"Wat heb jij nou aan?" vroeg Jonathan met opgetrokken wenkbrauwen.

"Mijn kostuum," Cindy spreidde haar armen en draaide een rondje: "ik ben een pompoen."

"Ja, dat zie ik ook wel, spruitje," mompelde Jonathan en hij zuchtte eens diep: "ik dacht alleen dat je als heks ging."

Cindy stopte met haar gedraai en forceerde een glimlach: "Nee ik was te laat met bestellen."

"Ach nou ja. Gelukkig ben je als pompoen ook zeer aantrekkelijk, spruitje," Jonatan sloeg zijn arm om haar heen en kuste haar met een intensiteit die een belofte in zich droeg. Cindy kreunde zachtjes en duwde hem wanhopig van zich af. Ze prikte hem in zijn buik en haalde diep adem: "Waar is de rest?"

"Ilias had bericht dat hij iets later kwam en Kimberly en Bart hebben nog vijf minuten."

Cindy en Jonathan besloten die tijd met hun lippen op te vullen, waardoor ze veel commentaar van hun vrienden ontvingen. Toen de hele groep compleet was gingen ze op weg. Deze Halloween avond had de vriendengroep afgesproken om met elkaar naar het verlaten huis te gaan en daar een bescheiden feestje te vieren. Toen ze er waren leegde iedereen zijn rugzak en zette Kimberly alles netjes op het picknickkleed.

"Het is al een feestje om naar te kijken," glimlachte Cindy naar haar vriendin.

Tien waxinelichtjes en een mobiel moesten voor licht zorgen, waardoor het eten in een spookachtige gloed omringd werd. De contouren van het huis waren amper te zien en door het donker ging Cindy's verbeelding met haar aan de haal. Even leek het of een zwarte schim voorbij gleed. Een vaag geluid galmde in haar oren. Toen ze knipperde was alles weer verdwenen.

Glimlachend om haar eigen verbeelding liet ze zich op het kleed zakken en luisterde geboeid naar het spookverhaal van Ilias.

"Dus haar man heeft haar hier doodgeslagen?" vroeg Cindy: "Wat erg."

Ilias knikte en gaf de zaklamp aan Kimberly. Zij legde het naast haar neer en stond op: "Zal hier ergens een wc zijn?"

"De bosjes," opperde Bart die een handvol chips weg kaande.

Kimberly rolde met haar open: "Ik ga even zoeken."

Ze liep weg en Bart zag kans om zijn muziek te draaien en zelfs een dansje te wagen.

"Zet eens uit," zei Cindy na een tijdje. Er lag een trilling in haar stem.

Dit kon ze zich toch niet verbeeld hebben?Met opgetrokken wenkbrauwen deed Bart wat ze van hem vroeg.

"Horen jullie dat ook?"

De drie jongens spitsten hun oren. Een harde wind rukte aan het huis en liet de muren kraken. Bart wilde zijn mond al open doen toen plotseling een stem begon te krijsen: "Laat me alleen. Ga weg. Laat me alleen."

"Heel grappig, Kimberly," riep Bart. Hij stond op en gebaarde dat de groep hem moest volgen: "Ze loopt ons gewoon te fucken. Dat is alles."

Ilias volgde hem en Jonathan draaide zich naar Cindy om die achterbleef.

"Ik durf niet," bekende ze.

"Hou mijn hand vast, spruitje. Het komt goed."

Gesterkt door die opmerking stond ze op en liep mee. De twee heren waren al een aardig eind voor hen uit.

"Holy shit!" riep Bart, zijn stem vol angst. Cindy had het idee dat Ilias gilde. Samen met Jonathan rende ze naar hen toe. Door het licht van de mobiel zagen ze wat er aan de hand was. Als een schilderij was Kimberly aan de muur genageld. Spijkers doorboorden haar armen, benen en keel en bloed versierde haar spook kostuum. Cindy deinsde achteruit. De ogen waren uit de kassen verwijderd en de rechterkant van haar hoofd was ingeslagen. Toen hief Kimberly haar hoofd en haar lippen begonnen te bewegen: "Voel hoe zij geleden heeft."

"We moeten hier weg!" Jonathans stem liet iedereen ontwaken.

De vrienden draaiden zich om en wilden de deur opentrekken, maar die zat op slot. Opnieuw klonk er een krijsende stem: "Laat me met rust."

"Er moet een andere deur zijn!"

De vriendengroep ging uit elkaar, opzoek naar een uitweg. Cindy rende, rende, rende. De stem klonk steeds dichterbij. Smeekte haar om weg te gaan.

Cindy haalde diep adem, probeerde ramen en deuren te openen. Het moest... Een koude tocht greep haar vast en haar laatste adem ging verloren in een gil.