Σάκκαρη είναι καλή απ ότι έχω ακούσει.>> του είπε σοβαρά ο Πάρης.
<<Ήρθε η ώρα να πάει η ομάδα μου.>> ο Γεωργίου τον κοίταξε.
<<Ομάδα...;>> απόρησε ο Πάρης <<Δεν είναι ανταγωνισμός εδώ.>>
<<Είναι. Και η ομάδα μου συνήθως κερδίζει.>>
<<Αλήθεια;>> παραξενεύτηκε ο Πάρης σμίγοντας τα φρύδια του <<Δεν σας κερδίσαμε πέρσυ στο μπάσκετ;>> τον ρώτησε και χαμογέλασε.
<<Μπορείς να αστειεύεσαι. Κινδυνεύει η θέση σου.>>
Κούνησε το κεφάλι του και προχώρησε γελώντας. Σταμάτησε και γύρισε στο μέρος του Γεωργίου.
<<Νομίζω πως ήταν 121-79.>> συμπλήρωσε ο Πάρης.
<<Τα αποτελέσματα μετράνε. Αν δεν τα έχεις εσύ, θα τα έχω εγώ.>> του είπε όσο ο Πάρης απομακρυνόταν από κοντά του χωρίς να του δίνει σημασία.

Η ομάδα του είχε μαζευτεί στο στρογγυλό τραπέζι, βολεύτηκε καλύτερα στην θέση του όσο τσιμπολογούσε -ανόρεχτα- τις πατάτες από το χάρτινο κουτί, ενώ παράλληλα διάβαζε τον φάκελο της υπόθεσης.
Η Μυρτώ άνοιξε την πόρτα <<Γεια σας...>> τους είπε και κάθησε στην κενή καρέκλα δίπλα του <<Έμαθα ότι έχετε έναν ύποπτο.>> συνέχισε και πήρε απ τις πατάτες του Πάρη.
<<Τέσσερις έχουμε μόνο απ τα λάστιχά μου. Το ανθρωποκτονιών τους μαζεύει.>> απάντησε ο Νίκος και σηκώθηκε όρθιος, πηγαίνοντας προς την καφετιέρα.
<<Η Άννα...>> έφτιαξε τα γυαλιά του <<βγαίνει με αλέκιαστες πιτζάμες, χωρίς ίχνος αίματος.>>
<<Πώς το εξηγεί αυτό;>> τον ρώτησε η Μυρτώ, όσο ο Πάρης της έδινε το πιάτο με το μπέργκερ της.
<<Δεν κλέβουμε το φαγητό του αφεντικού.>> της ψιθύρισε και η Μυρτώ κρυφογέλασε.
<<Θα την ρωτήσουμε.>> της απάντησε η Κατερίνα <<Νίκο τι βρήκες γι αυτά που μαζέψαμε πίσω απ το σπίτι;>>

Ο Νίκος άνοιξε τον φάκελο κοιτάζοντας την Κατερίνα.
<<Γίνεται ακόμα ανάλυση DNA. Κάνεις δεν κάπνιζε στο σπίτι.>>
<<Άρα ένα άτομο εκτός της οικογένειας ήταν εκεί.>> συμπέρανε η Μυρτώ.
<<Νόμιζα ότι βρήκες ένα τσιγάρο και σπίρτα πίσω από το σπίτι.>> ο Πάρης κοίταξε αυστηρά τον νεαρό άντρα.
<<Ήταν κάτι σαν τσιγάρο.>> απάντησε πίνοντας τον καφέ του.
<<Τα παιδιά καπνίζουν τέτοια.>> βλέποντας την φωτογραφία του τσιγάρου τους είπε η Μυρτώ.
<<Τι έμαθες για το κοριτσάκι από την ψυχιατρική εξέταση;>> ρώτησε την Μυρτώ γυρίζοντας ελάχιστα το σώμα του προς το μέρος της.
<<Μου είπαν ότι η Έλενα είναι σε "κατατονική κατάσταση"* λόγω του τραύματος. Αντέδρασε όμως στο όνομα "βουβάλι".>>
Έκλεισε τον φάκελο και γύρισε το στυλό του ανάμεσα στα δάχτυλά του.
<<Πώς αντέδρασε;>> ρώτησε.
<<Τρελάθηκε.>> του απάντησε.
<<Και τώρα τι θα κάνεις σχετικά με την μικρή;>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Θα γυρίσω στο κοριτσάκι...>> του απάντησε <<την έχω αφήσει στο αυτοκίνητο. Έχω ανοίξει λίγο τα παράθυρα μην ανησυχείς.>> συνέχισε άνετη. Ο Πάρης πάγωσε και την κοίταξε σοκαρισμένος, για λίγα δευτερόλεπτα δεν έπαιρνε ούτε ανάσα <<Έχε μου λίγη εμπιστοσύνη. Είναι στο νοσοκομείο.>> γέλασε, σηκώθηκε όρθια, του έκλεισε το μάτι και βγήκε έξω.

<<Δεν ξέρω γιατί δεν είχα αίμα στις πιτζάμες μου.>> τράβηξε την καρέκλα και κάθησε.
Ο Πάρης στήριξε το σώμα του στην άκρη του γραφείου, βλέποντας μια την Κατερίνα και μια την Άννα.
<<Είπες ότι αγκάλιασες την μαμά σου που αιμορραγούσε. Μετά έτρεξες και σκόνταψες πάνω στον πατέρα σου...>> διάβασε την σελίδα και στάθηκε δίπλα στον Πάρη.
<<Πάνω σου δεν έχεις αίμα όμως.>> συμπλήρωσε και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος.
<<Τους είδα νεκρούς. Φοβήθηκα, έτρεξα στους γείτονες.>> ανέβασε τον τόνο της φωνής της <<Αυτή είναι η αλήθεια.>> μουρμούρισε.
<<Οι αποδείξεις μας λένε διαφορετική ιστορία.>> τράβηξε την καρέκλα του γραφείου του και κάθησε απέναντι της.

Ο Δημήτρης πέρασε στο γραφείο του από την ανοιχτή πόρτα.
<<Το παιδί λέγεται Στέφανος Φωτίου. Μοιράζεται το σκούτερ με τους άλλους. Παραδέχτηκε ότι έκανε σεξ με την κοπέλα. Θέλει δικηγόρο.>> τους ενημέρωσε.
<<Θέλω ένταλμα για να ψάξω το σπίτι του.>> του ζήτησε ο Πάρης.
Ο Δημήτρης κούνησε το κεφάλι του <<Θα σε κρατάω ενήμερο.>> βγήκε από το γραφείο του Πάρη μισοκλείνοντας την πόρτα.

Η Άννα σήκωσε το βλέμμα της από το πάτωμα και το έστρεψε πάνω στον Πάρη <<Θέλω να δω την αδερφή μου.>>
<<Δεν θα γίνει αυτό.>> της απάντησε ο Πάρης.
<<Είναι πάρα πολύ αργά για να την δασκαλέψεις.>> συμπλήρωσε η Κατερίνα.
<<Δεν καταλαβαίνετε! Πρέπει να της μιλήσω.>> αγανακτισμένη είπε στην Χόλι.
<<Δεν μιλάει...>> ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος <<ο γιατρός λέει πως φταίει το τραύμα.>>
<<Τι συνέβη Άννα;>> την ρώτησε η Κατερίνα <<Είδε το αγόρι σου να σκοτώνει την οικογένειά σου;>>
Η Άννα ανακάθησε στην θέση της και σταμάτησε να τους μιλάει.

Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλιά και μπήκε στο υπόγειο του εργαστηρίου.
<<Φοβερός εγκληματίας,ε;>> αστειεύτηκε και άνοιξε τον κάδο σκουπιδιών. <<Αυτό είναι το όχημα, στα σκουπίδια. Τι άλλο θέλεις να κάνω;>> γελώντας ρώτησε τον Πάρη καθώς έψαχναν τον κάδο <<Όου...>> ο Πάρης σταμάτησε και κοίταξε τον Δημήτρη που έβγαζε από τον κάδο ένα τζιν γεμάτο με αίμα <<Αυτό είναι ένα τζιν, γεμάτο με αίμα;>> αναρωτήθηκε κρυφογελώντας.
Ο Πάρης άδειασε τα πνευμόνια του <<"Ποιός θα πίστευε ότι ο γέροντας έχει τόσο πολύ αίμα πάνω του.">>
<<Τι ήταν αυτό;>> τον ρώτησε ο Δημήτρης.
<<Σαίξπηρ.>> απάντησε και πήρε προσεκτικά το τζιν από τα χέρια του Δημήτρη.

Στεκόταν πίσω από την τζαμαρία του ανακριτικού, βλέποντας μέσα στο ανακριτικό το αγόρι της Άννας.
<<Ο δικηγόρος είπε ότι δηλώνει ένοχος.>> είπε στους υπόλοιπους.
<<Θα έπρεπε, αφού του είχα και το όπλο του φόνου.>> ο Δημήτρης βγήκε έξω μπαίνοντας για την ανάκριση, τον ακολούθησε και η Κατερίνα.

Ο Πάρης απομακρύνθηκε από την αίθουσα και πλησίασε τους υπόλοιπους που καθόντουσαν στις καρέκλες. Ύστερα από ώρα η Κατερίνα με τον Δημήτρη βγήκαν έξω.
<<Ο αρρωστημένος λέει την αλήθεια.>> τους είπε ο Δημήτρης.
<<Εκτός από την τελευταία ερώτηση, τι τους σκότωσε για να είναι μαζί.>> συμπλήρωσε η Κατερίνα <<Είχε γρήγορη αναπνοή, ίδρωσε. Είμαι σίγουρη ότι είπε ψέματα.>> κοίταξε τον Πάρη.
<<Τους πιάσαμε και τους δύο. Δεν με νοιάζει γιατί το έκαναν.>>
<<Συμφωνώ μαζί σου Νίκο.>> καθώς καθόταν στην καρέκλα είπε ο Δημήτρης.
<<Εμένα με νοιάζει...>> άφησε το σώμα του να ακουμπήσει στον τοίχο <<Δεν μ αρέσουν τα κενά τι κρύβουν;>> τους ρώτησε και σήκωσε το φρύδι του.

Έσπρωξε με δύναμη την πόρτα του νεκροτομείου, πλησίασε τον ιατροδικαστή.
<<Μάζεψες τα πράγματα από την οικογένεια Παππά Αντώνη;>> ρώτησε τον άντρα που εκείνη την ώρα εξέταζε ένα πτώμα.
<<Μετά τις νεκροψίες. Εγώ ο ίδιος τα σφράγισα. Γιατί;>>
<<Είπα σ έναν βοηθό σου να μου τα φέρει.>> του εξήγησε ο Πάρης.
<<Τα έδωσα στον Γεωργίου. Μου είπε ότι θα σου τα έφερνε, είχε έρθει για μια άλλη υπόθεση...>>
Τον άκουσε να του λέει όσο απομακρυνόταν. Περπατούσε γρήγορα στον διάδρομο, τον είδε μέσα στον χώρο του διαλείμματος.

<<Γεωργίου!>> του φώναξε σπρώχνοντας την πόρτα.
Ο Γεωργίου τον κοίταξε καθώς έπινε τον καφέ του.
<<Τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα!>> του είπε και έσφιξε τις παλάμες του.
<<Τα κοίταξα.>> άνετος του είπε.
<<Η υπόθεση της οικογένειας Παππά είναι δική μου, είσαι εντελώς εκτός απ την ομάδα μου.>> του φώναξε.
<<Τι φοβάσαι; Μήπως βρω κάτι και σε υπερσκελίσω;>> ρώτησε τον Πάρη.
<<Έλα τώρα...>> άδειασε τα πνευμόνια του και κοίταξε ψηλά <<Αν μπορούσες να το κάνεις, θα το είχες βρεί ήδη.>> τον ειρωνεύτηκε <<Που είναι;>> του σύριξε μέσα από τα δόντια του.
Ο Γεωργίου σήκωσε το χέρι του και του έδειξε το γραφείο του.
<<Δεν με νοιάζει για καμία ομολογία κάποιου εφήβου. Απέκλεισες τον διευθυντή και αυτό θα σου στοιχίσει την καριέρα Πάρη.>>
Ο Πάρης στάθηκε στην πόρτα και τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω <<Αυτό είναι πολύ στενάχωρο Γιάννη. Νομίζεις ότι κάνουμε καριέρα εδώ.>> απαξιωτικά του είπε και βγήκε έξω.

Άδειασε το περιεχόμενο της σακούλας στο τραπέζι, άρχισε πρώτα με τον φάκελο που είχε τα πράγματα της μητέρας, εξέτασε καλύτερα το μονόπετρο και το άφησε στην άκρη. Έπειτα άδειασε τον φάκελο του πατέρα, το μάτι του έπεσε σε ένα χρυσό κολιέ με χοντρή αλυσίδα και σκαλισμένο ένα σχέδιο. Το άφησε κάτω και προσεκτικά με μια μπατονέτα καθάρισε το σχέδιο όπου εμφανίστηκε το βουβάλι.
<<Το βουβάλι.>> ψιθύρισε, άπλωσε το χέρι του και έπιασε το κινητό του καλώντας την Μυρτώ.
<<Μυρτώ...;>>
<<Ναι.>>
<<Όταν εξετάσατε την Έλενα, είδατε αν κακοποιήθηκε σεξουαλικά;>> την ρώτησε.
<<Δεν υπήρχαν προφανή σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης. Γιατί;>> αντερώτησε.
<<Βγάλε μερικές υπεριώδεις φωτογραφίες και φερ'τες μου στο εργαστήριο σε παρακαλώ.>> της ζήτησε.
<<Φυσικά.>> του απάντησε και τερμάτισε την κλήση.

Είχε στηρίξει το κορμί του έξω από την πόρτα του εγκληματολογικού, βγήκε έξω να πάρει λίγο αέρα. Το κινητό του χτύπησε, έψαξε στις τσέπες του και το έφερε στ αυτί του.
<<Μυλωνάς...>> είπε και πέρασε μέσα στο εγκληματολογικό.
<<Εγώ είμαι.>> άκουσε απ την άλλη γραμμή την φωνή της Κατερίνας <<Κάτι δεν πάει καλά στην χαρτογράφηση.>>
<<Τι εννοείς;>> την ρώτησε βάζοντας καφέ στην κούπα του.
<<Κοίταζα το αίμα του πατέρα στον διάδρομο. Βρήκα μια ενδιαφέρουσα σταγόνα. Η σταγόνα μου λέει ότι δεν πήγαινε στο δωμάτιο της μικρής...>>
<<Έβγαινε από εκεί;>> παγωμένα την ρώτησε και άφησε την κούπα πάνω στο γραφείο.
<<Ναι.>> απάντησε η Κατερίνα <<Δεν κατάφερα να το καταλάβω πιο νωρίς Πάρη. Ο πατέρας σκοτώθηκε πρώτος και μετά η μητέρα. Το αίμα που βρήκαμε στο διάδρομο ήταν απ το μαχαίρι.>>
Και τότε ο Πάρης κατάλαβε. Πώς γίνεται ένας πατέρας να κάνει τόσο μεγάλο κακό στο ίδιο του το παιδί;

Λίγες ώρες μετά, εμφάνιζαν τις φωτογραφίες με την Μυρτώ στο εργαστήριο.
<<Διάολε.>> μουρμούρισε η Μυρτώ βλέποντας τις φωτογραφίες.
<<Κοίτα εδώ μελανιές.>> του έδειξε τις μελανιές στα μπράτσα και στους ώμους του κοριτσιού.
<<Κάποιος την κακοποιούσε.>> ψιθύρισε ο Πάρης και βγήκε έξω.

Άπλωσε τις φωτογραφίες της μικρής πάνω στο τραπέζι και κοίταξε την μεγάλη κόρη <<Έχουμε αποδείξεις ότι ο πατέρας σου κακοποιούσε σεξουαλικά την αδερφή σου.>> έκανε αργά βήματα μέσα στην αίθουσα παίζοντας με τις άκρες των γυαλιών του <<Ξέρουμε επίσης ότι ήταν στο δωμάτιό της την νύχτα των φόνων.>> κάθησε στην καρέκλα και φόρεσε τα γυαλιά του.
<<Πώς το καταλάβατε;>> ρώτησε κοιτάζοντας τον Πάρη και τον Δημήτρη.
<<Από τις σταγόνες αίματος.>> της έδειξε τις φωτογραφίες από τις σταγόνες του διαδρόμου <<Πέφτουν με συγκεκριμένο τρόπο, ανάλογα με την κίνηση του θύματος.>> της εξήγησε <<Κάτι φρικτό συνέβη στο σπίτι σου έτσι; Πολύ πριν την νύχτα των φόνων.>>
Η Άννα πήρε μια βαθιά ανάσα, σήκωσε το βλέμμα της από τις φωτογραφίες και κοίταξε τον Πάρη <<Ήταν το τελευταίο βράδυ που θα την ακουμπούσε.>>
<<Γιατί όμως και την μητέρα σου και τα αδέρφια σου;>> αναρωτήθηκε.
<<Γιατί έπρεπε να με είχαν προστατέψει.>> του είπε κλαίγοντας.
<<Εσένα;>> ακούμπησε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.
<<Ο πατέρας μου με κακοποιούσε. Ήμουν μικρή, έμαθα να το αντιμετωπίζω. Όταν όμως κυνήγησε την κόρη μου...>> στην τελευταία πρόταση ανέβασε τον τόνο της φωνής της.
Ο Πάρης έμεινε παγωμένος για λίγα δευτερόλεπτα <<Η Έλενα είναι...;>> χαμένος την ρώτησε. Η Άννα έγνεψε καταφατικά <<Και ποιος είναι...;>>
<<Ο πατέρας;>> τον διέκοψε η Άννα <<Ήμουν δεκατριών. Και κανένας δεν παρατήρησε ότι τα ρούχα μου φάρδαιναν...>> έκανε μια παύση <<Ωραίο, ε;>> του ψιθύρισε μέσα στο κλάμα της <<Η Έλενα μπορεί να με μισήσει για ό,τι έκανα... αλλά την προστάτευσα.>> τον κοίταξε στα μάτια <<Αυτό τουλάχιστον το έκανα.>>

Έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε τα μάτια του όσο περίμενε απάντηση από την κλήση που έκανε στην Χόλι.
"Σείος Πάλης..." άκουσε από την άλλη γραμμή και χαμογέλασε.
<<Δεσποινίς Λίνζι. Τι κάνετε;>> ρώτησε την τετράχρονη.
"Είμαι καλά. Εθύ;" του απάντησε, πόσο λάτρευε αυτή την φωνούλα.
<<Όταν σε ακούω είμαι πάντα καλύτερα.>>
"Πότε σα ελσείς εζώ;"
<<Έχω δουλειά εδώ Λίνζι μου, όμως φρόντισα να σου στείλω δώρο.>>
"Σ αζαπώ πολύ. Η μανούλα σε σέλει."
<<Και εγώ σ αγαπώ πολύ Λίνζι.>> χαμογελώντας της είπε.
"Καλημέρα σε εσάς, καληνύχτα σε εμάς κύριε Μυλωνά."
<<Πώς περνάτε χωρίς εμένα κυρία Γκρίμπς;>> πειραχτικά ρώτησε την φίλη του.
<<Προσπαθούμε. Δεν είναι εύκολο χωρίς την ευφυΐα σου.>> συνέχισε το πείραγμα.
<<That's life dear.>> κρυφογέλασε και κάθησε στην καρέκλα του.
<<Πάω στην δουλειά. Να προσέχεις Μυλωνά.>>
<<Και εσύ, αν χρειαστείς να στηριχτείς σε κάτι στηρίξου πάνω μου.>> αποχαιρέτησε την φίλη του και άφησε το κινητό.

Άκουσε το χτύπημα της πόρτας, γύρισε και είδε την Μυρτώ να μπαίνει στο γραφείο του.
<<Έκανες καλή δουλειά σήμερα.>> ειλικρινά της είπε.
<<Μ αρέσει να δουλεύω μαζί σου.>> του χαμογέλασε και ο Πάρης ανταπέδωσε το χαμόγελο <<Θα σε δω αύριο. Καληνύχτα.>>
<<Καληνύχτα, τα λέμε αύριο.>> είπε καθώς την έβλεπε να απομακρύνεται.

* Κατατονική κατάσταση: Είναι μια υποκατηγορία της κατάθλιψης, που χαρακτηρίζεται από αποφυγή ομιλίας και/ή κενό βλέμμα για παρατεταμένη χρονική περίοδο. Ένα άτομο με κατατονική κατάθλιψη δεν ανταποκρίνεται σε ό,τι συμβαίνει γύρω του και μπορεί να μένει ακίνητο και σιωπηλό.

■ Γειααα σας!!🦉 Λοιπόν, λοιπόν ένα ένα. Πρώτον ο Πάρης όταν νευριάζει είναι ένα αχχ από μόνο του.

Δεύτερον ο Γεωργίου γενικά περνάει μια φασούλα αν και κάτι μου λέει ότι ζηλεύει φουλ Πάρη.

Τρίτον παίχτηκε όντως κάτι πάρα πολύ κακό σ αυτό το σπίτι.

Τέταρτον, παιδιά η Λίνζι, Λίνζι τα παιδιά! Να ξέρετε είναι η απόλυτη μορφή του δεύτερου βιβλίου και δεν γινόταν να μην της δώσω και ένα κομματάκι εδώ.

Πέμπτον, της αρέσει της Μυρτούλας να δουλεύει με τον Παρούλη 🤭😉 Εντάξει λογικό το βρίσκω μπορώ να πω. Είδαμε όλοι πως τον έκανε να παθει ένα μικρό εγκεφαλικό 😂

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο.🦋

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤