Chapter 5:Fairies


Crizzania Pov

Were here at our room at hinihintay pa namin ang susunod namin Prof. I didn't expect na kaklase din pala namin ang apat na lalaki. Nalaman ko nalang nang sinundo nila kami sa dorm namin. At kong nakakamatay lang ang tingin kanina, pako patay dahil sa matatalim na tingin na binabato sakin ng mga babae kong kaklase.

Bakit nga ba hindi ko napansin na prinsepe pala tong katabi ko, kaya malamang maraming nagkakagusto dito.

"Don't mind them," at ito rin ang kinaiinisan ko bigla bigla nalang siya magsasalita sa isipan ko at walang kahirap hirap niyang napapasok.


"Bakit kaba kasi dito umupo, I want to sleep."

"Then sleep"

"But how? At bakit ba salita ka ng salita sa isipan ko? "Tinignan ko siya at hindi ko napansin na nakatingin din pala siya sa akin.

"I like to see your angry face," parang natuod ako sa sinabi niya at hindi alam ang gagawin. Anong?

"Your cute," he's smiling, habang nakatingin sa akin. Hindi nila nakikita ang mukha niya dahil nakatalikod siya sa kanila. He's handsome when he's smiling. wait! What did I say?

"You find me handsome."

"Of course not! "

"really?"

"oo naman! Hindi kaya"

"But your beautiful" sh*t mabilis akong umiwas ng tingin dahil ang bilis nang gabog ng dibdib ko. Parang mauubusan yata ako ng hininga kapag tumagal pakong katabi ko siya.

"Goodmorning class,nabaling ang paningin ko sa harapan ng bigla nalang magsalita ang prof namin. Hindi ko man lang napansin na dumating napala siya.

"Today I have an announcement. The Hedmaster told us that we were having our levelling battle tomorrow, kaya naispan namin na walang pasok ngayon upang makapag ensayo kasyong lahat. I know ito ang palagi niyong inaabangan kapag kakasimula palang ng pasukan, so enjoy students."

pagkatapos sabihin yun nagpaalam na siya at umalis. Hindi naman maalis ang tuwa sa mga mykha ng kaklase ko. Ganon ba sila ka excited para sa gaganapin bukas?

"So training? biglang tanong ni Sam

"Ano pa nga ba, tara na sa training field,nagsitayuan naman silang lahat maliban samin ni kent. Tinignan nila kami, pero ang hinayupak sakin siya nakatingin. Tinaasan ko naman siya ng kilay, kahit kinakabahan ako sa mga tingin niya, ayaw ko namang ipakita yun sa kaniya.

"kayo?hindi kayo sasama? Takang tanong ni Jake habang palipat lipat saming dalawa ang tingin niya.

"Kuya tara na"

"Mauna na kayohalatang nagulat sila dahil sa sinabi ni Kent. Ano bang nanagyayari sa taong to.

"Ahm okay, sumunod nalang kayo kung gusto niyong mag training," pagkatapos niyang sabihin yun nagsilaalis na silang anim, habang naiwan naman kaming dalawa dito sa loob ng silid.

Napabuntong hininga ako at tumayo. Kung ayaw niyang umalis bahala siya sa buhay niya. May kailangan pa akong gawin.

"Where are you going?"

Napatigil ako sa akmang pag-alis ko dahil sa tanong niya.

"Training palusot ko," kumunot naman ang noo niya dahil don

"Are you sure?" Tinanguan ko nalang siya at nagsimula nang maglakad palabas ng silid. Nasapo ko naman ang noo ko dahil sa nangyari. Ano bang ginagawa niya bakit lapit siya ng lapit sakin?

Mabilis akong umalis don at pumunta sa dapat kung puntahan. Marami akong nakasalubong na studyante na papalabas sa kaniya kaniyang silid.

Hindi ko na sila pinansin pa at pumunta sa Forbidden Garden. I secure the area na walang makakakalam sa gagawin ko.

I just want to check something out in this garden. Nasa harapan ako ngayon ng malaking Gate; it's so huge at ramdam ko ang lakas ng kapangyarihan na nilagay sa gate. They really make sure that no one can enter this garden.

I hold the lock on the gate. I cast some spells, and it easily opened. They think I didn't know what spell they cast in this gate to lock. Idiot people. Mabilis akong pumasok at unang bumungad sa akin ay ang mga lantang halaman.

They said this is a beautiful garden; what happened here? Wala akong nakikitang buhay sa paligid ng garden, every plant here is already dead.

"Who are you?"

"Sino ka? Paano ka nakapasok dito?"

"State your name, young lady!"

Tatlong maliliit na boses ang narinig ko saking likuran. Katulad ng narinig kong kwento dito, tatlong maliliit na nilalang ang nangangalaga dito. hindi ko lubos maisip kung bakit nagging ganito ang mga halaman.

Hindi ako nagdalawang isip na hinarap silang tatlo. And then, in front of my face, I saw three fairies with a shocked face while looking at me.

"Y-ou" tinignan ko sila isa isa; they can feel it. I'm disappointed in what I see now.

"Im disappointed, "malamig naturan ko sa kanilang tatlo. Nakita ko kung paano sila bigla natakot dahil sa sinabi ko.

"What happened here?" I ask them, but no one answers me. Wala akong natanggap na paliwanag sa kanilang tatlo. Bakas parin sa mga mukha nila ang matinding takot. Napailing nalang ako at nagpaalam na aalis na.

Akmang pipigilan nila ako tinapunan ko sila ng malamig na tingin.

"Hindi kayo iniwan ng Priestess para lang mangyari ito sa tahanan niya. Ayusin niyo ito at baka mapatawad niya kayo."

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top