Avi

Waar het zeggen van naar de wc gaan een makkelijk begin was, was het doorzoeken van het huis een stuk moeilijkere opgave. De Dood had ons gezegd waar we naar op zoek waren en waar het ongeveer moest zijn, maar na twee keer de tweede verdieping rond te hebben gelopen, hadden we het nog steeds niet gevonden.

'Ik had het goed onthouden dat het de tweede verdieping was, toch?

'Je mag het wel met wat meer zekerheid zeggen,' zei Zis en ik zuchtte diep.

'Als ik het zeker wist, vroeg ik je het niet,' zie ik.

'Maar wie zegt dat ik je antwoord geef?'

'Hoe sneller we het vinden, hoe sneller je Yee weer kan zien.' Mijn demon was even stil en had geen scherpe opmerking terug. Ik had toen ik mijn contract met hen aanging nooit kunnen bedenken dat ik hen stil kon krijgen door het over een andere demon te hebben. 

Het was bekend dat als er over een andere demon werd gesproken, de aanwezige demonen zich moesten bewijzen die klein te krijgen al dan niet het bestaan ervan te negeren door op andere onderwerpen over te gaan. Met Zis was dit ook het geval. Ik had het een keer over Din, Zis zei beter te zijn dan hen, maakte de andere demon nog voor het een of ander uit en liet het er daarbij. Yee was duidelijk een bijzonder geval. 

Vanaf de eerste keer dat Zis hen ontmoette wilde hen hen niet meer uit het oog laten. Telkens als er iets over Yee werd gezegd, moest Zis altijd meer weten en nu was het wat hen stil hield. Niet alleen dat het liet hen ook altijd een bepaalde onrust hebben. Een die mij zei dat hen ergens anders wilde zijn. Alleen was dat gevoel vandaag sterker en aan Nicks gezicht had ik kunnen zien dat het niet alleen Zis was die die onrust droeg.

'Yee zegt dat we nog genoeg tijd hebben rond te lopen,' zei Zis. 'Die Kiara is heel gefocust op haar zetten. Nick bakt er trouwens niks van.'

'Ik ga er ook niet al te veel van bakken,' zei ik en ik liet mijn ogen over een stel boeken gaan, geen die de juiste titel droeg. Zis grinnikte.

'Zonder mijn hulp zeker niet,' zei hen neuriënd en tevreden. Hen vond het altijd iets te fijn als hen wist dat ik hen nodig had en iets niet alleen aan kon. Dat was vaak en ik vroeg me soms af hoe ik het zonder Zis ooit gered had.

'Heb je nog iets gedetecteerd?'

'Het is hier vol met zegels en magie, dus ja.'

'Maar wat we zoeken?'

'Wie weet.'

'Zis.'

'Wat krijg ik er voor terug, mijn liefste Vi'tje?' Ik zuchtte diep.

'Wat wil je ervoor terug?'

'Dat is een gevaarlijke vraag.'

'Dat weet ik,' zei ik en ik zuchtte nog eens. 'Maar ik word nerveuzer hoe langer we het niet vinden.'

'Iets wat ik graag zie,' zei hen.

'Je hebt het al gezien, of niet soms?' Zis grinnikte gemeen. 'En je laat me er steeds voorbij lopen. Ha ha, erg leuk.'

'Voor mij wel,' zei hen nu kakelend. 'Het is een genot om naar te kijken.'

'Dus het ís hier,' zei ik meer tegen mezelf dan tegen hen. Hen lachte daarnaast toch te hard om mijn opmerking te horen.

'Je weet dat je ook mijn ogen kan lenen, Vi.'

'En dan niks meer zien door alle magie heen, nee dank je,' zei ik en mijn demon lachte verder. Plots kreeg ik een idee en ik deed een stap terug. Zis was lachende voor een reden. Hen zei het leuk te vinden mij steeds langs het juiste boek te zien lopen, dus ging ik er vanuit dat hun lach betekende dat ik dat weer had gedaan. 

Mijn ogen tuurden de boekenkast in. Wie weet stond het wel op een van de bovenste planken. Of in ieder geval een die buiten mijn handbereik was. Snel zocht ik naar iets van een kruk of een stoel en ik vond iets beters. Het was een kasttrap. Mijn nervositeit werd alleen niet beter door Zis' volgende woorden.

'Oh, er wordt gevraagd of je misschien hulp nodig hebt de wc te vinden. Kiara wil opstaan.'

'Kut,' zei ik hardop en ik keek naar de trap. Ik ging dat boek zo niet vinden, maar dan mocht ik het wel proberen. Ik zette vol kracht mijn eerste voet op de eerste tree en ik begon mijn klim.

'Je hebt geluk Vi, de zielloze komt je helpen zoeken.' Ik stopte met klimmen en keek naar Zis die iets onder mij zwevende was.

'De zielloze?' vroeg ik verward.

'Oh? Nietje heeft je niet over zijn broer vertelt?' Zis kakelde het uit terwijl hen als een wervelwind om mij heen kolkte.

'Zijn broer is zielloos?' vroeg ik. 'Hij had wel verteld dat hij zijn broer in de gaten moest houden. Ik wist niet dat dat was omdat hij geen ziel meer heeft.'

'Maak je geen zorgen, Vi. Als Yee het niet opgemerkt had, had hij het hen óók niet verteld.'

'Grote kans dat er dan zijn meester hem heeft gezegd dat hij het niet rond moet vertellen.'

'Mogelijk,' zei Zis en ik merkte dat hun aandacht verplaatste. 'Kijk eens wie we daar hebben.' Ik ging een nieuwe tree van de kasttrap op en ik waagde een blik naar beneden waar Yerras stond.

'Avi, was het toch?' vroeg hij en ik knikte.

'Ik kan de wc echt niet vinden,' zei ik en hij glimlachte.

'Hij zit wel wat verstopt, zei Kiara.'

'Vertel mij wat.' Mijn ogen gingen weer over de vele ruggen heen en ik hoorde Zis weer in de achterkant van mijn hoofd lachen. Ik keek een paar boeken terug. Zis lachte weer en ik keek nog een stel boeken terug. 'A-ha!' Zis gierde het uit.

'Je nam je lieve tijd,' zei hen schaterend terwijl hun hoofd nu naast me was.

'Maar ik heb het nu.' Met een vreemd gemak gleed ik de trap af en ik landde met een sprong gevolgd door een zachte bonk op de grond. 'Hier houd vast.' Ik drukte het boek in Yerras' handen die er met opgetrokken wenkbrauwen naar keek. Ik pakte de trap en ik zette die weer terug waar ik die gevonden had.

'Interessant verhaal waar jullie naar op zoek zijn,' zei hij na de achterkant te hebben gelezen. Hij gaf mij het boek terug.

'Het is niks in vergelijking bij wat je bij mijn meester in de kast kan vinden,' zei ik en ik twijfelde waar ik het boek het beste op kon bergen. Ik keek Yerras aan. Zis draaide wat nieuwsgierig om hem heen. 'Had Nick nog een tas bij zich?'

'Ja,' zei Yerras en hij draaide de schoudertas die hij om had naar mij toe. 'Ik had al zo'n vermoeden dat je die nodig zou hebben.'

'Een juist vermoeden,' zei ik met een glimlach en ik deed het boek in de tas. 'Enige probleem is dat ik nu echt naar de wc moet. Waar zei ze dat ik die kon vinden?' Yerras lachte en hij liet me daarna een perfecte glimlach zien.

'Volg mij, het is nog een heel doolhof.'

-///-

Toen ik weer terug in de studeerkamer kwam, was het eerste wat ik zag een Nick die met zijn handen in zijn haar zat.

'Ik zie dat je gaat winnen?' zei ik en hij keek op.

'Totaal niet,' zei hij en hij kreeg een tik van Yee.

'Dan had je die toren ook niet moeten verplaatsen,' zei hen. 'Ik zei toch dat die ander de betere zet was. Waar hebben we dit vertrouwenscontract anders voor?'

'Ik probeerde het eens zelf.'

'En waar heeft je dat gebracht? Je had kunnen winnen.'

'Ik zou dat niet zo zeker zeggen,' zei Kiara. 'Je had een paar zetten eerder al in moeten grijpen.'

'Met deze valt niks in te grijpen,' zei Yee in een grom, Kiara lachte.

'Heb je al een nieuwe zet bedacht?'

'Mag ik het ook opgeven?' vroeg Nick.

'Je waag het niet,' zei Yee.

'Oké, oké,' zei hij en hij keek weer zwaar bedroefd naar het bord. 'Kan je me dan tenminste nog helpen?'

'Je wilde het toch zelf doen?' treiterde Yee. 'Je bent niet meer in de positie om mij om hulp te vragen.'

'Dan verliezen we,' zei Nick wat een gnuif van Kiara opleverde.

'Goede zet,' zei ze en ze sloeg meteen Nicks paard van het bord. Ik verplaatste mijn aandacht naar mijn demon.

'Heb je al aan Yee doorgegeven dat hen aan Nick moet zeggen dat we het boek gevonden hebben?' vroeg ik hen in gedachten.

'Zeker,' antwoordde Zis terug. 'Ik was je al voor.'

'Jullie zijn wel op goede termen de laatste tijd.'

'Altijd al geweest.'

'We weten beide dat dat niet waar is.'

'Voor demonen standaard wel,' zei Zis spinnend.

'Ja, ja,' zei ik hen nog steeds ongelovig. 'Er is echt wel een verschil met de eerste keer dat jullie elkaar ontmoetten. Maar goed. Heb je een strategie om te winnen?'

'Ik heb altijd een strategie mijn lieve Vi. Of we winnen, ligt aan jou.' Ik rolde mijn ogen en ik keek weer terug naar het schaaktoernooi wat gaande was. Kiara had een nieuwe speelstuk van Nick weten te bemachtigen en ik was ergens verbaasd te zien dat hij met zo weinig nog steeds niet uitgeschakeld was. 

Waarschijnlijk was dat enkel aan Yee te danken. Het duurde niet al te lang tot hij van de stoel afdroop het moment dat hij verslagen was. Yerras nam zijn plaats in en zette geleerd alle stukken weer in de beginpositie neer.

'Je had echt beter je best kunnen doen,' sneed Yee Nick toe.

'Meer zat er echt niet in,' was het antwoord erop gevolgd door een diepe zucht. Zijn ogen gingen naar mij. 'Heb jij er vertrouwen in?'

'Nee,' zei ik terwijl de eerste zet weer gezet werd.

'Ik wel,' zei Zis met hun tanden blood en hen zweefde naar Yee toe. 'Toch jammer dat je vertrouwenscontract je soms niet kan helpen.'

'Oh, vertel mij wat,' sneed Yee terug. Nicks schouders zakte wat verslagen naar beneden. Een nieuwe zet werd op het schaakbord gezet, maar ik merkte dat het maar langzaam ging.

'Oké, maar hoe lang denk je dat dit nog doorgaat?' vroeg ik Nick uiteindelijk fluisterend. Ze leken al uren bezig te zijn en ik had met Zis afgesproken om zo snel mogelijk te verliezen als ik eenmaal aan de beurt was.

'Geen idee,' zei hij en verhief daarna zijn stem voor de twee schakers. 'Kunnen we nog iets van snacks voor jullie halen?'

'Je mag van mij best boodschappen doen,' zei Kiara, haar blik was niet van het bord af. Nick keek mij aan en ik haalde mijn schouders op.

'Dan hebben we tenminste iets te doen,' zei ik, maar keek nog wel even naar Yerras. 'En die kunnen we gewoon achterlaten?'

'Ja, ik denk niet dat we hem kwijt gaan raken,' zei Nick met een lach. We kunnen onze demonen altijd bij ze achter laten.

'Daar zeg ik geen nee tegen,' zei Zis. Yee leek er ook niet al te erg op tegen te zijn.

'Geregeld dan,' zei Nick opgetogen, iets wat ik deelde, want al dat schaken was me echt gaan vervelen. 'Tot zo.'

Niet veel later kwamen we terug met koekjes, zoutjes en crackers. Kiara en Yerras leken niet bewogen te hebben, maar gelukkig de schaakstukken wel. Yee en Zis zweefden in volle aandacht eromheen, maar ergens had ik het gevoel dat ze ook een stil gesprek met elkaar hadden. 

Ik kon eerst mijn vinger er niet op leggen waarom ik dat gevoel kreeg, maar ik concludeerde dat het was doordat ik soms veranderingen in Zis' aanwezigheid voelde met emoties die ik niet kende. Ik liet die kennis voor wat het was en richtte me de rest van de tijd op de film die we aan hadden gezet, want Kiara en Yerras leken geen vaart te maken in hun zetten. Heel wat eten en een film later stond Yerras op.

'Gewonnen?' vroeg Nick.

'Gelijk gespeeld,' zei hij met een glimlach en hij rekte zich uit. Kiara knikte en haar kraalogen waren al snel naar mij.

'Dus nu is het mijn beurt?' vroeg ik met een zucht.

'Er moet ook nog een controle uitgevoerd worden,' zei Nick. 'Hoe graag je dat ook niet wil, Kiara.' Het monster keek hem voor een lang moment aan.

'Na dit laatste toernooi,' zei ze, hij knikte en ik nam plaats. Ze maakte me snel af en ik liet het toe. We hadden hier al lang genoeg gezeten, ik wilde naar huis. Kiara was niet al te blij met haar snelle winnen en ze zuchtte met tegenzin toen ze toeliet dat Nick weer plaatst weer tegenover haar ging nemen. Nu niet voor een schaakspel, maar voor de zegel controle.

'Sluit je ogen,' zei Nick, dat deed ze, maar duidelijk onvrijwillig. Ik stond met mijn armen gekruist naast Yerras die met bewondering toekeek hoe de zegel van Kiara op haar voorhoofd zichtbaar werd. De vloekzegel brandde geel op terwijl de zichtbare magie van Nick en Yee wit eromheen was.

'Denk je dat er ook zwart gekleurde magie is?' vroeg Yerras mij, maar als hij niet naar me toe gebogen was, had ik gedacht dat hij het eerder tegen zichzelf had dan tegen mij.

'Vast,' zei ik. 'Ik zou niet weten waarom het er niet zou zijn.' Hij knikte en hij leek tevreden te zijn met mijn antwoord. Waarom dat zo was, was mij een mysterie. Ik had sowieso het gevoel dat hij een beetje vreemd was ondanks dat ik hem ergens wel kon waarderen.

'Nou, alles is goed,' zei Nick. Alle magie trok zich terug en de zegel op Kiara's hoofd doofde uit en verdween.

'Ik zei toch dat het niet nodig was.' Nick knikte en hij stond op.

'Bedankt dat je het toeliet,' zei hij en nu knikte zij. Ze zag er moe uit, wat mij bevestigd werd toen ze in haar ogen wreef. 'En bedankt voor de gastvrijheid.' Ze knikte weer.

'Dan gaan we nu?' vroeg ik en Nick knikte. Zijn blik ging even naar zijn broer en toen weer terug naar mij.

'Behalve als we iets vergeten zijn?'

'Moet je je demonen niet nog betalen?' vroeg Yerras.

'Dat moet hij zeker,' gromde Yee. 'Zeker na hij zo hard verloren heeft.'

'Betalingen worden altijd gewaardeerd,' zei Zis met een lach, maar hun blik bleef even op Yee plakken. De andere demon keek terug en ze leken iets te overleggen. Ik keek vragend naar Nick, maar kreeg weer een vragende blik van hem terug.

'Als we betaald kunnen worden in langer hier te verblijven,' zei Zis uiteindelijk.

'In dit huis?' vroeg ik. 'Daar moet je niet bij mij voor zijn.' Zis lachte hartelijk.

'Nee,' zei hen. 'Ik verwees naar de bodemwereld.'

'Waarom dat zo?' vroeg Nick even verward als ik me voelde.

'Er zijn... dingen aan de hand,' zei Yee.

'De tussenwereld is nu niet veilig,' voegde Zis eraan toe. 'En ik vrees dat jullie dat binnenkort ook gaan merken.'

'Wat is er aan de hand dan?' De twee demonen keken elkaar aan.

'Te veel om uit te leggen,' zei Yee.

'Jullie merken het wel,' zei Zis weer. 'Maar ga je akkoord met de betaling?'

'Minder pijn is beter voor mij,' zei ik en ik voelde bij die woorden mijn hart een beetje scheuren. Ik was zo afgeleid geraakt dat ik was vergeten dat dit mijn laatste opdracht samen met Nick was. Of eerder de laatste opdracht waarbij we naar dezelfde kerkers terug zouden keren. Morgen zou ik weer onder mijn eigen meester staan.

'Ik vond het de vorige keer ook al geen probleem,' zei Nick tegen zijn demon die knikte. 'Hoe lang denken jullie te blijven?'

'Zo lang als we hier waren,' zei Zis en ik zag dat Nick het meteen op zijn vingers begon te tellen.

'Tot het eind van de avond dus?'

'Ja.'

'Dat is te doen,' zei hij. 'Zolang jullie je elkaar maar ook een beetje bezig houden.'

'Geen zin in mijn opmerkingen, Ni?' treiterde Yee.

'Hoe raad je het,' antwoordde Nick met een kreun.