Matapos sabihin ni Luke ang mga katagang iyon ay inilapit niya ang mga labi sa labi ko.

"Mother!" Biglang bumukas ang pinto ng silid at umalingawngaw ang maliit na boses na iyon at tumakbo palapit sa akin.

"Oh my god!" I panicked and pushed the man hovering at me, saka itinakip ang kumot sa kanya.

"Young Lady-" Hapong nakasunod si Ferr kay Zephy at nanatiling nakatayo sa labas ng silid ko, nakaalalay sa kanya si Cecie na mukhang nag-aalala sa mas nakakatandang kasama. "Oh my god!" Natataranta nitong dugtong ng makita ako sa kama. "I'm sorry, Duchess. This will not happen again." She apologize.

"It's okay." Ngumiti nalang ako. I told Zephy that she can come visit me anytime in my room, pero anak, katok katok din naman minsan.

"Y-Yes, child?" Tanong ko kay Zephy na nanataling nakatayo malapit sa akin at mukhang nagtataka sa malaking umbok ng kumot na nasa tabi ko.

"Why is Father hiding under the blanket?" She was confused.

Kinalabit ko si Luke mula sa ilalim ng kumot. Pero sa halip na lumabas, he grabbed my hand, and I felt something hot and wet encircling my fingers.

"Ahh!" I gasped, at agad na binawi ang kamay ko palabas.

What the heck!

I hit his back with all the strength I have.

"Ack!" I heard him mumble, at napaupo siya sa kama trying to reach his back. Agad siyang napatingin sa akin pagkatapos. "That hit could have ended Sygmund in an instant." Ngumisi siya.

"Your Grace, you're not funny!" I crossed my arms.

He chuckled at nagmamadali siyang bumaba sa kama at agad na lumapit kay Zephy saka ito binuhat.

Naiinis kong sinundan ng tingin si Luke.

"What child?" Tanong niya sa bata.

"You have a visitor, Father." Nahihiya nitong sagot.

"I see. I'll be there in a minute." Sagot niya at hinalikan ang pisngi nito saka humarap kay Ferr.

Lumapit ito at kinuha ang bata. After giving their courtesy and leaving the room, muling humarap si Luke sa akin.

"Do you feel better? Are you hurting somewhere?" Sunod sunod niyang tanong.

Pinakiramdaman ko ang sarili. Mukhang nakapagpahinga ako ng maayos.

"I'm fine." Sagot ko.

"Then, there is someone I'd like you to meet. Come." Inilahad niya ang kamay sa akin.

Matapos magpalit ng kasuotan ay sumama ako kay Luke.

A servant led us to the drawing room. Nang nakapasok kami sa loob ay naroon sila Sir Marcus, Sir Ross, si Sir Mortan, at si Evans. Iisang mukha lang ang hindi pamilyar sa akin.

"Sir Ross! Sir Mortan!" I screamed. Kaagad akong lumapit sa kanilang dalawa at hinawakan ang kamay nila at nagtatatalon sa tuwa. "Thank god!" Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa.

They made a small bow, and smiled at me.

"Ahem!" Someone cleared his throat. Agad akong napalingon rito. It was Luke, and he is staring sharply at my hands na nakahawak sa kamay ng dalawang lalaki.

Iiri mo muna yang selos mo, Luke! Walang makakapigil sa saya ko na makita silang dalawa na ligtas.

"Greetings, My Lady." The unfamiliar man spoke.

Kamuntik ko ng makalimutan ang tungkol sa kanya ng makita ko si Sir Ross at Sir Mortan na nasa maayos na kalagayan.

"Wife, I want you to meet Ronan Fergus." Pagpapakilala ni Luke sa lalaking nasa harap ko.

"Fergus?" It sounds familiar.

"Lord Ronan Fergus is the son of Marquis Fergus, the former Royal magician. Lord Ronan is a close aide of Archduke Cadmus, and is also a magician."

"Ah!" Nagulat ako sa narinig at muling humarap sa lalaki. I gave him a courtesy.

Pero anong ginagawa niya rito?

"Sir Mortan alerted Lord Ronan when someone kidnapped you using a teleportation spell." Pagpapaliwanag ni Luke. "Lord Ronan can also use that spell. Siya ang tumulong sa amin na makalayo kay Sygmund mula sa pagsabog. Kung hindi dahil sa kanya ay kasama kaming naging abo ni Sygmund sa templo." He continued.

I gasped hearing all of it.

"My Lord, how could we ever repay you?" Sobrang laking utang na loob ko ito sa kanya.

Nguniti ito sa sinabi ko.

"What I did is nothing compared to all the help the Duke of Ravenstein has given me, My Lady." Magalang nitong sagot.

Napatingin ako kay Luke ng sabihin iyon ni Ronan.

"Kaibigan ko rin siya mula pagkabata. Sometimes he talks nonsense. Don't mind him, Wife." Walang ganang sabi ni Luke.

"That hurts my feelings, Your Grace." Lord Ronan pouted.

The atmosphere of the room brightens. Mukhang matagal na ngang magkakilala ang dalawa seeing how the Knights smiled at their interaction.

"By the way Your Grace, this-" Sir Marcus handed over a newspaper.

Agad naman itong kinuha ni Luke at tiningnan. And because I'm curious, tumabi ako kay Luke para makita ito.

'The Royal Magician is a traitor to the Crown' is what the headlines says.

Nagulat ako sa nabasa.

"Your Grace, this is?" Nagtataka kong tanong.

"I wasn't able to tell you, but yesterday after going to the palace to get permission from the Queen, I also alerted the Kingdom's largest publishing house to write this article. Alam kong gagamitin ng mga Wesleinster laban sa akin kung mapapatay natin si Sygmund, kaya inunahan ko na sila. Now, the whole Kingdom knows that Sygmund is a wanted man. Kaya hindi magiging isang kaso kung mapapatay ito habang tinutugis. Duke Wesleinster cannot use his son's death against us." Paliwanag ni Luke.

Hindi ko na natapos basahin ang buong artikulo dahil ibinalik na ito ni Luke kay Sir Marcus.

Matapos ng maiksing pag-uusap na iyon ay hindi na rin nagtagal si Lord Ronan at umalis na rin. He said that there is an errand he needs to attend.

Hindi ko alam kung bakit pero pagkatapos ng tagpong iyon, Luke immediately mentioned returning to the Capital.

Siguro para malaman ang kalagayan sa palasyo? Hindi ko alam. Wala siyang ibang sinasabi.

That afternoon, he ordered Seven to bring us back to the Capital. At dahil may vitality pill pa namang natitira ay hindi na tumutol pa si Seven.

Bumalik kami sa second mansion. Pero sa halip na magpahinga, umalis si Luke kasama ang mga Knights na hindi sinasabi kung saan pupunta.

Francis also went back to the Reiss mansion. Ang sabi niya ay siya na ang bahalang magpaliwanag sa Kondesa at kay Celestine tungkol sa nangyari kay Frederick. Wala rin kaming katawan na naiuwi dahil natupok ng apoy ang lahat. I felt sorry for Celestine and the Countess na wala silang katawan na paglalamayan. Kahit ganun ang ugali ng dalawang yun, mahal na mahal nila si Frederick.

"Is everything alright?" I asked Evans na naiwan sa mansion.

"Hm? Of course." Ngumiti ito.

But that night, hindi bumalik si Luke at ang mga Knights niya.

Magdamag akong hindi nakatulog dahil doon. May nangyayari bang hindi ko alam? Kung ano ano ang mga pumapasok sa isipan ko.

Hanggang sa naalala ko ang kakaibang panaginip tungkol sa itim na ibon, ang mga nakita ko sa loob ng salamin, at ang lalaking may pulang mga mata.

Bigla nanamang sumikip ang dibdib ko nang maalala iyon.

Hindi ako mapakali at para bang nababalot ng takot ang buo kong katawan.

Nang sumikat ang araw ay agad akong lumabas ng silid ko at pumunta sa wizard tower. Hindi naman ako nabigo dahil ang taong gusto kong makausap ay maroon. Naroon din si Seven at Drystan.

"Excuse me, what?" Gulat na gulat na tanong ni Evans.

"I want you to teach me how to use magic." Ulit ko.

His jaw dropped when I told him the second time.

"Why?" Nagtataka ito.

"Well-" Hindi ko alam kung pano ko sasabihin. But after contemplating for the whole night about that strange dream, hindi ko maiwasang isipin na baka may mga problemang darating sa hinaharap.

At kung sakali mang maulit nga mga nangyari, ayokong panoorin silang lahat na mapahamak habang pinoprotektahan ako. Kung mayroong kahit na maliit na bagay akong magagawa para makatulong kay Luke ay gagawin ko.

So I decided to master the shield. Papakiusapan ko pa si Francis na ituro sa akin ang lahat tungkol sa kakayahan ng mga Reiss. And about the mana Reru gave me, gusto kong subukan kung kaya ko ba itong gamitin sa ibang paraan maliban sa mga gamot na ginagawa ko, at sa shield na ginagamit ko.

"Please, Evans!" Pakiusap ko ulit.

"Well, don't you think she's weird?" Sinamaan ko ng tingin si Seven dahil sa sinabi niya patungkol sa akin.

"What do you mean?" Tanong ni Evans.

"Hindi mo ba napansin nung habang nasa loob tayo ng mga magic circle at hinihigop ang mga mana natin. Surprisingly, the Duchess has the largest mana absorbed by Sygmund. Hindi ka ba nagtataka? Halos maubos natin ang mga vitality pills para lang iwasan ang mana exhaustion. But the Duchess didn't use any pills during that period." Ani ni Seven.

Hindi ako nakasagot. Wala talagang pinapalampas na detalye si Seven. I smiled to avoid being suspicious.

"Now that you mentioned it." Sabay na napatingin si Drystan at Evans sa akin.

"Well, I'm still a Reiss. Siguro naman ay alam nyo ang kakayahan ng pamilya namin. Hindi ko nagamit ang mana ko simula pagkabata, kaya siguro naipon." Pagpapalusot ko.

"Meron bang ganun?" Nagtatakang tanong ni Evans sa katabing magician.

"That's definitely not how it works." Sagot ni Seven dito na mukhang mas lalong nagduda sa mga sinabi ko.

Ugh, Seven just please let it slide! Gusto ko lang namang matutong gumamit ng magic!

"Fine. But does the Duke know?" Tanong ni Evans.

Umiling ako.

"I want to surprise him." Masayang sagot ko.

"The only surprise happening here My Lady, is my head hanging at the mansion gates if the Duke learns that I taught you magic without his permission." Paulit ulit na umiling si Evans bilang pagtutol.

"Why would he get mad?" Tanong ko.

"He doesn't like it when you get hurt." Singit ni Drystan.

"Exactly. Learning magic is different from a tea party." Dugtong ni Evans.

Sinamaan ko siya ng tingin.

Is he insulting me?

"My Lady! My Lady!" Napatingin ako kay Seven na ngayon ay nakatayo na sa tabi ko.

"What?" Inis kong sagot.

At kelan ka pa nakalapit sa akin?

"I'll teach you magic for only-"

"No, thank you!" Pagputol ko sa kanya.

Peperahan nanaman ako ng isang to. Overpriced pa naman kung maningil.

"Evans, please? Gusto ko lang namang makatulong na protektahan ang Duchy sa susunod eh. At para maiwasang mangyari ulit na makidnap. If I can protect myself properly, hindi ba't mas mabuti iyon? And I want Luke to be proud of me." I pouted, para mukhang kawawa. "Pangako pagbubutihan ko." I assured him.

"Hmm..." Mukhang nag-iisip ito. Napatingin siya sa dalawang kasama, as if asking for advice.

Nakita ko kung pano hawakan ni Seven at Drystan ang leeg nila at sabay na umiling.

Wow! Harap harapan talaga ang kataksilan Drystan?

"Well, I think learning one offensive magic spell won't hurt." Puno ng pag-aalinlangang sabi ni Evans.

"Pumapayag ka na?" I screamed in excitement.

"But only one magic spell!" Paglilinaw niya.

Paulit ulit akong tumango. One is better than nothing at all. Kung matututo ako ng isang opensang majika mula kay Evans, shield naman from Francis, siguro ay magiging sapat na iyon para hindi maging pabigat sa kanila.

"Thank you, Evans! Kelan tayo magsisimula?" Excited kong tanong.

"Once I secure that the Duke is in a good mood. Not now." Sagot niya.

Speaking of Luke, anong oras na pero hindi pa din siya bumabalik.

Matapos makuha ang pagsang-ayon ni Evans ay umalis na ako sa wizard tower. I went straight to the Butler to ask him if there was any news about the Duke's return, pero wala pa rin.

"Do you want me to prepare tea, Your Grace?" Tanong ni Adellei.

Bumuntong hininga ako. "Yes, please." Walang gana kong sagot.

Makalipas ng ilang minuto ay bumalik ito at may dalang tsaa at mga panghimagas.

She poured me a cup.

"My daughter?" Tanong ko para hindi mabagot.

"The Young Lady is currently at her study for her morning lessons. Mukhang mas ginaganahan si Lady Zephy na mag-aral dahil mayroon na siyang kasamang kasing edad dito sa mansyon." Sagot ni Adellei.

Agad palang bumalik si Zephy sa usual schedule niya. It's good that the two are getting along.

I took the cup, ang totoo ay wala akong ganang uminom.

Pumikit ako to clear my mind, pero sa halip ay pumasok sa isip ko ang mukha ni Lady Idril.

"I swear, once everything is over, I will tell you about it. Hm?"

Bigla kong naalala ang mga katagang iyon na sinabi ni Luke kahapon.

He promised to tell me about it, pero heto siya ngayon at nawawala.

Nakipagkita kaya siya kay Lady Idril?

Napasabunot ako sa sarili.

Stop it, Morrigan! Kung ano ano nanaman ang iniisip mo! Saway ko sa sarili. Stop thinking about it or else mas lalo lang lalala ang kuryosidad mo.

My hand absentmindedly landed on my stomach.

Ngayong wala na si Sygmund, wala na rin ang epekto ng black magic, pwede na akong gumawa ng lunas.

Namilog ang mga mata ko sa naisip na iyon. Pano ko nagawang makalimutan ang napakaimportanteng bagay?!

Muli akong tumayo at lumabas ng drawing room.

"My Lady?" Narinig kong pagtawag sa akin ni Adellei.

"I'll be back." Sagot ko para hindi na niya ako sundan.

Dali dali akong bumalik sa wizard tower.

"Seven!" I called him after opening the door.

"What?" He answered without even looking at me. "If you changed your mind about the magic lesson, forget it. The damage has been done." Pagsusungit nito.

"It's not about that." Ayaw din kitang maging guro no. Baka ano pang ituro mo sa akin.

"Then what?" Walang gana niyang tanong.

Kasalukuyan silang naglalaro ng chess ni Drystan, samantalang abala naman si Evans sa pag-aayos ng mga libro.

"Dalhin mo ko sa main mansion. May kukunin lang ako." I need my books. Maghahanap ako ng lunas.

"Why would I do that?" Inis niyang sagot.

"Name your price." I told him.

"Of course, Madam! Let's go." Buong sigla niya akong hinarap at nilapitan.

Gusto ko siyang sampalin ng pera, pero si Seven ang tipo ng taong ihaharap ang kabilang pisngi para masapal ulit ng pera sa kabila. Ano bang ginagawa nya sa mga perang nakukuha?

"I'll escort you." Tumayo rin si Drystan at lumapit sa amin.

"Sama ka?" Pagyayaya ni Seven kay Evans.

Akala mo naman mamamasyal.

"No thank you. It's not like I'm seeing the main mansion for the first time." Walang ganang sagot ni Evans sa paanyaya ni Seven.

"Okay, I'll take that as a yes." The magic circle appeared beneath us.

"What the heck?!" Pagtutol ni Evans, pero nagliwanag na ang paligid.

At nang mawala ang liwanag, nasa loob na kami ng main mansion.

"What the hell is wrong with you?!" Agad na bulyaw ni Evans kay Seven. "Nanay mo ba ako? Anak ba kita na dapat samahan sa lahat ng oras?" He added.

Nasa gitna nilang dalawa si Drystan na mukhang tig-awat sa pag-aaway ng dalawa. Hindi ko na sila pinansin pa at agad na umakyat.

"Duchess-" All the maids are shocked to see me.

"It's alright, we are not back yet. May kukunin lang ako." I assured them, dahil kulang nalang ata himatayin sila sa gulat.

Dumiretso ako sa study ko. It was kept clean while I was away, but it's not the same thing on my secret room. Maalikabok ito at nagkalat ang mga libro. Hindi ko pa nga pala naliligpit dahil masyadong natuon ang isip ko noon sa galit kay Lady Grachell. Nasa sahig pa nga yung drawing ko ng kwintas niya.

Hindi ko na pinansin ang ibang kalat at kinuha ang mga importanteng libro tungkol sa halamang gamot. Nang masigurong nakuha na ang lahat ng kailangan ay muli kong isinara ang secret room at bumaba na.

Nang makalabas ng study ay agad akong sinalubong ng dalawang maid at tinulungan sa pagbitbit ng mga dalang libro.

Hindi pa man nakakababa ng grand staircase ay rinig na rinig kaagad ang bangayan ni Evans at Seven. Nasa gitna na kami ng hagdan ng bigla nalang bumukas ang main door. Namilog ang mga mata ko ng makita ang mga bagong pasok sa mansion.

Bakas din ang pagkagulat sa mga mukha nila ng makita kami.

"Your Grace!" Kasama niya sila Sir Marcus at Sir Ross.

"Wife-" lumipat ang tingin niya sa tatlo kong kasama. "What are you doing here?" He asked.

"Hindi ba't ako dapat ang nagtatanong nyan?" I walked down in a hurry at lumapit sa kanya.

There are dark circles under his eyes, ganun din ang mga Knights na kasama, mukhang wala pa silang pahinga simula ng umalis.

"Are you alright?" I asked.

"I'm fine." Tipid niyang sagot. Hinawakan niya ang isa kong kamay, at hinalikan iyon.

"San ka ba galing? Panong nakarating ka rito?" Usisa ko.

Hindi siya sumagot.

"I'm asking you, Your Grace." I squinted my eyes on him.

"Isn't this our house? Wala naman sigurong masama kung pupunta ako rito." Sagot niya.

Agad akong napatingin sa dalawang commanders na nasa likuran niya. Umiwas ng tingin ang mga ito. Maging si Sir Marcus na parati akong sinusungitan dati ay umiwas ng tingin.

"Fine. Goodbye, Your Grace." Lumayo ako kay Luke at lumapit kanila Seven. "Let's go." I told them.

"Wife." Mabilis akong hinila ni Luke palayo sa mga kasama ko.

Dumadami na ang tao sa great hall at mas lalong nataranta ang mga servants ng makitang ang Duke and Duchess of Ravenstein ay nakabalik na ng walang kahit na anong anunsyo.

"The Duchess and I won't be staying for long. Don't mind us." He told the servants. Sunod niyang hinarap ang mga kasama. "Rest for a little bit." Bilin niya sa mga ito bago ako hinila paakyat.

Dinala niya ako sa Sapphire room. Hinila niya ako papunta sa settee, but I grabbed my hand at hindi umalis sa tapat ng nakasaradong pinto.

Bumuntong hininga siya saka lumapit sa akin.

"I made you upset, didn't I?" Malambing niyang tanong.

Hindi ko siya pinansin.

"It's because I promised to tell you everything, but I did not." Pagpapatuloy niya.

At least alam niya ang kasalanan nya.

"A week. Can you give me a week, Wife?" He twirled a few strands of my hair in his fingers. "Please?" He blew a hot breath on my ear.

Isang linggo?

"Napakatagal ng isang linggo." I mumbled.

"All the etiquette books you ladies read once you come of age says patience is a virtue, is it not?" Sinamaan ko siya ng tingin.

"That-" Hindi ko na naituloy ang sasabihin nang maramdaman ko ang dalawang kamay ni Luke sa bewang ko. I am wearing a thick dress, pero nararamdaman ko ang init ng bawat daliri niya sa kamay. Is he using his magic right now? He pulled me closer to him, his hands still resting at the back of my waist, stroking it gently as if massaging them.

"Kung hindi dahil sa sulat na iyon ni Lady Idril, dapat ay nagpapahinga na ako ngayon at nasa tabi mo lang. We could fool around in bed all we want. Play with our daughter. Enjoy a longer vacation, and find your cure. Pero ito, nagtatampo ka sa akin. Wala talagang magandang naidudulot ang mga Wesleinster sa buhay ko." He slowly pulled the hem of my dress up habang sinasabi ang mga sentimyento niya.

"Your Grace-" I gasped.

He caressed my leg, while his other hand stayed firmly on my back, para hindi ako makalayo sa kanya. His hand started to stroke my inner thigh, and slowly moved up. I gasped louder when his fingers brushed over my core. Walang pag-alinlangan niyang ipinasok ang kamay sa loob ng suot kong pang ibaba. He got busy the moment he parted my folds, his thick fingers began rubbing my center. Napayakap ako kay Luke dahil agad na nanghina ang mga tuhod ko.

"Look at me." He demanded.

Ginawa ko ang sinabi niya. His face is so calm, but his hand inside my underwear is rubbing me violently.

"Hhmm-" I bit my lower lip to stifle my moans. "Ah-" I tried closing my legs together when I felt him slowly pushing his finger inside.

"Spread your legs, and move your hips." Luke is panting while whispering those words to me.

"W-What? Ah!" Humigpit ang yakap ko sa kanya ng dagdagan niya ng isa pang daliri ang loob ko. He began to slowly thrust his long fingers inside. Sa una ay mabagal ang pag-ulos ng mga daliri niya, hanggang sa pabilis ng pabilis ang pag galaw nito. I would spread my legs wider, at hindi sadyang napapasara kapag sumasagad ang daliri ni Luke sa loob ko. "Ahh! Haa- Luke, Ahhh! Ahhh! Mmm ohh god-" Hindi ko mapigilan ang sunod sunod na pag-ungol dahil sa sensasyong namumuo sa ibabang parte ng tiyan ko. Hindi ko rin magawang pigilan na sabayan ang galaw ng mga daliri niya. His whole hand inside my underwear is smeared with my fluids.

"You're driving me crazy, Wife." He pants. Itinaas niya ang isang kamay na kanina pa nasa likuran ko and ran it at the back of my neck, saka pinaglapit ang mga mukha namin para sa isang halik.

.

.

.

.

.

.

Makalipas ng ilang minuto ay muli kaming bumaba ni Luke.

Nanginginig pa ang mga tuhod ko dahil sa mga ginawa niya. But I don't want to stay inside the Sapphire room, baka magbago ang isip niya at hindi na kami bumalik sa kapitolyo ngayon araw. It was surprising enough na iyon lang ang gusto niyang gawin.

He ordered the Knights to rest, pero ng bumaba kami ay nasa great hall pa rin ang mga ito kasama nila Seven, Evans, at Drystan.

"Let's go back to the Capital." He told Seven.

"Alright." Mabilis nitong sagot.

"Did you make the Duchess cry? Her face and eyes are red." Gusto kong lamunin ng lupa dahil sa mga sinabing iyon ni Evans.

Minsan talaga tong lalaking to deserve mapugutan ng ulo!

"Yeah. Tears of joy." Tipid ni sagot ni Luke.

Ang sarap sapakin. But thanks to Seven's teleportation spell ay mabilis kaming nakauwi. Agad kong kinuha ang mga librong kailangan, na kasalukuyang hawak ni Drystan at nagmamadaling pumunta sa silid ko.

Sumunod din naman si Luke sa akin. Tinanong niya kung anong ginagawa ko, kaya ipinaliwanag kong gagawa ako ng lunas. His face brighten up. Gusto niya akong tulungan, pero dahil nag-aalala ako sa pagod niyang anyo, I told him to rest. Mas maigi kung magpapahinga siya, kay sa umasa sa vitality pills para sa panibagong lakas. Nabanggit din kasi niya na pahinga ang dahilan kung bakit sila dumaan sa main mansion.

I told him to rest, pero nang magising ako kinabukasan ay wala na siya sa tabi ko. Sa pagkakataong ito ay si Sir Marcus at Sir Mortan lang ang kasama niyang umalis, but for some reasons, kapansin pansin ang pag-iwas sa akin ni Sir Ross. Na para bang ayaw matanong kung ano bang pinagkakaabalahan nila ng Duke.

Fine. He asked for a week. Pumayag ako sa gusto niya bago kami lumabas ng Sapphire room kahapon.

Sinubukan kong alisin sa isip ang kuryosidad ko sa nililihim ni Luke, at sa halip ay itinuon ang pansin sa mga maliliit na hugis bilog na batong inilalatag ni Evans sa lamesang nasa harap namin.

"What are these?" I asked.

"Hindi ba't gusto mong matutong gumamit ng magic?" Sagot ni Evans.

I nodded.

Tumayo sa gilid niya si Seven. Nasa tabi ko naman si Drystan.

"Una, para mas mabilis kitang maturuan, aalamin natin kung anong uri ng magic ang taglay mo. Ito ang paraang ginagamit ng mga magician kapag mayroon silang tinuturuang apprentice. These are called sorting stones." He continued.

I need to focus because I promised Evans that I will do my best.

"Listen carefully, My Lady. This blue stone here represents the four elements of nature. Hangin, tubig, lupa, at apoy. They might be the most common type of magic users, pero sila rin ang pinakadestructive sa lahat. Just like the Ravenstein and the Wesleinster. Though the history of how these families acquired their abilities is different. Ipinapakita pa rin nito kung gano kamapanganib ang mga element magic users." Itinuro ni Evans ang asul na bato. "Ang isang ito naman ay tinatawag na special stone. Sakop nito ang mga kakayahan tulad ng ginagawa ni Seven na teleportation spell. Nasa ilalim din nito ang kakayahan para magpagalaw ng mga bagay, monster summoning, pagbabago ng anyo, at marami pang iba." Sunod na itinuro ni Evans ang pulang bato.

Sunod niyang binalingan ang dilaw na bato.

"At ito naman ang batong ginagamit para malaman kung healer ang isang tao. Sa lahat ng mga bato, ito ang bibihirang magamit dahil hindi naman lahat ng magic users ay kayang maging healers." Maiksing paliwanag niya tungkol rito.

Tumango ulit ako.

"Ang kulay itim namang bato ay ang creator stone. Kakayahan ito para gumawa ng mga magic artifacts. Kahit marami ang bilang ng mga creators ay hindi pa rin ganun kadami ang gumagawa ng mga magic artifacts. Bukod sa mapanganib dahil kailangang pumatay ng mga halimaw, masyado ring mahaba ang panahong iginugugol para makagawa at maperpekto ang isang artifact. Mas makapangyarihang artifacts, mas malakas na halimaw." He looks uninterested with the black stone.

"Creators are the one who made the sorting stones. Gawa lang sa mahinang halimaw ang sorting stones kaya marami nito sa merkado. According to some history books about magic, nang hindi pa nagagawa ang mga sorting stones ay maraming tao na nagtataglay ng mana ang tumanda nalang na hindi alam kung anong uri ng magic ang kaya nilang gamitin dahil masyado silang nagfocus sa maling kakayahan." Tumawa si Seven habang kinukwento iyon. "Stupid people." He added.

Luh.

Sunod na itinuro ni Evans ang huling bato, habang tumatawa rin dahil sa sinabi ni Seven.

"Ang kulay puting bato namang ito ay tinatawag na blank stone." Sa lahat ng sinabi niya, iyon ata ang may pinaka-interesting na pangalan.

"Blank stone?" Kuryoso kong tanong.

"Ang blank stone ay tumutukoy sa kakayahan para gumawa ng sariling magic spell. It's the most interesting type of magic, and maybe the strongest dahil kaya nitong gumawa ng sariling spell gamit ang katangian meron ang ibang sorting stones. They also have an exclusive use for it. Hindi ito basta basta magagaya, kahit pa ituro mo ito ng kusa sa iba." Hinawakan niya ang kulay puting bato.

Ang galing naman.

"The only way to perfectly copy it, is by using black magic." Dagdag impormasyon ni Seven.

"I see." Tiningnan ko ang mga bato. "So how does this works?" Tanong ko.

"All you need to do is touch the stones. Magliliwanag ang mga ito sa oras na iyon ang uri ng magic na kaya mong gamitin." Simpleng paliwanag niya.

Hinawakan ni Evans ang blank stone at hindi ito nagliwanag.

"Anong uri ng magic ang kaya mong gamitin?" I asked him.

"This." Ibinaba ni Evans ang puting bato at hinawakan ang pula. Katulad ng sinabi niya kanina, nagliwanag nga ang bato.

"Wow!" Pumalakpak ako ng makita ang pulang liwanag na hinahawakan ni Evans. "Seven-" Ito naman ang hinarap ko. "Ikaw?" Gusto ko ring malaman.

"The special stone, and the element. Tubig ang kaya kong gamitin sa apat na elemento. Hindi rin ito ganun kalakas." Himalang maayos niya akong sinagot. Hinawakan niya ang asul na bato at nagliwanag ito.

"Pwedeng dalawa?" Si Drystan ang nagtanong.

"Yes. Mayroon ngang kayang gumamit ng tatlo." Sagot ulit ni Seven. "Mayroon ding maraming supply ng mana pero isa lang ang kakayahan na kayang gawin. It's weird."

Tumango lang si Drystan.

"Now My Lady, why don't you try it?" Isa isang inayos ulit ni Evans ang mga bato.

Mukhang interesado din si Seven na malaman.

Hinawakan ko ang asul na bato.

At walang nangyari.

Ugh! Sayang, ito pa man din ang gusto kong makuha dahil gusto ko ring gumamit ng apoy tulad ni Luke.

Ibinaba ko ang bato at sunod na hinawakan ang pula. Pero katulad sa nauna ay walang nangyari.

Kinakabahan na ako. Pano kung yung creator stone ang umilaw? Eh di kailangan kong pumatay ng mga halimaw para lang mapakinabangan ang kakayahan?

Inis kong hinawakan ang itim na bato. Wala ring nangyari. Gusto kong magtatatalon sa tuwa dahil hindi iyon nagliwanag.

I don't have any expectations with the yellow stone dahil alam ko namang hindi ako isang healer. Walang gana ko itong hinawakan, at tulad ng inaasahan ay walang nangyari.

Isang bato nalang ang naiiwan. Masyado naman yata akong ambisyosa kung iisipin kong magliliwanag ang puting bato. Pano kung hindi ko talaga pwedeng gamitin ang mana na ibinigay ni Reru para sa ibang magic, kundi para lang sa ibinigay niyang kakayahan para gumawa ng mga gamot?

Hinawakan ko ang puting bato.

At agad itong nagliwanag.

"What?!" Hindi makapaniwala kong komento at napatingin sa dalawang magician.

They gave me a shocked and confused look.

"Are these sh*ts broken?" Hinawakan ni Seven ang mga bato. Parehong nagliwanag ang asul at pulang bato, at walang reaksyon sa ibang mga bato ng hawakan niya.

"Hindi ba't ikaw ang nagdala ng mga yan. Nagbebenta ba kayo ng sirang artifacts sa guild?" Ngumisi si Drystan.

"Shut up!" Inirapan niya ito.

"Ulitin natin." Evans suggested.

Oo ulitin natin, mukhang may mali eh.

Saglit na umalis si Seven at wala pang sampung minuto ay muling bumalik at may dalang bagong sorting stones.

Katulad sa nauna ay isa isa ko itong hinawakan. Ang puting bato pa rin ang syang nagliwanag.

"I brought an extra. Isa pa nga!" Si Seven ulit.

Sa pangatlong ulit ay ang puting bato pa rin ang nagliwanag.

"Turuan mo na." Siniko ni Seven si Evans habang nakangisi.

"Hindi ba't gustong gusto mo na ikaw ang magturo sa Duchess? Ikaw na." Sagot ni Evans.

"Pera ang gusto ko at hindi sakit ng ulo." He stuck his tongue out at Evans saka lumapit sa upuan at umupo.

Tama daw bang pagpasa pasahan ako? Pagbubutihan ko naman eh!

"Haaa-" Bumuntong hininga si Evans bago humarap sa akin. "Duchess, please give me a few days. Blank stone isn't my forte, kung special stone lang sana ay madali kitang matutulungan. I'm sorry that I'm lacking as the Duchy's magician." Yumuko siya.

"No, it's okay!" I panicked. "Ang galing galing mo nga Evans eh. Please don't look down on yourself. Even the Duke trusted your ability. Masaya ako na ikaw ang magician namin." Dugtong ko.

Evans chuckled. Mukhang sobra itong natuwa sa sinabi ko.

"Inuuto ka lang nya!" Seven whispered like the devil, even smirking.

"Seven makakatikim ka na talaga sa akin!" Saway ko.

Sumasakit ang ulo ko sa tuwing nakakasama ko ang dalawang ito ng sabay.

Pero mukhang sanay na sanay na ang mga ito na magkakasama. Hindi mo masasabing noong mga nakaraang linggo lang sila nagkakilalang tatlo.

Lumipas ang apat na araw at iyon pa rin ang paulit ulit na nangyayari. Umaalis pa rin si Luke at minsan ay hindi umuuwi.

Kapag naman tinatanong ko si Evans at Sir Ross ay pareho silang walang sinasabi sa akin. I knew it, nasa kay Luke talaga ang katapatan nila.

On the fourth day, pumunta ako sa wizard tower para kausapin si Seven. May isang libro akong naiwan sa main mansion at importanteng makuha ko ito. Surprisingly wala si Evans. Sumama raw kay Luke. Mag-isa lang ito sa loob dahil wala rin si Drystan. Mukhang nasa maayos na mood si Seven dahil hindi ako nahirapang pakiusapan siya na gamitin ulit ang teleportation spell niya.

"Baka matagalan ako dahil hindi ko alam kung san ko nailagay ang librong iyon. Have some rest." Itinuro ko ang drawing room. I ordered a maid to serve him tea and desserts. Kabilin bilinan ko rin sa maid na wag ipagsabi sa iba na nandito ako para hindi sila magpanic.

"Then I'll be waiting." Sagot ni Seven at pumunta na sa drawing room.

It took me over thirty minutes to find the book. Nagmamadali akong lumabas ng secret room dahil mainit. Lumabas muna ako ng balcony para magpahangin. Nang sumilip ako sa ibaba, nagulat ako sa nakita ko.

Si Evans!

Anong ginagawa niya rito?

Teka, san siya pupunta?

Nagmamadali akong bumaba at lihim ko itong sinundan. Nakita ko siyang pumunta sa likurang parte ng mansion. Nagulat ako ng makitang hindi lang siya ang naroon. Kausap niya si Sir Mortan. Maraming wagons ang nakahilera at maraming mga servants ang naglalagay ng iba't ibang mga panustos dito tulad ng mga pagkain, inumin, at iba pa.

"Matagal pa ba?" Tanong ni Evans.

Hindi sumagot ang Knight at lumapit sa isang servant. "Marami pa ba?" Tanong ni Sir Mortan rito.

"Konti nalang po."

Sabay na pumasok si Evans at Sir Mortan sa loob ng silid kung san kinukuha ng mga servants ang supplies.

San nila dadalhin ang mga ito?

Nang walang masyadong tao ay dahan dahan akong lumapit sa isa sa mga nakasaradong wagons at sinilip ang loob. Mga tela ang laman nito. Pumasok ako sa loob at tinakpan ang sarili para hindi makita. Kinakabahan ako dahil sa ginawa ko, pero gusto kong malaman kung ano ba ang nangyayari at kung bakit nila ito tinatago sa akin.

Makalipas ang halos isang oras, naramdaman ko nalang na gumalaw ang wagon.

"Hyah!" Boses ni Sir Mortan, signaling their departure.

Hindi ko alam kung san ito patungo, but the road was rough. Ilang ulit na nauntog ang ulo ko, at sumasakit na rin ang likuran ko. Nagsisisi na ako kung bakit ko ito ginawa. Napakainit din dito sa loob.

Sinubukan kong iinat ang paa ko dahil nangangalay na ako, pero walang sapat na space sa loob ng wagon.

Ilang oras pa ang lumipas bago huminto ang sinasakyan ko.

Nagkaron ng konting ingay. Tapos gumalaw nanaman ito.

Ilang minuto pa itong gumalaw before it finally came to stop.

Nakarating na ba kami?

"Unload everything!" Narinig kong sabi.

I panicked.

Sumilip ako ng konti. Parami ng parami ang mga taong papalapit sa wagons, at bago pa man may lumapit sa kinaroroonan ko ay nagmamadali na akong bumaba.

Sobrang nangalay ang mga paa ko, ika-ika akong nagtago sa likod ng isang maliit na gusali saka hinilot ito.

Anong lugar to?

Dito nagpupunta si Luke?

I explored the area secretly, at nagulat ako sa nakita ko.

There are Knights everywhere.

Nag eensayo pa ang iba. Nakita ko rin si Sir Gwain at Sir Rem na pinangungunahan ang pag-eensayo ng mga ito.

Napasinghap ako at napatakip ng bibig.

Don't tell me gumagawa ng secret army si Luke?!

What is he thinking?

Is he going to orchestrate a rebellion?

Nagmamadali akong umalis sa kinaroroonan ko dahil sa takot na baka tama ang iniisip ko.

Nababaliw na ba siya?

Patuloy akong umatras hanggang sa...

Thud!

"Ack!" Tumama ang likuran ko sa isang matigas na bagay. Halos mapatumba rin ako ng mabangga rito.

"Who are you?" Narinig kong tanong nito.

Oh my god!

I'm doomed.

Alangan akong tumingin sa taong nabangga ko. Pero ng makita ko kung sino ay agad akong kinilabutan.

Bumilis ang pagtibok ng puso ko, at nanginig rin ang buo kong katawan.

"Aaaaahhhhhhhhhh!" Malakas kong sigaw sa sobrang takot.

"My Lady! My Lady, calm down!" He panicked and tried to calm me.

"No! Get away from me! Aaahhhhhh!" Paulit ulit kong tinapik ang mga kamay niya.

"Your Highness-" Mukhang nagulat ang bagong dating dahil natigilan ito ng makita ako.

"Lord Ronan?" Nagtataka kong tanong.

"Is everything alright, Your-" Natigilan rin ang isa pang bagong dating ng makita ako. "My Lady-"

"Sir Marcus?"

Sunod sunod na dumating ang mga tao. Isang pamilyar na babaeng Knight ang lumapit. Mukhang hindi ito masayang makita ako dahil sa masama nitong mga tingin.

Dumating rin si Sir Gwain at Sir Rem, hawak hawak ang mga espada nila at mukhang handang handa ng makipaglaban. Ilang segundo lang ay dumating din si Evans, Sir Ross, at Sir Mortan. Lahat sila gulat na gulat na makita ako.

Kung nagulat sila, pano nalang ako?

"It's been a while since we last saw each other, My Lady." Inilahad ng lalaking nabunggo ko, ang kamay sa akin.

Teka, anong nangyayari rito?

Why is the person, who is supposed to be dead, in front of me now?

Perfectly fine, and breathing.

"Y-Your Highness, A-Archduke Cadmus Ravenstein-Alberta?" Nanginginig ang boses ko.

Ngumiti ito.

Panong-?

How is he alive?

The King and the Queen confirmed his dead body.

I-I was there during his funeral.

"What's happening here?" My body froze when I heard that familiar voice.

Inihanda ko ang sarili ko ng makalapit ito. Kaagad na kumunot ang noo ni Luke ng makita ako.

Mukhang bago siyang gising. Magulo ang buhok niya, at gusot ang suot na tunic. He's even rubbing his eyes ng papalapit palang siya at hindi pa ako nakikita.

"Wife-" His hostile voice echoed.

"H-Hi." Ang tanging nasabi ko nalang.

It's so awkward.

I'm so embarrassed.

Wala akong pakialam sa tingin na ibinibigay ng iba.

Ang mga tingin ni Luke ang inaalala ko. I promised him that I'll wait for a week. Pero heto ako ngayon nasa harap nilang lahat dahil sa kuryosidad ko.

I broke my promise.

"Y-Your G-Grace, I-" Hindi ko nagawang tapusin ang sasabihin ng bigla akong buhatin ni Luke, nasa balikat nanaman niya ako at nakasampa.

Oh no, he's mad!

"Your Highness, excuse us. There is someone need to be punished right now." He told the Archduke coldly.

-END OF BOOK 1-

BOOK 2