Maghapong hindi napakali si Morrigan sa balitang natanggap. Kahit ulit ulitin niya sa utak ang librong sinulat ni Reru ay natitiyak niyang sa ikatlong taon pa ng gera napasok nila Luke ang Northern boarder. Pagkatapos ay humingi ang Saar ng tulong sa isa pang karatig na kaharian kaya muling nahirapan ang pangkat ng Ravenstein, hanggang sa tuluyan nilang natalo ang Saar  makalipas ang ilan pang taon.

Kanina pa siya nakikita ng lahat na paroon at parito. Paulit ulit, at mukhang balisa. Halos napuntahan na ata niya ang lahat ng parte ng mansion kakaikot at kakaisip. Kasalukuyan siyang nasa hallway at nag-iisip.

'It must be because of the pills.' Iyon lang ang tanging naisip niyang dahilan kung bakit nagbago ang mga kaganapan.

Suddenly, loud giggles reached her ears. Kaya agad niyang sinilip kung sino ang mga humahagikgik na iyon. Isang grupo ng mga katulong na may dalang mga tela ang agad niyang nakita, at paakyat sa grand staircase.

"The Duchess must be so happy." Narinig niyang sabi ng isa.

"Oo nga." Masayang sumang-ayon ang dalawa pa.

Malamang ay pinag-uusapan ng mga ito ang matagumpay na pagsakop ng Ravenstein sa Northern boarder.

"I hope the Duke comes home soon. I'm sure the Duchess misses the master so much." Nanlaki ang mga mata ni Morrigan sa narinig.

'No I don't!' Pagtutol niya sa kanyang isipan sa sinabing iyon ng katulong.

Ang pagbabalik ni Luke ay nangangahulugan ng problema sa kanya.

Agad siyang nagtago sa likod ng isang pillar ng makaakyat na ang mga katulong. Patuloy ang mga ito sa pag-uusap tungkol sa kanilang mag-asawa.

"What the hell I'm doing!?" Agad niyang kumento ng tuluyang makalayo ang mga katulong. 

Naiinis siya dahil siya pa ang nailang at nagtago, samantalang ang mga katulong itong pinag-uusapan siya, at kung ano anong walang katuturan ang mga sinasabi.

"Your Grace!" Agad na nagsalubong ang mga kilay ni Morrigan sa pamilyar na boses na iyon.

"What Adellei?" Inis niya itong nilingon.

"Your Grace, this..." Adellei hand over a news paper.

Agad naman niya itong tinignan. Nasa unang pahina ang balita tungkol sa tagumpay nila Luke, kaagad niyang tiningnan ang ibang mga pahina upang makita kung mayroon bang reaksyon ang Palasyo. Wala siyang nakitang kahit na ano kaya agad din niyang binalik ang dyaryo kay Adellei.

Malamang ay nagulat ang mga ito sa balita. Unang una sa lahat, hindi lingid sa mamamayan na itinigil ng Palasyo ang pagpapadala ng panustos gera. Ibig sabihin lang nito ay walang ambag ang Hari sa tagumpay na iyon nila Luke. Rumors are also going around saying that Luke and his men will not make it, and that the renowned Duke is a weak combatant. Syempre, ang palasyo din ang nagpapakalat ng mga balitang ito.

"By the way Your Grace, the books you told me to purchased are already in your study."

"Really?" Nabuhayan siya ng loob sa narinig.

Hindi na siya nag aksaya ng oras at agad na natungo sa kanyang opisina. Agad niyang tiningnan ang mga librong binili ni Adellei. Mga libro ito tungkol sa salamangka. She wants to know how magic works. Gusto niyang matutunan ang kakayahan ng mga Reiss. The protective shield.

Ever since the Royal Wizard checked on the Duchy, her used of Mana was limited, hence the pills she produced was also limited. She had to make sure that the suspicions from the Royal Wizard steal away. And the only solution she thought of is the protective shield. If she can deflect the presence of her Mana using that magic, then everything will be perfect.

Unang tumawag ng pansin niya ay ang librong may pamagat na 'Origins'. Sa unang kabanata palang nito ay tinalakay ang ibat ibang uri ng salamangka. Mayroong tatlo. Divine powers are used by the gods. Wizards, Magicians, and Healers uses Mana, and last is the Spirit power, it's the innate magic from monsters.

When Rohheim was created, the gods bestowed gifts to each founding households. In Vehallard, the founding households are Ravenstein, and the Wesleinster. The Ravenstein has control over fire, and the Wesleinster over wind. And from these families, other households was produced which the gods also gifted magic. And the prime source of their power is Mana.

Spirit powers which the monsters use are often the source of magic artifacts, like swords, wands, and other weapons. Even an ordinary human without  Mana, can use most of these magic artifacts.

Magdamag niyang binasa ang mga libro at nagkulong sa lihim na silid sa kanyang opisina. Hindi na siya makapaghintay na matutunan ang protective shield, at makagawa ng maraming pills.

.

.

.

.

Kinabukasan ng lumabas ako ng study at sumilip sa labas ay nabalot ang buong lugar ng nyebe. 

The snow must have started to fall last night. The winter has finally started. 

"Your Gra-, I mean M-Mother, are you not well?"

We are currently at the dining room and having lunch. Wala akong tulog, but I promised to eat meals with this child everyday, bilang parte ng plano ko para mapalapit siya sa akin, and I felt so obliged to keep that promise now that this kid is officially my daughter.

"I'm okay." Pagpapalusot ko kahit pa ba antok na antok na ako.

Halos hindi ko naibaba ang mga librong binabasa ko kagabi. Sinubukan ko ding gawin ang protective shield gamit ang patak ng aking dugo, tulad sa ginagawa ni Francis Reiss, pero hindi ko ito magawa ng tama. Ayon sa libro, magic requires concentration and will.

At dahil parating lumilipad ang isip ko sa ibinalita ni Luke, ay hindi ko magawang magconcentrate.

I must do it perfectly later so that I can provide more pills to the Seventh Guild. Mahirap na kung pumunta ulit dito ang Seven na yun at gumawa ng eksena.

"Hhmmm Hhmmm" Napatingin ako kay Zephyra, she's humming while enjoying her pie.

"Do you like it?" Tanong ko.

"Yes!" Agad niyang sagot. "Ah!" Bigla niyang dugtong na para bang may naalalang importanteng bagay. "I heard Mother is going to open a sweet shop." Pakiramdam ko ay bumalik ang sakit ng ulo ko sa sinabing yun si Zephyra.

Kapansin pansin ang pagbaling ng atensyon ng lahat sa akin. Even Ferr who is standing behind the Young Lady seems interested to hear my answer.

Damn you Seven! Sa dami naman kasi ng pwedeng sabihin ay bakit tungkol sa pagnenegosyo pa. 

"U-umm, yes. Since there's nothing much to do during winter." Sagot ko nalang. Tutal kalat na kalat sa buong manor ang balitang magtatayo ako ng business.

"Woaahhhh!" Her sparkling blue eyes was filled with excitement.

"Excuse me, Your Grace." Biglang putol ni Adellei sa pag-uusap namin. 

I lean my ears towards her, to hear what she's going to whisper.

Agad na namilog ang mga mata ko sa narinig.

"Finish your meal Zephy, I'll have to go first." Lumabas ako ng dining room at agad na dumiretso papuntang drawing room, huminto ako sa tapat ng pinto.

Count Frederick Reiss is on the other side of the door.

"Your Grace?" Nagtatakang tanong ni Adellei.

"Leave us." Utos ko.

"Please call me if you need something." Bakas ang pag-aalala sa boses nito, ngunit tahimik itong umalis tulad ng sinabi ko.

Kinalma ko ang sarili. Nanginginig ang mga kamay ko. Hindi ko alam kung pano ko siya haharapin. Hindi ko pa naiisip ang muli naming pagkikita simula ng muli akong nabuhay. On my previous life, halos hindi niya ako binibisita dito sa Duchy, at parating sa sulat lamang niya ako kinakausap. Pumupunta lang siya kapag tumatanggi akong ibigay ang mga gusto niya.

I let out a deep breath. I have to act like what I usually do. Hindi niya pwedeng malaman na may nagbago sa akin.

Agad kong binuksan ang pinto, at ngumiti.

"Father!" Masaya kong bati, at agad na tumakbo palapit sa kanya para yakapin siya.

Drystan is also in the room.

Pero bago ko pa man siya mayakap ay lumatay sa mukha ko ang palad niya. Napaupo ako sa sobrang lakas ng pagkakasampal niya sa akin. Agad akong napahawak sa aking mukha, my right cheek is numb.

He clicked his tongue in disapproval.

"What did I tell you!?" Agad niyang bulyaw sa akin. "I told you not to sign the adoption papers!"

Huh? Pano niya nalaman?

Napakuyom ako ng palad. Oh yeah, I almost forgot about his spies in the Duchy.

"I-I'm sorry Father. But Luke said-" Idadahilan ko sana na pinipilit ako ni Luke na gawin iyon, but Frederick stopped me by hitting his cane in the floor.

"How stupid can you be? You can't even follow a simple instruction! I told you, as long as you refuse it, the Duke can't do anything about it!" I flinched when he raised his cane to hit me.

"My Lord!" Drystan immediately stopped the Count, by holding the cane before it hit me.

"How dare you stop me!" Before he could finish his words, he stuck Drystan in the head with the cane, he fell on the floor, and is bleeding.

"Drys-" Agad na nagtama ang tingin namin, lalapitan ko sana siya, pero kaagad siyang sumenyas na huwag akong lumapit by shaking his head.

When I looked up, the Count is looking at me with disgust, his forehead creasing. 

"Useless b*tch." He cursed.

Gusto ko sana siyang sumbatan, na hindi niya ako pwedeng saktan at insultuhin dahil ako ang Duchess, at mas nakakataas sa kanya. Pero kailangan kong tiisin ang kasalukuyang sitwasyon. Mas maigi kung iisipin nitong katulad pa din ako ng dati na sunud-sunuran at nanlilimos ng atensyon at pagmamahal nya.

"I-I'm sorry Father. Please forgive me." Umiiyak kong sabi, at dahan dahang tumayo.

"Now hush child." Hinipo niya ang ulo ko na para bang nagpapatahan ng bata. "You know that I'm just worried about you, and all that I do is for your own good." Dagdag pa nito.

I was disgusted hearing his lies.

If I'm still my old foolish self, marahil ay nagtatatalon na ako sa tuwa hearing those words. But now that I know the truth, mas lalo akong nasusuklam sa kanya.

"Sa susunod, sundin mo ang mga inuutos ko. I'm leaving now." Saad nito na bakas ang inis sa boses at lumabas na ng drawing room.

"Yes, Father." Yumuko ako.

Tumayo si Drystan upang sumunod dito. I immediately stopped him by pulling the hem of his doublet.

"Come see me tonight." Agad kong sabi bago siya bitawan.

He nodded, and leave right away.

Agad kong sinilip kung mayroon bang tao sa labas. At nang masigurong walang tao sa paligid, I hurriedly run to my chamber. Agad kong tiningnan ang pisngi ko. It was totally red, at kaya pala pakiramdam ko ay mahapdi, because of little bruises on it. Luckily, I already have pills hidden inside my room.

Agad akong uminom ng isa sa mga healing pills. I instantly felt better.

Humiga ako sa kama upang magpahinga. Maybe I'll sleep, nahihilo na nga ako dahil kulang na kulang sa tulog, dinagdagan pa ng sampal ni Frederick ang pagkahilo ko.

Ipinikit ko ang mga mata, pero agad din itong naistorbo ng biglang...

"Y-Your Grace!"

I rolled my eyes when I heard Adellei's voice. Seriously this kid is starting to annoy me. 

"What?" Inis kong sagot.

"Your Grace! Something happened." Napabangon ako sa narinig ko.

Adellei's voice sounded nervous, at the same time excited.

"Come in." Agad kong sabi.

She immediately comes inside and runs towards me.

She was smiling, and at the same crying.

Was I too demanding and gave her so much work, and now she's gone crazy?

"Your Grace!" 

"What?"

"The Duke..." She cried.

"What happened?" Bigla akong kinabahan ng umiyak si Adellei.

"They've won the war, Your Grace!"

Huh?

"Excuse me, what?!" My jaw almost hit the floor, I was extremely surprised.

"The Duke has won the war." Muling ulit ni Adellei habang nagtatatalon sa tuwa.

It still sounded unbelievable when I heard it the second time. It's more shocking than when I heard that Frederick Reiss is at the drawing room waiting for me.

Pano nangyaring natalo nila ang Saar?

Anim na taon pa dapat ang itatagal ng gera.

May anim na taon pa dapat ako ah.

Anong nangyari sa anim na taon ko?

_________CHAPTER 11___________

Chapter 11 is out!!! Thank you for reading everyone!!! Tara at dagdagan natin problema sa buhay ni Morrigan. Haha ಡ ͜ ʖ ಡ

See you on next update. Thank you!!!

VOTE. COMMENT. RL
are highly appreciated
୧( ˵ ° ~ ° ˵ )୨