Stealer
All his life, wala nang ibang hihilingin ang isang Chris Ferrer dahil lahat halos nasa kanya. Kayamanan, kasikatan, pagmamahal ng magulang niya at maraming kaibigan.
He has everything. But not totally. Yun ang akala niya. Because when he saw Clara Montez in a community program, he concluded that he hasn't everything yet.
For weeks they spent together, they become friends. Close friends to be exact. But then when that tragedy came, where they both stuck in a mountain.
It was rainy that day and they are about to go back to their camp site. Chris and Clara got stuck in a mountain because Chris got injured.
The others call for help kaya sila nalang dalawa ang naiwan. Naghanap naman sila ng masisilungan para hindi sila ginawin.
That day, Chris didn't stop himself from falling for Clara. The way she care for him, it overwhelms his heart. He wants to confess to her but he is afraid.
When they got back from their respective life, he try to forget her. He thinks that it is a matter of time was the cause of his fondness towards her.
Then they cross their path again, his feelings automatically burst a bliss in his entire system. But it was tone down when he saw a guy kissed Clara and she smile widely.
He feels like his heart was crushed into pieces. That's when he learn that Clara has a boyfriend, called Luis Cabrera.
Because he can't stand his broken heart, nilunof niya ang sarili sa alak. At nakagawa siya ng isang bagay na hindi dapat mangyari.
Months later, Chris still mending his broken heart. He didn't even make any contact to Clara because he might do something selfishness just to have her.
But Clara come to her with teary eyes and asking for his help. She wanted him to save her boyfriend's business. And because of his love for her, he agreed. But he has a condition.
He knows it was a selfish act but that is the only way he can have her. In the first place she didn't agree for but for the of Luis business, she take Chris's condition.
A half a year of wedding preparation then the day that Clara is expecting. Imbes na matuwa siya, kalungkutan lang ang pinapaalala ng kasal nila ngayon.
Nakatatak na kasi na si Luis ang papakasalan niya pero sa iba rin pala siya ikakasal at hindi pa niya mahal.
Pero hindi naman siya pinabayaan ni Chris. He treat her like she's the most precious gem in the world. Kaya nga hindi niya rin maiwasan na gumaan ang loob niya rito.
A year later, nagpapalagayan na sila ng loob. Hanggang sa mahulog na rin si Clara kay Chris. Sino ba kasi ang hindi maiinlove sa isang maalagang asawa?
Chris thought they live happily ever after. He didn't notice na isa-isa nang lumalabas ang katotohanan.
Kaya nga nung pumunta si Luis sa bahay nila at nagwala, doon na nalaman ni Clara ang katotohanan.
"Luis? Anong ginagawa mo dito?" Nagtatakang tanong ni
"Clara, pumasok ka na sa loob. Ako nang bahala dito."
"Ano? Ayaw mong marinig niya kung ano ang paraan mo ng pang-aagaw mo sa kanya sa akin?!" Sigaw ni Luis.
"Lasing ka ba?" Tanong ni Clara.
"Clara please, stay inside." Utos ulit ni Chris.
"No! Clara listen to me. Alam mo bang pinabagsak ng lalaking ito ang kompanya namin para makuha ka niya? Masama siyang tao, Clara! Pinaniwala ka niyang na tutulungan nila ang kompanya namin pero pangfront lang nila yun para magpakasal ka sa kanya!"
Lumingon naman si Chris kay Clara. "Don't believe him. Nandito lang yan para manggulo." Binalingan naman si Luis. "At ikaw, umalis ka na! Matapos kong tulungan ang kompanya mo, ganito ang igaganti mo sa akin! Guards! Palayasin mo yan sa teritoryo ko!"
Kaagad namang namang nagsilapitan ang mga gwardya at hinawak nila ito sa magkabilang braso.
"Clara... alam mong hindi ako nagsisinungaling sayo. I'm sorry kung pinili ko ang kompanya kesa sayo noon. Pero ngayon.... ikaw na ang pipiliin ko. Clara, mahal na mahal pa rin kita... bumalik ka na sa akin. Please...." naiiyak na sambit ni Luis.
"Paalisin niyo na yan!" Galit na utos ni Chris.
Nagsusumigaw at nagpupumiglas si Luis ngunit mahigpit siyang hinawakan ng mga gwardya. Nilingon naman ni Chris si Claea na tulala. Nang lapitan niya ito ay umatras ito.
"Clara..."
"Isang tanong, isang sagot. Totoo ba?"
"Clara please..." aakmang hahawakan niya ngunit umiwas ito.
"Chris!" Naluluha na sigaw ni Clara.
"I'm sorry. Its a selfish act para maging akin ka lang." Naluluhang sagot ni Chris.
Napatango si Clara saka pumasok sa bahay. Sumunod naman si Chris. Hindi na siya nagulat nung nag-empake si Clara.
"Clara please. Let's talk about it."
Hinarap siya ni Clara na masama ang tingin sa kanya. "You know we need this. And don't ever try to stop me. Because I swear, magkakasakitan tayo."
Nagmadali namang umalis si Clara at naiwan si Chris na nakasalampak sa sahig at umiiyak.
Sa mga nagdaang araw, hindi masyadong naglalabas ng bahay si Chris. His daily routine is working, drinking, eating and sleeping. Minsan naiiyak nalang siya dahil hindi man lang niya malapitan ang asawa niya.
Then one day, nalaman nalang niya na nagkakasama sina Clara at Luis. Kaya niyang ibigay rito ang space na hinihingo sa kanya ng asawa niya pero ang malaman na masaya ito sa iba lalo na kay Luis, yun ang hindi niya kakayanin.
Hindi siya nagdalawang isip na sugurin si Luis sa bahay nito. Buti nalang at kasama niya ang pinsan niyang lalaki na isa sa umawat sa pangbubuno nila ni Luis.
"Kailan mo ba titigilan ang asawa ko! Sumasalisi ka rin ano?"
"Bakit? Nagseselos ka na ba dahil mas sumasaya ang asawa mo sa akin?" Ngumisi ito.
"Walang hiya ka!" Sinuntok niya ulit ito pinigilan naman ng pinsan niya.
"Ngayon alam mo na ang pakiramdam ng inagawan. Siguro naman may natutunan ka. At para sa kaalaman mo, ako pa rin ang mahal ni Clara. Dahil kahit kailan hindi siya magmamahal ng isang sinungaling at manloloko."
"NO! Ako ang mahal niya! Akin siya!"
"Chris! Tama na! Umalis na tayo dito." Pangungumbense ng pinsan niya.
"Umalis na kayo! Kundi, tatawag akong pulis!" Sagot ng may-edad na babae.
Pinilit naman siya ng pinsan niya na isakay sa kotse. Tulala siya buong byahe. Pilit niyang kinukumbensi ang sarili niya na siya ang mahal ni Clara pero may komukontra sa kanya.
Inihatid naman siya ng pinsan niya sa bahay niya. Hindi pa nga siya nakakapasok sa bahay ay dumiretso siya sa garahe at sumakay sa kotse. Hindi niya hahayaan na mawala sa kanya ang asawa niya.
Nang makarating siya sa bahay ng mga magulang ng asawa ay kaagad siyang nagdoorbell at sinigaw niya ang pangalan nito.
Nang pagbuksan siya nito ay kaagad siya lumuhod at nagmakaawa na balikan siya nito habang umiiyak.
"Please Clara, maghihintay ako kahit gaano pa katagal. Bumalik ka lang ulit sa akin. Mahalin mo lang ako ulit. Please.... I'm begging you.... hindi ko kayang mawala ka sa akin...." napayuko nalang siya habang humahagulgol.
Lumuhod naman sa harapan niya si Clara saka pinaharap siya nito. Pinahiran pa ni Clara ang mukha niya.
"There are things na mahirap ng ibalik. Specially trust. Chris, hindi ko alam kong maiibabalik ko pa yun. Ayokong bumalik sayo na ang magiging resulta ay magkasakitan tayo. Kaya ang dapat gawin natin ay maghiwalay muna...." naiiyak niyang sabi.
"No...no...no... Clara, please gagawin ko lahat.... hindi ko kaya..... wag mo akong iwan...."
"Kakayanin natin. Oo mahirap sa umpisa but kakayanin. Please Chris, kailangan nating pakawalan ang isa't isa...."
Umiling-iling lang si Chris. Niyakap naman niya si Clara na para bang ayaw niyang pakawalan.
Matapos ng pag-uusap na yun ay hindi na sila nagkita. Chris almost lost his life dahil hindi siya kumakain. Naisugod pa nga siya sa ospital dahil sa depression.
Months later naging maayos na rin siya sa tulong na rin ng mga magulang at kaibigan niya. Pero nangungulila pa rin siya kay Clara.
Nagpapasalamat nalang siya dahil hindi pa nag-file ng annulment si Clara. Kaya pinanghahawakan pa rin niya na asawa niya pa rin ito.
Dumating ang birthday niya at plano ng parents niya na mag-outing sana. Aayaw sana siya pero mapilit pa rin ang mga ito.
Huli naman siyang dumating sa resort na pag-aari niya. Akala niya ay walang tao roon dahil madilim ang paligid. Ngunit nagulat siya ng biglang umilaw ang buong paligid at sumigaw ang mga ito ng 'suprise'.
Pero lalo siyang nasorpresa ng makita ang taong noon pa niya gustong makita. Sinabihan naman sila ng magulang niya na mag-usap sila.
Tahimik lang sila habang nakatingin sa madilim na dagat. Pero si Clara ang unang bumasag ng katahimikan nila.
"Kumusta ka na?"
Napalingon siya rito saka ibinalik ang tingin sa dagat. "Heto, maayos-ayos na rin."
"I know its too late para humingi ng sorry pero sana tanggapin mo."
"Tatangapin ko, sa isang kondisyon." Tinignan niya ito. "Come back to me and love me again. Then I will accept your sorry." Seryoso niyang tugon.
Nagulat naman si Clara sa tinuran ni Chris pero nawala rin ito at napangiti nalang siya.
"Hindi ka pa rin nagbago. Yan pa rin pala ang gagamitin mo sa akin." Napapailing lang si Clara habang ngumingiti.
"Are you making fun of me? Seryoso ako."
"Pa'no kong hindi ako pumayag?" Ngumiti pa rin siya.
"E-E di I will not accept your sorry." Umiwas ito ng tingin.
Natawa na ng tuluyan si Clara at naiiling. She didn't know na may ganitong side pala ang asawa niya. Parang bata. Natahimik na naman sila.
"Katanggap-tanggap pa ba ako?" Tanong ni Clara saka tumingin kay Chris.
May pagtataka naman sa mukha ni Chris. "You're always welcome to come back." puno ng senseridad niyang sabi.
"For real?"
Tumango si Chris. Ngumiti naman si Clara saka yumakap kay Chris. Halos sabay naman silang naluha dahil sa umaapaw na emosyon.
"I'm sorry if I'm too late say this. Mahal na mahal kita, Chris. At hindi ko rin kakayanin na mahiwalay sayo..... I'm sorry kung ang arte-arte ko..." hagulgol ni Clara.
Kumalas si Chris sa pagkakayakap at hinawakan ang magkabilang pisngi at pinahiran ang mga luha ni Clara.
"Shh! Tahan na. Mahal rin naman kita. Hindi yun nawala. Thank you for coming back to me." Emosyonal niyang sambit rito.
"Mahal rin kita."
Hinawakan naman ni Clara ang pisngi ni Chris saka niya ito hinalikan. Halik na puno ng pagmamahal at pangako na hinding-hindi na nila bibitawan ang isa't isa.
*********
Lying is one of the reason why a person lost his or he trust. Kahit saang anggulo, ito ay kasalanan. Ngunit hindi naman ito maiiwasan lalo na kung gusto mo lang na ayaw mong masaktan ang isang tao.
But truth still the one that will set you free. Free from confusion, heartaches, pain, guilt and conscience.
For others, its hard for them to forgive specially if stab a lie deeply unto them. But there are people also who can actually easily to forget what others did to them and forgive them.
Because forgiving them is the only way that you can say, you are free. Free from the people who hurt you.
Its not easy to forgive. Its a process. It takes time to prepare and decide for it. Until the day where you can ready yourself to say 'I forgive you.'
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top