Dwóch chłopaków bardzo różnie przygotowywało się do szkoły w poniedziałkowy poranek. Harry wstał równo z budzikiem, przebrał się w koszulę, której nie dopiął do końca (co jak co, ale był świadomy tego, jak działa na zarówno kobiety, jak i mężczyzn), oraz ciemne rurki (nóg każdy mógł mu pozazdrościć). Następnie starannie ułożył swoje włosy, po czym zjadł pełnowartościowe śniadanie.

Louis za to, wstał po kilkunastu drzemkach (każdy wie o co chodzi), narzucił jakieś przypadkowe ubrania (padło na ciemne spodnie i zwykłą, szarą koszulkę), przeczesał tylko włosy palcami, a wychodząc z domu wziął jakiegoś batonika i spożył go w czasie drogi do szkoły. Był minutę przed dzwonkiem, co sprawiało, że chyba pierwszy raz nie spóźnił się w poniedziałek. Podszedł do swojej szafki, wziął potrzebne książki i poszedł do klasy. Usiadł w środkowym rzędzie na końcu, czyli na jego stałym miejscu. Starał się ignorować szczerzącego się w kpiącym uśmieszku, Stylesa, który zawsze zajmuje ławkę obok.

- Brawo, panie Tomlinson, brak spóźnienia. Plus dziesięć dla pana. Takim sposobem awansuje pan z ostatniego miejsca na... a nie, jednak zostajesz na tym samym. Za dużą stratę masz w tabeli - rzekł prześmiewczo Harry, na końcu udając smutek. Louis wzniósł oczy ku niebu, odliczając do dziesięciu, bowiem brunet to jedyna osoba, która potrafi mu tak podnieść ciśnienie.

- Powinieneś w ogóle cieszyć mordę, że możesz teraz opalać się w blasku mej zajebistości - Tomlinson naprawdę nie wie, co doprowadziło, że wdał się w dyskusję ze Stylesem.

- Ja tam żadnej zajebistości nie widzę, ale za to widzę jak pan Wemsley na ciebie patrzy - zakończył Harry, sugestywnie pokazując wzrokiem postać wcześniej wspomnianego nauczyciela. Tomlinson popatrzył w stronę wskazaną przez bruneta. I cóż, pan Wemsley zabijał Louisa wzrokiem.

- Proszę używać bardziej stosownych wyrazów, a najlepiej w ogóle zamilknąć, panie Tomlinson. - Louis tylko mruknął "mam to w dupie", a pan od matematyki, albo nie usłyszał, albo zignorował ten komentarz. Szatyn zrezygnowany, wkurzony i niewyspany siedział w ławce. Przez resztę lekcji bazgrał w zeszycie, w międzyczasie posyłając zabijające spojrzenie, nadal szczerzącemu się Harry'emu.

Cześć!
Zdecydowałam, że rozdziały będą dosyć krótkie, ale za to postaram się je wrzucać częściej. Do następnego!

LARloveRY69