"Do you like me, Luke?" Ulit kong tanong.

Nanginginig ang mga kamay ko.

Bakit ayaw niyang sumagot?

Did I get ahead of myself? Dahil hinalikan niya ako, ay gusto na niya agad ako? Nagkamali ba ko? Pakiramdam ko lang ba lahat? Pisikal lang ba ang gusto niyang maging relasyon namin, tulad ng karamihan sa mag-asawang nobles na kilala ko?

Even if you don't like me, please, at least say you're interested on me.

Napayuko nalang ako sa kinatatayuan ko.

Mas lalo tuloy lumakas ang bulong bulungan sa paligid namin. Bawat naririnig kong mga sinasabi nila ay mas lalong nagpapahina ng loob ko.

'Luke naman! Kahit ngayon lang, tulungan mo naman ako!'

Napaangat ako ng ulo nang biglang may humawak sa buhok ko, tucking a few strands behind my ears.

"Your Grace..." Nagulat ako na nasa tabi ko na si Luke. Tumingin ako sa itaas kung saan siya nakatayo kanina, saka ibinalik ang tingin sa kanya.

"It's hard to put it into words, wife. But like is definitely not enough to describe it."

Napasinghap ang ilan sa sinabi niyang iyon.

"W-What?" Bumilis ang tibok ng puso ko sa mga narinig.

Hindi siya sumagot, sa halip hinagit niya ang bewang ko at hinila palapit sa kanya, saka hinarap si Grachell.

"Lady Grachell, I will not tolerate anything, and anyone that upsets my wife, or put her in danger." Bumaba ang tingin ni Luke sa hawak ni Grachell na kwintas, bago ibinalik ang tingin sa kausap. "I will send the compensation, and payment for the help you did during the war, on Count Fortunes' estate. As my wife said, leave. Now!" 

Nagulat ako ng si Luke na mismo ang nagsabi na umalis si Grachell sa Duchy. Hindi ko alam kung bakit biglang bumalik sa alaala ko ang nangyari sa nakaraan kong buhay. Nung ako ang pinapaalis sa mansion. Walang kahit na sino ang kumampi sa akin. Pero sa kasalukuyan, baliktad na ang sitwasyon, si Lady Grachell na ang pinapaalis, at ako ang nasa mga bisig ni Luke.

"But Your Grace, this is all a misunderstanding-" Akmang lalapit si Lady Grachell kay Luke, pero agad na hinarang ni Sir Marcus at Sir Ross ang mga espada nila.

"Pack all your things." Ang mga matalim na tingin ni Sir Ross ay nagpapalit palit kay Grachell at sa mga katulong nito.

"Let's go, wife." Wala akong ibang sinabi, at sumunod nalang sa ginawang paghila ni Luke sa kamay ko.

"Your Grace! Your Grace!" Makailang beses na tinawag ni Lady Grachell si Luke, pero hindi man lang niya ito nilingon.

He led me to the nearest room, the drawing room.

Nang bitawan niya ang kamay ko ay agad akong napasandal sa pinto.

Hindi pa din ako makapaniwala sa mga nangyari.

Pinaalis ni Luke ang bidang babae sa kwento.

"Why are you crying, wife?" He wipes the tears off my face with his hands.

"I-" I felt so relieve. "A-Akala ko kasi hindi mo ako sasagutin kanina eh." Pagpapalusot ko.

He chuckled. "I was surprised that you called me by my name. Kaya pinaulit ulit ko muna sa isipan ko."

"Pinakaba mo ko!" Nilagyan ko ng inis ang boses ko, para kunwari ay naiinis ako sa kanya.

"Wife."

"W-What?"

"I did great, right?" Naglaro siya ng ilang hibla ng buhok ko sa daliri niya.

"Yes..." Hindi pa pala ako nagpapasalamat. "Thank you, Your Grace."

"Reward me." Ngumiti siya.

"Reward?" Nagsalubong ang kilay ko. 

Wala na bang libre sa panahong to? Hindi lang naman ako ang nakinabang sa sitwasyon ah!

"And what would I give you? Nasayo na ang lahat." Totoong naiinis na ako sa pagkakataong ito.

"Kiss me." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

"Talagang hindi mo pinapalampas ang lahat ng pagkakataong meron eh no!?" Nag-init ang pisngi ko sa hinihingi niya. Pero pagbigyan natin. Dahil sa kanya, ay wala na ang isa sa mga sagabal sa buhay ko. "Fine! Pero isa lang!" Ngumisi siya ng pumayag ako.

Wag na nating patagalin ang sitwasyong ito. Niyakap ko ang leeg niya upang mahila siya palapit sa akin, at para mas mabilis kong maabot ang labi niya. I gave him a quick peck.

"What?" Agad kong tanong ng magsalubong ang kilay niya.

"That's not what I have in mind, but cute." Hinawakan niya ang labi, saka tumawa. "Babawi nalang ako sa room sharing day sa susunod na araw." Dugtong nya.

Anong babawi ka jan?!

"I still have a lot of things to do, wife. I'll take my leave first." Hinalikan niya ang kamay ko, saka agad na lumabas ng drawing room na para bang nagmamadali.

✦✽.◦.✽✦

Nang makalabas ng drawing room ay agad na dumiretso si Luke sa silid na ginagamit ni Grachell. Nasa labas ng pinto at naghihintay ang dalawang Commander ng mga Knights sa pagdating niya. Agad binuksan ng mga ito ang silid, at bumungad sa kanila ang mga katulong na abala sa pag-iimpake ng gamit ng amo nila.

"Your Grace!" Agad na lumapit si Grachell ng makita ang Duke sa silid niya.

Agad namang hinarang ni Sir Ross ang kanyang espada, upang hindi ito tuluyang makalapit sa Duke.

"Your Grace, this is all a misunderstanding. I don't know what the Duchess is talking about! She's making this all up." 

Pero sa halip na sagutin ang sinabi ng babaeng nasa harap ay lumapit ito saka hinablot ang suot na kwintas, na kanina rin ay kinuha at itinapon ni Morrigan, saka tiningnan.

"Your Grace, that-" Pero bago pa man nito matapos ang mga gustong sabihin ay nagliyab ang kwintas sa kamay ni Luke, hanggang sa ang mahalaga at bibihirang artifact ay naging abo. "Your Grace! What are you doing? That's my-"

Matalim na mga tingin ang ibinigay niya dito kaya hindi muling nakapagsalita.

"Leave the Duchy, and never show your face to me, especially to my wife, again." Banta ni Luke.

"Your Grace, how could you treat me this way?! Count Fortunes is-"

"Then tell the Count that I am breaking ties with the Fortunes County." Matapos sabihin iyon ay lumabas na ito ng silid. Nagmamadali namang sumunod ang dalawang Commander sa kanya.

"Your Grace, cutting ties with the Fortunes County is too much!" Agad na sabi ni Sir Marcus.

"I hate to say it but I'll agree with Sir Marcus, Your Grace. Count Fortunes is the only strong ally the Ravenstein have in the West." Pagsang-ayon ni Sir Ross sa sinabi ng Commander.

Hindi sumagot si Luke at nagpatuloy lang sa paglalakad hanggang sa makarating sa opisina niya. Agad siyang umupo at isinandal ang ulo sa upuan. Hindi na iyon kailangang sabihin sa kanya ng mga Knights niya. Alam niyang malaking kawalan kung mapuputol ang alyansa ng dalawang pamilya, pero hindi niya kailangan ng tulong mula sa isang taong maaaring maging sanhi ng ikakapahamak ng asawa niya.

"Your Grace-" Muli sanang uulitin ni Sir Marcus ang unang pahayag kanina, but Luke cut his words.

"Then, should I place myself in a position where the other Nobles can't touch me?" 

Parehong nanlaki ang mata ng dalawang Commander sa narinig na sinabi ng pinuno nila.

"That-" Tumingin sa paligid si Sir Ross, na para bang may iba pang tao sa loob ng silid maliban sa kanilang tatlo. "Please be careful with your words, Your Grace." Paalala niya sa Duke.

"Then stop bothering me about Count Fortunes." Sagot niya sa dalawa, saka kumuha ng ilang papeles na nakapatong sa desk niya at nagkunwaring binabasa ang mga ito.

Nagkatinginan nalang ang dalawang Knights, at parehong bumuntong hininga.

Makalipas ng ilang minuto ay mayroong kumatok sa pinto ng study.

"What?" Sagot ni Luke.

"It's me, Your Grace."

"Come in." Agad namang pumasok ang Head Butler ng bigyang pahintulot.

Agad itong lumapit kay Luke.

"Your Grace, an invitation from the Palace has arrived. I intend to give it to Her Grace, pero mukhang nagpapahinga ito, dahil sa mga nangyari kanina." Iniabot niya kay Luke ang sulat na agad naman nitong binasa.

Luke let out a groan upon reading the invitation. It's the party the Palace will be hosting to commemorate their victory.

"I'll tell my wife about it. Leave me. All of you." Utos niya sa mga ito.

Agad namang lumabas ang tatlo.

Muling binasa ni Luke ang invitation, saka ito itinago sa loob ng drawer ng desk niya. Wala siyang pakialam sa victory party ng palasyo. Mas inaabangan pa niya ang room sharing nilang mag-asawa na gaganapin sa makalawa.

✦✽.◦.✽✦

"And?" Agad kong tanong kay Adellei ng makabalik ito sa silid ko.

"They just left, Your Grace." Nanlaki pa din ang mga mata ko sa gulat ng kumpirmahin ni Adellei na nakaalis na ng Duchy si Lady Grachell at ang pangkat nito.

I can't believe it.

Sumampa ako sa kama at humiga. Pakiramdam ko ay napakagaan ng dibdib ko dahil sa nangyari. Pero naiinis pa din ako. Kung hindi lang dumating si Sir Marcus at Sir Ross kanina, ay baka kung ano na ang nagawa ko sa kanila dahil sa sobrang galit, lalong lalo na kay Grachell! At sa oras na muli kaming magkita ni Reru ay sasampalin ko rin siya, dahil sa lahat ng walang kwenta at kawalang hustisya niyang ginawa sa karakter ko! 

"Your Grace..."

"What?"

"Thank you for today." Umiiyak nitong sabi. 

Kanina pa siya paulit ulit na nagpapasalamat sa akin, kasama nung isa pang batang katulong. Binigyan ko sila ng chocolate coated healing pills, para agad gumaling ang mga sugat nila.

"Stop crying Adellei. I said it's fine." Sagot ko habang nakapikit.

"Your Grace..." Masaya na ang boses nito ngayon.

This kid's mood sure change so fast.

"What?" Tanong ko. 

"What kind of lingerie do you want me to prepare for the room sharing day?" Napabalikwas ako sa kama dahil sa itinanong niya.

"Ha?" Pati ba naman si Adellei, ang room sharing din ang bukambibig? "Forget it!" Sagot ko. Hindi ako interesado sa room sharing day. Kung dati, iyon ang araw na pinakahinihintay ko sa lahat, pwes ngayon hindi na.

At bakit biglang naging interesado si Luke sa room sharing day, samantalang kahit isang room sharing dati ay hindi siya sumipot. Namuti na ang mga mata ko kakahintay sa kanya na dumating pero hindi siya pumupunta sa silid ko. Pagkatapos kinabukasan ay pag-uusapan ako ng mga maids dahil hindi ako sinipot ng sarili kong asawa.

Hindi naman sa gusto kong gumanti, pero parang ganun na nga. Bahala kang mamuti ang mga mata sa kakahintay. Isa pa, nakuha naman na niya ang reward na gusto niya kanina. Pwede na yun.

"What?" Nagtataka kong tanong kay Adellei. Hindi ko maintindihan ang ekspresyon ng mukha niya.

"Your Grace... umm..." Parang alangan siya sa gustong sabihin.

"Say it." Utos ko.

"Your Grace, you... didn't have your period for the past months?"

"Adellei-" Agad akong napatayo at hinagit ang braso niya, saka napatingin sa pinto ng kwarto ko. "Kelan mo pa napansin? May sinabihan ka ba?" Sunod sunod kong tanong na halos pabulong na.

Paulit ulit siyang umiling. "Wala po akong pinagsabihan, Duchess Morrigan. Ang totoo ay ngayon ko lang po naisip at napansin dahil sa gaganaping room sharing." Sagot nito.

"Wala kang pag-sasabihan, naiintindihan mo ba?" Humigpit ang hawak ko sa braso niya.

Tumango ito. "Are you sick, Your Grace?" Mukhang iiyak nanaman nitong tanong.

"I'm not." Sagot ko. 

Anong gagawin ko? Sa nakaraan kong buhay, hindi iyon napapansin dahil hindi naman maganda ang relasyon naming mag-asawa, at ilang taong wala si Luke dahil sa gera. Madalas din akong nasa kapitolyo dahil sa mga iba't ibang pagtitipong dinadaluhan ko. Wala ding maid ang nagtatagal sa akin dahil halos ilang linggo lang ay pinapalayas ko na ito.

Napahilot ako ng sentido.

Pero ang sabi ni Drystan ay may impormasyon na siyang nakuha, at kailangan nalang kumpirmahin. Sana sa darating na katapusan ay may mga kasagutan na akong makuha.

.

.

.

.

Mabilis na lumipas ang mga araw.

Usap usapan pa din ang nangyaring pagpapaalis kay Lady Grachell noong isang araw, pero mas usap usapan ngayon ang gaganaping room sharing mamayang gabi.

Umaga palang ay may mga maids na sa loob ng kwarto ko at halos pinalitan ang lahat ng disenyo ng Charoite room. Mula kurtina, kobre-kama, unan, mga bulaklak sa vase, at kung ano ano pa.

Sorry, pero masasayang ang effort nyo para mamayang gabi.

"Your Grace..."

"What Adellei?" Sagot ko habang hindi inaalis ang tingin sa mga maids na abala sa pag-aayos ng kwarto ko. Naaaliw akong pagmasdan sila habang tuwang tuwa, pero wala namang room sharing na magaganap mamaya.

"His Grace is looking for you." Saad niya.

"Where to?"

"At his study, Your Grace."

Ano nanaman kaya ang kailangan niya?

Agad akong lumabas ng silid at dumiretso sa opisina ni Luke.

"You called for me, Your Grace?" I gave him a courtesy.

"Have a seat, wife." 

Umupo ako sa settee, lumapit siya sa akin at may hawak na envelop saka umupo sa tabi ko.

"The Palace has sent an invitation to celebrate our victory. It would be a month long celebration." Pakiramdam ko ay nakarinig ako ng masayang awitan ng marinig ko ang sinabi ni Luke.

Isang buwan ang celebration? Mawawala siya ng isang buwan? Binasa ko ang laman ng invitation, at nakasaad nga na isang buwan ang magiging selebrasyon.

"Really? That's great!" Agad kong sagot.

"You like it?" Tanong niya.

"Of course I like it!"

Makakapagpahinga ako na wala ang prisensya mo sa loob ng isang buwan. Makakausap ko si Drystan, at makakakuha ng impormasyon tungkol sa potion.

Bumuntong hininga siya. "Since my wife like it, then I should like it too." Parang napilitan pa siya. "Then pack the things you needed, and we'll be leaving tomorrow."

"We?" Nagtatakang tanong ko.

"Yes, You're coming with me." Sagot niya.

"What!? But why?"

"Because you're the reason we won the war. And because you're my wife, and I want you there."

Well, take a hint! I don't want to go!

"I can't come, Your Grace." Sagot ko.

"Why not?"

Saglit din akong nag-isip ng isasagot...

"I can't leave my daughter alone." Sagot ko.

Well, isa naman talaga si Zephyra sa mga dahilan. Pano kung ipatawag ni Luke si Countess Eva? Tapos saktan nito ulit si Zephy? Nope, I will not let that happen.

"It's okay. We'll bring our daughter with us."

"No- Wait-"

Hindi ako nakaisip ng palusot sa sinabing iyon ni Luke. Kaya naman ng pumunta ako sa silid ni Zephy para sabihin sa kanya na sasama siya sa pagpunta namin sa Capital bukas ay sobrang saya nito. Ito ang unang beses na makakapunta siya ng kapitolyo makalipas ng dalawang taon. Sakto ding dumating ang ilan sa mga damit na binili namin sa mga Merchants noong nakaraan, kaya mayroon kaming maisusuot sa party. Katunayan, kahit naiinis, ay medyo nakadama ako ng excitement. Ito ang unang beses na dadalo ako ng pagtitipon matapos ang mahalos walong buwang pagtanggi sa lahat ng tea party invitations at kung ano ano pang pagtitipon.

"Zephy, meron nga pala akong ipapakiusap sayo."

"What is it, Mother?" Halos kuminang ang mga asul na mata nito sa tuwa.

.

.

.

.

Mas lalong naging balisa ang lahat ng sumapit ang gabi. Sa nakaraan kong buhay ay hindi naman ganito kaabala ang mga maids, dahil alam naman nilang hindi ako pupuntahan ng asawa ko sa kwarto, para sa buwanang room sharing.

Muli kong inamoy ang mga palad ko. The maids used a different fragrance on my bath just now. Usually, I use the rose scented oil. Pero ngayon, ibang bulaklak ata ang ginamit nila. Matapos kong maligo at magbihis ay agad namang lumabas ng silid ko ang mga maids. Si Luke nalang ang kulang.

Itutuloy ko ba ang plano kong wag siyang siputin ngayong gabi? Sabagay, hindi naman niya ikamamatay kung hindi ako magpakita ngayong room sharing, o kahit sampung room sharing pa sa hinaharap. Kaso pano kung magalit nanaman siya? Sabagay, nagalit din naman ako sa kanya in the past, pero hindi niya ako pinansin.

Binuksan ko ang pinto ng silid ko at sumilip sa labas. Nang matiyak na walang tao sa paligid ay agad akong lumabas at nagtungo sa isang silid sa north wing. Kumatok ako sa pinto...

"Come in!"

Agad kong iyong binuksan, at pumasok sa loob.

"Hello, Mother." Masayang bati ni Zephy sa akin.

Lumapit ako sa kanya na naghihintay na sa kama, at agad kong hinalikan ang pisngi niya.

"I-Is it really okay for Mother to be here right now?" She asked.

It's not. You're father might get mad, but...

"Yes, it is." Agad kong sagot. "Let's sleep?" It's actually a little late, at dahil sa pakiusap ko na dito ako matutulog sa silid niya ngayong gabi ay naghintay ito.

Isang tango lang ang isinagot niya.

I tucked her to bed. "Good night, Zephy!" Hinalikan ko siya sa noo.

"Good night, Mother." Humihikab niyang sagot sa akin.

Mabilis lang siyang nakatulog. Samantalang ako, mabilis ang tibok ng puso dahil sa kaba. Pumunta na kaya si Luke sa kwarto ko? Naghihintay kaya sya dun? 

Teka, bakit ko ba iniisip ang isang yun? Humarap ako kay Zephy, matutulog nalang din ako. Bukas ay pupunta pa kaming kapitolyo.

"I'm not sure anymore if I'll be annoyed, or be amazed on your best efforts to avoid me." Nagulat ako ng biglang may nagsalita. Agad akong napabangon, at nakita si Luke sa nakabukas na pinto ng silid ni Zephyra.

"Your Grace!" Napatakip ako ng bibig dahil napalakas ang pagkakasabi ko nun, at agad na tumingin kay Zephy. Buti nalang hindi siya nagising. "What are you doing here?" Tanong ko.

"Finding my wife, who is avoiding me." Sagot niya.

"I'm not avoiding you." 

"You're actually doing quite good at it." Isinara niya ang pinto, at lumapit sa akin sa kama. "Avoiding the man you kept saying you love the most." The bed made a creaking sound ng ipatong niya ang isang tuhod at isang kamay sa kama, and hovered over me.

When did I say those?

Oh, yeah. In the past.

"Your Grace, baka magising si Zephy!" Saway ko sa kanya.

"I'm not gonna do anything. Tatabi lang akong matulog." Sagot niya.

"Dun ka sa kabilang side ng kama!" I hissed, almost in a whisper.

And I don't believe you!

He looked annoyed. "Kiss me good night, wife. And I'll sleep over there, like a good little boy." He tilted his head slightly to the other side.

Hindi talaga niya pinapalampas ang lahat ng pagkakataong meron siya!

"J-Just go to sleep, Your Grace. We'll be leaving for the capital tomor-" My words were cut off by his lips, he hurriedly pressed into mine. We only kissed a few times, but his tongue has already familiarize itself to the insides of my mouth. But he taste different today, a familiar stinging sensation spread through out my maw. He taste and smell like strong wine. 

Did he had a drink? 

He stopped kissing and let go. Only a sticky saliva is what connected our damp lips.

"I'm hurting somewhere." Bulong niya, sabay hawak sa isa kong kamay at hinalikan ang palad ko.

"Hurt? Where?" Nag-aalala kong tanong. He sounded like he's really hurt. Natisod ba siya papunta dito?

He led my hand into a sacred part of his body. "Right here." He smirked.

Bumaba ang tingin ko sa mahaba at matigas na bagay na hinahawakan ko.

"Y-Your Grace!" I almost scream, kung hindi lang dahil sa anak naming mahimbing na natutulog sa tabi ko.

Am I even allowed to touch that?

"Just for bit." Bulong niya, rubbing his swollen member on my palm.

But this-

"Fa-ther?" Nagulat ako ng biglang may nagsalita. Zephy woke up, and rubbing the sleep out of her small eyes.

Sa gulat ay hindi sinasadyang masipa ko si Luke, dahilan para mahulog ito sa kama.

"Oh my god, Your Grace!" Dali dali akong bumaba at tinulungan siyang tumayo.

Nang muli naming tingnan si Zephy ay mahimbing na ulit ang tulog nito.

"I told you!" Salubong ang kilay kong tiningnan si Luke. "Now sleep!" I said, pointing at the other side of the bed. Mukhang hindi pa din siya nakakabawi sa gulat, pero agad naman niyang sinunod ang sinabi ko, at humiga on the opposite side.

I slept facing the other side, kaya hindi ko alam kung gising ba si Luke o kung anong ginagawa niya. Matagal din bago ako dinalaw ng antok, nang muli kong idilat ang mga mata ay ako nalang mag-isa ang nakahiga sa kama. Nakita ko si Zephy na abala sa pagliligpit ng mga dadalhin niyang mga libro at mga panulat, samantalang si Ferr ay naihanda na ang mga gamit na dadalhin nito.

Lumabas ako ng silid at dumiretso sa silid ko. Abala ang mga maids sa pag-iimpake ng mga dadalhin kong gamit. Walang kahit na isa sa kanila ang nagsasalita, kahit si Adellei na kaagad akong tatananungin at kukulitin ay tahimik din. They all looked disappointed, and I giggled secretly. I bathe, and choose the best spring dress to wear.

Moments later, a Knight came to the room to announce that we will depart soon. Paalis nalang kami ay nagkaroon pa kami ng konting pagtatalo ni Luke. Nalaman ko kasing maiiwan si Sir Ross sa mansion dahil ito ang magbabantay at magpapanatili ng seguridad ng Duchy habang wala kami. Pero tumutol ako dahil hindi pwedeng ang pagmumukha ni Sir Marcus ang parati kong makikita sa loob ng isang buwan. Hindi ko pa din siya napapatawad sa ginawa, at mga sinabi niya sa akin. Kung pwede lang ay isasama ko siya sa pag-alis ni Grachell, pero syempre, he is part of the Order who led the Ravenstein to victory kaya hindi ko yun pwedeng gawin. Lalo lang kaming mag-aaway ni Luke. He obviously favor him, but still, I'll take my stand.

"Sayo si Sir Marcus, at akin si Sir Ross." Nagsalubong ang mga kilay niya sa sinabi kong yun, pero wala akong pakialam.

Kahit pa ba sa umpisa ay gusto ko lang gamitin si Sir Ross, hindi na ganun ang sitwasyon ngayon. Para sa akin, isa siyang kaibigan whom I could rely on many things. Maraming beses na din niya akong tinulungan, at pinagtakpan.

We are currently in the carriage, on our way to the capital. Ilang oras na din ang nakalilipas, pero hanggang ngayon ay hindi pa din maipinta ang mukha ni Luke. Hindi pa din siguro siya nakamove on sa sinabi kong hindi ako sasama kung hindi kasama si Sir Ross. 

The journey was made in a fast pace, kaya mas napaaga ang pagdating namin, we arrived before sun rise. The Ravenstein estate in the Capital is smaller than the main, pero eto ang pinakamalapit sa palasyo kumpara sa mansion ng ibang mga Nobles. The Head Butler, maids, and the Knights stationed there greeted us. Masaya ang naging pagbati nila sa amin, hindi nila pinalampas ang sandali na magpasalamat dahil sa mga pagbabagong pinagawa ko mansion. Like the Duchy, this estate also undergo renovations. All the privileges, and changes on the main mansion was also given here. Dito ako madalas manatili, on my previous life, kaya lahat sila dito ay nakaranas din ng hindi ko kagandahang ugali, kaya dapat lang na bumawi din ako sa kanila.

Agad akong dumiretso sa kwarto ko dahil gusto ko ng humiga sa kama. The journey was long, and very uncomfortable dahil hindi ako kinakausap ni Luke. Ganun ba kasama ang loob niya?

"Is there anything else you need, Your Grace?" Adellei asked.

"Nothing. You are dismissed. Have a rest." Sagot ko.

Marahil dahil sa pagod ay tanghali na ako nagising. I made a stroll in the garden after I ate lunch.

"Where is the Duke?" Tanong ko kay Sir Ross who is now escorting me.

"He is with Sir Marcus, and some Knights right now. They are patrolling the area, Your Grace." Sagot niya. Hindi ba siya pagod? Kakarating palang namin eh. Pero sabagay, mas mainam na wala siya ngayon dito, dahil baka hindi pa din nawawala ang galit nito.

I was told that the month long celebration will start next week. Hindi ko alam kung bakit agad kaming pumunta dito, next week pa naman pala mag-uumpisa ang celebration. I asked a maid to prepare a tea in the garden.

"Your Grace." Lumapit sa akin ang Head Butler, at may inabot na napakaraming envelops. "These letters arrived this morning." Saad niya.

By the looks of the fancy envelops, I'm sure it's all tea party invitations. Ang bibilis naman nila. Hindi ko pa nga nalalanghap ng maayos ang hangin sa kapitolyo eh.

Isa isa kong tiningnan ang pangalan ng mga nagpadala ng imbitasyon.

"Hindi ko naman mapupuntahan lahat to." Ibinaba ko ang mga invitations sa lamesa.

Wala rin akong ganang pumunta. Kung tutuosin ay nakakasawa na ang tea parties, at iba pang salo salo. Halos lahat ng uri ng pagtitipon ay napuntahan ko na sa nakaraan kong buhay. Mukhang mas masarap ang manatili nalang sa mansion, iwasan si Luke, at magpahinga.

"How about hosting your own tea party, Your Grace?" Sir Ross suggested.

"Ummm... That..." Hindi ko alam kung pano ko iyon sasagutin.

Hosting a tea party is also an important role of every Noble women, it helps elevate the reputation of your household, gain allies, and strengthen your position in the social circle. 

But since I wasn't properly educated when I became the Duchess, the first tea party I held was a total mess. I became the object of ridicule for weeks, so I never hosted one again. Instead, I just attended all the invitations I received.

"I'm sure My Lady will do better this time." My cheeks flushed when I heard those words. Naalala pa pala ni Sir Ross yung palpak kong tea party.

"I'll try..." Ang tanging nasabi ko nalang.

And because everyone is encouraging me to host a tea party, I decided to try it. Tutal, umabot na ako sa ganitong punto na nabago ang kapalaran ko at hindi napugutan ng ulo, I think I can manage hosting a tea party.

Sir Ross suggest that I pick atleast ten most reputable family among the invitations and invite them. And that's what I did. The question is, what kind of tea party should I host?

Ilang oras din akong nag-isip kung anong klaseng tea party ang gagawin ko. At dahil alam ko namang si Luke talaga ang dahilan kung bakit napakarami kong invitations na natanggap, ay idamay natin siya sa gaganapin kong tea party.

"I'd like to host a hunting contest." Napanganga si Luke sa sinabi ko.

I went to his office to inform him about my plan.

Well, don't give me that look! For this to work, you and I should work together! Hunting contest are usually attended by couples. The wife will entertain the ladies by serving tea and sweets. While the husband will participate in the hunting contest, if not he should at least build allies with the other household heads.

He let out a sigh. "If that's what you want, wife. Then fine." Halatang napilitan lang siya, pero mas mainam na kaysa hindi siya pumayag. "And when do you plan to held it?" Dugtong niya.

"Um, three days from now." Sagot ko.

He squinted his eyes on me.

"I-I planned it thoroughly, so it will not end up like before!" Inunahan ko na siya. Mukhang wala siyang tiwala sa plano ko eh.

He run his hand through his hair in a grumpy manner. "Fine." Ang tanging nasabi lang niya.

With his approval, I started making the invitations, and had them sent right away. I invited ten household, and everyone immediately accepted.

And when the scheduled day arrived, hindi ko alam kung bakit kabadong kabado ako. In my previous life, I've attended countless tea parties, so this one should be easy.

"I apologize, Your Grace. Father got sick, so my mother decided to care for him. And they sent me instead. I hope it's okay." A young lady, my aged said.

I forced a smile, making it look as genuine as posible.

Lady Esther Cortez, daughter of Viscount Emil Cortez, my sworn nemesis! Sa lahat ng ayaw kong makita ulit sa social circle, nangunguna na si Esther dun. She's one of the Duchess candidate, at nang hindi siya mapili ay lagi niya akong pinapahiya at sinisiraan sa lahat, especially when that damn failed tea party happened. Paulit ulit niya itong sinasabi, at dinadagdagan ng iba pang paninira. But when I learned the advantages of being a Duchess, hindi na niya ako naapi pa. But she's very insolent, and would grab every oppurtunity to drag me down. I decided to held a party for couples to avoid cheeky ladies like Esther, pero eto at kaharap ko pa siya ngayon. Dapat pala hindi ko nalang inimbitahan ang mga magulang nya.

"I hope Viscount Emil would feel better soon." Tanging nasabi ko nalang.

"Thank you, Your Grace." She giggled.

I prepared sweets na ako mismo ang gumawa. Everyone praised it. Binati din nila ang tagumpay ng Ravenstein. At syempre, dahil puro chismosa ang nasa social circle, this group of ladies are no different. Napunta kami sa paksang ayaw ko sanang mapag-usapan.

"Oh my, even the Duke is here!" Countess Emilia exclaimed. Lahat ng kababaihan ay napalingon sa grupo ng mga kalalakihan sa di kalayuan, where Luke, and their husbands are also having a tea.

"Yeah." Pinilit kong ngumiti.

"It seems your relationship with the Duke got better, Your Grace." Viscountess Olivia followed.

"Haha-" The only thing that came out of my mouth.

"It seems distance does makes the heart grow fonder." Saad ng isa pang kondesa.

Ayaw ko na!

"Does this mean, the couple would be expecting soon?" Humigpit ang hawak ko sa tea cup when I heard those words.

Agad na nagtama ang mata namin ni Lady Esther. This brat! Before Luke leaves for the war, Esther is already spreading rumors about how the Duke won't sleep with me, and later on she started spreading rumors that I might be infertile, which only died out when Luke went to war. Pero ngayong nandito na si Luke, baka bumalik nanaman ang chismis na yun dahil sa babaeng to!

"Oh my!" Nagkaroon ng bulong bulungan.

"I-I heard the Duchess has agreed to adopt the Duke's niece, is it true?" That question saved me.

"Ah, yes." Simpleng sagot ko.

The other ladies also inquired their questions, kaya nawala ang atensyon ng lahat sa sinabi ni Esther.

"Oh look, it seems they are going to start the hunting now!" Agad kaming napalingon sa mga kalalakihan.

The Ladies are excited because I followed the custom of the annual hunting contest the palace held. Sa annual hunting contest kasi, who ever catches the most beautiful prey, can choose any lady to be the Elfen Queen, and put a flower wreath on her head. Ganun din ang ginawa ko for this hunting contest, who ever catches the most beautiful prey can put a flower wreath on his wife, and will become the Fairy Queen. Hays, ang corny ko. The only difference is the prey on the hunting contest held by the palace, are monsters. While on my hunting contest, it's only a wild animal.

A white wolf was prepared.

"Oh, is the Duke not participating?" Si Esther ulit.

Napalingon ako kay Luke, na nanatiling nakaupo, habang ang ibang mga kasama niya ay nag-uumpisa ng maghanda. The Ladies went to their husbands to help them.

"It seems I'll be the Fairy Queen." I heard her said before she leaves at lumapit sa kasamang Knight.

Ugh! Nakakainis talaga ang babaeng yun! Gusto kong gumanti, pero hindi naman pwede, dahil baka pag-usapan nanaman ako at mapuno ng negatibong balita. Gusto kong putulin ang pagkailusyunada niya. Maging Fairy Queen? Tsk. Siguradong may mas magaling pang Noble kaysa sa kasama niyang Knight.

A sudden idea came to mind. Agad akong tumayo at sumunod sa mga kababaihan. Lumapit ako kay Luke, na mukhang wala na sa mood para tapusin ang pagtitipong ito.

"Your Grace." Agad kong tawag ng makalapit.

"What?" Halata sa boses niya that he is not pleased.

Hinawakan ko ang kamay niya at hinila siya palayo.

"What, wife?" Mas lalo ata siyang nainis.

"I want to be the Fairy Queen." Saad ko.

"I'm not in the mood to go hunting." Walang gana niyang sagot, not even looking at me.

I know you'll say that, so...

"I'll give you what ever you want, if you can make me the Fairy Queen." He immidiately look at me, interested.

"Really?" Paninigurado niya.

"Yes." Sagot ko.

"Wife, let's get this straight." Napahilot siya ng sentido. "You'll give me anything I want, if I can make you the Fairy Queen?"

I nodded.

"You know what the heck I want, right?" Paninigurado niya.

He probably want a kiss.

"Yes, I'll give it to you. Kahit sampung beses panating gawin." Sagot ko. I'll do it, just to crush Esther's delusions.

Namilog ang mga mata ni Luke, he looks interested now.

"Swear on your name, wife."

Grabe naman kung maniguro to! Anong tingin nya sa akin, manloloko?

"I swear on my name as the Duchess!" Agad kong sabi. "Bilisan mo! Baka mag-umpisa na ang hunting contest!" Itinulak ko siya pabalik sa pinanggalingan namin.

He only grabbed a bow and quiver saka lumapit sa nakahanda niyang kabayo.

The signal was made, indicating the start of the hunting contest.

All the ladies cheered, and all the hunters left.

Now all we have to do is wait. Nagkatinginan kaming dalawa ni Lady Esther, and we both slyly smiled at each other.

We all went back to our table, and was served a newly brewed tea. The hunting might take a while, kaya kung ano ano na ang pinag-usapan namin. We also had a walk in the garden, at kung ano ano pa. Nang mapagod ay agad kaming bumalik sa table namin kanina, and was served refreshments.

Paupo na sana kami when the other ladies started gasping happily. Naramdaman ko nalang na may ipinatong sa ulo ko. Agad akong napahawak sa ulo ko, and there's a flower wreath on it. Agad akong napalingon sa taong nasa likuran ko.

Luke is behind me, and not far from him is a dead white wolf. But before I could say a word to him, he hoisted me to his shoulder.

Napasinghap at napatili ang mga kababaihan sa paligid namin.

"Oh my!" Halos sabay sabay nilang sabi

'What the heck is he doing in front of everyone?'

"Excuse us, Ladies. There is something I'd like to do with my wife that cannot wait." Saad niya sa mga ito before leaving the place.

_________CHAPTER 19_________

Chapter 19 is posted.
Sorry natagalan. 😅

Luke nyo horndog masyado!
Charot lang.

VOTE. COMMENTS. RL
are highly appreciated
/ᐠ｡ꞈ｡ᐟ\/ᐠ｡ꞈ｡ᐟ\/ᐠ｡ꞈ｡ᐟ\