Παρατηρούσε προσεκτικά το μάτι που κρατούσε με το τσιμπιδάκι.
<<Κάποιος έχασε τον φακό επαφής του.>> είπε στην Μυρτώ δίπλα του και ανέβηκε ένα ακόμη σκαλί στην ψηλή σκάλα.
<<Δεν του λείπει μόνο αυτό.>> σχολίασε η Μυρτώ και κοίταξε το δάσος γύρω της.
<<Τα κοράκια καλύπτουν και πενήντα χιλιόμετρα απ την φωλιά για να βρουν τροφή.>> την ενημέρωσε και άναψε τον φακό του βλέποντας την φωλιά του πουλιού πάνω στο δέντρο.
<<Πενήντα χιλιόμετρα προς κάθε κατεύθυνση... Το πολλαπλασιάζουμε με το πR2 και μιλάμε για περιοχή έρευνας τεσσεράμισι χιλιομέτρων.>> υπολόγισε η Μυρτώ.
<<"Τα ζοφερά μεσάνυχτα σκεφτόμουν αδύναμος και κουρασμένος. Πάνω σ ένα παράξενο τόμο από λησμονημένες γνώσεις...">>
<<Πάνω σε δέντρο, απαγγέλεις Πόε. Πες μου κάτι.>> τον διέκοψε και κρυφογέλασε.
<<"Ποτέ πια, είπε το Κοράκι, μόνο αυτό και τίποτα παραπάνω.">> συνέχισε ο Πάρης και την κοίταξε.

Φόρεσε την λευκή ρόμπα και τα γάντια του, πήγε κοντά στο τραπέζι έβγαλε το μάτι απ το κουτί που το είχε αποθηκεύσει και το άφησε προσεκτικά πάνω στο μικρό διάφανο στρογγυλό εξάρτημα. Έπιασε την φωτογραφική μηχανή από δίπλα του και τράβηξε μερικές φωτογραφίες. Έπιασε το μάτι και του έριξε προσεκτικά υγρό για να το ενυδατώσει, έβγαλε τον φακό επαφής και άνοιξε την σύριγγα παίρνοντας υαλοειδές υγρό απ το μάτι και το τοποθέτησε στο δοχείο σφραγίζοντάς το καλά.

Μπήκε από την ανοιχτή πόρτα του εργαστηρίου και κοίταξε την Μυρτώ.
<<Σε πληροφορώ ότι το μάτι ήταν μόνο λίγο αφυδατωμένο.>> της είπε και στάθηκε πάνω απ το τραπέζι.
<<Και η ίριδα;>> τον ρώτησε.
<<Παραμένει ακόμα γαλανή.>> της απάντησε.
<<Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι νεκρός ή νεκρή ούτε σαράντα-οκτώ ώρες.>>
<<Σωστά. Έστειλα υαλοειδές υγρό για τοξικολογική και DNA.>> την πληροφόρησε και έφτιαξε τα γυαλιά του <<Τι άλλο βρήκες στην φωλιά μας;>> την ρώτησε και κοίταξε την φωλιά που είχαν πάρει απ το δέντρο.
<<Για μα δούμε, μεταλλικό έλασμα ... Ένα φύλλο και ένα πούπουλο, πλαστικό.>>
Έπιασε το πούπουλο στο χέρι του <<Πούπουλα, για ζεστασιά.>>
<<Πούπουλα γλάρου.>>
<<Γλάροι εδώ κοντά υπάρχουν μόνο στην λίμνη.>> είπε ο Πάρης.
<<Μόνο όταν έχει ψάρια. Υπάρχει και ασβεστόλιθος.>> του έδειξε.
<<Δεν υπάρχει ασβεστόλιθος στην λίμνη.>> παραξενεύτηκε.
<<Τα κοράκια είναι πολύ έξυπνα. Ο εγκέφαλος τους συγκρίνεται με των δελφινιών.>> συνέχισε και έπιασε τον μεγεθυντικό φακό.
<<Ξέρουν που ψάχνουν. Βρήκαμε το μάτι εδώ.>> του έδειξε στον χάρτη <<Πιστεύω ότι το πήρε από εκεί.>> μετακίνησε το χέρι της δείχνοντας του το επόμενο σημείο <<Ο ασβεστόλιθος ήταν για κάλυψη.>>
<<Άρα θα πρέπει να πάτε στην χωματερή και να ψάξετε.>> της είπε και χαμογέλασε.
<<Να πάτε...>> κρυφογέλασε <<Αποφάσισες πως είσαι το αφεντικό έτσι;>>
<<Ναι.>> απάντησε σοβαρά <<Θα πας με την Κατερίνα και τον Νίκο. Εγώ θα πάω στην ιατροδικαστική εξέταση. Έτσι είναι τα αφεντικά.>> σήκωσε τους ώμους του και απομακρύνθηκε.

<<Οι ηλεκτρολύτες και η γλυκόζη ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα. Το θύμα δεν είχε αφυδατωθεί, ούτε έπασχε από διαβήτη.>> ο Αντώνης του εδώ σε το χαρτί <<Εκτός απ αυτά...>>
<<Πάμε στα τυφλά.>> τον διέκοψε και προχώρησε προς την έξοδο, κοντοστάθηκε μπροστά από το πτώμα που εξέταζε ο βοηθός του ιατροδικαστή <<Γεια, Στέφανε.>>
<<Γεια σας κύριε Μυλωνά.>> αγχωμένα του είπε και ο Πάρης τον κοίταξε <<Άντρας τριανταπέντε ετών, πωλητής αυτοκινήτων έπεσε νεκρός στην δουλειά, προφανώς από καρδιακή προσβολή. Δεν τον παρακολουθούσε γιατρός, δεν έχει ιστορικό υπέρτασης. Είναι μια τυπική νεκροψία.>> τον ενημέρωσε.
<<Ωραία Στέφανε, προχώρα.>> απάντησε αδιάφορα και βγήκε έξω.

Δάγκωσε τις άκρες των γυαλιών του καθώς διάβαζε την νεκροψία του ματιού, κοίταζε τις φωτογραφίες που έβγαλε και προσπαθούσε να καταλάβει πως μπορεί να είχε βρεθεί το μάτι στην φωλιά του κορακιού. Η Μυρτώ χτύπησε την πόρτα και πέρασε μέσα.
<<Βρήκαμε στην χωματερή το πτώμα μιας γυναίκας. Βασικά στην αρχή βρήκαμε ένα πόδι, μετά το κορμό και το κεφάλι που του έλειπε ένα μάτι. Το έχουμε στείλει στον ιατροδικαστή.>> τον ενημέρωσε και κάθησε στην καρέκλα <<Τα σκουπίδια ήταν χθεσινά. Το πτώμα ήταν τουλάχιστον δεκαοκτώ ώρες εκεί. Θα έπρεπε να ήταν πρησμένο, αλλά δεν ήταν.>>
<<Το ζήτημα είναι πως βρέθηκε εκεί.>> αναρωτήθηκε και φόρεσε τα γυαλιά του <<Η Κατερίνα με τον Νίκο έχουν αναλάβει μια άλλη υπόθεση. Θα είμαστε οι δυό μας σ αυτή.>>
<<Το καλύτερό μου κύριε Μυλωνά!>> του απάντησε χαμογελώντας του.

Έσπρωξε την πόρτα του νεκροτομείου, πλησίασε και στάθηκε δίπλα στον Αντώνη βλεπωντας το σώμα της γυναίκας.
<<Η κυρία της χωματερής.>> είπε και σταύρωσε τα χέρια του.
<<Δεν ξέρω την αιτία θανάτου. Μάλλον τραύμα από αμβλύ αντικείμενο. Έχει μώλωπες στο αριστερό μάτι κατά την ώρα θανάτου αλλά καθαρό κόψιμο μελών. Σίγουρα μεταθανάτια.>> ξεκίνησε να τον ενημερώνει.
<<Δεν έχουμε χέρια, συνεπώς δεν έχουμε αποτυπώματα. Υπάρχει κάτι χαρακτηριστικό;>> ρώτησε κοιτάζοντας το τραύμα στο κεφάλι της.
<<Τομή στα γεννητικά της όργανα κατά τον τοκετό.>> του απάντησε.
<<Πάνω απ τις μισές γυναίκες που έχουν γεννήσει στην χώρα έχουν αυτή την τομή.>>
<<Υπάρχει και κάτι ακόμη. Σκωλικοειδεκτομή φαινόταν, αλλά δες την ακτινογραφία.>> ο Πάρης τον ακολούθησε <<Έκανε εγχείρηση...>> του έδειξε τις ακτινογραφίες <<Εμφύτευμα στην σπονδυλική στήλη. Θα ξέρω περισσότερα όταν την ανοίξω.>> τον ενημέρωσε.
Του έγνεψε καταφατικά και βγήκε έξω.

Προχωρώντας είδε την Μυρτώ μέσα στο εργαστήριο και μπροστά της ένα τραπέζι γεμάτο σκουπίδια.
<<Τι ξέρουμε;>> την ρώτησε και πέρασε τα δάχτυλά του ανάμεσα απ τα μαλλιά του.
<<Όλα αυτά τα σκουπίδια βρέθηκαν γύρω απ το θύμα και θάφτηκε από κάποια πολύ ακριβά σκουπίδια.>> αστειεύτηκε δείχνοντας του μια πλαστική σκισμένη σακούλα.

Φόρεσε γάντια και ξεκίνησε να ψάχνει μαζί της <<Τεστ εγκυμοσύνης, αρνητικό. Καλή τύχη την επόμενη φορά.>> σοβαρά είπε κάνοντας την Μυρτώ να γελάσει.
<<Σε κάποιον δεν αρέσει ο κατεψυγμένος αρακάς.>> σήκωσε ψηλά την σακούλα και του την έδειξε.
<<Αυτοί εδώ πλήρωσαν πάρα πολλά για ένα παγωτό.>> πλησίασε πιο κοντά της δείχνοντας την απόδειξη.
<<Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το θύμα να φορούσε αυτό.>> επεξεργαζόταν το λευκό -γεμάτο με λεκέδες- άσπρο πουκάμισο.
<<Ας το περιορίσουμε, σε μια γειτονιά. Τι λες;>> της πρότεινε ρωτώντας την.
<<Εξαιρετική ιδέα. Ανά είδος ή περιοχή;>> αντερώτησε.
<<Περιοχή.>> της απάντησε και ξεκίνησε να της λέει περιοχές και η Μυρτώ να τις μαρκάρει στον χάρτη.

Κοίταζε τους σπόνδυλους που του έδωσε ο Αντώνης μέσα σε μια πλαστική σακούλα.
<<Μεταξύ τετάρτου και πέμπτου σπονδύλου.>> τον ενημέρωσε για το σιδερένιο εμφύτευμα <<Κοβάλτιο, χρώμιο, μολυβδένιο με επίστρωση τιτανίου και εσωτερικά πολυθυλένιο μεγάλου μοριακού βάρους. Είναι ένας τεχνητός σπονδυλικός δίσκος. Η ανάπλαση σπονδυλικής στήλης δίνει τεράστιες δυνατότητες.>>
<<Νόμιζα ότι στην αντικατάσταση δίσκου δεν κολλάνε τα οστά μεταξύ τους.>> είπε και έβγαλε τα γυαλιά του.
<<Συνήθως, αλλά περιορίζεται η κινητικότητα.>> τον ενημέρωσε.
<<Μ αυτόν τον μικρό δίσκο δεν υπάρχει καμία διαφορά. Δίνει ευλυγισία και το σώμα κάνει τις ίδιες κινήσεις. Γίνονται κλινικές δοκιμές ακόμα. Στην χώρα έχουν γίνει λιγότερες από πεντακόσιες επεμβάσεις.>> συνέχισε και πήρε το δείγμα από τα χέρια του Πάρη.
<<Το ξέρεις, μου αρέσουν οι πιθανότητες.>>
<<Αυτό θα σου αρέσει περισσότερο...>> ο Πάρης τον κοίταξε και σταύρωσε τα χέρια του <<Μεσαίο μέγεθος πολυεθυλένιο 12 και έξι μοίρες λόρδωση. Κατέληξα σ ένα άτομο. Ελένη Φωτίου. Θεσσαλονίκη.>>
<<Τουρίστρια;>> απόρησε ο Πάρης.
<<Αυτό θα το βρεις εσύ.>> του απάντησε και βγήκε έξω γελώντας.
<<Αυτό θα κάνω γιατρέ.>> μουρμούρισε κοιτάζοντας τα οστά.

Έφτασαν στην περιοχή που κατέληξαν με την Μυρτώ, με την βοήθεια των αστυνομικών μάζεψαν όλους τους κάδους και τους έβαλαν σε μια ευθεία.
<<Δεν υπάρχουν άλλοι;>> φώναξε και άρχισε να τους ανοίγει.
<<Δεν σου φτάνουν αυτοί;>> του έδειξε την ατέλειωτη ευθεία.
<<Από ιδιωτικό χώρο δεν μαζεύουν σκουπίδια σήμερα. Πως γίνεται αυτό;>> τον ρώτησε <<Είδα τον πρόεδρο ιδιοκτητών.>>
<<Με τι τον απείλησες;>> την κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι του.
<<Ότι θα του τα πάω πίσω.>> άνετη του απάντησε και ξεκίνησαν να ρίχνουν λουμινόλη στους κάδους.>>
<<Εμ... Πάρη...>> έκανε μια παύση <<Βρήκα αίμα.>>
<<Και εγώ το ίδιο.>> της απάντησε.
<<Έχουμε πέντε.>>
Χώρισαν τους κάδους και κράτησαν μόνο αυτούς που βρήκαν αίμα.
<<Τώρα πρέπει να δούμε αν το αίμα είναι ανθρώπινο.>> άνοιξε το βαλιτσάκι του και της έδωσε τα τεστ.
Λίγα λεπτά μετά άφησαν τα τεστ πάνω στο καπό του αυτοκινήτου.
<<Αυτά τα δύο είναι ανθρώπινα.>> έδειξε με τον δείκτη του τα τεστ και μετακίνησε τους κάδους <<Έναν εγώ και έναν εσύ.>> της είπε.
<<Μάλιστα αφεντικό.>> απάντησε η Μυρτώ και στάθηκε πάνω απ τον κάδο <<Αν το θύμα ήταν εδώ, το αίμα θα λίμναζε στον πάτο.>> έκανε μερικά βήματα κοιτάζοντας και τον κάδο του Πάρη.
<<Το αίμα έσταζε απ αυτόν τον κάδο όταν τον σήκωσαν για άδειασμα.>>
<<Αυτός είναι ο κάδος που ψάχνουμε.>> σίγουρη του είπε η Μυρτώ <<Και αυτό είναι το σπίτι.>> σήκωσε τον δείκτη της δείχνοντας του την μεγάλη μονοκατοικία.

Περπατούσαν μαζί, πέρασαν την είσοδο της μονοκατοικίας. Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα ο Πάρης της έκανε νόημα να χτυπήσει το κουδούνι, η Μυρτώ ακολούθησε την εντολή του. Ένας μεσήλικας άντρας άνοιξε την πόρτα.
<<Καλημέρα, πως μπορώ να σας βοηθήσω;>> τους ρώτησε κοιτάζοντας μια τον Πάρη και μια την Μυρτώ.
<<Είμαι ο Πάρης Μυλωνάς και αυτή είναι η Μυρτώ Νικολάου. Είμαστε από το Εγκληματολογικό.>> τον ενημέρωσε.
<<Θέλουμε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις.>>
<<Σχετικά με τι;>> ρώτησε κοιτάζοντας την Μυρτώ.
<<Σχετικά με το αίμα στον κάδο σας.>> του απάντησε.
<<Βρήκατε αίμα στον κάδο μου;>> απόρησε και έφτιαξε τα γυαλιά του.
<<Έχετε καμία ιδέα πως βρέθηκε εκεί;>>συνέχισε η Μυρτώ.
<<Όχι.>>
<<Ξέρετε την Ελένη Φωτίου, απ την Θεσσαλονίκη;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Όχι.>> απάντησε μονολεκτικά.
<<Δεν έχετε ιδέα τι σας λέω.>> ο Πάρης τον παρατηρούσε εξονυχιστικά.
Σταμάτησαν την συζήτηση βλέποντας απ το αυτοκίνητο να κατεβαίνει μια νεαρή κοπέλα κρατώντας μια ανθοδέσμη.
<<Γεια σου μπαμπά. Είσαι καλά;>> τον ρώτησε χωρίς να δίνει σημασία στον Πάρη και την Μυρτώ.
<<Μια χαρά.>> της απάντησε.
<<Τι συμβαίνει;>> συνέχισε η κοπέλα στηρίζοντας την τσάντα στον ώμο της.
<<Κάνω στον πατέρα σου μερικές ερωτήσεις.>> ο Πάρης απάντησε.
<<Πήγαινε μέσα να φτιάξεις φαγητό.>> είπε ο άντρας.
<<Τι προτιμάς;>>
<<Ο,τι θέλεις εσύ.>> έκανε στην άκρη, η κοπέλα πέρασε μέσα.
Ο άντρας έκλεισε την πόρτα και έκανε ένα βήμα πιο κοντά τους <<Καλύτερα να μην ακούει την συζήτησή μας.>>
<<Χωρισμένος;>> ρώτησε η Μυρτώ.
<<Ναι, πέντε χρόνια. Έχω και έναν γιο πέρα από την Αναστασία.>> απάντησε και πέρασε το χέρι του απ τον λαιμό του <<Θέλετε κάτι άλλο;>>
<<Όχι, αλλά θα είμαστε σε επαφή.>> ο Πάρης έπιασε την Μυρτώ από την μέση και απομακρύνθηκαν.
<<Δεν φωνάζει από μακριά ότι ξέρει πολλά περισσότερα;>> ψιθύρισε η Μυρτώ.
<<Ναι αλλά για τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε περισσότερα.>> της απάντησε και κοίταξε την οθόνη του κινητού του <<Ο Δημήτρης βρήκε το όχημα του θύματος το έχει στην αποθήκη.>>
<<Αυτό είναι μια αρχή να ψάξουμε κάτι.>> απάντησε και άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού μπαίνοντας μέσα.

<<Δεν βρέθηκε συγγενής της Ελένης. Η αστυνομία στην Θεσσαλονίκη ψάχνει.>> ο Δημήτρης περπάτησε δίπλα τους όσο προχωρούσαν προς την αποθήκη.
<<Ξέρουμε όμως πως είχε παιδί.>> είπε στους δύο άντρες η Μυρτώ.
<<Ξέρουμε ότι γέννησε, δεν ξέρουμε αν το είχε.>> διευκρίνισε ο Πάρης.
<<Οπότε τι; Δεν έχουμε τίποτα;>> ρώτησε η Μυρτώ βάζοντας τα χέρια στις τσέπες της.
<<Έχουμε το αυτοκίνητο.>> ο Δημήτρης έσπρωξε την πόρτα της αποθήκης <<Είναι όλο δικό σας.>>
Ο Πάρης με την Μυρτώ κοιτάχτηκαν και κρυφογέλασαν.

Η Μυρτώ άνοιξε την βαλίτσα που βρήκαν στο πορτ-μπαγκάζ όσο ο Πάρης ερευνούσε το αυτοκίνητο.
<<Δεν ήρθε για δουλειά στην πόλη.>> είπε η Μυρτώ βγάζοντας απ την βαλιτσα ένα μαύρο σατέν νυχτικό.
<<Τι είπες;>> την ρώτησε και η Μυρτώ γύρισε και του έδειξε το νυχτικό <<Εξαρτάται τι δουλειά έκανε.>> χαμογελώντας πονηρά συνέχισε.
Η Μυρτώ άφησε ένα γελάκι και συνέχισε να ψάχνει την βαλίτσα <<Δεν βλέπω κάτι άλλο προκλητικό.>>
<<Μπορεί να το πήρε εδώ. Γνώρισε κάποιον ξέρεις...>>θεώρησε ο Πάρης και γονάτισε μπροστά απ την πόρτα του συνοδηγού, φόρεσε μάσκα και έπιασε ένα μηχάνημα στα χέρια του <<Μυρτώ, θα ψάξω για αποτυπώματα.>>
<<Εντάξει.>> απάντησε βγάζοντας τα ρούχα απ την βαλιτσα.

Άνοιξε το μηχάνημα και μπήκε στο αυτοκίνητο. Εστίασε την προσοχή του στο τιμόνι, με τον ατμό του μηχανήματος βρήκε ένα αποτύπωμα. Έκλεισε το μηχάνημα και σύλλεξε προσεκτικά το αποτύπωμα.
<<Έχω αποτύπωμα.>> φώναξε στην Μυρτώ σηκώνοντάς το ψηλά.

Σκάναρε το αποτύπωμα, τράβηξε το σκαμπό και κάθησε μπροστά απ τον υπολογιστή παρατηρώντας την οθόνη.
<<Το DNA τριχών και οδοντόβουρτσας είναι απ το θύμα, μετά από την ανάλυση που έκανε ο Γρηγόρης. Τα αποτυπώματα;>> τον ρώτησε και κόλλησε δίπλα του κοιτάζοντας την οθόνη.
<<Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό.>> μουρμούρισε και ξερόβηξε <<Νόμιζα ότι τα μπέρδεψα και έκανα επανέλεγχο.>> έπιασε το χαρτί απ τον εκτυπωτή και της το έδωσε <<Όλα ταυτίζονται με την ίδια γυναίκα.>>
<<Την Ελένη Φωτίου.>>
<<Δεν βρήκα καμία Ελένη Φωτίου στο σύστημα.>> της είπε και έφτιαξε το σακάκι του.
<<Η Ελένη Φωτίου είναι το θύμα μας.>> μπερδεμένη διάβασε το χαρτί.
<<Τα αποτυπώματα ανήκουν σε κάποια Κατερίνα Ηλιοπούλου.>>
<<Ηλιόπουλου...Περίμενε, η διεύθυνση είναι η ίδια με του άντρα που μιλήσαμε το πρωί.>>
<<Τι είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις για να εξαφανιστείς;>> την ρώτησε.
<<Φεύγεις από την πόλη.>>
<<Ναι και αλλάζεις όνομα.>> συμπλήρωσε ο Πάρης.

<<Επιμένετε σε όσα είπατε; Διαζευγμένος;>> ρώτησε τον άντρα ο Πάρης, όσο η Μυρτώ μιλούσε με τους αστυνομικούς που έμπαιναν στο σπίτι.
<<Τι διάολο να έλεγα;>> αντερώτησε ο άντρας <<Η γυναίκα μου πήγε κομμωτήριο και δεν ξαναγύρισε;>>
<<Ίσως να είχε λόγους να φύγει. Κακοποίηση, απιστία.>> απάντησε ο Πάρης.
<<Τι άνθρωποι είστε εσείς; Είχατε έρθει πάλι πριν πέντε χρόνια. Ψάξετε, είχατε σκυλιά, δοκίμους. Δεν βρήκατε τίποτα. Δεν έχετε έναν καλό λόγο γιατί η γυναίκα μου με άφησε, θα ήθελα να τον ακούσω. Είπα την αλήθεια. Δεν ξέρω τι έγινε. Τι κέρδισα; Όλοι αυτοί...>> έκανε μια παύση δείχνοντας τους ανθρώπους που είχαν βγει στο δρόμο <<νομίζουν ότι σκότωσα την γυναίκα μου. Οι γονείς της ήθελαν να μου πάρουν την επιμέλεια των παιδιών. Έχασα την δουλειά μου, τους φίλους μου. Το μόνο που μου έμεινε είναι τα παιδιά μου και αυτό το σπίτι.>>
<<Εντάξει, δεν την σκοτώσατε. Τουλάχιστον όχι τότε.>> του απάντησε και απομακρύνθηκε με αργό βήμα.

■ Γειααα σας!!🦉 Ο Πάρης ή μάλλον καλύτερα βρήκαν ένα μάτι, καλή φάση δεν λέω. Ο Πάρης από την άλλη τον έπιασε ο οίστρος για να απαγγείλει πάνω σε μια σκάλα. Ωραίος 🙌🏻

Η Μυρτώ τον δούλευε, τι πιο σύνηθες από αυτό;😂

Γενικά αυτή η υποθεσούλα έχει ένα ενδιαφέρον, κάδοι με αίματα, χωματερές με χέρια και πόδια παντού, κάτι εμφυτεύματα σπονδυλικής στήλης στο ενδιάμεσο. Καλά πάει αυτό...🤭

Μια γυναίκα άλλαξε ταυτότητα, τώρα το γιατί είναι μεγάλη απορία. Και ο άντρας της ή λέει την αλήθεια ή κάνει την πάπια. Θα φανεί 🙌🏻🤗

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!!

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο!

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!!😘❤