Ik was aan het leesen. Het was een super spannend en eng boek. Maar toen horde ik iets. Ik vermoedde dat het geluid uit de keuken kwam en ik stond bevend op. En ik keek en het was een ravage. Overal lagen scherven en meer boeken op de gront. Aarzelend liep ik verder en was gespitst op elk geluidje. En ik keek naar buiten en ik zag iets. Het leek op de huid van een hagedis, want rode schubben kronkelden in het licht van de zon. En hei keek naar mij. Hij hat rooden oogen.

Ik schrok en deinsde naar achteren.

"Wat ben jij?" vroeg ik angstig.

En ik was heel bang. Mijn handen trilden en ik slaakte een gil, toen ik de rij scherpe tanden zag. Er vielen wat scherven uit zijn mond en ik herkende het bloemmotief van mijn moeders servies. Ik rende naar booven en hij rende achter mij aan. Zijn grove poten braken de treden van de trap en zijn tanden doorboorden iedere deur die ik dichtsloeg. En ik sprong naar buiten. De wind sneed in mijn huid en ik spartelde met mijn ledematen, opzoek naar houvast. En ik viel op de gront en brak mijn been. Een ijzige kreet galmde over de straat en met tranen in mijn ogen keek ik naar de botbreuk. En er kwam imant aan en hij helpte me. Hij wilde me vragen wat er aan de hand was, maar kreeg de kans niet, want het monster dat achter me aanzat, at hem op.

En hij wouw mij ok op eeten en ik kroop weg. Mijn been liet een spoor van bloed achter, die het monster met zijn tong oplikte. En mijn moeder kwam agter me aan en het monster at mijn moeder op.

"Mama!" gilde ik en zag nog net hoe haar been werd vermorzelt.

Een stukje van haar huid bleef aan het monster zijn lip hangen enik kroop weg maar ik wilde me moeder niet agterlaaten.