Dood Hein

Onder nauwlettend oog hield ik Yerras, Nicks zielloze broer, in de gaten. Ik had hem de opdracht gegeven mij te helpen met het sorteren van een stel oude missies. Zijn donkere ogen gingen van map naar map. Zijn vingers schoten langs de lijnen. Hij pakte een nieuwe map erbij en sloeg die ook open. Hij was precies merkte ik. Iets wat ik waardeerde in leerlingen, maar wat me nu een extra reden gaf hem goed in de gaten te houden. 

Killian had zijn gedachten al aan me blootgelegd over hem. Hij vertrouwde Yerras niet en ik kon het hem dat niet kwalijk nemen. Daarnaast was zijn instinct één die ik kon vertrouwen. Hij had maar zelden fout gezeten wegens zijn formidabele geheugen. 

Alleen Moyra's kunst van onthouden was boven hem, maar als hij een paar eeuwen verder zou hij op haar niveau kunnen komen. Daarom voelde het wanneer hij zei dat er iets niet klopte, was mij het idee gaf dat Moyra voor mij stond om hetzelfde te verkondingen. 

Ik zuchtte, hoewel het goed was dat ze nu haar eigen kerkers had, merkte dat er een gat in mijn leerlingen zat. Ze was als een rots in de branding, niet alleen voor mij, maar ook voor veel andere leerlingen. Ik merkte het vooral in Aleron. Ze werkten veel samen en hij had nu veel taken van haar over genomen, maar het liet hem niet minder werk doen. Het liet hem enkel minder opdrachten aannemen dan ik van hem gewend was.

'Meester Dood?' vroeg Yerras plots en wegens ik hem al een tijdje aan het observeren was maakte ik geen beweging toen hij mijn kant op keek.

'Wat is het Yerras?' vroeg ik hem.

'Van de opdrachten die u mij heeft gegeven, heb ik hier een oude opdracht waarvan er net een nieuwe binnen is gekomen die om de ziel vraagt die in de oude niet gevangen is.' Ik fronste voor een momnet.

'Hoe bedoel je dat er een nieuwe is? Die stapel heeft alleen maar oude opdrachten.'

'Laat ik zeggen dat deze opdracht relatief gezien nieuw is,' zei Yerras en ik stond op van mijn plek om te zien waar hij het over had. Het was een vreemd iets wat hij opgemerkt had, maar mijn onderbuik gevoel had al een vermoeden welke leerlingen met deze opdracht te maken zouden kunnen hebben.

'Laat zien,' beval ik hem. Hij wees naar de data van beide mappen en daarna naar de omschrijving. Eerst leken ze verschillend, maar ik zag al snel dezelfde naam.

'Goed gezien,' zei ik en ik pakte de nieuwste op. Ik scande het document door en ik pakte daarna de oude opdracht op. Een vermoeide zucht verliet mij toen ik de naam zag van de leerling die die ziel gevangen moest hebbenn. Mijn gevoel was correct geweest en ik herinnerde me duidelijk een scène op het politiebureau. Het verbaasde me soms hoe hij het voor elkaar kreeg zich in zulke nesten te weten werken.

'Dus wat moet er met deze opdracht gebeuren?' vroeg Yerras toen ik de mappen dichtsloeg.

'Ik houd ze bij me,' zei ik en ik legde beide mappen op mijn bureau. Daarna nam ik weer plaats en ik nam mijn surveillanten houding weer aan. Diep van binnen had ik gehoopt dat Nick het voor elkaar had gekregen die opdracht zelf op te lossen. 

Ergens had ik hoop in die jongen, maar in de bijna duizend jaar dat ik een Dood had weten te blijven, was niet elke leerling een top student. Iedereen had zijn eigen krachten, bij hem zat dat niet in het goed afhandelen van opdrachten. Hij was niet de enige, maar nu ik op zijn broer aan het letten was, kreeg ik het gevoel dat hij de laatste tijd weer meer problemen voor zichzelf aan het creëren was dan nodig was. 

Hopelijk ging de opdracht die hij nu deed hem goed af. Hij had het net zo hard nodig als ik om een geslaagde missie te zien. Het voordeel was dat zijn missies met Killian vaak goed uitpakte. Daarnaast had hij zijn vorige missie met Jayka een uitmuntende prestatie behaald. Wie weet zouden die twee ervoor zorgen dat hem eens een keer iets mee zat.

Ergens was ik nog wat bezorgd om Redmars aanwezigheid, maar die was in het gebied bekend genoeg dat ik hem mee had laten gaan. Zolang hij zijn wapens deze keer heel zou houden, zou ik tevreden zijn.

'Meester Dood?' vroeg Yerras weer, deze keer moest ik wel opkijken, mijn ogen waren voor een moment naar de mappen op mijn tafel gedwaald.

'Ja?'

'Waarom is deze opdracht helemaal zwartgeblakerd?'

'Wat?' Deze keer stond ik sneller van mijn plaats op en was ik in een seconde bij hem. Ik snaaide de map uit zijn handen en ik keek met een diepe frons naar de inhoud. 'Waar heb je deze vandaan? Tussen welke jaren zat het?'

'Tien jaar geleden,' zei Yerras.

'Is dit de enige of zijn er meer?'

'Ik heb nog geen andere gevonden, maar ik zal mijn ogen open houden.' Ik knikte en ik moest me inhouden het papier niet in mijn hand te verfrommelen. Een zwartgeblakerd blad kon maar een ding betekenen; er was een demon die niet meer wilde dat we deze opdracht konden lezen. Iemad in de tussenwereld wilde ons van de informatie ontnemen. Een plotse koppijn sneed mijn hoofd door, ik sloot mijn ogen en ik drukte een vinger tussen mijn wenkbrauwen.

Ik zei toch dat het onrustig was in de tussenwereld, sprak mijn demon in mijn achterhoofd.

Dat is het al jaren, sprak ik terug. Ik wist niet dat het zo onrustig was geworden dat er een stel het nu op zich nemen opdrachten van het archief te verwijderen.

Misschien had je beter moeten opletten, zei hen. Dan had je de aanwezigheid van twee demonen in de kerkers gevoeld.

En dat verzweeg je even?

We werken al eeuwen samen, zei hen, maar dat betekent niet dat ik je alles hoef te vertellen. Daarnaast heb ik het niet graag over bange demonen. Ik zuchtte diep en ik drukte hen naar achteren. Als ik daar ook nog achteraan moest gaan, kende mijn werk geen einde. Mijn blik ging weer naar Yerras.

'Als je er meer vind,' zei ik, 'laat het me weten.'

----

Dit is echt het korste hoofdstuk wat jullie tot nu toe van me hebben gezien xD

Maar laat ondanks dat wel een ster achter hahahah