Περπάτησαν στην αυλή της μονοκατοικίας, ο Πάρης χτύπησε το κουδούνι και στάθηκαν μπροστά απ την πόρτα. Η μητέρα του μωρού τους άνοιξε.
<<Κυρία Μακρυγιάννη, έχουμε ένταλμα έρευνας για το σπίτι σας.>> της είπε ο Δημήτρης.
<<Που έχετε τα κηπουρικά σας εργαλεία;>> την ρώτησε ο Πάρης.
<<Πίσω στην αποθήκη.>> απάντησε η γυναίκα <<Θα σας πάω.>> συνέχισε και προχώρησε μπροστά.
Τους οδήγησε στην πίσω αυλή σε μια μικρή ξύλινη αποθήκη. Ο Πάρης στήριξε τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι του και πέρασε μέσα στην αποθήκη, άναψε τον φακό του και κοίταξε γύρω του. Η αποθήκη ήταν γεμάτη με γλάστρες και διάφορα εργαλεία, παρατήρησε ένα τραπεζάκι που ήταν γεμάτο με φάρμακα για φυτά. Γονάτισε και τα κοίταξε, σ ένα απ αυτά βρήκε αυτό που έψαχνε, το έβαλε μέσα σε μια σακούλα και βγήκε έξω. Σήκωσε ψηλά την σακούλα δείχνοντας την στην Μυρτώ και τον Δημήτρη που στεκόταν μαζί με τους γονείς.
<<Λέω να τελειώσουμε αυτό το παραμύθι με τον καύσωνα. Τι λέτε;>> τους είπε η Μυρτώ και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της ενώ ο Δημήτρης τους οδήγησε προς το περιπολικό.

Είχε τους γονείς μπροστά του, τράβηξε την καρέκλα και κάθησε απέναντί τους.
<<Γιατί δεν μας είπατε ότι είχατε κι άλλο γιο που επίσης πέθανε;>> τους ρώτησε και φόρεσε τα γυαλιά του.
<<Πως τολμάτε και αναφέρεται τον Ηλία;>> τον ρώτησε εκνευρισμένη η γυναίκα <<Είμαι μητέρα σε πένθος, έθαψα ένα παιδί και τώρα θα θάψω και το άλλο. Το ένα το πήρε ο Θεός, το άλλο ο ανίκανος ο άντρας μου. Δείξτε λίγη συμπόνια, δεν είμαι εγώ η ένοχη!>>
<<Εγώ είμαι ο ένοχος.>> συνέχισε ο πατέρας <<Δεν είμαι κακός γονιός, ήμουν αμελής. Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη για ο,τι έγινε. Όμως αφήστε ήσυχο τον Ηλία!>> τους είπε.
Ο Πάρης ακούμπησε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι της ανάκρισης κοιτάζοντας εξεταστικά τον άντρα.
<<Εντοπίσαμε φυτοφάρμακο στο αίμα του Γιώργου.>> τον ενημέρωσε. <<Θα πάρω δικαστικό ένταλμα για την εκταφή του πρώτου σας παιδιού.>> συνέχισε και σταύρωσε τα χέρια του.
<<Ήταν κόλαση να βλέπουμε τον Ηλία να αργοπεθαίνει. Δεν μπορείτε να αφήσετε το παιδί μου να αναπαυθεί;>> αγανακτισμένος ρώτησε ο άντρας.
<<Κύριε Μακρυγιάννη, φοβάμαι πως όχι.>> απάντησε και σηκώθηκε.
Με αργά βήματα βγήκε έξω από την αίθουσα.

Κάθησε στο γραφείο του, σήκωσε το ακουστικό και πάτησε γρήγορα μερικούς αριθμούς.
<<Δημήτρη, θέλω να βρεις την διεύθυνση του παιδιάτρου του μωρού. Άμεσα. Στειλ'την μου σε μήνυμα. Σ ευχαριστώ.>> έκλεισε το ακουστικό και πέταξε τα γυαλιά του στο γραφείο. Έτριψε τα μάτια του και ξεφύσηξε. Σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε γύρω του, πως είναι δυνατόν οι γονείς να σκοτώνουν τα ίδια τους τα παιδιά; Πώς μπορούν να τα βλέπουν να πεθαίνουν και μετά να παίζουν θέατρο; Θα ήθελε να έχει ένα παιδάκι, έναν γιό ή μάλλον καλύτερα μια κόρη να έχει έναν λόγο όταν θα γυρνάει ξημερώματα από την δουλειά. Κούνησε το κεφάλι του "Αυτά δεν είναι για σένα Μυλωνά." μουρμούρισε. Ένα παιδί στα σαράντα με την δουλειά που κάνει και τις υποχρεώσεις του; Όχι. Ο Πάρης δεν θα έκανε ποτέ παιδιά, το γνώριζε το είχε αποφασίσει χρόνια τώρα, ένα παιδί θέλει χρόνο, αγάπη. Ο Πάρης δεν ήταν φτιαγμένος για κάτι τέτοιο. Είναι μεγάλη ευθύνη, μια ευθύνη που ο Πάρης ίσως να είχε πάρει και χειρότερες αλλά αυτή τον τρόμαζε. Σήκωσε το βλέμμα του και είδε την Μυρτώ να στέκεται στην πόρτα, της έκανε νόημα να περάσει μέσα.
<<Τι σκεφτόσουν;>> τον ρώτησε και κάθησε στην καρέκλα.
<<Εμ... Τίποτα σημαντικό.>> απάντησε και της χαμογέλασε.
<<Πήρα αρκετό υαλοειδές υγρό*, μετά από ανάλυση στο εργαστήριο δεν βρέθηκαν στον οργανισμό του ούτε σιρόπι για βήχα, ούτε φυτοφάρμακα. Βρέθηκαν όμως ίχνη μονοκυκλίνης.>> τον ενημέρωσε και έσπρωξε το χαρτί που κρατούσε στο μέρος του.
<<Αντιφλεγμονώδες...>> φόρεσε τα γυαλιά του και διάβασε το χαρτί <<Χορηγείται συχνά για τη νόσο των Tay Sachs. Σαν την μαριχουάνα στους ασθενείς με γλαύκωμα, δεν θεραπεύει, αλλά δεν υποφέρεις.>> της εξήγησε.
<<Κάτι σαν επιδέσμους. Ίσως οι Μακρυγιάννοι δεν ήθελαν να υποφέρει ο Ηλίας.>> υπέθεσε η Μυρτώ <<Δεν σκοτώνουν το πρώτο παιδί που πεθαίνει. Γιατί σκοτώνουν το δεύτερο που είναι υγιές;>> απόρησε κοιτάζοντας τον Πάρη.
<<Θα πάω να μιλήσω με τον γιατρό τους. Θα έρθεις;>> την ρώτησε.
<<Φυσικά και θα έρθω. Αφού είμαστε δίδυμο, έτσι λένε εδώ.>> του απάντησε και γέλασαν.

<<Παρακολουθούσατε και τα δύο παιδιά της οικογένειας Μακρυγιάννη;>> ρώτησε τον γιατρό και στάθηκε δίπλα του.
<<Ναι, ήμουν με τους γονείς όταν πέθανε ο Ηλίας. Ήταν πολύ δύσκολο γι αυτούς. Ήθελε πολύ κουράγιο για να ξαναπροσπαθήσουν. Και οι δύο γονείς είχαν το αλληλόμορφο του Tay Sachs. Υπήρχαν 25% πιθανότητες να προσβληθεί και το δεύτερο παιδί.>>
<<Ναι αλλά ο Γιώργος την είχε γλιτώσει, σωστά;>> ρώτησε η Μυρτώ.
<<Η Βίκυ υποβλήθηκε σε εξετάσεις και βγήκαν αρνητικές.>> της απάντησε.
<<Είδατε πρόσφατα τον Γιώργο;>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Δυο μέρες πριν πεθάνει.>>
<<Ήταν μια τυπική επίσκεψη;>>
<<Όχι. Η Βίκυ μου τηλεφώνησε πανικόβλητη. Μου είπε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, παρά τον προγεννητικό έλεγχο. Έφεραν τον Γιώργο εδώ και έμοιαζε να έχει όλα τα συμπτώματα Tay Sachs. Ακαμψία της κεφαλής, αδύναμο μυϊκό σύστημα. Όταν μου τον έφεραν νόμιζα ότι ξανάβλεπα τον Ηλία. Το πόρισμα ήταν ότι μάλλον οι εξετάσεις είχαν πέσει έξω.>>
<<Ποιές ήταν οι πιθανότητες;>> ρώτησε η Μυρτώ.
<<Λιγότερες από 1%. Ο αμφιβληστροειδής του Γιώργου είχε μομμινα στίγματα. Έκανε εξετάσεις για τα επίπεδα των ενζύμων, για να βεβαιωθούμε.>> απάντησε στην Μυρτώ και κάθησε στο γραφείο του.
<<Το επιβεβαιώσατε;>> αναρωτήθηκε ο Πάρης.
<<Οι εξετάσεις βγήκαν σήμερα. Το αγοράκι ήταν απολύτως υγιέστατο.>>
<<Κύριε Παπανικολάου σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας.>> ο Πάρης έπιασε απαλά την Μυρτώ από το μπράτσο και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
<<Αυτοί οι δύο σκότωσαν ένα υγιέστατο μωρό νομίζοντας ότι νοσεί.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Μερικοί άνθρωποι είναι απλά ακατάλληλοι για γονείς. Θα τους καλέσω για ανάκριση.>> άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να περάσει η Μυρτώ και έπειτα βολεύτηκε στην θέση φορώντας ζώνη.

Στην μια άκρη του τραπεζιού καθόταν ο Πάρης με την Μυρτώ και απέναντί τους οι γονείς που φαινόταν ήρεμοι.
<<Πείτε μας κυρία Μακρυγιάννη, τι κάνατε το Σαββατοκύριακο;>> η Μυρτώ ξεκίνησε την ανάκριση.
<<Ασχολήθηκα με τον κήπο το Σαββατοκύριακο. Από πότε απέκτησαν τόσο ενδιαφέρον οι ζωές μας;>> ρώτησε κοιτάζοντάς τους.
<<Από τότε που πέθανε και ο δεύτερος γιός σας.>> απάντησε ο Πάρης και έκανε το σώμα του πίσω αφήνοντας την Μυρτώ να συνεχίσει.
<<Ήταν και ο Γιώργος μαζί σας στον κήπο;>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Όχι...>>
<<Ναι ήταν.>> διέκοψε ο πατέρας κοιτάζοντας αυστηρά την γυναίκα του <<Καυγαδίσαμε.>> ξεκίνησε να τους λέει <<ήσουν στον κήπο τον κρατούσα πολλές ώρες και σου τον έδωσα.>>
<<Μόλις μου έδωσε τον Γιώργο, μπήκαμε στο σπίτι. >>
<<Πλύνατε τα χέρια σας;>>
<<Ειλικρινά δεν θυμάμαι.>> απάντησε κοιτάζοντας την Μυρτώ <<Είμαι συχνά στον κηπό. Πάντα πλένω τα χέρια μου.>>
<<Λοιπόν...>> έπαιξε με τις άκρες των γυαλιών του <<Εγώ και η συνεργάτης μου από εδώ...>> έδειξε την Μυρτώ <<Συναντήσαμε τον παιδίατρό σας τον κύριο Παπανικολάου. Πήγατε τον Γιώργο στο γραφείο του, μας είπε ότι τον καλέσατε για το φοβόσασταν ότι είχε Tay Sachs;>> ρώτησε ο Πάρης και η γυναίκα τον κοίταξε σαστισμένη.
<<Κάναμε εξετάσεις πριν γεννηθεί. Ο κύριος Παπανικολάου μας είπε ότι ήταν καλά.>> απάντησε κομπιασμένος ο άντρας.
<<Θα έπρεπε να ήταν εφιάλτης. Δύο παιδιά άρρωστα...>> γύρισε κοιτάζοντας τον Πάρη κάνοντάς του νόημα να συνεχίσει.
<<Ξέρετε ότι η έκθεση ενός παιδιού σε φυτοφάρμακα επηρεάζει την συμπεριφορά του; Ακόμη και οι μικρές ποσότητες. Μπορούν να προκαλέσουν και ψευδή συμπτώματα Tay Sachs...>>
<<Τα συμπτώματα είναι ίδια. Ακαμψία της κεφαλής, τύφλωση, αδυναμία κατάποσης.>> συμπλήρωσε η Μυρτώ.
<<Χρησιμοποιείται φυτοφάρμακα στην δουλειά σας κυρία Μακρυγιάννη, στον κήπο σας. Πήρατε αγκαλιά τον Γιώργο. Οπότε υποπτευόμαστε πως έτσι εισέβαλλαν οι ουσίες στο σώμα του...>>
<<Μπορώ να υποθέσω τι έγινε μετά...>> αντάλλασσαν την ανάκριση μεταξύ τους, αλληλοσυμπληρώνοντας τέλεια ο ένας τον άλλο <<Δώσατε σιρόπι για το βήχα κύριε Μακρυγιάννη.>>
<<Δεν θέλατε να υποφέρει.>> υπέθεσε ο Πάρης.
<<Δεν έχετε ιδέα πως είναι να βλέπεις το παιδί σου να πεθαίνει. Δεν μπορούσαμε να το περάσουμε αυτό ξανά.>> δακρυσμένη τους είπε η μητέρα.
<<Το στενάχωρο είναι ότι δεν θα το ξαναζούσατε. Το τεστ ενζύμων που έκανε ο κύριος Παπανικολάου ήταν αρνητικό. Ο Γιώργος δεν έπασχε από Tay Sachs. Σκοτώσατε ένα απόλυτα υγιέστατο μωρό.>> έκλεισε τον φάκελο και σήκωσε τον δείκτη του κάνοντάς νόημα στον αστυνομικό να τους περάσει χειροπέδες.

Έφτιαξε τα μαξιλάρια και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Σκεφτόταν την υπόθεση, σίγουρα ένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να υποφέρει αλλά όχι και να φτάσει σε σημείο να το σκοτώσει. Κοίταξε το ρολόι δίπλα στο κομοδίνο, έδειχνε δώδεκα. Δούλευε δύο μέρες συνεχόμενα.
<<Κύριε Μυλωνά, τι σκέφτεστε;>> τον ρώτησε η Μυρτώ βγαίνοντας από το μπάνιο και ξάπλωσε δίπλα του. Ο Πάρης άπλωσε το χέρι του και την έφερε στην αγκαλιά του.
<<Σκέφτομαι πως θέλω να σου πω κάποια πράγματα για μένα. Κάποια πράγματα που θέλω να ξέρεις.>> έπιασε μια τούφα απ τα μαλλιά της και την στριφογύριζε στα δάχτυλά του.
<<Αν εσύ νιώθεις έτοιμος, εγώ σ ακούω.>>
<<Σου έχω μιλήσει ποτέ για τον λόγο που έγινα εγκληματολόγος;>> την ρώτησε και την φίλησε στο μέτωπο.
<<Εμ, όχι.>> του έσφιξε το χέρι.
<<Ξέρεις κάποιον Ιάκωβο Θάνου;>>
<<Φυσικά και τον ξέρω, εγκληματολόγος. Γνωστός την δεκαετία του '80 και ακόμη πιο γνωστός την δεκαετία του '90. Πρωτοπόρος, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματολόγους, όταν σκοτώθηκε ή μάλλον καλύτερα όταν δολοφονήθηκε από τους μαφιόζους όλοι έλεγαν πως η απώλειά του σημάδεψε όλη την επιστήμη της εγκληματολογίας. Απ ότι μαθεύτηκε αργότερα το Θάνου δεν ήταν το πραγματικό του επίθετο, το άλλαξε για να προστατέψει το οικογενειακό του περιβάλλον στις βαριές του υποθέσεις, δεν μαθεύτηκε ποτέ πως λεγόταν πραγματικά...>>
<<Μυλωνάς...>> την διέκοψε <<Αυτό ήταν το πραγματικό του επίθετο. Πέθανε 24 Δεκεμβρίου του '92 ώρα 9:30 το βράδυ. Λίγο πριν έρθει σπίτι μας για να γιορτάσουμε την παραμονή Χριστουγέννων. Λίγο πριν τον δολοφονήσουν του είχα μιλήσει στο τηλέφωνο, θυμάμαι καθαρά τα λόγια του "Οι κακοί αγόρι μου δεν περιμένουν, όμως σήμερα θα έρθω νωρίς σπίτι μας να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Είσαι ο καλύτερος γιος του κόσμου μικρέ."  και θυμάμαι επίσης πολύ καλαντοκ εαυτό μου να του απαντάει "Και εσύ μπαμπά, ο μεγαλύτερος σούπερ ήρωας. Σε περιμένω μπαμπά." Όμως, εκείνο το βράδυ στο σπίτι μας αντί για τον πατέρα μου ήρθαν δύο αστυνομικοί. Ήμουν δώδεκα χρόνων όταν τον δολοφόνησαν, εκείνο το βράδυ είχα χωθεί κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας και αποφάσισα πως θέλω να τον κάνω περήφανο. Συνέχισα αυτό που έκανε και κάπως έτσι ήρθε ο Πάρης Μυλωνάς. Το ξετω πως ίσως να μην του μοιάζω στον χαρακτήρα, το ξέρω πως στο γραφείο νομίζουν πως είμαι δύστροπος, παράξενος, περίεργος και πολλά τέτοια. Θέλω να είμαι σωστός στην δουλειά μου. Είμαι ο Πάρης Μυλωνάς, γιος του Ιάκωβου Μυλωνά και προσπαθώ να γίνω εγκληματολόγος. Ο λόγος; Θέλω να κάνω περήφανο τον πατέρα μου.>> της εκμυστηρεύτηκε και πλέον ένιωθε ευάλωτος, ένας καλά κρυμμένος του εαυτός βγήκε προς τα έξω.
Η Μυρτώ στήριξε το σώμα της στην κεφαλή του κρεβατιού, τον τράβηξε κοντά και τον έκλεισε στην αγκαλιά της, χαϊδεύοντας τα μαλλιά του.
<<Είμαι σίγουρη ότι είναι περήφανος για σένα.>>μουρμούρισε.
Ο Πάρης έκλεισε τα μάτια του και αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά της.

*Η υαλοειδική κοιλότητα είναι ένα χώρος, που βρίσκεται στο πίσω μέρος του οφθαλμού, ανάμεσα στον φακό και τον αμφιβληστροειδή και είναι γεμάτη με ένα υλικό που μοιάζει με διαφανές ζελέ. Το υλικό αυτό ονομάζεται υαλοειδές υγρό.

■ Γειααα σας!!🦉 Νομίζω πως οι γονείς από το άγχος τους και την υποψία τους θολωσαν πάρα πολύ και έτσι σκότωσαν τον γιο τους που στην τελική ήταν απόλυτα υγιέστατο το μωρό.

Ο Πάρης με την Μυρτώ στην τελευταία ανάκριση έδωσαν πόνο ανταλλάσσοντας την ανάκριση ο ένας στον άλλο. Dream team ξεκάθαρα αυτοί οι δύο.

Ο καλός μου ο Πάρης σκέφτηκε για λίγα δευτερόλεπτα για ένα παιδί αλλά εντάξει μετά το ξεπέρασε και γύρισε πίσω στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις.

Όμως, ανοίχτηκε στην Μυρτώ και της μίλησε για τον πατέρα του, ξέρετε το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει και σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούσε πιστεύω να πέσει κάπου αλλού πέρα από την μηλιά 😂

Αλλά πόσο άδικος ο θάνατος του πατέρα του, και πόσο άδικο ήταν που ο Πάρης μεγάλωσε χωρίς τον μπαμπά του.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!!

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο!💕

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!!😘❤