"Don't ever do that!"

"Hindi ba sinabi ko sayo na wag na wag kang lalapit sa dorm na iyon!" Halos mapigtal na ang litid ng aking kapit bahay habang pinapagalitan niya ang kanyang anak.

Pagkatapos kong kunin ang aking bag ay lumabas na ako. Sabay sabay nagsitinginan ang mga tao saakin at sabay naman layo.

Sanay naman ako sa kanila 18 years na akong nakatira dito hindi pa ba ako masasanay. Well hindi naman sa may kapit bahay ako, ang ibig kong sabihin is yung kapit bahay na sumigaw kanina bale may dalawang bakanteng dorm bago ko sila naging kapit bahay.

--------

"Diba siya yung batang sunod sunod namatayan ng kamaganak"

"Ay oo siya nga"

"Ang bali balita pa nga, kapag lumapit ka sa kanya mamalasin ka"

"Ay weh?! Ay nako makaalis na. Baka agang aga malasin ako"

Halos totoo naman mga sinasabi nila, pero age 9 saka lang ako iniwanan ni uncle sa dorm or condo. Dahil maalam nadin naman ako sa edad na iyon na gumawa ng gawaing bahay.

At pati namulat sa mga nangyari.

Binibigyan ako ni uncle tuwing buwan ng pera pangpagastos dahil hindi pa ako pwede magtrabaho sa edad na iyon. Ng makatungtong ako sa edad 18 ay naghanap na kaagad ako ng tatlong trabaho na hindi naman ako kilala.

Kasi sa lugar na ito kilalang kilala na ako ng mga tao.

---------

30minutes na paglalakad ng makarating ako sa eskwelahan.

Lagi naman ako saktog dumadating bago magtime.

Ayaw ko din namang pumasok ng maaga dahil wala naman akong gagawin.

Wala namang  masyadong gumagalaw saakin dito dahil nga takot sila saakin. Tungkol nga sa balibalita na kapag lumapit saakin is mamalasin or mas malala paduon. Pero meron din namang isang grupo na talagang trip na trip ako pagtripan.

Hanggat maaari ayaw ko magkaron ni sino man dito na kaclose syempre ganon din naman sila saakin. Kasi may pakiramdam ako na hindi lang ang ability ko na hindi mamatay kundi I can also control other peoples life?

Well hindi ko naman yun napapatunayan, pero sabi ni uncle na dahil nga saakin kaya namatay ang mga kamag anak namin isa isa, but there is no any prof. Kahit siguro sa mga magulang ko, pero hindi sure dahil ayaw naman ni uncle na sabihin saakin ang dahilan kung bakit sila namatay.

After the class dumeretsyo na ako sa unang trabaho ko.

Part time job sa 7/11 na 20 min lang mula sa eskwelahan.

Habang nagrerestock ako ng ibang items na paubos na, may lumapit saakin.

"Miss excuse me, meron pa ba kayo neto?" Napalingon ako at laking gulat ko na may number akong nakikita sa kanyang ulo. Nagtaka naman siya sa aking reaksyon kaya isinantabi ko nalang muna iyon at naghanap ng kanyang tinatanong.

"Thank you po!" Sabi ko bago siya umalis. Nagtataka padin ako kung ano yung nakikita ko sa kanyang ulo.

Ilang minuto nalang pala tapos na ako sa part time job ko.

Habang nagaayos ako ng aking gamit ay pumasok nadin sa loob ng lucker room yung kapalit ko.

"Uy haneul okay lang ba?"

"A-ah oo. Sige aalis na ako" nagmadali na akong umalis at saktong bumuhos ang malakas na ulan. Napalingon ulit ako para tignan si Rey, meron din siya noong nasa ulo. Katulad noong lalaki kanina.

Hindi kaya ilusyon ko lang?

Kaylangan ko nang umuwi, baka mas lalong lumakas ang ulan. Nakalimutan ko yung payong sa condo ko tas sa store naman ubos na ang tindang payong. Pambihira naman.

Kaya tumakbo nalang ako habang nasa ulo ko ang aking bag.

Hindi ko napansin na may tao pala sa unahan ko dahil sa nakatungo ako habang tumatakbo, kaya nabangga ko siya.

Dahilan para mapaupo ako sa lapag agad akong tumayo para humingi ng paumanhin sa kanya pero laking gulat ko na isang payong lang ang nasa tapat ko. Kaysa iwanan ko ay ginamit ko nalang. Hindi naman sira.

Mas nagulat ako ng biglang dumami ang tao pati nadin ang mga numero na nasa kanilang ulo, katulad ng nakita ko sa dalawang tao kanina sa store.

"A-anong nangyayari?"

------------

UNKNOWN

"There is still more, than that. Especially you turn 18 years old now" He said with a smile in his face.

---------

To be Continue...

May 27 2021