Wakas

Samantha Pov

"It's been 2 years" salita ko habang nakatambay kaming lahat dito sa harapan ng Forbidden Garden. We already in our last year here in academy and after this year haharapin na namin ang mga obligasyon na dapat naming harapin sa aming mga kaharian.

I and Brent are already official now. Kuya Kent already approved us and Mom and Dad already approve Brent.Naalala ko last year when Brent introduce his self to my parents halos hindi siya mapakali habang kaharap sila Dad lalo na ang mga tingin ni Dad sa kaniya. Nandoon din sila Tita at ang iba pa naming mga kaanak. Kuya Kent also there and He are silently staring at the both of us.

"I don't like your smile Babe" hindi ko pala napansin nakangiti na pala ako habang inaalala ang mga nangyari. tinignan ko siya at nakangiwi na siya sa akin ngayon.

"I just remember when you introduce your self kila mom and dad" umasim naman ang kaniyang mukha dahil mukhang naalala niya din yun.

"wag mo nang ipaalala sa akin. nakikiusap ako. Mahal kita yun lang Sam" Rinig ko naman ang malakas na tawa ni Stef dahil mukhang narinig niya din ang pinaguusapan namn ni Brent.

"gusto mo Brent ako na ang magpaalala sayo?" napatawa naman ako ng mahina dahil mas lalong sumama ang timpla ng mukha ni Brent.

"No. wag na. kalimutan na natin yun" nagsitawanan naman kaming lahat dahil sa inasal niya. Niyakap ko nalang siya dahil baka magtampo pa ito sa akin.

"Nasan pala si Kent?" biglang tanong ni Megan. katabi niya si Kyle. Alam ko namang may pagtingin silang dalawa sa isa't isa pero in denial naman.

"I think nandon na naman siya" sa sinabi ni Mei napatahimik kaming lahat. Kahit umuusad ang buhay namin hindi pa din namin siya nakakalimutan. Hindi ko masisi si Kuya kent dahil alam kong masakit mawalan ng taong minamahal.

Araw araw kahit hindi niya samin sabihin. kahit nakikisama siya sa amin. alam namin na siya pa din ang inaalala niya. Masakit para sa amin na iwan niya kami. halos hindi namin alam kung saan kami magsisimula. paunti unti umaayos na ang kalagayan ng akademya, ganon na din sa ibat ibang mga kaharian. ang mga mamayan ay paunti unting nakakabangon.

After that incident, that night, nakita nalang namin sa ang paunti unting paglaho ng katawan ni crizzania sa bisig ni kuya. Hindi namin alam kung anong nangyari sa katawan niya, kung nasan na ito, the three fairies confirm to us that she's no longer with us and she will never come back. Kinabukasan noon nagluksa kaming lahat.

Hanggang ngayon hindi padin bumabalik sa ganda ang paligid. Ang mga puno at halaman ay nawalan ng bunga at bulaklak. Ang ganda ng paligid noon ay nawala na. The forbidden garden are no longer forbidden, the barrier around that garden are gone. Minsan ay pumupunta kami doon upang bisitahin sila Prof. Kenshi.

"Nandito lang pala kayo" napatingin kami sa kakarating na si prof. Widraw.

"Bakit pof?" I ask him. Hindi mawala sa labi niya ang ngiti habang nakatingin sa aming lahat.

"The headmaster told me to fetch all of you. We have a visitor in the academy and that visitor will be your last mission" Hindi na ako magtataka about our last mission as a student here in academy, but I don't know but I have a feeling that visitor will have a big impact to us.

"Visitor? sino po?" takang tanong ni Jannice.

"I think you need to go to headmaster office to meet that visitor, alam kong makakasundo niyo siya" after he said that bigla naman siyang naglaho sa harapan namin. wala na din kaming nagawa pa kundi mag teleport papunta sa headmaster office. when we arrive there bumungad sa amin ang isang bata.

"mabuti naman at nandito na kayo students" bati sa amin ni Headmaster. Binati din namin siya pabalik bilang paggalang. ako nakatingin pa din sa batang babae na taimtim na nagmamasid sa aming mag kakaibigan.

Sumalubong sa akin ang mga tingin niya at halos biglang lumakas ang tibok ng puso ko. napahawak ako sa dibdib ko dahil pakiramdam ko nahihirapan akong makahinga.

"Hey, are you okay?" nagaalalang tanong sa akin ni Brent. I just nod at him to assure him that I'm fine. Umayos naman ako ng tayo at binaliwala ang nararamdaman ko.

"I want you all to meet Kate. Kate sila ang magbabantay sayo habang nasa pangangalaga ka ng academy" biglang salita ni headmaster ngunit hindi man lang nagsalita si kate at tahimik pa ding nakatingin sa amin. Ang seryoso niya. naalala ko sa kaniya si Crizzania ganyan din siya sa amin noong unang meet namin siya, ang cold niya.

"Sino pa siya Headmaster?" tanong ni Mei dahil kahit kami nagtataka kung bakit kailangan namin siyang bantayan. Kaninong anak ba siya.

"Actually.. I don't know either, Dinala siya dito ni Fairy Kenya kanina at sinabing kailangan natin siyang bantayan pansamantala, she didn't told us about the identity of that child, at halos kanina kagaya ninyo ngayon hindi din siya nagsasalita" sukong saad ni Headmaster. Mukhang mahihirapan kami sa batang to.

"Saan naman siya tutuloy pansamantala Headmaster?" tanong ko. Nginitian ako ni Headmaster at mukhang alam ko na kung saan. I just nodded my head for defeat.

"I get it, yan lang po ba?" dagdag ko pa.

"wala na, maaari niyo na siyang dalhin at samahan. goodluck students"

Nilapitan ko naman si kate at nilahad ang kamay ko. mukhang matalino naman siya at mabilis na hinawakan ang kamay ko at sumunod sa amin palabas ng office.

"Kate, do you want to eat for now?" I ask her. I saw that she just nodded. narinig ko naman ang sunod sunod na pagbuntong hininga ng mga kasama ko kaya napailing nalang ako. Hindi talaga bagay sa amin magbantay ng bata.

Nang makarating kami sa Cafeteria halos lahat ng estudyante nakatingin sa batang kasama namin pero parang walang pake si kate dahil tahimik lamang siyang naglalakad sa tabi ko. Nang makaupo na kami nag presentang sila Brent nalang ang bibili ng pagkain. Kami naiwang tahimik. walang may gustong magsalita at nakatingin lang kami sa batang kasama namin.

pinagmasdan ko siya, kakaiba kasi ang nararamdaman ko sa kaniya, pakiramdam ko naramdaman ko na ang ganitong presensya noon.

"ka-"...napatigil ako sa akmang pagsasalita ko ng bigla siyang lumingon sa akin. Biglang nagbago ang paligid halos wala akong makita. Nasan ako? nilibot ko ang paningin ko at napako yun sa batang nasa harapan ko

"Kate.. anong nangyayari?, nasan tayo?" naguguluhang tanong ko sa kaniya. akmang hahakbang na ako ng mapatingin ako sa likuran niya. Halos hindi ko alam ang magiging reaction ko habang nakatingin sa bagay na nasa likuran niya.

Totoo ba tong nakikita ko? o illusion lang. dahil kung illusion lang ito hindi nakakatuwa. Ramdam ko ang paglandas ng msaganang luha sa pisngi ko at napatakip ng bibig dahil sa gulat. Tinignan ko si Kate at walang emotion siyang nakatingin lamang sa akin.

"Free her" after she said that nagulat nalang ako ng biglang bumalik sa dati ang paligid. ang ingay ng mga estudyante ang unang sumalubong sa pandinig ko.

"Sam ayus kalang ba? bigla kanalang natulala diyan"

"H-uh?" takang tanong ko kay Jannice ng tapikin niya ang balikat ko. Kumunot ang noo niya habang pinagmamasdan ako. Bigla akong umiling sa kaniya.

"w-ala...may naalala lang ako" pagsisinungaling ko. Hindi ko alam kung anong totoo sa nakita ko but I know that this child she knew something that we didn't know. Tinignan ko siya ulit at nakatingin na siya ngayon sa labas ng bintana.

Pinasawalang bahala ko nalang iyon at hindi nagtagal dumating na din sila Brent. nagsimula na kaming kumain ng tahimik.

WE are here at our dorm at kakatapos lang naming ipasyal si Kate sa buong Academy. pero mukhang kami yata ang napagod dahil hindi man lang mababakas sa mukha ng batang kasama namin ang hirap. Nakaupo lang siya habang nakatungo ang ulo at mukhang nasa malayo ang isip niya.

"So, what should we do about her?, dito ba muna siya sa dorm natin tutuloy?" pagtatanong ni Stef na kakagaling lang sa kusina at may hawak na tubig ng baso.tumango naman ako sa kaniya bilang sagot.

"yun ang sabi ni Headmaster, we don't know kung hanggang kailan siya mananatili sa puder natin, but we need to make sure her safety first" saad ko. Napatingin naman kami kay Kuya kent na kakadating lang.

"Who is she?" turo niya kay Kate na ngayon nakatingin na sa kaniya.

"she's Kate. Headmaster told us to be her guardian for the meantime" sagot ni Mei sa kaniya. tumahimik naman kami at pinagmamasdan silang dalawa na nagtitinginan.

"She miss you" halos mahugot ko ang sariling hininga ko sa biglang pagsalita ni Kate. nakaramdam ako ng kaba na hindi ko maipaliwanag. napansin ko ang pagkunot ng noo ni Kuya habang nakatingin sa kaniya.

"who miss me?" seryosong tanong ni Kuya kay Kate. walang gustong may bumasag sa usapan nilang dalawa. kahit kami, nahihiwagaan sa batang kasama namin ngayon. Hindi nagsalita si Kate bagkos tumayo ito at naglakad papalapit kay kuya. Bigla niya namang tinuro ang bandang dibdib ni Kuya Kent kung saan nakalagay ang puso niya.

"Your Heart" mahinang saad ni Kate. halos mapatayo ako sa gulat ng biglang hawakan ni Kuya Kent ang kamay ni kate at kita ko ang paglandas ng sakit sa mukha niya.

"Kent!" sunod na sigaw ng mga kasama namin.

"Stop kuya!" sigaw ko kay kuya at nilapitan sila. mabilis ko namang inilayo si kate sa kaniya at tinago sa likuran ko. sumalubong sa akin ang matalim na tingin ni Kuya Kent habang diretso pa ding nakatingin kay Kate.

"Kuya stop it. bata lang siya" mahinahong saad ko.

"ilayo niyo sa akin ang batang yan" napalunok ako dahil sa kaba at takot. tumango naman ako sa kaniya.

"okay, hindi na siya lalapit sayo" nakita ko ang paghilot ni Kuya Kent sa noo niya. Akmang aalis na siya ng marinig namin ulit ang maliit na tinig mula sa batang nasa likuran ko.

"She misses you, She need you, She need to be free" sunod sunod na salita niya. napatingin kami sa kaniya at halos mailayo ko ang sarili ko habang nakatingin sa mga mata niya. ang mga mata niya naging kulay puti lahat.

"sam" hinila ako ni Brent at nilapit sa kaniya. ngayon nakapalibot na kaming lahat kay Kate at pinagmamasdan lang namin siya. Sino ka ba talaga kate.Totoo ba yung nakita ko kanina o gawa gawa mo lang.

Nagising kaming lahat kinaumagahan at halos malibot na namin ang buong dorm ngunit wala kaming makitang batang babae.

"Fuck! nasan na ba ang batang yun, matapos tayong gulatin kagabi at hindi patulugin ng maayos ngayon mawawala naman siya" may halong inis na sabi ni Brent. Tinapik ko naman ang balikat niya dahil kahit ako naiinis na din.

"kailangan natin siyang mahanap bago pa umabot kila Headmaster na nawawala siya" kalmadong saad ni jannice. nagsitanguan naman kami dahil sa sinabi niya. ayaw ko namang maparusahan dahil sa batang yun.

dahil sa kakalibot ko napadpad ako sa Forbidden garden. Hindi ko alam kung bakit napunta ako dito. Napahinto ako sa paglalakad dahil taong natanaw kong nakatingin sa harapan ng tarangkahan ng garden.

"sam nandi—shhhh" putol ko kay Megan dahil baka marinig kami ng taong tinitignan ko.

"what?" takang tanong niya na walang may lumalabas na boses. sininyasan ko naman siyang tumahik. napatingin ako sa likuran niya at nakita kong sumunod din pala sa kaniya ang iba. Mukhang nakuha din nila ang inaakto namin at tinignan ang taong nakita ko.

"anong ginagawa niya diyan?" tanong ni Megan. Umiling ako sa kaniya. kahit ako hindi ko din alam. alam kong hindi niya kinakayang mapunta sa lugar na ito dahil alam kong naaalala niya lang siya.

"Look, he's following something" tinignan namin ang tinuro ni Jake at kumunot ang noo ko dahil may napansin akong paroparo. Nang makapasok na sila ng tuluyan sa garden, sumunod din kami.

unang bumungad sa akin ang mga patay na halaman at tuyong fountain kasama na ang lawa na nandidito. nakakalungkot, halos lahat ng bagay na nandidito ay wala nang buhay.

"your now complete" nagulat kami ng bigla nalang may nagsalita. sumalubong sa amin ang kanina pa namin hinahanap.

"kate, anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kaniya ng makalapit ako. napatahimik ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko.

"You saw it. you saw her" salita niya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

"free her" after she said that bigla niya nalang akong hinila.

"wait kate!" sigaw ko dahil sa gulat. naramdaman ko namang nakasunod sa akin ang mga kasama ko. hanggang makarating kami sa isang pader.

"an—" naputol ang dapat kong sabihin ng bigla nalang umilaw ang pader at may isang lagusan na lumitaw. hindi ko na magawang magtanong pa kay kate kung saan niya kami dadalhin ng bigla niya akong hilahin papasok sa loob.

ngunit kung gaano kaliwanag sa kabaliktaran ang nasa loob. subrang dilim at halos wala akong makita. Ngunit nararamdaman ko pa din ang presensya ng mga kasama ko.

"where here" dinig kong sabi ni kate.

Kent POV

I don't know what's happening to me, I just want to feel some fresh air outside of our dorm, but I just found out myself that I'm standing in front of the garden. The garden that I don't want to remember, the garden who keeps on reminding me about her.

I felt it again. the pain that I want to forget. but how? I don't know if I can't forget her. she's the only one I love.

I look at the butterfly that pops up in front of me. Saan to nanggaling? Hindi ko alam pero sinundan ko siya. I saw that the gate open and I felt it's telling me to come inside.

I look around and all the living things here are mostly dead. I can't feel any life within them. Hinanap ko kung saan nagpunta ang paroparo at napansin kong pumunta ito sa pinakasulok na bagahi. Lumapit ako dito at ang unang bumungad sa akin ang isang pader na nababalutan ng mga baging.

tinaas ko ang kamay ko at hinawakan ang pader ngunit nagulat ako ng bigla nalang itong umilaw. the next thing I knew bigla nalang akong hinigop ng isang malakas na pwersa. All I can see are darkness.

Kasama ko pa din ang paroparo but now I can see that butterfly are finding something. parang aligaga ito at pumapaikot sa akin.

"anong gusto mong sabihin?" pagtanong ko sa isipan. Hindi ko alam ngunit pakiramdam ko may sinasabi ito sa akin ngayon. Bigla siyang tumigil at napansin ko ang unti unting paglaho niya.

"sandali!" sigaw ko ngunit huli na. nawala na ang paroparo and now I left alone in the middle of nowhere. Pinisil ko ang itaas ng ilong ko, I should not follow that butterfly, kung iiwan niya din naman ako dito magisa.

I need to escape here. nagsimula na akong maglakad at halos abutin ako ng ilang minuto bago ko napansin ang isang liwanag.

"what's that?" dahan dahan akong lumapit dito at halos mapako ako ang mga paa ko sa pagtayo. Hindi ko magawang igalaw ang katawan ko habang nakatingin sa nilalang na nasa harapan ko.

naramdaman ko nalamang ang masaganang paglandas na mga luha ko. paano? paanong nangyari ito? nakita ko mismo sa bisig ko ang paglaho ng katawan niya. paanong nandidito siya.

I can't feel her aura, wala akong maramdaman habang nakatingin sa kaniya. kagaya nang naramdaman ko ang pagkamatay niya sa bisig ko. Unti unti ko siyang nilapitan at halos kinalalagyan niya ngayon ang nagsisilbing liwanag sa paligid.

Hinawakan ko ang Crystal kung nasan siya ngayon. May malakas na pwersa akong nararamdaman mula sa crystal.

"KUYA!" napalingon ako sa likuran ko at nagtaka ako dahil paano sila napuntang lahat dito. bakas sa mukha nilang lahat ang pagkagulat habang nakatingin sa taong nasa loob ng crystal. napatingin ako sa kasama nilang bata at nakatingin din dito.

"You should free her, before it's too late at mawala na siya ng tuluyan" Hindi ko alam ang ibig niyang sabihin. nalilito pa din ako sa mga nangyayari.

"You know this from the start" I ask her. she looked at me and nodded her head.

"sino ka ba talaga kate? paano mo nalaman ito lahat?" nalilitong tanong ni Sam sa kaniya. Kailangang masagot ang lahat ng katanungan na nasa utak ko ngayon. paano ang kagaya niyang isang bata ay alam ang lahat. ano ba talaga ang katauhan niya. where she came from, and what's her magic.

"I can see everything" she said.. tumahimik siya bago magsalita ulit. "me and her are the same, I came from here to let you see her" humakbang siya papalapit sa crystal at hinawakan ito.

"free her" utos niya at tinignan ako.

"How?" hindi ko alam kung papaano. Sa aming lahat alam nila na gusto gusto ko siyang iaalis sa loob nang kinalalagyan niya. I want to hear her calling my name again.

"feel it, you need to feel her" napalunok ako at tinignan ulit ang crystal. I stared at her face. I close my eyes and and feel her.

"Find her" dinig kong salita ng bata sa tabi ko. sinunod ko ang sinabi niya. I need to find her presence.

"crizzania" tawag ko sa isipan ko. please baby tell me where are you. parang nasa kawalan ako ulit at walang makita. tumakbo ako ng tumakbo ngunit hindi ko pa din siya mahanap.

"Crizzania! please. tell me where are you"mahinang saad ko. napayuko ako at napaluhod nalang. Nahihirapan na ako at hingal na hingal. mariin kong pinikit ang mga mata ko upang kumuha ng lakas ng bigla nalang akong maynaramdaman kakaiba.

I immediately opened my eyes and in front me. I saw her. She's awake and smiling toward me. Her body is glowing but I don't care. as long as I can see her and found her.

"I found you" bulong ko sa sarili. tumayo ako ng dahan dahan at nilapitan siya. Now staying this close to her I can clearly see her beautiful face. I miss her smile. I miss her presence. naramdaman ko ang pa unti unting pagpatak ng luha ko sa pisngi ko. Hinayaan ko lang ito dahil Masaya ako. Masaya akong nahanap ko na siya.

"I miss you" after I said that hinila ko siya at niyakap ng mahigpit. naramdaman ko ang pagyakap niya sa akin pabalik.

"thank you, thank you for coming back" bulong ko sa kaniya sa gitna ng iyak ko.

"thank you, for not giving up on me, Kent" parang isang musika sa pandinig ko ng marinig ko ang pagtawag niya sa pangalan ko.

"I love you" huling salita ko bago ko maramdaman na parang may humila sa akin. nagising ako at unang bumungad sa akin ang unti unting pagkabitak ng Crystal.

Lumikha ng malakas na ingay nang tuluyan na itong masira. at ngayon nakikita ko ang babaeng mahal ko na nakatayo sa aking harapan at may silay ng isang ngiti sa kaniyang mukha.

Mabilis ko siyang nilapitan at sa totoong buhay nayakap ko na siya ulit. naramdaman ko na ang presensya niya na nasa mga bisig ko.

"C-riz" dinig kong utal na tawag ni Sam. kumalas ako sa kaniya at hinawakan ng mahigpit ang mga kamay niya. natatakot ako na baka kapag binitawan ko siya mawala nalang siya bigla sa harapan ko.

hinarap namin ang mga kasama namin at halos silang lahat ay masisilayan mo ang kasiyahan sa kanilang mukha.

"I'm so happy to be back" salita niya.