Lotte

Ik wordt wakker van de pijn in mijn polsen. Ik hang aan de muur met zilveren kettingen. Ugh. Stomme meloenen. Konden ze geen gewone kettingen gebruiken?

'Zo, zo. Ze is eindelijk wakker.' Klinkt er spottend. Mijn kin wordt ruw opgetild en ik kijk in twee grijze ogen. 'Helaas, je hebt pech. Mijn Alfa komt pas over een week terug.'

Ik kreun zacht van de pijn. 'Lotte, ik ruik hem. Onze mate. Hij is ver weg maar ik voel hem.'

Ook hallo Mirthe. 'Zeg, geflipte meloenen, wat doe ik hier?'

Stomverbaasd kijkt hij me aan. Jeetje. Zijn mond valt nog eens van zijn gezicht. 'Meloentje, je vangt beestjes.'

'Je bent hier omdat je op het territorium bent van de Blood Moon pack.'

Ik ben weer alleen. De jongen had een vloeistof in mijn arm gespoten waardoor ik Mirthe niet meer hoor. Nooit gedacht, maar ik mis het aardbeitje. Nee. Toch niet. Ze is te druk. De deur gaat piepend open, wat pijn doet aan mijn oren. 'Hier, eten.' Bromt een sacherijnige stem.

Met moeite slik ik het door. Bah, paprika.

Caine

Vermoeid laat ik me op het bed vallen. Black Moon wil weten of ik mijn mate al gevonden heb. Ik heb het al lang opgegeven. Ze is waarschijnlijk dood of zo. Godsamme. Wie loopt er zo op die deur te kloppen? Kan ik niet even rustig slapen? Ik ben net twee tellen thuis en ze lopen al aan mijn kop te zeiken. 'Binnen.' Grom ik.

'We hebben een meisje gevangen, vlak bij de grens.' Dylen is mijn beste vriend. Zijn vader is de Beta, dus hij wordt later mijn Beta.

'Wat kan mij een kleine snotaap schelen?' brom ik in mijn kussen.

'Gast, je weet dat nu je vader weg is je zijn taak over moet nemen.'

'Best.' Snauw ik.

'Is er iemand moe en moet hij naar zijn bedje toe?' zingt hij plagerig

'Ha, mis, sukkel!'

Het kussen dat ik gooide land boven op mijn kop.

'Ey, gast. Je moet naar dat meisje toe. Je wilt toch een goede Alfa worden?' schreeuwt Dave door mijn hoofd.

'Doe rustig aan, man. Ik ga morgen. Het is super laat.' Ik sluit me van Dave af en ga slapen.